ಅಭಿರಾ ಬುಡಕಟ್ಟು

ಪ್ರಾಚೀನ ಭಾರತೀಯ ಮಹಾಕಾವ್ಯವಾದ ಮಹಾಭಾರತದಲ್ಲಿ ಅಭಿರಾ ಬುಡಕಟ್ಟಿನ ಉಲ್ಲೇಖವಿದೆ. ಪೆರಿಪ್ಲಸ್‌ ಆಫ಼್ ದ ಎರಿತ್ರೇಯನ್ ಸೀ ಯಲ್ಲಿ ಅದೇ ಹೆಸರಿನ ಐತಿಹಾಸಿಕ ಜನರನ್ನು ಉಲ್ಲೇಖಿಸಲಾಗಿದೆ. ಅಲೆಕ್ಸಾಂಡರ್ ದಿ ಗ್ರೇಟ್ ಆಕ್ರಮಣದ ನಂತರ ಪೂರ್ವ ಇರಾನ್‌ನಿಂದ ವಲಸೆ ಬಂದ ಜನರು ಎಂದು ಅವರನ್ನುಭಾವಿಸಲಾಗಿದೆ. ಅವರ ಮುಖ್ಯ ನೆಲೆ ಸಿಂಧೂ ನದಿ ಮುಖಜ ಭೂಮಿಯಲ್ಲಿತ್ತು (ಆಧುನಿಕ ಸಿಂಧ್ ಮತ್ತು ಕಥಿಯಾವಾರ್ ). ಅಲ್ಲಿ ಅವರ ದೇಶವನ್ನು ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಮೂಲಗಳಲ್ಲಿ ಅಬಿರಿಯಾ ಮತ್ತು ಅಬೇರಿಯಾ ಎಂದು ಉಲ್ಲೇಖಿಸಲಾಗಿದೆ. ಆಧುನಿಕ ಹರಿಯಾಣದಲ್ಲಿ ಅಭಿರರ ಇತರ ಸಮುದಾಯಗಳೂ ಇದ್ದವು.

ವ್ಯುತ್ಪತ್ತಿ

ವ್ಯುತ್ಪತ್ತಿಯ ಪ್ರಕಾರ, ಎಲ್ಲಾ ಕಡೆಗಳಲ್ಲಿ ಭಯವನ್ನು ಉಂಟುಮಾಡಬಲ್ಲವನನ್ನು ಅಭಿರ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ., ಅಭಿರ ಎಂದರೆ ನಿರ್ಭೀತ.

ಇತಿಹಾಸ

ಸುನಿಲ್ ಕುಮಾರ್ ಭಟ್ಟಾಚಾರ್ಯರು ಹೇಳುವಂತೆ, ಅಭಿರಾಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಮೊದಲ ಶತಮಾನದ ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಪ್ರಾಚೀನತೆಯ ಕೃತಿಯಾದ ಪೆರಿಪ್ಲಸ್ ಆಫ್ ಎರಿತ್ರೇಯನ್ ಸಮುದ್ರದಲ್ಲಿ ಉಲ್ಲೇಖಿಸಲಾಗಿದೆ . ಅವರು ಅವರನ್ನು ಬುಡಕಟ್ಟು ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸುವುದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಜನಾಂಗವೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸುತ್ತಾರೆ. ರಾಮಪ್ರಸಾದ್ ಚಂದದಂತಹ ವಿದ್ವಾಂಸರು ಅವರನ್ನು ಇಂಡೋ-ಆರ್ಯನ್ ಜನರು ಎಂದು ನಂಬುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ರೊಮಿಲಾ ಥಾಪರ್ ಅವರಂತಹ ಇತರರು ಅವರನ್ನು ಸ್ಥಳೀಯರು ಎಂದು ನಂಬುತ್ತಾರೆ. ಪುರಾಣಿಕ ಅಭಿರಾ ಅವರ ಹೆರಾತ್ ಪ್ರದೇಶಗಳನ್ನು ಆಕ್ರಮಿಸಿಕೊಂಡರು; ಅವರು ಅಫ್ಘಾನಿಸ್ತಾನದ ಜನರಾದ ಕಲಾಟೋಯಕಗಳು ಮತ್ತು ಹರಿತಾಗಳೊಂದಿಗೆ ಏಕರೂಪವಾಗಿ ಜೋಡಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದರು.

ಜಯಂತ್ ಗಡ್ಕರಿಯವರ ಪ್ರಕಾರ ವೃಷ್ಣಿ, ಅಂಧಕ, ಸಾತ್ವತರು ಮತ್ತು ಅಭಿರಾ ಮುಂತಾದ ಬುಡಕಟ್ಟುಗಳು ಸುದೀರ್ಘ ಸಂಘರ್ಷಗಳ ಅವಧಿಯ ನಂತರ ಯಾದವರು ಎಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಟ್ಟರು.

ಪದ್ಮ-ಪುರಾಣಗಳು ಮತ್ತು ಕೆಲವು ಸಾಹಿತ್ಯ ಕೃತಿಗಳಲ್ಲಿ ಅಭಿರಗಳನ್ನು ಕೃಷ್ಣ ಜನಾಂಗಕ್ಕೆ ಸೇರಿದವರೆಂದು ಉಲ್ಲೇಖಿಸಲಾಗಿದೆ.

ಅಭಿರರ ಔದ್ಯೋಗಿಕ ಸ್ಥಿತಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಯಾವುದೇ ಖಚಿತತೆಯಿಲ್ಲ, ಪುರಾತನ ಗ್ರಂಥಗಳು ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಅವರನ್ನು ಯೋಧರು, ಪಶುಪಾಲಕರು ಮತ್ತು ಗೋಪಾಲಕರು ಎಂದು ಉಲ್ಲೇಖಿಸುತ್ತವೆ ಆದರೆ ಇತರ ಸಮಯಗಳಲ್ಲಿ ಲೂಟಿ ಮಾಡುವ ಬುಡಕಟ್ಟುಗಳು.

ವೃಷ್ಣಿಗಳು, ಸಾತ್ವತರು ಮತ್ತು ಯಾದವರ ಜೊತೆಗೆ, ಅಭಿರರು ವೇದಗಳ ಅನುಯಾಯಿಗಳಾಗಿದ್ದರು. ಅವರು ಈ ಬುಡಕಟ್ಟುಗಳ ಮುಖ್ಯಸ್ಥ ಮತ್ತು ಬೋಧಕನಾದ ಕೃಷ್ಣನನ್ನು ಪೂಜಿಸುತ್ತಿದ್ದರು.

ಪುರಾತತ್ತ್ವ ಶಾಸ್ತ್ರದ ಶಾಸನಗಳಲ್ಲಿ ಅಭಿರರು ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣನ ಜನಾಂಗಕ್ಕೆ ಸೇರಿದವರೆಂದು ಉಲ್ಲೇಖಿಸಲಾಗಿದೆ. ಕೆಪಿ ಜಯಸ್ವಾಲ್ ಪ್ರಕಾರ ಗುಜರಾತ್‌ನ ಅಭಿರುಗಳು ಚಕ್ರವರ್ತಿ ಅಶೋಕನ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯರು ಮತ್ತು ಮಹಾಭಾರತದ ಯಾದವರ ಜನಾಂಗದವರಾಗಿದ್ದಾರೆ.

ಅಹಿರ್‌ಗೆ ಸಂಪರ್ಕ

ಗಂಗಾ ರಾಮ್ ಗರ್ಗ್ ಪ್ರಕಾರ, ಆಧುನಿಕ-ದಿನದ ಅಹಿರ್ ಜಾತಿಯು ಅಭಿರಾ ಜನರ ವಂಶಸ್ಥರು ಮತ್ತು ಅಹಿರ್ ಎಂಬ ಪದವು ಅಭಿರಾ ಎಂಬ ಸಂಸ್ಕೃತ ಪದದ ಪ್ರಾಕೃತ ರೂಪವಾಗಿದೆ. ಅಹಿರ್, ಅಹರ್ ಮತ್ತು ಗೌಲಿ ಪದಗಳು ಅಭಿರಾ ಪದದ ಪ್ರಸ್ತುತ ರೂಪಗಳಾಗಿವೆ ಎಂದು ಭಟ್ಟಾಚಾರ್ಯರು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ . ಈ ದೃಷ್ಟಿಕೋನವು ಅನೇಕ ಬರಹಗಳಲ್ಲಿ ಬೆಂಬಲವನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತದೆ.

ಎಂಎಸ್‌ಎ ರಾವ್ ಮತ್ತು ಇತಿಹಾಸಕಾರರಾದ ಪಿ ಎಂ ಚಂದೋರ್ಕರ್ ಮತ್ತು ಟಿ.ಪದ್ಮಜಾ ಅವರು ಅಹಿರ್‌ಗಳನ್ನು ಪ್ರಾಚೀನ ಅಭಿರರು ಮತ್ತು ಯಾದವ ಬುಡಕಟ್ಟಿನೊಂದಿಗೆ ಸಮೀಕರಿಸಲು ಶಾಸನ ಮತ್ತು ಐತಿಹಾಸಿಕ ಪುರಾವೆಗಳು ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿವೆ ಎಂದು ವಿವರಿಸಿದ್ದಾರೆ.

ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮದಲ್ಲಿ ಪೌರಾಣಿಕ ಪಾತ್ರಗಳು

ದೇವಿ ಗಾಯತ್ರಿ

ರಾಜಾ ರವಿ ವರ್ಮಾ ಅವರಿಂದ ಗಾಯತ್ರಿ ಚಿತ್ರಣ. ದೃಷ್ಟಾಂತಗಳಲ್ಲಿ, ದೇವಿಯು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಕಮಲದ ಹೂವಿನ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾಳೆ ಮತ್ತು ಐದು ತಲೆಗಳು ಮತ್ತು ಐದು ಜೋಡಿ ಕೈಗಳೊಂದಿಗೆ ಕಾಣಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾಳೆ.

ಗಾಯತ್ರಿ ಎಂಬುದು ಜನಪ್ರಿಯ ಗಾಯತ್ರಿ ಮಂತ್ರದ ವ್ಯಕ್ತಿಗತ ರೂಪವಾಗಿದೆ. ಇದು ವೈದಿಕ ಪಠ್ಯಗಳ ಸ್ತೋತ್ರವಾಗಿದೆ. ಆಕೆಯನ್ನು ಸಾವಿತ್ರಿ ಮತ್ತು ವೇದಮಾತೆ (ವೇದಗಳ ತಾಯಿ) ಎಂದೂ ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ.

ಪದ್ಮ ಪುರಾಣದ ಪ್ರಕಾರ ಭಗವಾನ್ ಇಂದ್ರನು ಪುಷ್ಕರದಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಯಜ್ಞದಲ್ಲಿ ಬ್ರಹ್ಮನಿಗೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡಲು ಅಭಿರಾ ಹುಡುಗಿ ಗಾಯತ್ರಿಯನ್ನು ಕರೆತಂದನು. ಯಜ್ಞದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅವಳು ಬ್ರಹ್ಮನನ್ನು ವಿವಾಹವಾದಳು.

ಬ್ರಹ್ಮನ ಮೊದಲ ಹೆಂಡತಿ ಸಾವಿತ್ರಿ ಮತ್ತು ಗಾಯತ್ರಿ ಎರಡನೆಯವಳು. ಬ್ರಹ್ಮನೊಂದಿಗಿನ ಗಾಯತ್ರಿಯ ವಿವಾಹವನ್ನು ತಿಳಿದ ಸಾವಿತ್ರಿಯು ಕೋಪಗೊಂಡಳು ಮತ್ತು ಸಮಾರಂಭದಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿದ್ದ ಎಲ್ಲಾ ದೇವ-ದೇವತೆಗಳನ್ನು ಶಪಿಸಿದಳು ಎಂದು ಕಥೆಗಳು ಹೇಳುತ್ತವೆ.

ಆದಾಗಿಯೂ ಪದ್ಮ ಪುರಾಣದಲ್ಲಿ ಸಾವಿತ್ರಿಯನ್ನು ಬ್ರಹ್ಮ, ವಿಷ್ಣು ಮತ್ತು ಲಕ್ಷ್ಮಿ ಇವರು ಸಮಾಧಾನಪಡಿಸಿದ ನಂತರ ಅವಳು ಗಾಯತ್ರಿ ಅಭಿರಾಳನ್ನು ತನ್ನ ಸಹೋದರಿಯಾಗಿ ಸಂತೋಷದಿಂದ ಸ್ವೀಕರಿಸುತ್ತಾಳೆ.

ಕೆಲವು ಪುರಾಣಗಳಲ್ಲಿ, ಗಾಯತ್ರಿ ಬ್ರಹ್ಮನ ಪತ್ನಿ ಸರಸ್ವತಿಯ ಇನ್ನೊಂದು ಹೆಸರು ಎಂದು ಹೇಳಲಾಗುತ್ತದೆ. ಮತ್ಸ್ಯ ಪುರಾಣದ ಪ್ರಕಾರ, ಬ್ರಹ್ಮನ ಎಡ ಅರ್ಧವು ಸ್ತ್ರೀಯಾಗಿ ಹೊರಹೊಮ್ಮಿತ್ತು ಇದನ್ನು ಸರಸ್ವತಿ, ಸಾವಿತ್ರಿ ಮತ್ತು ಗಾಯತ್ರಿ ಎಂಬ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಆಚರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಕೂರ್ಮ ಪುರಾಣದಲ್ಲಿ, ಗೌತಮ ಋಷಿಯು ಗಾಯತ್ರಿ ದೇವಿಯಿಂದ ಆಶೀರ್ವದಿಸಲ್ಪಟ್ಟರು ಮತ್ತು ಇದರಿಂದ ಅವರ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಅವರು ಎದುರಿಸಿದ ಅಡೆತಡೆಗಳನ್ನು ನಿವಾರಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಯಿತು. ಸ್ಕಂದ ಪುರಾಣವು ಗಾಯತ್ರಿಯು ಬ್ರಹ್ಮನ ಹೆಂಡತಿಯಾಗಿದ್ದು ಅವಳು ಸರಸ್ವತಿಯ ರೂಪ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ.

ಗಾಯತ್ರಿ ರಾಕ್ಷಸನನ್ನು ಸಂಹರಿಸಬಲ್ಲ ಉಗ್ರ ದೇವತೆಯಾಗಿ ಬೆಳೆದಳು. ವರಾಹ ಪುರಾಣ ಮತ್ತು ಮಹಾಭಾರತದ ಪ್ರಕಾರ, ಗಾಯತ್ರಿ ದೇವಿಯು ನವಮಿಯ ದಿನದಂದು ವೃತ್ರ ಮತ್ತು ನದಿಯ ವೇತ್ರಾವತಿಯ ಮಗನಾದ ವೃತಾಸುರ ಎಂಬ ರಾಕ್ಷಸನನ್ನು ವಧಿಸಿದಳು.

ದುರ್ಗಾ ದೇವಿ

ದುರ್ಗಾ ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮದ ಪ್ರಮುಖ ದೇವತೆ . ಆಕೆಯನ್ನು ಮಾತೃ ದೇವತೆ ದೇವಿಯ ಪ್ರಮುಖ ಅಂಶವಾಗಿ ಪೂಜಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಭಾರತೀಯ ದೈವಿಕರಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಂತ ಜನಪ್ರಿಯ ಮತ್ತು ವ್ಯಾಪಕವಾಗಿ ಪೂಜಿಸಲ್ಪಟ್ಟವಳು. ಅವಳು ರಕ್ಷಣೆ, ಶಕ್ತಿ, ಮಾತೃತ್ವ, ವಿನಾಶ ಮತ್ತು ಯುದ್ಧಗಳೊಂದಿಗೆ ಸಂಬಂಧ ಹೊಂದಿದ್ದಾಳೆ. ಅವಳ ದಂತಕಥೆಯು ಕೆಡುಕುಗಳು ಮತ್ತು ಶಾಂತಿ, ಸಮೃದ್ಧಿ ಮತ್ತು ಧರ್ಮಕ್ಕೆ ಧಕ್ಕೆ ತರುವ ರಾಕ್ಷಸ ಶಕ್ತಿಗಳ ವಿರುದ್ಧ ಹೋರಾಡುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಕೆಟ್ಟದ್ದರ ಮೇಲೆ ಒಳ್ಳೆಯದ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ಹಿಂದೂ ದಂತಕಥೆಗಳು ರಾಕ್ಷಸ ಮಹಿಷಾಸುರನನ್ನು ಕೊಲ್ಲಲು ಒಬ್ಬ ಹೆಣ್ಣು ಮಾತ್ರ ಸಾಧ್ಯ ಎಂಬ ಕಾರಣದಿಂದ ದೇವರುಗಳು ದುರ್ಗೆಯನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿದರು ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತವೆ. ದುರ್ಗಾ ಮಾತೃತ್ವದ ಆಕೃತಿಯಂತೆ ಕಾಣುತ್ತಾಳೆ ಮತ್ತು ಸಿಂಹ ಅಥವಾ ಹುಲಿಯ ಮೇಲೆ ಸವಾರಿ ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ಸುಂದರ ಮಹಿಳೆಯಾಗಿ ಅವಳನ್ನು ಚಿತ್ರಿಸಲಾಗಿದೆ. ಪ್ರತಿಯೊಂದೂ ಆಯುಧವನ್ನು ಹೊತ್ತಿರುವ ಮತ್ತು ರಾಕ್ಷಸರನ್ನು ಸೋಲಿಸುವ ಅನೇಕ ತೋಳುಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ.

ಇತಿಹಾಸಕಾರ ರಾಮಪ್ರಸಾದ್ ಚಂದಾ ಅವರು ೧೯೧೬ ರಲ್ಲಿ ಭಾರತೀಯ ಉಪಖಂಡದಲ್ಲಿ ದುರ್ಗವು ಕಾಲಾನಂತರದಲ್ಲಿ ವಿಕಸನಗೊಂಡಿತು ಎಂದು ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ. ಚಂದದ ಪ್ರಕಾರ ದುರ್ಗೆಯ ಪ್ರಾಚೀನ ರೂಪವು ಹಿಮಾಲಯ ಮತ್ತು ವಿಂಧ್ಯಗಳ ನಿವಾಸಿಗಳು ಪೂಜಿಸುವ ಪರ್ವತ-ದೇವತೆಯ ಸಿಂಕ್ರೆಟಿಸಮ್ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿದೆ. ಇದು ಯುದ್ಧ-ದೇವತೆಯಾಗಿ ಪರಿಕಲ್ಪನೆ ಮಾಡಿದ ಅಭಿರರ ದೇವತೆಯಾಗಿದೆ. ವಿರಾಟ ಪರ್ವನ್ ಸ್ತುತಿ ಮತ್ತು ವಿಸ್ನುಯಿಟ್ ಗ್ರಂಥಗಳಲ್ಲಿ, ದೇವಿಯನ್ನು ಮಹಾಮಾಯಾ ಅಥವಾ ವಿಷ್ಣುವಿನ ಯೋಗನಿದ್ರಾ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. ಇವು ಆಕೆಯ ಅಭಿರಾ ಅಥವಾ ಗೋಪಾ ಮೂಲವನ್ನು ಮತ್ತಷ್ಟು ಸೂಚಿಸುತ್ತವೆ. ದುರ್ಗಾ ನಂತರ ಕಾಳಿಯಾಗಿ ಎಲ್ಲಾ ವಿನಾಶಕಾರಿ ಸಮಯದ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವವಾಗಿ ರೂಪಾಂತರಗೊಂಡಳು, ಆದರೆ ಆಕೆಯ ಅಂಶಗಳು ಸಂಸಾರ ( ಪುನರ್ಜನ್ಮಗಳ ಚಕ್ರ) ಪರಿಕಲ್ಪನೆಯೊಂದಿಗೆ ಸಂಯೋಜಿತವಾದ ಆದಿಸ್ವರೂಪದ ಶಕ್ತಿಯಾಗಿ ಹೊರಹೊಮ್ಮಿದವು ಮತ್ತು ಈ ಕಲ್ಪನೆಯನ್ನು ವೈದಿಕ ಧರ್ಮದ ತಳಹದಿಯ ಮೇಲೆ ಪುರಾಣ ಮತ್ತು ತತ್ವಶಾಸ್ತ್ರ ನಿರ್ಮಿಸಲಾಯಿತು.

ಕ್ರಿ.ಶ. ೬ ನೇ ಶತಮಾನದ ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಸಿದ್ಧಮಾತೃಕಾ ಲಿಪಿಯಲ್ಲಿನ ಶಾಸನಗಳು, ಮಹಿಷಾಸುರನ ಮೇಲೆ ಆಕೆಯ ವಿಜಯವನ್ನು ಮೌಖರಿ ಯುಗದ ನಾಗಾರ್ಜುನಿ ಬೆಟ್ಟದ ಗುಹೆಯು ಈ ದಂತಕಥೆಯನ್ನು ಉಲ್ಲೇಖಿಸುತ್ತವೆ.

ಕೊಂಕಣದ ಆಡಳಿತ

೨೦೩ ರಿಂದ ೨೭೦ ರವರೆಗೆ ಅಭಿರರು ಇಡೀ ಡೆಕ್ಕನ್ ಪ್ರಸ್ಥಭೂಮಿಯನ್ನು ಪರಮಾಧಿಕಾರವಾಗಿ ಆಳಿದರು. ಅಭಿರರು ಶಾತವಾಹನರ ನಂತರ ಉತ್ತರಾಧಿಕಾರಿಗಳಾದರು.

ಜುನಾಗಢದ ಆಳ್ವಿಕೆ

ಉಪರ್ಕೋಟ್ ಕೋಟೆಯನ್ನು ಚುಡಾಸಮ ದೊರೆ ಗ್ರಹರಿಪು ಮರುಶೋಧಿಸಿದ್ದಾನೆ

ಮೂಲತಃ ಸಿಂಧ್‌ನ ಅಭಿರ ವಂಶದ ಚುಡಸಾಮ ರಾಜವಂಶವು ಕ್ರಿ.ಶ.೮೭೫ ರಿಂದ ಜುನಾಗಢದ ಸುತ್ತಲೂ ಹೆಚ್ಚಿನ ಪ್ರಭಾವವನ್ನು ಬೀರಿತು. ಅವರು ತಮ್ಮ ರಾಜ ರಾ ಚೂಡಾ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ಗಿರ್ನಾರ್‌ಗೆ ಸಮೀಪವಿರುವ ವಂತಲಿ (ಪ್ರಾಚೀನ ವಾಮನಸ್ಥಲಿ) ನಲ್ಲಿ ತಮ್ಮನ್ನು ತಾವು ಬಲಪಡಿಸಿಕೊಂಡರು.

ಚೂಡಾಸಮ ರಾಜಕುಮಾರನು ಗ್ರಹರಿಪು ಶೈಲಿಯ ಮತ್ತು ಜುನಾಗಢದ ಬಳಿಯ ವಂತಲಿಯಲ್ಲಿ ಆಳ್ವಿಕೆ ನಡೆಸುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ಹೇಮಚಂದ್ರನ ದ್ಯಾಶ್ರಯ-ಕಾವ್ಯದಲ್ಲಿ ಅಭಿರ ಮತ್ತು ಯಾದವ ಎಂದು ವಿವರಿಸಲಾಗಿದೆ.

ಗುಪ್ತ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದ ಅಭಿರರು

ಸಮುದ್ರಗುಪ್ತನ ಆಳ್ವಿಕೆಯಲ್ಲಿ (ಸುಮಾರು ೩೫೦), ಅಭಿರರು ಗುಪ್ತ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದ ಪಶ್ಚಿಮ ಗಡಿಯಲ್ಲಿ ರಜಪೂತಾನ ಮತ್ತು ಮಾಳವದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಇತಿಹಾಸಕಾರ ದಿನೇಶ್ಚಂದ್ರ ಸಿರ್ಕಾರ್ ಅವರ ಮೂಲ ವಾಸಸ್ಥಾನವು ಹೆರಾತ್ ಮತ್ತು ಕಂದಹಾರ್ ನಡುವಿನ ಅಭಿರಾವನ ಪ್ರದೇಶವೆಂದು ಭಾವಿಸುತ್ತಾರೆ. ಆದರೂ ಇದು ವಿವಾದಾಸ್ಪದವಾಗಿದೆ. ನಂತರದ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಅವರು ರಾಜಸ್ಥಾನವನ್ನು ವಶಪಡಿಸಿಕೊಂಡರು ಎಂಬುದು ಸಂವತ್ ೯೧೮ ರ ಜೋಧ್‌ಪುರ ಶಾಸನದಿಂದ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿದೆ, ಈ ಪ್ರದೇಶದ ಅಭಿರಾ ಜನರು ತಮ್ಮ ಹಿಂಸಾತ್ಮಕ ನಡವಳಿಕೆಯಿಂದಾಗಿ ತಮ್ಮ ನೆರೆಹೊರೆಯವರಿಗೆ ಭಯಭೀತರಾಗಿದ್ದರು. ರಜಪೂತನ ಅಭಿರರು ಗಟ್ಟಿಮುಟ್ಟಾದ ಮತ್ತು ಮ್ಲೇಚ್ಚರೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲ್ಪಟ್ಟರು ಮತ್ತು ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ವಿರೋಧಿ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳನ್ನು ನಡೆಸಿದರು. ಇದರಿಂದ ಪ್ರಾಣ, ಆಸ್ತಿ ಅಸುರಕ್ಷಿತವಾದವು. ಪಾರ್ಗಿಟರ್  ವೃಷ್ಣಿಗಳು ಮತ್ತು ಅಂಧಕರು, ಕುರುಕ್ಷೇತ್ರ ಯುದ್ಧದ ನಂತರ ದ್ವಾರಕಾ ಮತ್ತು ಗುಜರಾತ್‌ನಲ್ಲಿರುವ ತಮ್ಮ ಪಶ್ಚಿಮದ ಮನೆಯಿಂದ ಉತ್ತರದ ಕಡೆಗೆ ಹಿಮ್ಮೆಟ್ಟುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಅವರನ್ನು ರಾಜಸ್ಥಾನದ ಅಸಭ್ಯ ಅಭಿರರು ಆಕ್ರಮಣ ಮಾಡಿ ಸೋಲಿಸಿದರು ಎಂದು ಪೌರಾಣಿಕ ಸಂಪ್ರದಾಯವು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. ಅವರು ದುರ್ಯೋಧನ ಮತ್ತು ಕೌರವರ ಬೆಂಬಲಿಗರಾಗಿದ್ದರು ಮತ್ತು ಮಹಾಭಾರತದಲ್ಲಿ, ಅಭಿರ್, ಗೋಪ, ಗೋಪಾಲ್ ಮತ್ತು ಯಾದವರು ಸಮಾನಾರ್ಥಕ ಪದಗಳಾಗಿವೆ. ಅವರು ಮಹಾಭಾರತದ ಯುದ್ಧದ ನಾಯಕನನ್ನು ಸೋಲಿಸಿದರು ಮತ್ತು ಶ್ರೀಕೃಷ್ಣನ ಕುಟುಂಬದ ಸದಸ್ಯರ ಗುರುತನ್ನು ಬಹಿರಂಗಪಡಿಸಿದಾಗ ಅವನನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಂಡರು. ಕೃಷ್ಣನು ದುರ್ಯೋಧನನಿಗೆ ತಾನು ಅರ್ಜುನನ ಕಡೆ ಸೇರಿದಾಗ ಅವನ ಬೆಂಬಲಕ್ಕೆ ಹೋರಾಡಲು ನೀಡಿದ ಗೋಪರು ಬೇರಾರೂ ಅಲ್ಲ, ಅವರೇ ಯಾದವರು, ಅವರು ಅಭೀರರೂ ಆಗಿದ್ದರು. ಅಭಿರರನ್ನು ವ್ರತ ಕ್ಷತ್ರಿಯರೆಂದು ವಿವರಿಸಲಾಗಿದೆ.

ಅಭಿರರು ರಾಜಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲಲಿಲ್ಲ. ಅವರ ಕೆಲವು ಕುಲಗಳು ದಕ್ಷಿಣ ಮತ್ತು ಪಶ್ಚಿಮಕ್ಕೆ ಸೌರಾಷ್ಟ್ರ ಮತ್ತು ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರವನ್ನು ತಲುಪಿ ಶಾತವಾಹನ ರಾಜವಂಶ ಮತ್ತು ಪಶ್ಚಿಮ ಸತ್ರಾಪ್‌ಗಳ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ ಸೇವೆಯನ್ನು ಪಡೆದರು. ಮರಾಠಾ ದೇಶದ ಉತ್ತರ ಭಾಗದಲ್ಲಿ ರಾಜ್ಯವನ್ನು ಮತ್ತು ಅಭಿರ ರಾಜ ಈಶ್ವರಸೇನನ ಒಂಬತ್ತನೇ ವರ್ಷದ ಶಾಸನವನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಿದರು .

ನೇಪಾಳದ ಆಡಳಿತ

ಅಹಿರ್ ರಾಜವಂಶವು ಇಂದಿನ ನೇಪಾಳದಲ್ಲಿ ೧೨ ನೇ ಶತಮಾನದ ಪೂರ್ವದ ಪ್ರದೇಶಗಳನ್ನು ಆಳಿತು. ಪ್ರಾಚೀನ ಗೋಪಾಲ ರಾಜವಂಶದ ವಂಶಾವಳಿಯ ಪ್ರಕಾರ, ಸುಮಾರು ೧೩೮೦ ರ ದಶಕದಲ್ಲಿ ಸಂಕಲಿಸಲಾದ ಗೋಪಾಲರಾಜ್ವಂಶಾವಳಿಯ ಪ್ರಕಾರ, ನೇಪಾಳವನ್ನು ನೇಪಾಳದ ಅಭಿರಾಸ್ನ ಸಂಸ್ಥಾಪಕ ನೇಪಾ ಗೋಪಾಲಕನ ಹೆಸರನ್ನು ಇಡಲಾಗಿದೆ. ಅದರ ಖಾತೆಯಲ್ಲಿ, ತನಿಖೆಯ ನಂತರ ಪಶುಪತಿನಾಥನ ಜ್ಯೋತಿರ್ಲಿಂಗವನ್ನು ಪತ್ತೆ ಮಾಡಿದ ನೆಪವು ಸ್ಥಳಕ್ಕೆ ಹಾಲು ನೀಡಿದ ಹಸುವಿನ ಹೆಸರನ್ನೂ ನೆ.