ಸದಸ್ಯ:Kavya.S.M/ಅರುಣಾಚಲೇಶ್ವರ ದೇವಸ್ಥಾನ

ಅರುಣಾಚಲೇಶ್ವರ ದೇವಸ್ಥಾನ
ಅರುಣಾಚಲ ಬೆಟ್ಟದಿಂದ ಅರುಣಾಚಲೇಶ್ವರ ದೇವಸ್ಥಾನದ ಗೋಪುರಗಳ ನೋಟ
ಭೂಗೋಳ
ಕಕ್ಷೆಗಳು	12°13′53.76″N 79°4′1.92″E
ದೇಶ	ಭಾರತ
ರಾಜ್ಯ	ತಮಿಳು ನಾಡು
ಜಿಲ್ಲೆ	ತಿರುವಣ್ಣಾಮಲೈ ಜಿಲ್ಲೆ
ಸ್ಥಳ	ತಿರುವಣ್ಣಾಮಲೈ
ವಾಸ್ತುಶಿಲ್ಪ
ವಾಸ್ತುಶಿಲ್ಪ ಶೈಲಿ	ದ್ರಾವಿಡ ವಾಸ್ತುಶಿಲ್ಪ
ಇತಿಹಾಸ ಮತ್ತು ಆಡಳಿತ
ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತ	ಚೋಳರು
ಅಧೀಕೃತ ಜಾಲತಾಣ	https://annamalaiyar.hrce.tn.gov.in/

ಅರುಣಾಚಲೇಶ್ವರ ದೇವಸ್ಥಾನ ( ಅಣ್ಣಾಮಲೈಯಾರ್ ದೇವಸ್ಥಾನ ಎಂದೂ ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ) ಭಾರತದ ತಮಿಳುನಾಡಿನ ತಿರುವಣ್ಣಾಮಲೈ ಪಟ್ಟಣದಲ್ಲಿರುವ ಅರುಣಾಚಲ ಬೆಟ್ಟದ ತಳದಲ್ಲಿರುವ ಶಿವ ದೇವರಿಗೆ ಅರ್ಪಿತವಾದ ಹಿಂದೂ ದೇವಾಲಯವಾಗಿದೆ . ಪಂಚ ಭೂತ ಸ್ಥಲಗಳು ಮತ್ತು ನಿರ್ದಿಷ್ಟವಾಗಿ ಬೆಂಕಿಯ ಅಂಶ ಅಥವಾ ಅಗ್ನಿಯ ಅಂಶಗಳಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ದೇವಾಲಯಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದಾದ ಶೈವ ಧರ್ಮದ ಹಿಂದೂ ಪಂಥಕ್ಕೆ ಇದು ಮಹತ್ವದ್ದಾಗಿದೆ.

ಶಿವನನ್ನು ಅರುಣಾಚಲೇಶ್ವರ ಅಥವಾ ಅಣ್ಣಾಮಲೈಯರ್ ಎಂದು ಪೂಜಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಲಿಂಗದಿಂದ ಪ್ರತಿನಿಧಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಅವನ ವಿಗ್ರಹವನ್ನು ಅಗ್ನಿ ಲಿಂಗ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. ಅವರ ಪತ್ನಿ ಪಾರ್ವತಿಯನ್ನು ಉನ್ನಾಮಲೈ ಅಮ್ಮನ್ ಅಥವಾ ಅಪಿತಕುಚ ಅಂಬಾಳ್ ಎಂದು ಚಿತ್ರಿಸಲಾಗಿದೆ. ೭ ನೇ ಶತಮಾನದ ತಮಿಳು ಶೈವ ಅಂಗೀಕೃತ ಕೃತಿಯಾದ ತೇವರಂನಲ್ಲಿ ಪ್ರಧಾನ ದೇವತೆಯನ್ನು ಪೂಜಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.ಇದನ್ನು ತಮಿಳು ಸಂತ ಕವಿಗಳು ನಾಯನಾರ್‌ಗಳು ಎಂದು ಬರೆದಿದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು ಇದನ್ನು ಪಾದಲ್ ಪೆಟ್ರಾ ಸ್ಥಲಂ ಎಂದು ವರ್ಗೀಕರಿಸಲಾಗಿದೆ. ೯ನೇ ಶತಮಾನದ ಶೈವ ಸಂತ ಕವಿ ಮಾಣಿಕ್ಕವಾಸಾಗರ್ ಇಲ್ಲಿ ತಿರುವೆಂಪವೈ ಅನ್ನು ರಚಿಸಿದ್ದಾರೆ.

ದೇವಾಲಯದ ಸಂಕೀರ್ಣವು ೧೦ ಹೆಕ್ಟೇರ್‌ಗಳನ್ನು ಆವರಿಸಿದೆ ಮತ್ತು ಇದು ಭಾರತದಲ್ಲಿಯೇ ದೊಡ್ಡದಾಗಿದೆ. ಇದು ಗೋಪುರಗಳು ಎಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಡುವ ನಾಲ್ಕು ಗೇಟ್‌ವೇ ಗೋಪುರಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ . ಅತಿ ಎತ್ತರದ ಪೂರ್ವ ಗೋಪುರ, ೧೧ ಮಹಡಿಗಳು ಮತ್ತು 66 metres (217 ft) ) ನಸ್ಟು ಎತ್ತರವಿದೆ. ಇದನ್ನು ಸೇವಪ್ಪ ನಾಯಕರ್ (ನಾಯಕರ್ ರಾಜವಂಶ) ನಿರ್ಮಿಸಿದ ಭಾರತದ ಅತಿ ಎತ್ತರದ ದೇವಾಲಯದ ಗೋಪುರಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದಾಗಿದೆ. ದೇವಾಲಯವು ಹಲವಾರು ದೇವಾಲಯಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ಅರುಣಾಚಲೇಶ್ವರ ಮತ್ತು ಉನ್ನಾಮಲೈ ಅಮ್ಮನ್‌ನ ದೇವಾಲಯಗಳು ಅತ್ಯಂತ ಪ್ರಮುಖವಾಗಿವೆ. ದೇವಾಲಯದ ಸಂಕೀರ್ಣವು ಅನೇಕ ಸಭಾಂಗಣಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ವಿಜಯನಗರ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ನಿರ್ಮಿಸಲಾದ ಸಾವಿರ ಕಂಬಗಳ ಸಭಾಂಗಣವು ಅತ್ಯಂತ ಗಮನಾರ್ಹವಾಗಿದೆ.

ಪ್ರಸ್ತುತ ಕಲ್ಲಿನ ರಚನೆಯನ್ನು ೯ ನೇ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ ಚೋಳ ರಾಜವಂಶದ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ನಿರ್ಮಿಸಲಾಯಿತು. ಆದರೆ ನಂತರದ ವಿಸ್ತರಣೆಗಳು ಸಂಗಮ ರಾಜವಂಶದ (೧೩೩೬-೧೪೮೫ CE), ಸಾಳುವ ರಾಜವಂಶ ಮತ್ತು ತುಳುವ ರಾಜವಂಶದ (೧೪೯೧-೧೫೭೦ CE) ವಿಜಯನಗರದ ಆಡಳಿತಗಾರರಿಗೆ ಕಾರಣವಾಗಿದೆ. ಈ ದೇವಾಲಯವನ್ನು ತಮಿಳುನಾಡು ಸರ್ಕಾರದ ಹಿಂದೂ ಧಾರ್ಮಿಕ ಮತ್ತು ದತ್ತಿ ಇಲಾಖೆಯು ನಿಭಾಯಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತದೆ.

ದೇವಾಲಯವು ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ೫:೩೦ ರಿಂದ ರಾತ್ರಿ ೧೦ ರವರೆಗೆ ವಿವಿಧ ಸಮಯಗಳಲ್ಲಿ ಆರು ದೈನಂದಿನ ಆಚರಣೆಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ ಮತ್ತು ಅದರ ಕ್ಯಾಲೆಂಡರ್ನಲ್ಲಿ ಹನ್ನೆರಡು ವಾರ್ಷಿಕ ಉತ್ಸವಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ಕಾರ್ತಿಗೈ ದೀಪಂ ಹಬ್ಬವನ್ನು ನವೆಂಬರ್ ಮತ್ತು ಡಿಸೆಂಬರ್ ನಡುವಿನ ಹುಣ್ಣಿಮೆಯ ದಿನದಂದು ಆಚರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಬೆಟ್ಟದ ಮೇಲೆ ಬೃಹತ್ ದೀಪವನ್ನು ಬೆಳಗಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಇದನ್ನು ಮೈಲುಗಳಷ್ಟು ದೂರದಿಂದ ನೋಡಬಹುದಾಗಿದೆ ಮತ್ತುಇದು ಆಕಾಶವನ್ನು ಸೇರುವ ಬೆಂಕಿಯ ಶಿವಲಿಂಗವನ್ನು ಸಂಕೇತಿಸುತ್ತದೆ. ಈ ಈವೆಂಟ್ ಅನ್ನು ಮೂರು ಮಿಲಿಯನ್ ಯಾತ್ರಿಕರು ವೀಕ್ಷಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಪ್ರತಿ ಹುಣ್ಣಿಮೆಯ ಹಿಂದಿನ ದಿನದಂದು, ಯಾತ್ರಾರ್ಥಿಗಳು ದೇವಾಲಯದ ಮೂಲ ಮತ್ತು ಅರುಣಾಚಲ ಬೆಟ್ಟಗಳನ್ನು ಗಿರಿವಾಲಂ ಎಂದು ಕರೆಯುವ ಪೂಜೆಯಲ್ಲಿ ಸುತ್ತುತ್ತಾರೆ, ಇದನ್ನು ವಾರ್ಷಿಕವಾಗಿ ಒಂದು ಮಿಲಿಯನ್ ಯಾತ್ರಿಕರು ನಡೆಸುತ್ತಾರೆ.

ಪಾಶ್ಚಿಮಾತ್ಯ ಜಗತ್ತಿನ ೨೦ನೇ ಶತಮಾನದ ಮಧ್ಯಭಾಗದಲ್ಲಿ ರಮಣ ಮಹರ್ಷಿ (೧೮೭೯-೧೯೫೦ CE) ಅವರ ಕೆಲಸದ ಮೂಲಕ ತಿರುವಣ್ಣಾಮಲೈ ಬಗ್ಗೆ ಕಲಿತಿದೆ.

ದಂತಕಥೆ

ಮುಂಭಾಗದಲ್ಲಿ ದೇವಾಲಯದ ಗೋಪುರಗಳೊಂದಿಗೆ ಅಣ್ಣಾಮಲೈ ಬೆಟ್ಟಗಳು

ಹಿಂದೂ ಪುರಾಣಗಳಲ್ಲಿ, ಶಿವನ ಹೆಂಡತಿಯಾದ ಪಾರ್ವತಿ ಒಮ್ಮೆ ಕೈಲಾಸ ಪರ್ವತದ ಮೇಲಿರುವ ಹೂವಿನ ತೋಟದಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಗಂಡನ ಕಣ್ಣುಗಳನ್ನು ತಮಾಷೆಯಾಗಿ ಮುಚ್ಚಿದಳು. ದೇವರುಗಳಿಗೆ ಕೇವಲ ಒಂದು ಕ್ಷಣವಾದರೂ, ಎಲ್ಲಾ ಬೆಳಕನ್ನು ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡದಿಂದ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲಾಯಿತು, ಮತ್ತು ಭೂಮಿಯು ಪ್ರತಿಯಾಗಿ, ವರ್ಷಗಳವರೆಗೆ ಕತ್ತಲೆಯಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿತು. ಪಾರ್ವತಿಯು ಶಿವನ ಇತರ ಭಕ್ತರೊಂದಿಗೆ ತಪಸ್ಸು ಮಾಡಿದಳು. ನಂತರ ಅವರ ಪತಿ ಅಣ್ಣಾಮಲೈ ಬೆಟ್ಟಗಳ ತುದಿಯಲ್ಲಿ ಬೆಂಕಿಯ ದೊಡ್ಡ ಸ್ತಂಭವಾಗಿ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡರು, ಜಗತ್ತಿಗೆ ಬೆಳಕನ್ನು ಹಿಂದಿರುಗಿಸಿದರು. ನಂತರ ಅವನು ಪಾರ್ವತಿಯೊಂದಿಗೆ ವಿಲೀನಗೊಂಡು ಅರ್ಧನಾರೀಶ್ವರ, ಶಿವನ ಅರ್ಧ-ಹೆಣ್ಣು, ಅರ್ಧ-ಪುರುಷ ರೂಪವನ್ನು ರೂಪಿಸಿದನು. ಅರುಣಾಚಲ ಅಥವಾ ಕೆಂಪು ಪರ್ವತವು ಅರುಣಾಚಲೇಶ್ವರ ದೇವಾಲಯದ ಹಿಂದೆ ಇದೆ ಮತ್ತು ಅದರ ಹೆಸರಿನ ದೇವಾಲಯದೊಂದಿಗೆ ಸಂಬಂಧ ಹೊಂದಿದೆ. ಬೆಟ್ಟವು ಸ್ವತಃ ಪವಿತ್ರವಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಲಿಂಗವೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ ಅಥವಾ ಶಿವನ ಅನಿಕಾನಿಕ್ ಪ್ರಾತಿನಿಧ್ಯವೆಂದು ರೂಪಿಸಲಾಗಿದೆ.

ಇನ್ನೊಂದು ದಂತಕಥೆಯೆಂದರೆ, ಒಮ್ಮೆ, ವಿಷ್ಣು ಮತ್ತು ಬ್ರಹ್ಮರು ಶ್ರೇಷ್ಠತೆಗಾಗಿ ಸ್ಪರ್ಧಿಸಿದಾಗ, ಶಿವನು ಜ್ವಾಲೆಯಂತೆ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡನು ಮತ್ತು ಅವನ ಮೂಲವನ್ನು ಹುಡುಕಲು ಸವಾಲು ಹಾಕಿದನು. ಬ್ರಹ್ಮನು ಹಂಸದ ರೂಪವನ್ನು ಧರಿಸಿದನು ಮತ್ತು ಜ್ವಾಲೆಯ ಮೇಲ್ಭಾಗವನ್ನು ನೋಡಲು ಆಕಾಶಕ್ಕೆ ಹಾರಿದನು, ಆದರೆ ವಿಷ್ಣುವು ವರಾಹ ರೂಪನಾದನು ಮತ್ತು ಅದರ ನೆಲೆಯನ್ನು ಹುಡುಕಿದನು. ಈ ದೃಶ್ಯವನ್ನು ಲಿಂಗೋದ್ಭವ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಹೆಚ್ಚಿನ ಶಿವ ದೇವಾಲಯಗಳ ಗರ್ಭಗುಡಿಯಲ್ಲಿ ಪಶ್ಚಿಮ ಗೋಡೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿನಿಧಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಬ್ರಹ್ಮ ಅಥವಾ ವಿಷ್ಣುವು ಸಹ ಮೂಲವನ್ನು ಕಂಡುಹಿಡಿಯಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ.

ಇತಿಹಾಸ

ರಾಜ ಗೋಪುರ - ಪೂರ್ವ ಗೇಟ್‌ವೇ, ಅತಿ ಎತ್ತರದ ದೇವಾಲಯದ ಗೋಪುರ ಮತ್ತು ತೊಟ್ಟಿಯ ನೋಟ

ಪ್ರಾಚೀನ ತಮಿಳು ವಿದ್ವಾಂಸರಾದ ನಕ್ಕೀರರ್ (೧ ನೇ ಶತಮಾನ BCE ನಿಂದ ೧ ನೇ ಶತಮಾನ CE ವರೆಗೆ), ಕಪಿಲರ್ ಮತ್ತು ಪರಾನಾರ್ (೧೨೫ ರಿಂದ ೨೨೫ CE ವರೆಗೆ) ಅಣ್ಣಾಮಲೈನಲ್ಲಿರುವ ದೇವಾಲಯ ಮತ್ತು ಪ್ರಧಾನ ದೇವತೆಯನ್ನು ಉಲ್ಲೇಖಿಸಿದ್ದಾರೆ. ೭ ನೇ ಶತಮಾನದ ನಾಯನಾರ್ ಸಂತರು ಸಂಬಂದರ್ ಮತ್ತು ಅಪ್ಪರ್ ತಮ್ಮ ಕಾವ್ಯದ ಕೃತಿಯಾದ ತೇವರಂನಲ್ಲಿ ದೇವಾಲಯದ ಬಗ್ಗೆ ಬರೆದಿದ್ದಾರೆ. ಅಪ್ಪರ್ ಮತ್ತು ಸಂಬಂದರ್ ಇಬ್ಬರೂ ದೇವಾಲಯದಲ್ಲಿ ಅರುಣಾಚಲೇಶ್ವರನನ್ನು ಪೂಜಿಸಿದರು ಎಂದು ಪೆರಿಯಪುರಾಣಂ ಲೇಖಕ ಸೆಕ್ಕಿಝರ್ ಬರೆದಿದ್ದಾರೆ. ಚೋಳ ರಾಜರು ೮೫೦ CE ನಿಂದ ೧೨೮೦ CE ವರೆಗೆ ನಾಲ್ಕು ಶತಮಾನಗಳಿಗೂ ಹೆಚ್ಚು ಕಾಲ ಈ ಪ್ರದೇಶವನ್ನು ಆಳಿದರು ಮತ್ತು ದೇವಾಲಯದ ಪೋಷಕರಾಗಿದ್ದರು. ಚೋಳ ರಾಜನ ಶಾಸನಗಳು ರಾಜವಂಶದ ವಿವಿಧ ವಿಜಯಗಳನ್ನು ನೆನಪಿಸುವ ದೇವಾಲಯಕ್ಕೆ ಭೂಮಿ, ಕುರಿ, ಹಸು ಮತ್ತು ಎಣ್ಣೆಯಂತಹ ವಿವಿಧ ಉಡುಗೊರೆಗಳನ್ನು ದಾಖಲಿಸುತ್ತವೆ. ಹೊಯ್ಸಳ ರಾಜರು ೧೩೨೮ CE ನಲ್ಲಿ ತಿರುವಣ್ಣಾಮಲೈ ಅನ್ನು ತಮ್ಮ ರಾಜಧಾನಿಯಾಗಿ ಬಳಸಿದರು. ಸಂಗಮ ರಾಜವಂಶದ (೧೩೩೬-೧೪೮೫ CE) ೪೮ ಶಾಸನಗಳು, ಸಾಳುವ ರಾಜವಂಶದ ೨ ಶಾಸನಗಳು ಮತ್ತು ವಿಜಯನಗರ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದ ತುಳುವ ರಾಜವಂಶದ (೧೪೯೧-೧೫೭೦ CE) ೫೫ ಶಾಸನಗಳು ದೇವಾಲಯಕ್ಕೆ ಉಡುಗೊರೆಗಳನ್ನು ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿಸುತ್ತವೆ. ಕೃಷ್ಣದೇವ ರಾಯ (೧೫೦೯–೧೫೨೯ CE) ಆಳ್ವಿಕೆಯ ಶಾಸನಗಳಿವೆ, ಇದು ಅತ್ಯಂತ ಶಕ್ತಿಶಾಲಿ ವಿಜಯನಗರ ರಾಜರ, ಮತ್ತಷ್ಟು ಪ್ರೋತ್ಸಾಹವನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. ಹೆಚ್ಚಿನ ವಿಜಯನಗರ ಶಾಸನಗಳನ್ನು ತಮಿಳಿನಲ್ಲಿ ಬರೆಯಲಾಗಿದೆ, ಕೆಲವು ಕನ್ನಡ ಮತ್ತು ಸಂಸ್ಕೃತದಲ್ಲಿ ಬರೆಯಲಾಗಿದೆ. ವಿಜಯನಗರದ ರಾಜರಿಂದ ದೇವಾಲಯದಲ್ಲಿನ ಶಾಸನಗಳು ಆಡಳಿತಾತ್ಮಕ ವಿಷಯಗಳು ಮತ್ತು ಸ್ಥಳೀಯ ಕಾಳಜಿಗಳ ಮೇಲೆ ಒತ್ತು ನೀಡುವುದನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತವೆ. ಇದು ತಿರುಪತಿಯಂತಹ ಇತರ ದೇವಾಲಯಗಳಲ್ಲಿನ ಅದೇ ಆಡಳಿತಗಾರರ ಶಾಸನಗಳಿಗೆ ವ್ಯತಿರಿಕ್ತವಾಗಿದೆ. ಉಡುಗೊರೆಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ಶಾಸನಗಳಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಿನವು ಭೂ ದತ್ತಿಗಾಗಿ, ನಂತರ ಸರಕುಗಳು, ನಗದು ದತ್ತಿಗಳು, ಹಸುಗಳು ಮತ್ತು ದೀಪಗಳನ್ನು ಬೆಳಗಿಸಲು ಎಣ್ಣೆಯನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. ವಿಜಯನಗರ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ತಿರುವಣ್ಣಾಮಲೈ ಪಟ್ಟಣವು ಆಯಕಟ್ಟಿನ ಕವಲುದಾರಿಯಲ್ಲಿತ್ತು. ಇದು ಪವಿತ್ರ ಯಾತ್ರಾ ಕೇಂದ್ರಗಳು ಮತ್ತು ಮಿಲಿಟರಿ ಮಾರ್ಗಗಳನ್ನು ಸಂಪರ್ಕಿಸುತ್ತದೆ. ವಸಾಹತುಪೂರ್ವ ಅವಧಿಯ ಮೊದಲು ಈ ಪ್ರದೇಶವನ್ನು ನಗರ ಕೇಂದ್ರವಾಗಿ ತೋರಿಸುವ ಶಾಸನಗಳಿವೆ, ದೇವಾಲಯದ ಸುತ್ತಲೂ ನಗರವು ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಹೊಂದುತ್ತಿದೆ.

೧೭ನೇ ಶತಮಾನದ CE ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ತಿರುವಣ್ಣಾಮಲೈ ಪಟ್ಟಣದೊಂದಿಗೆ ದೇವಾಲಯವು ಕರ್ನಾಟಕ ನವಾಬನ ಆಳ್ವಿಕೆಗೆ ಒಳಪಟ್ಟಿತು. ಮೊಘಲ್ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯವು ಅಂತ್ಯಗೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಂತೆ, ನವಾಬನು ಪಟ್ಟಣದ ನಿಯಂತ್ರಣವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡನು. ೧೭೫೩ ರ ನಂತರ ಗೊಂದಲ ಮತ್ತು ಅವ್ಯವಸ್ಥೆಗಳು ಉಂಟಾದವು. ತರುವಾಯ, ಮುರಾರು ರಾಯ, ಕೃಷ್ಣ ರಾಯರೊಂದಿಗೆ ದೇವಸ್ಥಾನದ ಹಿಂದೂ ಮತ್ತು ಮುಸ್ಲಿಂ ಉಸ್ತುವಾರಿಗಳ ಅವಧಿಗಳು ಇದ್ದವು. ಮೃತಿಸ್ ಅಲಿ ಖಾನ್ ಮತ್ತು ಬುರ್ಕತ್ ಉಲ್ಲಾಖಾನ್ ಸತತವಾಗಿ ದೇವಾಲಯವನ್ನು ಮುತ್ತಿಗೆ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದರು. ಯುರೋಪಿಯನ್ ಆಕ್ರಮಣಗಳು ಮುಂದುವರೆದಂತೆ, ತಿರುವಣ್ಣಾಮಲೈ ಅನ್ನು ಫ್ರೆಂಚ್ ಸೂಪ್ರೀಸ್, ಸ್ಯಾಂಬ್ರಿನೆಟ್ ಮತ್ತು ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಕ್ಯಾಪ್ಟನ್ ಸ್ಟೀಫನ್ ಸ್ಮಿತ್ ಆಕ್ರಮಣ ಮಾಡಿದರು. ಕೆಲವರು ಹಿಮ್ಮೆಟ್ಟಿಸಿದರೆ, ಇತರರು ವಿಜಯಶಾಲಿಯಾದರು. ೧೭೫೭ ರಲ್ಲಿ ಫ್ರೆಂಚರು ಪಟ್ಟಣವನ್ನು ಆಕ್ರಮಿಸಿಕೊಂಡರು ಮತ್ತು ೧೭೬೦ ರಲ್ಲಿ ದೇವಾಲಯವು ಬ್ರಿಟಿಷರ ನಿಯಂತ್ರಣಕ್ಕೆ ಬಂದಿತು. ೧೭೯೦ CE ನಲ್ಲಿ, ತಿರುವಣ್ಣಾಮಲೈ ಪಟ್ಟಣವನ್ನು ಟಿಪ್ಪು ಸುಲ್ತಾನ್ ವಶಪಡಿಸಿಕೊಂಡರು, ಅವರು ೧೭೫೦ ರಿಂದ ೧೭೯೯ CE ವರೆಗೆ ಆಳಿದರು. ೧೯ ನೇ ಶತಮಾನದ ಮೊದಲಾರ್ಧದಲ್ಲಿ, ದೇವಾಲಯದ ಜೊತೆಗೆ ಪಟ್ಟಣವು ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಆಳ್ವಿಕೆಗೆ ಒಳಪಟ್ಟಿತು . ೧೯೫೧ ರಿಂದ, ಹಿಂದೂ ಧಾರ್ಮಿಕ ಮತ್ತು ದತ್ತಿ ಕಾಯಿದೆಯ ನಿಬಂಧನೆಯ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ, ದೇವಸ್ಥಾನವನ್ನು ತಮಿಳುನಾಡು ಸರ್ಕಾರದ ಹಿಂದೂ ಧಾರ್ಮಿಕ ಮತ್ತು ದತ್ತಿ ದತ್ತಿ ಇಲಾಖೆ ( HR & CE ) ನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತಿದೆ. ೨೦೦೨ ರಲ್ಲಿ, ಆರ್ಕಿಯಲಾಜಿಕಲ್ ಸರ್ವೆ ಆಫ್ ಇಂಡಿಯಾ ಈ ದೇವಾಲಯವನ್ನು ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಪರಂಪರೆಯ ಸ್ಮಾರಕವೆಂದು ಘೋಷಿಸಿತು ಮತ್ತು ಅದರ ಉಸ್ತುವಾರಿ ವಹಿಸಿಕೊಂಡಿತು. ವ್ಯಾಪಕ ಪ್ರತಿಭಟನೆಗಳು ಮತ್ತು ಭಾರತದ ಸರ್ವೋಚ್ಚ ನ್ಯಾಯಾಲಯದ ಮೊಕದ್ದಮೆಗಳು, ಆದಾಗ್ಯೂ, ಪುರಾತತ್ವ ಇಲಾಖೆಯು ದೇವಾಲಯವನ್ನು ಹಿಂದೂ ಧಾರ್ಮಿಕ ಮತ್ತು ದತ್ತಿ ಮಂಡಳಿಗೆ ಬಿಟ್ಟುಕೊಡಲು ಕಾರಣವಾಯಿತು.

ವಾಸ್ತುಶಿಲ್ಪ

ದೇವಾಲಯ ಸಂಕೀರ್ಣದ ನೋಟ

ಸಂಕೀರ್ಣ ಮತ್ತು ಗೋಪುರಗಳು

ಗೋಪುರಗಳು

ದೇವಾಲಯವು ಅರುಣಾಚಲ ಬೆಟ್ಟಗಳ ಕೆಳಭಾಗದಲ್ಲಿದೆ ಮತ್ತು ಪೂರ್ವಕ್ಕೆ ಮುಖಮಾಡಿದೆ.ಇದು ೨೫ ಎಕರೆಗಳಷ್ಟು ವಿಸ್ತಾರವಾಗಿದೆ. ಪೂರ್ವ ಮತ್ತು ಪಶ್ಚಿಮದ ಗೋಡೆಗಳ ಅಳತೆ 700 ft (210 m), ದಕ್ಷಿಣ 1,479 ft (451 m), ಮತ್ತು ಉತ್ತರ 1,590 ft (480 m) ಪ್ರಸ್ತುತ ಕಲ್ಲು ಮತ್ತು ಗೋಪುರಗಳು ೯ ನೇ ಶತಮಾನದ CE ಗೆ ಹಿಂದಿನವು, ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಆಳಿದ ಚೋಳ ರಾಜರು ಮಾಡಿದ ರಚನೆಯಲ್ಲಿನ ಶಾಸನದಿಂದ ನೋಡಲಾಗುತ್ತದೆ. ಹೆಚ್ಚಿನ ಶಾಸನಗಳು ೯ ನೇ ಶತಮಾನದ ಮೊದಲು, ತಿರುವಣ್ಣಾಮಲೈ ಕಾಂಚಿಪುರಂನಿಂದ ಆಳಿದ ಪಲ್ಲವ ರಾಜರ ಅಡಿಯಲ್ಲಿತ್ತು ಎಂದು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. ಇದು ನಾಲ್ಕು ಗೇಟ್‌ವೇ ಗೋಪುರಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ, ಅದರ ನಾಲ್ಕು ಬದಿಗಳಲ್ಲಿ ಗೋಪುರ ವಿದೆ. ಪೂರ್ವ ಗೋಪುರ, ರಾಜಗೋಪುರವು ದೇವಾಲಯದಲ್ಲಿ ಅತಿ ಎತ್ತರವಾಗಿದೆ. ರಾಜಗೋಪುರದ ತಳಭಾಗವು 135 ft (41 m) ಅಳತೆಯ ಗ್ರಾನೈಟ್‌ನಿಂದ ಮಾಡಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ 98 ft (30 m) ರಿಂದ ಇದನ್ನು ವಿಜಯನಗರ ರಾಜವಂಶದ ರಾಜ ಕೃಷ್ಣದೇವರಾಯ (೧೫೦೯-೨೯ CE) ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು ಮತ್ತು ಸೇವಪ್ಪ ನಾಯಕ (೧೫೩೨-೮೦ CE) ಪೂರ್ಣಗೊಳಿಸಿದರು. ೧೫೭೨ CE ನಲ್ಲಿ ಶಿವನೇಸ ಮತ್ತು ಅವನ ಸಹೋದರ ಲೋಕನಾಥರ ಆಜ್ಞೆಯ ಮೇರೆಗೆ ಗೋಪುರವನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಲಾಗಿದೆ ಎಂದು ಶಾಸನಗಳು ಸೂಚಿಸುತ್ತವೆ. ದಕ್ಷಿಣ ಗೋಪುರವನ್ನು ತಿರುಮಂಜನಗೋಪುರ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ, ಮತ್ತು ಪಶ್ಚಿಮ ಗೋಪುರವನ್ನು ಪೆ ಗೋಪುರ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. ಉತ್ತರದಲ್ಲಿ ಅಮ್ಮನಿ ಅಮ್ಮನ್ ಗೌರಮಿ. ನಾಯಕ್ ಗ್ರಂಥಗಳಾದ ರಘುನಾಥಾಭ್ಯುದಯಂ ಮತ್ತು ಸಂಗೀತ ಸುಧಾ ಕೂಡ ಗೋಪುರಗಳನ್ನು ವಿವರಿಸುತ್ತವೆ. ತಂಜಾವೂರಿ ಆಂಧ್ರರಾಜ ಚರಿತಮು ಕೃಷ್ಣದೇವರಾಯನು ಗೋಪುರ ಮತ್ತು ದೇವಾಲಯದ ಹೊರ ಆವರಣವನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಿದನೆಂದು ಉಲ್ಲೇಖಿಸುತ್ತದೆ. ದೇವಾಲಯವು ಒಟ್ಟು ಐದು ಆವರಣಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ಪ್ರತಿಯೊಂದೂ ಬೃಹತ್ ನಂದಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ.ಇದು ಶಿವನ ಪವಿತ್ರ ಬುಲ್. ಗೋಪುರಗಳಲ್ಲಿ ವಲ್ಲಲ ಮಹಾರಾಜ ಗೋಪುರ ಮತ್ತು ಕಿಲಿ ಗೋಪುರ ಅಥವಾ ಗಿಳಿ ಗೋಪುರ ಸೇರಿವೆ.

ಪುಣ್ಯಕ್ಷೇತ್ರಗಳು

ಅರುಣಾಚಲೇಶ್ವರನ ಮುಖ್ಯ ದೇವಾಲಯವು ಪೂರ್ವಕ್ಕೆ ಮುಖಮಾಡಿದೆ. ನಂದಿ ಮತ್ತು ಸೂರ್ಯನ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ ಮತ್ತು ಇದು ದೇವಾಲಯದ ಅತ್ಯಂತ ಹಳೆಯ ರಚನೆಯಾಗಿದೆ. ಗರ್ಭಗುಡಿಯ ಗೋಡೆಗಳ ಹಿಂದೆ ವಿಷ್ಣುವಿನ ಅವತಾರವಾದ ವೇಣುಗೋಪಾಲಸ್ವಾಮಿಯ ( ಕೃಷ್ಣ ) ಚಿತ್ರವಿದೆ. ಗರ್ಭಗುಡಿಯ ಸುತ್ತಲೂ, ಸೋಮಸ್ಕಂದ, ದುರ್ಗಾ, ಚಂಡೇಶ್ವರ, ಗಜಲಕ್ಷ್ಮಿ, ಆರುಮುಗಸ್ವಾಮಿ ( ಕಾರ್ತಿಕೇಯ ), ದಕ್ಷಿಣಾಮೂರ್ತಿ, ಸ್ವರ್ಣಬೈರವರ್, ನಟರಾಜ ಮತ್ತು ಲಿಂಗೋದ್ಭವದ ಚಿತ್ರಗಳಿವೆ - ಶಿವನ ಕೊನೆಯ ಚಿತ್ರವು ಲಿಂಗದಿಂದ ಹೊರಹೊಮ್ಮುತ್ತದೆ. ಪಳ್ಳಿಯರೈ, ವಿಶ್ರಮಿಸುವ ದೇವತೆಗಳ ದೈವಿಕ ಕೋಣೆ, ಗರ್ಭಗುಡಿಯ ಸುತ್ತಲಿನ ಮೊದಲ ಆವರಣದಲ್ಲಿದೆ. ಅವರ ಪತ್ನಿ ಅಣ್ಣಾಮಲೈ ಅಮ್ಮನ್ ಅವರ ದೇವಾಲಯವು ಎರಡನೇ ಆವರಣದಲ್ಲಿದೆ. ಅಮ್ಮನ್ ನಿಂತಿರುವ ಭಂಗಿಯಲ್ಲಿ ಚಿತ್ರಿಸಲಾಗಿದೆ. ಸಂಬಂತ ವಿನಾಯಕರ್ ( ಗಣೇಶ ), ಧ್ವಜಸ್ತಂಭದ ಉತ್ತರಕ್ಕೆ ಮತ್ತು ಬಲಿ ಪೀಠ ಅಥವಾ ಬಲಿಗಾಗಿ ವೇದಿಕೆ ಇದೆ. ಸಾವಿರ ಕಂಬಗಳ ಸಭಾಂಗಣದ ದಕ್ಷಿಣಕ್ಕೆ, ಸುಬ್ರಹ್ಮಣ್ಯ (ಕಾರ್ತಿಕೇಯ) ಮತ್ತು ದೊಡ್ಡ ತೊಟ್ಟಿಯ ಸಣ್ಣ ಗುಡಿ ಇದೆ. ಪಾತಾಳ ಲಿಂಗ, ಭೂಗತ ಲಿಂಗ, ರಮಣ ಮಹರ್ಷಿ (೧೮೭೯-೧೯೫೦ CE) ತನ್ನ ತಪಸ್ಸು ಮಾಡಿದ ಸ್ಥಳವಾಗಿದೆ ಎಂದು ನಂಬಲಾಗಿದೆ. ಶಿವಗಂಗೈ ವಿನಾಯಕರ (ಗಣೇಶ) ಗುಡಿಯು ಶಿವಗಂಗಾ ತೊಟ್ಟಿಯ ಉತ್ತರ ದಂಡೆಯಲ್ಲಿದೆ.

ಸಭಾಂಗಣಗಳು

ದೇವಾಲಯದ ಆವರಣದಲ್ಲಿ ಸಾವಿರ ಕಂಬದ ಮಹಲ್ ನೋಟ

ಮೂರನೇ ಆವರಣದಲ್ಲಿ ಹದಿನಾರು ಕಂಬಗಳ ದೀಪ ದರ್ಶನ ಮಂಟಪ ಅಥವಾ ಬೆಳಕಿನ ಸಭಾಂಗಣವಿದೆ. ದೇವಾಲಯದ ಮರವಾದ ಮಗಿಝಾವನ್ನು ಪವಿತ್ರ ಮತ್ತು ಔಷಧೀಯವೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಮಕ್ಕಳಿಲ್ಲದ ದಂಪತಿಗಳು ಅದರ ಕೊಂಬೆಗಳಿಗೆ ಸಣ್ಣ ತೊಟ್ಟಿಲುಗಳನ್ನು ಕಟ್ಟಿ ನಮನ ಸಲ್ಲಿಸುತ್ತಾರೆ. ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡದ ಸೃಷ್ಟಿಯ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ದೇವಾಲಯದ ಮಾಸ್ಟ್ ಭೂಮಿ ಮತ್ತು ಆಕಾಶವನ್ನು ಪ್ರತ್ಯೇಕಿಸಿತು ಎಂದು ವೇದಗಳು ಬರೆಯುತ್ತವೆ. ಕಲ್ಯಾಣ ಮಂಟಪ, ಮದುವೆ ಮಂಟಪ, ಆವರಣದ ನೈಋತ್ಯದಲ್ಲಿದೆ ಮತ್ತು ವಿಜಯನಗರ ಶೈಲಿಯಲ್ಲಿ ನಿರ್ಮಿಸಲಾಗಿದೆ. ಒಂದು ಕಲ್ಲಿನ ತ್ರಿಶೂಲವು ದೇವಾಲಯದ ಹೊರ ದೇಗುಲದಲ್ಲಿ ತೆರೆದ ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿದೆ ಮತ್ತು ಪವಿತ್ರ ಮರದಂತೆ ರಕ್ಷಣಾತ್ಮಕ ಬೇಲಿಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ವಸಂತ ಮಂಟಪ ಮೂರನೇ ಆವರಣವಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ದೇವಾಲಯದ ಕಛೇರಿ ಮತ್ತು ಕಲಹತೀಶ್ವರರ್ ದೇವಾಲಯವನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿದೆ. ನಾಲ್ಕನೇ ಆವರಣವು ನಂದಿಯ ಚಿತ್ರಣವನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ, ಬ್ರಹ್ಮ ತೀರ್ಥಂ, ದೇವಾಲಯದ ತೊಟ್ಟಿ, ಯಾನೈ ತಿರೈ ಕೊಂಡ ವಿನಾಯಕ ದೇವಾಲಯ, ಮತ್ತು ವಲ್ಲಲ ಮಹಾರಾಜರಿಂದ ಸ್ಥಾಪಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ಆರು ಅಡಿ ಎತ್ತರದ ನಂದಿಯ ಪ್ರತಿಮೆಯೊಂದಿಗೆ ಸಭಾಂಗಣವಿದೆ.

ಮೊದಲ ಗೋಪುರ ಮತ್ತು ಐದನೇ ಆವರಣದ ದ್ವಾರದ ಒಳಗೆ ವಿಜಯನಗರ ಕಾಲದ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ನಿರ್ಮಿಸಲಾದ ಸಾವಿರ ಕಂಬಗಳ ಸಭಾಂಗಣವಿದೆ. ಕೃಷ್ಣದೇವರಾಯ ಸಭಾಂಗಣವನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಿದನು ಮತ್ತು ಅದರ ಎದುರಿನ ತೊಟ್ಟಿಯನ್ನು ಅಗೆದನು. ಸಭಾಂಗಣದಲ್ಲಿನ ಕಂಬಗಳನ್ನು ಯಾಲಿಯ ಚಿತ್ರಗಳೊಂದಿಗೆ ಕೆತ್ತಲಾಗಿದೆ, ಇದು ನಾಯಕ್ ಶಕ್ತಿಯ ಸಂಕೇತವಾದ ಸಿಂಹದ ದೇಹ ಮತ್ತು ಆನೆಯ ತಲೆಯೊಂದಿಗೆ ಪೌರಾಣಿಕ ಪ್ರಾಣಿಯಾಗಿದೆ. ಅರುಣಗಿರಿನಾಥರ ಮಂಟಪವು ಕಲಾಯನ ಲಿಂಗ ಸುಂದರ ಈಶ್ವರ ಮಂಟಪದ ಬಲಭಾಗದಲ್ಲಿದೆ ಮತ್ತು ಗೋಪುರತಿಲಯನಾರ್ ದೇವಾಲಯವು ವಲ್ಲಲ ಗೋಪುರಕ್ಕೆ ಹೋಗುವ ವಿಶಾಲವಾದ ಕಲ್ಲಿನ ಮೆಟ್ಟಿಲುಗಳ ಎಡಭಾಗದಲ್ಲಿದೆ.

ಪೂಜೆ ಮತ್ತು ಹಬ್ಬಗಳು

Temple during Karthigai Deepam festival

Temple car procession during a festival

ದೇವಾಲಯದ ಅರ್ಚಕರು ಹಬ್ಬಗಳ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ದಿನನಿತ್ಯದ ಪೂಜೆಯನ್ನು (ಆಚರಣೆಗಳನ್ನು) ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ತಮಿಳುನಾಡಿನ ಇತರ ಶಿವ ದೇವಾಲಯಗಳಂತೆ, ಅರ್ಚಕರು ಶೈವ ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ಜಾತಿಗೆ ಸೇರಿದವರು. ದೇವಾಲಯದ ಆಚರಣೆಗಳನ್ನು ದಿನಕ್ಕೆ ಆರು ಬಾರಿ ಪಂಡಿತರು ನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತಾರೆ.೫:೩೦ಕ್ಕೆ ಉಷತ್ಕಾಲ ಬೆಳಗ್ಗೆ, ೮:೦೦ ಗಂಟೆಗೆ ಕಲಶಾಂತಿ, ಬೆಳಿಗ್ಗೆ, ೧೦:೦೦ ಗಂಟೆಗೆ ಉಚ್ಚಿಕಲಂ, ಬೆಳಿಗ್ಗೆ, ಸಾಯರಕ್ಷೈ ೬:೦೦ ಕ್ಕೆ ಸಂಜೆ, 8:00 ಕ್ಕೆ ಇರಂಡಂಕಲಮ್ ,ಸಂಜೆ ಮತ್ತು 10:00 ಕ್ಕೆ ಅರ್ಧ ಜಾಮಮ್ pm, ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಆಚರಣೆಯು ನಾಲ್ಕು ಹಂತಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿದೆ: ಅಭಿಷೇಕ (ಪವಿತ್ರ ಸ್ನಾನ), ಅಲಂಕಾರ (ಅಲಂಕಾರ), ನೈವೇದ್ಯಮ್ (ಆಹಾರ ನೈವೇದ್ಯ) ಮತ್ತು ಅರುಣಾಚಲೇಶ್ವರ ಮತ್ತು ಉನ್ನಾಮುಲೈ ಅಮ್ಮನ್ ಇಬ್ಬರಿಗೂ ದೀಪ ಆರಾಧನೆ (ದೀಪಗಳನ್ನು ಬೀಸುವುದು). ನಾಗಸ್ವರಂ (ಕೊಳವೆ ವಾದ್ಯ) ಮತ್ತು ತವಿಲ್ (ತಾಳವಾದ್ಯ), ಪುರೋಹಿತರು ಓದುವ ವೇದಗಳಲ್ಲಿನ ಧಾರ್ಮಿಕ ಸೂಚನೆಗಳು ಮತ್ತು ದೇವಾಲಯದ ಮಾಸ್ತರ ಮುಂದೆ ಆರಾಧಕರು ಸಾಷ್ಟಾಂಗ ನಮಸ್ಕಾರದೊಂದಿಗೆ ಸಂಗೀತದ ನಡುವೆ ಪೂಜೆ ನಡೆಯುತ್ತದೆ. somavaram ವಾರದ ಆಚರಣೆಗಳಿವೆ ಮತ್ತು sukravaram , ಪ್ರದೋಷಂ ಮತ್ತು ಅಮಾವಾಸೈ (ಅಮಾವಾಸ್ಯೆ ದಿನ), ಕೃತ್ತಿಕಾ, ಪೂರ್ಣಿಮಾ (ಹುಣ್ಣಿಮೆ ದಿನ) ಮತ್ತು ಚತುರ್ಥಿಯಂತಹ ಮಾಸಿಕ ಹಬ್ಬಗಳಂತಹ ಪಾಕ್ಷಿಕ ಆಚರಣೆಗಳಿವೆ.

ದೇವಾಲಯವು ವರ್ಷವಿಡೀ ಹತ್ತಾರು ಹಬ್ಬಗಳನ್ನು ಆಚರಿಸುತ್ತದೆ. ನಾಲ್ಕು ಪ್ರಮುಖ ಹಬ್ಬಗಳಾದ ಬ್ರಹ್ಮೋತ್ಸವವನ್ನು ವಾರ್ಷಿಕವಾಗಿ ಆಚರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಇವುಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಮುಖವಾದದ್ದು ತಮಿಳು ತಿಂಗಳ ಕಾರ್ತಿಕೈಯಲ್ಲಿ ಹತ್ತು ದಿನಗಳು, ನವೆಂಬರ್ ಮತ್ತು ಡಿಸೆಂಬರ್ ನಡುವೆ ಕಾರ್ತಿಕೈ ದೀಪಂ ಆಚರಣೆಯೊಂದಿಗೆ ಕೊನೆಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ದೀಪದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅರುಣಾಚಲ ಬೆಟ್ಟಗಳ ತುದಿಯಲ್ಲಿ ಮೂರು ಟನ್ ತುಪ್ಪವನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ದೀಪವನ್ನು ದೀಪದಲ್ಲಿ ಬೆಳಗಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಈ ಸಂದರ್ಭವನ್ನು ಗುರುತಿಸಲು, ಅರುಣಾಚಲೇಶ್ವರನ ಉತ್ಸವದ ಚಿತ್ರವನ್ನು ಪರ್ವತದ ಸುತ್ತಲೂ ಮರದ ರಥದ ಸುತ್ತಲೂ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲಾಗುತ್ತದೆ. ಈ ಹಬ್ಬವನ್ನು ಚೋಳರ ಕಾಲದಲ್ಲೇ (೮೫೦ CE ನಿಂದ ೧೨೮೦ CE ವರೆಗೆ) ಆಚರಿಸಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು ಮತ್ತು ಇಪ್ಪತ್ತನೇ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ ಹತ್ತು ದಿನಗಳವರೆಗೆ ವಿಸ್ತರಿಸಲಾಯಿತು ಎಂದು ಶಾಸನಗಳು ಸೂಚಿಸುತ್ತವೆ.

ಮೆರವಣಿಗೆಯಲ್ಲಿ ದೇವಾಲಯದ ದೇವತೆಗಳು.

ಪ್ರತಿ ಹುಣ್ಣಿಮೆಯಂದು ಹತ್ತಾರು ಯಾತ್ರಿಕರು ಅರುಣಾಚಲ ಬೆಟ್ಟಕ್ಕೆ ಬರಿಗಾಲಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರದಕ್ಷಿಣೆ ಹಾಕುವ ಮೂಲಕ ಅರುಣಾಚಲೇಶ್ವರನನ್ನು ಪೂಜಿಸುತ್ತಾರೆ. ಪ್ರದಕ್ಷಿಣೆಯು 14 kilometres (8.7 mi), ಮತ್ತು ಗಿರಿವಾಲಂ ಎಂದು ಉಲ್ಲೇಖಿಸಲಾಗಿದೆ. ಹಿಂದೂ ದಂತಕಥೆಯ ಪ್ರಕಾರ, ವಾಕ್ ಪಾಪಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಹಾಕುತ್ತದೆ, ಆಸೆಗಳನ್ನು ಪೂರೈಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಜನ್ಮ ಮತ್ತು ಪುನರ್ಜನ್ಮದ ಚಕ್ರದಿಂದ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯವನ್ನು ಸಾಧಿಸಲು ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತದೆ. ತೊಟ್ಟಿಗಳು, ದೇವಾಲಯಗಳು, ಸ್ತಂಭಗಳ ಧ್ಯಾನ ಮಂದಿರಗಳು, ಬುಗ್ಗೆಗಳು ಮತ್ತು ಬೆಟ್ಟದ ಸುತ್ತಲೂ ಇರುವ ಗುಹೆಗಳಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಕೆಗಳನ್ನು ನೀಡಲಾಗುತ್ತದೆ. ಉಳಿದ ತಿಂಗಳಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರದಕ್ಷಿಣೆ ಮುಂದುವರಿಯುತ್ತದೆ. ತಮಿಳು ಕ್ಯಾಲೆಂಡರ್‌ನ ಹುಣ್ಣಿಮೆಯಾದ ವಾರ್ಷಿಕ ಚಿತ್ರ ಪೌರ್ಣಮಿಯ ದಿನದಂದು, ಅರುಣಾಚಲೇಶ್ವರನನ್ನು ಪೂಜಿಸಲು ಲಕ್ಷಾಂತರ ಯಾತ್ರಿಕರು ಪ್ರಪಂಚದಾದ್ಯಂತ ಬರುತ್ತಾರೆ. ಮರದ ಕೆತ್ತನೆಗಳೊಂದಿಗೆ ಐದು ದೇವಾಲಯದ ಕಾರುಗಳನ್ನು ಮೆರವಣಿಗೆಗೆ ಬಳಸಲಾಗುತ್ತದೆ.

ತಿರುವುಡಲ್ ತಮಿಳು ತಿಂಗಳ ಥಾಯ್ ತಿಂಗಳ ಮೊದಲ ವಾರದಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿ ವರ್ಷ ಜನವರಿ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ಆಚರಿಸಲಾಗುವ ಮತ್ತೊಂದು ಹಬ್ಬವಾಗಿದೆ. ಮಾಟು ಪೊಂಗಲ್‌ನ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ, ಜನವರಿ ೧೫ ಮತ್ತು ೧೬ ರ ನಡುವೆ, ನಂದಿಯನ್ನು ಹಣ್ಣುಗಳು, ತರಕಾರಿಗಳು ಮತ್ತು ಸಿಹಿತಿಂಡಿಗಳಿಂದ ಮಾಡಿದ ಹೂಮಾಲೆಗಳಿಂದ ಅಲಂಕರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಅರುಣಾಚಲೇಶ್ವರ ಮತ್ತು ಉಣ್ಣಾಮುಲೈ ಅಮ್ಮನ್‌ರ ಉತ್ಸವ ದೇವತೆಗಳನ್ನು ಸಂಜೆ ಇಬ್ಬರ ನಡುವೆ ಊದಲ್ (ಅಥವಾ ಪ್ರೇಮ ಕಲಹ) ನಡೆಸಲು ದೇವಸ್ಥಾನದಿಂದ ತಿರುವುಡಲ್ ಬೀದಿಗೆ ಕರೆದೊಯ್ಯಲಾಗುತ್ತದೆ.

ಧಾರ್ಮಿಕ ಮಹತ್ವ

ಅರುಣಾಚಲೇಶ್ವರ ದೇವಾಲಯವು ಪಂಚ ಭೂತ ಸ್ಥಲಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದಾಗಿದೆ, ಅಥವಾ ಐದು ಶಿವ ದೇವಾಲಯಗಳು, ಪ್ರತಿಯೊಂದೂ ನೈಸರ್ಗಿಕ ಅಂಶದ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿ: ಭೂಮಿ, ನೀರು, ಗಾಳಿ, ಆಕಾಶ ಮತ್ತು ಬೆಂಕಿ. ಅರುಣಾಚಲೇಶ್ವರ ದೇವಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ, ಶಿವನು ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಬೆಂಕಿಯ ಬೃಹತ್ ಸ್ತಂಭವಾಗಿ ತೋರಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾನೆ ಎಂದು ಹೇಳಲಾಗುತ್ತದೆ. ಅದರ ಕಿರೀಟ ಮತ್ತು ಪಾದಗಳನ್ನು ಹಿಂದೂ ದೇವರುಗಳಾದ ಬ್ರಹ್ಮ ಮತ್ತು ವಿಷ್ಣುವಿಗೆ ಕಂಡುಹಿಡಿಯಲಾಗಲಿಲ್ಲ. ದೇವಾಲಯದಲ್ಲಿನ ಮುಖ್ಯ ಲಿಂಗವನ್ನು ಅಗ್ನಿ ಲಿಂಗ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅಗ್ನಿ ಕಲ್ಪದ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ತಪಸ್ವಿ ಜೀವನದ ಮೂಲಕ ಕರ್ತವ್ಯ, ಸದ್ಗುಣ, ಸ್ವಯಂ ತ್ಯಾಗ ಮತ್ತು ವಿಮೋಚನೆಯನ್ನು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸುತ್ತದೆ.

ಆಥರಾ ಸ್ಥಲವು ಶಿವ ದೇವಾಲಯಗಳಾಗಿದ್ದು, ಇವುಗಳನ್ನು ಮಾನವ ಅಂಗರಚನಾಶಾಸ್ತ್ರದ ತಾಂತ್ರಿಕ ಚಕ್ರಗಳ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವವೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗಿದೆ. ಅರುಣಾಚಲೇಶ್ವರ ದೇವಸ್ಥಾನವನ್ನು ಮಣಿಪೂರಗ ಸ್ತಲಂ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ, ಮತ್ತು ಮಣಿಪೂರಗ ( ಮಣಿಪುರ ) ಚಕ್ರದೊಂದಿಗೆ ಸಂಬಂಧ ಹೊಂದಿದೆ. ಮಣಿಪೂರಗವು ಸೌರ ನಾಳಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ಚಕ್ರವಾಗಿದೆ.

ಸಂತರು ಮತ್ತು ಸಾಹಿತ್ಯಿಕ ಉಲ್ಲೇಖ

೭ನೇ ಶತಮಾನದ ತಮಿಳು ಶೈವ ಕವಿ ತಿರುಜ್ಞಾನ ಸಂಬಂದರ್, ತೇವರಂನಲ್ಲಿ ಹತ್ತು ಪದ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಅರುಣಾಚಲೇಶ್ವರ ಮತ್ತು ಉನ್ನಾಮುಲೈ ಅಮ್ಮನ್ ಅನ್ನು ಪೂಜಿಸಿದರು, ಇದನ್ನು ಮೊದಲ ತಿರುಮುರೈ ಎಂದು ಸಂಕಲಿಸಲಾಗಿದೆ. ಸಂಬಂದರ ಸಮಕಾಲೀನರಾದ ಅಪ್ಪರ್ ಅವರು ತೇವರಂನಲ್ಲಿ ೧೦ ಪದ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಅರುಣಾಚಲೇಶ್ವರನನ್ನು ಪೂಜಿಸಿದ್ದಾರೆ, ಇದನ್ನು ಐದನೇ ತಿರುಮುರೈ ಎಂದು ಸಂಕಲಿಸಲಾಗಿದೆ. ದೇವಾಲಯವನ್ನು ತೇವರಂನಲ್ಲಿ ಪೂಜಿಸಲಾಗಿರುವುದರಿಂದ, ಇದನ್ನು ಪಾದಲ್ ಪೇತ್ರ ಸ್ಥಲ ಎಂದು ವರ್ಗೀಕರಿಸಲಾಗಿದೆ. ಇದು ಶೈವ ನಿಯಮದಲ್ಲಿ ಉಲ್ಲೇಖವನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುವ ೨೭೬ ದೇವಾಲಯಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದಾಗಿದೆ.

೯ ನೇ ಶತಮಾನದ ತಮಿಳು ಸಂತ ಮತ್ತು ಕವಿ ಮಾಣಿಕವಾಸಾಗರ್ ತನ್ನ ಬರವಣಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಅರುಣಾಚಲೇಶ್ವರನನ್ನು ಪೂಜಿಸುತ್ತಾನೆ, ದೇವತೆಯನ್ನು "ಅಣ್ಣಾಮಲೈ" ಎಂದು ವಿವರಿಸುತ್ತಾನೆ. ಅವರು ದೇವಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ತಮಿಳು ತಿಂಗಳ ಮಾರ್ಗಜಿಯಲ್ಲಿ ತಿರುವೆಂಪವೈ ಅನ್ನು ರಚಿಸಿದರು. ಅರುಣಗಿರಿನಾಥರ್ ತಿರುವಣ್ಣಾಮಲೈನಲ್ಲಿ ಜನಿಸಿದ ೧೫ ನೇ ಶತಮಾನದ ತಮಿಳು ಕವಿ. ಅವರು ತಮ್ಮ ಆರಂಭಿಕ ವರ್ಷಗಳನ್ನು ಗಲಭೆಕೋರರಾಗಿ ಮತ್ತು ಮಹಿಳೆಯರನ್ನು ಮೋಹಿಸುವವರಾಗಿ ಕಳೆದರು. ತನ್ನ ಆರೋಗ್ಯವನ್ನು ಹಾಳು ಮಾಡಿದ ನಂತರ, ಅವನು ಉತ್ತರದ ಗೋಪುರದಿಂದ ಎಸೆದು ಆತ್ಮಹತ್ಯೆಗೆ ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದನು. ಆದರೆ ಮುರುಗನ್ (ಕಾರ್ತಿಕೇಯ) ದೇವರ ಕೃಪೆಯಿಂದ ರಕ್ಷಿಸಲ್ಪಟ್ಟನು. ಅವರು ಕಟ್ಟಾ ಭಕ್ತರಾದರು ಮತ್ತು ಮುರುಗನ್ ಅನ್ನು ವೈಭವೀಕರಿಸುವ ತಮಿಳು ಸ್ತೋತ್ರಗಳನ್ನು ರಚಿಸಿದರು.ತಿರುಪುಗಜ್ ಅತ್ಯಂತ ಗಮನಾರ್ಹವಾದುದಾಗಿದೆ.

ಪಾಶ್ಚಿಮಾತ್ಯ ಜಗತ್ತು ೨೦ ನೇ ಶತಮಾನದ ಮಧ್ಯಭಾಗದಲ್ಲಿ ರಮಣ ಮಹರ್ಷಿ (೧೮೭೯-೧೯೫೦ CE) ಅವರ ಕೆಲಸದ ಮೂಲಕ ತಿರುವಣ್ಣಾಮಲೈ ಬಗ್ಗೆ ಕಲಿತಿದೆ. ರಮಣ ಧ್ಯಾನ ಮಾಡಿದ ಗುಹೆಯು ಅರುಣಾಚಲ ಬೆಟ್ಟಗಳ ಕೆಳಗಿನ ಇಳಿಜಾರಿನಲ್ಲಿದೆ.ಆಶ್ರಮವು ತಪ್ಪಲಿನಲ್ಲಿದೆ. ದೇವಾಲಯದ ಒಳಗೆ ಎತ್ತರಿಸಿದ ಸಭಾಂಗಣದ ನೆಲಮಾಳಿಗೆಯು ಪಾತಾಳ ಲಿಂಗವನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ.ಅಲ್ಲಿ ರಾಮನ ಪರಮ ಜಾಗೃತಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದು, ಇರುವೆಗಳು ಅವನ ಮಾಂಸವನ್ನು ತಿನ್ನುತ್ತವೆ. ಈ ಸ್ಥಳವನ್ನು ಮುಕ್ತಿ ಸ್ಥಲ ಎಂದೂ ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ. ಅಂದರೆ ಮೋಕ್ಷದ ಸ್ಥಳ ಮತ್ತು ಶೇಷಾದ್ರಿ ಸ್ವಾಮಿಗಲ್, ಗುಗೈ ನಮಚಿವಾಯರ್ ಮತ್ತು ಯೋಗಿ ರಾಮಸುರತ್‌ಕುಮಾರ್‌ರಂತಹ ಸಂತರು ದೇವಾಲಯದೊಂದಿಗೆ ಸಂಬಂಧ ಹೊಂದಿದ್ದಾರೆ.

ಉಲ್ಲೇಖಗಳು

• "Hindu Religious and Endowment Board". Hindu Religious and Endowment Board. 2011. Retrieved 27 December 2012.
• "Arunachalesvara Temple rituals". Arunachalesvara Temple. 2011. Archived from the original on 12 December 2011. Retrieved 27 December 2012.
• "Tiruvannamalai - About the town". Tiruvannamalai Municipality. 2011. Archived from the original on 25 January 2013. Retrieved 6 September 2012.
• "Tiruvannamalai - Places of interest". Tiruvannamalai Municipality. 2011. Archived from the original on 24 August 2013. Retrieved 6 September 2012.
• "Tiruvannamali Historical moments". Tiruvannamalai Municipality. 2011. Archived from the original on 29 October 2013. Retrieved 6 September 2012.
• "Tiruvannamalai temple - Girivalam details". Tiruvannamalai Temple Administration. 2011. Archived from the original on 29 August 2012. Retrieved 6 September 2012.
• "Muthalam Thirumurai Translation". Thevaaram.org. 2012. Retrieved 6 September 2012.
• "Arunachaleswarar Thirukoil". Government of Tamil Nadu. 2012. Archived from the original on 24 September 2011. Retrieved 6 September 2012.
• "10 lakh devotees witness Tiruvannamalai Deepam". The Hindu. 2005. Archived from the original on 19 February 2006. Retrieved 6 September 2012.
• "Fire that stokes up faith". The Hindu. 2002. Archived from the original on 27 June 2003. Retrieved 6 September 2012.
• Aiyar, P.V.Jagadisa (1982), South Indian Shrines: Illustrated, New Delhi: Asian Educational Services, ISBN 81-206-0151-3.
• Abram, David; Edwards, Nick; Ford, Mike; Jacobs, Daniel; Meghji, Shafik; Sen, Devdan; Thomas, Gavin (2011), The Rough guide to India, Rough Guides, ISBN 978-1-84836-563-6.
• Appar (2004), Aintham Thirumurai (PDF), Online: project Madurai.
• Aiyangar, Krishnaswami S. (1991), South India and Her Muhammadan Invaders, New Delhi: Asian Educational Services, ISBN 81-206-0536-5.
• Anantharaman, Ambujam (2006). Temples of South India. East West books. ISBN 8188661422.
• Bajwa, Jagir Singh; Kaur, Ravinder (2008), Tourism Management, New Delhi: S.B. Nangia, ISBN 978-81-313-0047-3.
• Blavatsky, Helena Petrovna (1892), The theosophical glossary, London: The Theosophical Publishing Society.
• Bradnock, Roma; Bradnock, Robert (2009), Footprint India, USA: Patrick Dawson, ISBN 978-1-904777-00-7.
• Ebert, Gabriele (2006), Ramana Maharshi: His Life, Lulu.com, ISBN 1-4116-7350-6.
• Elgood, Heather (1999), Hinduism and the Religious Arts, New York: British Library Cataloguing-in-Publication Data, ISBN 0-304-70739-2.
• Goodman, Martin (2002), On Sacred Mountains, UK: Heart of Albion Press, ISBN 1-872883-58-3.
• Gaur, Dr. Mahendra (2006), Indian affairs annual, Delhi: Kalpaz Publications, ISBN 81-7835-529-9.
• Hunter, Sir William (1908), Imperial gazetteer of India: Provincial series, Volume 18, Calcutta: Superindent of Government Printing.
• Kamalabaskaran, Iswari (1994), The light of Arunachaleswarar, Affiliated East-West Press Pvt. Ltd..
• Kingsbury, Francis; Phillips, Godfrey Edward (1921), Hymns of the Tamil Śaivite saints, New York: Bishop of Dornakal.
• Let's Go, Inc (2004), Let's go: India & Nepal, 2004, New York: Martin's Press, ISBN 0-312-32006-X.
• Mack, Alexander (2002), Spiritual journey, imperial city: pilgrimage to the temples of Vijayanagara, New Delhi: Vedam e-books Pvt. Ltd., ISBN 81-7936-004-0.
• Melton, J. Gordon (2002), The Encyclopedia of Religious Phenomena, MI: Visible Ink Press, ISBN 1-57859-209-7.
• Nārāyaṇasvāmi, Veṅkaṭarāma (1992), Thiruvannamalai, Madras: Manivasagar Noolagam.
• Pope, Rev. G.U. (2004), Tiruvacagam or Sacred Utterances of the Tamil Poet, Saint and Sage (PDF), Online: project Madurai.
• Ramaswamy, Vijaya (2007), Historical dictionary of the Tamils, United States: Scarecrow Press, INC., ISBN 978-0-470-82958-5
• Singh, Sarina; Brown, Lindsay; Elliott, Mark; Harding, Paul; Hole, Abigail; Horton, Patrick (2009), Lonely Planet India, Australia: Lonely Planet, ISBN 978-1-74179-151-8.
• Southern Circle (1903), Epigraphy, Madras: Archaeological Survey of India.
• Spear, Heidi (2011), The Everything Guide to Chakra Healing: Use Your Body's Subtle Energies to promote Health, Healing and Happiness, USA: Adams Media, ISBN 978-1-4405-2649-7.
• Tirugnanasambadar (2004), Muthal Thirumurai (PDF), Online: project Madurai.
• V., Meena (1974). Temples in South India (1st ed.). Kanniyakumari: Harikumar Arts.
• V., Vriddhagirisan (1995), Nayaks of Tanjore, New Delhi: Asian Educational Services, ISBN 81-206-0996-4.
• V.K., Subramanian (2007), 101 Mystics of India, New Delhi: Abhinav Publications, ISBN 978-81-7017-471-4.
• Various (2006), Tourist Guide to South India, New Delhi: Sura Books (pvt) Ltd., ISBN 81-7478-175-7.
• Zvelebil, Kamil (1975), Tamil literature, Volume 2, Part 1, Netherlands: E.J. Brill, Leiden, ISBN 90-04-04190-7.

 

ಬಾಹ್ಯ ಕೊಂಡಿಗಳು

• ದೇವಾಲಯದ ಅಧಿಕೃತ ವೆಬ್‌ಸೈಟ್