ನಾಗಸ್ವರ
ನಾಗಸ್ವರ ಇದು ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದ ಒಂದು ಪ್ರಮುಖ ಮಂಗಳವಾದ್ಯ.[೧] ಇದನ್ನು ತಮಿಳುನಾಡು, ಆಂಧ್ರಪ್ರದೇಶ, ತೆಲಂಗಾಣ, ಕರ್ನಾಟಕ, ಕೇರಳ[೨] ಮತ್ತು ಶ್ರೀಲಂಕಾದ ಉತ್ತರ ಮತ್ತು ಪೂರ್ವ ಭಾಗಗಳಲ್ಲಿ ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ವಾದ್ಯವಾಗಿ ಬಳಸಲಾಗುತ್ತದೆ.
ಇದು ಮೇಲ್ಬಾಗದಲ್ಲಿ ಸಣ್ಣ ಆಕಾರವಿದ್ದು ಕೆಳಭಾಗಕ್ಕೆ ದೊಡ್ಡದಾಗಿರುವ ಮರದ ಕೊಳವೆಯಾಗಿದೆ.[೩]ಇದರ ಉದ್ದವು ಸುಮಾರು ಎರಡರಿಂದ ಎರಡೂವರೆ ಅಡಿಗಳಿರುತ್ತದೆ.ವಾದ್ಯದ ಮೇಲ್ಬಾಗದಲ್ಲಿ ಲೋಹದ ಮುಖವಿರುತ್ತದೆ.ಇದಕ್ಕೆ ಪೀಪಿಯನ್ನು ಸಿಕ್ಕಿಸಿರುತ್ತಾರೆ.ಕೆಳಭಾಗದಲ್ಲಿ ಗಂಟೆಯ ಆಕಾರದ ಲೋಹದ ಭಾಗವನ್ನು ಸೇರಿಸಿರುತ್ತಾರೆ. ಇದರೊಂದಿಗೆ ಹಲವು ಪೀಪಿಗಳೂ,ಪೀಪಿಯನ್ನು ಸರಿಪಡಿಸಲು ದಂತದ ಸಣ್ಣ ಕಡ್ಡಿಯೂ ಇರುತ್ತದೆ.ಇದರ ಮೇಲ್ಬಾಗದಲ್ಲಿ ಏಳು ರಂಧ್ರಗಳೂ,ಕೆಳಭಾಗದಲ್ಲಿ ಐದು ರಂಧ್ರಗಳೂ ಇರುತ್ತದೆ.
ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ನಾದಸ್ವರಂ ಅನ್ನು ಬಹಳ ಮಂಗಳಕರವೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗಿದೆ.[೪] ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದ ಸಂಪ್ರದಾಯದಲ್ಲಿ ಬಹುತೇಕ ಎಲ್ಲಾ ಹಿಂದೂ ವಿವಾಹಗಳು ಮತ್ತು ದೇವಾಲಯಗಳಲ್ಲಿ ನುಡಿಸಲಾಗುವ ಪ್ರಮುಖ ಸಂಗೀತ ವಾದ್ಯವಾಗಿದೆ.[೫] ವಾದ್ಯವನ್ನು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಜೋಡಿಯಾಗಿ ನುಡಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ತವಿಲ್ ಎಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಡುವ ಒಂದು ಜೋಡಿ ಡ್ರಮ್ ಗಳೊಂದಿಗೆ ನುಡಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. [೬]
ಇತಿಹಾಸ
ಬದಲಾಯಿಸಿನಾದಸ್ವರಂ ಅನ್ನು ಅನೇಕ ಪ್ರಾಚೀನ ತಮಿಳು ಗ್ರಂಥಗಳಲ್ಲಿ ಉಲ್ಲೇಖಿಸಲಾಗಿದೆ. ಸಿಲಪ್ಪತ್ತಿಕಾರಂ "ವಾಂಗಿಯಂ" ಎಂಬ ವಾದ್ಯವನ್ನು ಹೊ. ಈ ವಾದ್ಯದ ರಚನೆಯು ನಾದಸ್ವರಂನ ರಚನೆಗೆ ಹೋಲುತ್ತದೆ. ಏಳು ಬೆರಳುಗಳೊಂದಿಗೆ ನುಡಿಸುದರಿಂದ ಇದನ್ನು "ಈಯಿಲ್" ಎಂದೂ ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. ಈ ವಾದ್ಯವನ್ನು ತಮಿಳುನಾಡಿನಲ್ಲಿಯೂ ನುಡಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಇದು ತಮಿಳು ವಲಸೆಗಾರರಲ್ಲಿ ಜನಪ್ರಿಯವಾಗಿದೆ.[೭]
ನಿರ್ಮಾಣ
ಬದಲಾಯಿಸಿ
ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕವಾಗಿ ನಾದಸ್ವರಂನ ಆಕಾರವನ್ನು ಆಚಾ (ತಮಿಳು ಭಾಷೆ) ಎಂಬ ಮರದಿಂದ ತಯಾರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಇತ್ತೀಚಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಬಿದಿರು, ಶ್ರೀಗಂಧ, ತಾಮ್ರ, ಹಿತ್ತಾಳೆ, ಎಬೊನಿ ಮತ್ತು ದಂತವನ್ನು ಸಹ ಬಳಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಮರದ ಉಪಕರಣ ತಯಾರಿಸಲು ಹಳೆಯ ಮರವನ್ನು ಅತ್ಯುತ್ತಮವೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಮತ್ತು ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ನೆಲಸಮಗೊಂಡ ಹಳೆಯ ಮನೆಗಳಿಂದ ರಕ್ಷಿಸಿದ ಮರವನ್ನು ಬಳಸಲಾಗುತ್ತದೆ.[೮] ನಾದಸ್ವರಂನಲ್ಲಿ ಏಳು ಬೆರಳಿನ ರಂಧ್ರಗಳಿವೆ ಮತ್ತು ಕೆಳಭಾಗದಲ್ಲಿ ಐದು ಹೆಚ್ಚುವರಿ ರಂಧ್ರಗಳನ್ನು ಕೊರೆಯಲಾಗಿದೆ.[೯]
ವಾದಕರು
ಬದಲಾಯಿಸಿಕೆಲವು ಶ್ರೇಷ್ಠ ಆರಂಭಿಕ ನಾದಸ್ವರಂ ವಾದಕರು:
- ತಿರುಮರುಕಲ್ ನದೇಶ ಪಿಳ್ಳೈ
- ಟಿ.ಎನ್. ರಾಜರತ್ನಂ ಪಿಳ್ಳೈ (೧೮೯೮-೧೯೫೬)
- ತಿರುವೆಂಗಾಡು ಸುಬ್ರಮಣ್ಯ ಪಿಳ್ಳೈ,
- ವೇದಾರಣ್ಯಂ ವೇದಮೂರ್ತಿ
- ಕರುಕುರಿಚಿ ಅರುಣಾಚಲಂ(೧೯೨೧-೧೯೬೪)
- ಕುಲಿಕ್ಕರೈ ಪಿ ರಾಜೇಂದರ್ ನಾದಸ್ವರಂನ ಕೆಲವು ಶ್ರೇಷ್ಠ ಆರಂಭಿಕ ಆಟಗಾರರು: ರನ್ ಪಿಳ್ಳೈ (೧೯೭೦-೨೦೧೯)
- ತಿರುಚೇರಿ ಶಿವಸುಬ್ರಮಣಿಯನ್ ಪಿಳ್ಳೈ
- ತಿರುವರೂರು ಎಸ್ ಲಚ್ಚಪ್ಪ ಪಿಳ್ಳೈ
- ಆಚಾರ್ಯಪುರಂ ಚಿನ್ನತಂಬಿಳ್ಳೈ (ಜನನ ೧೯೨೮)
- ಕುಳಿಕ್ಕರೈ ಪಿಚೈಯಪ್ಪ
- ಎಂ.ಎಸ್. ಪೊನ್ನುತಾಯಿ (೧೯೨೮-೨೦೧೨)
- ಕಿಜ್ವೇಲೂರು ಎನ್.ಜಿ.ಗಣೇಶನ್
- ಅಂಡಂಕೋಯಿಲ್ ಎ ವಿ ಸೆಲ್ವರತ್ನಂ ಪಿಳ್ಳೈ
- ತಿರುವಿಝಾ ಜಯಶಂಕರ್ (ಜನನ ೧೯೪೦)
- ತಿರುವೀಝಿಮಿಳೈನ ಸಹೋದರ ತಂಡಗಳು,
- ಸೆಂಪೊನ್ನಾರ್ಕೋಯಿಲ್ ಬ್ರದರ್ಸ್ ಎಸ್ ಆರ್ ಜಿ ಸಂಬಂಧಂ ಮತ್ತು
- ಧರುಮಪುರಂ ಎಸ್ ಅಬಿರಾಮಸುಂದರಂ ಪಿಳ್ಳೈ ಮತ್ತು ಅವರ ಮಗ ಧರುಮಪುರಂ ಎ ಗೋವಿಂದರಾಜನ್[೧೦]
- ಶೇಖ್ ಚಿನ್ನ ಮೌಲಾನಾ (೧೯೨೪ - ೧೯೯೯)
- ಗೋಸವೀಡು ಶೇಖ್ ಹಸನ್ ಸಾಹೇಬ್ (೧೯೨೮-೨೦೨೧)
- ಶೇಖ್ ಮೆಹಬೂಬ್ ಸುಭಾನಿ
- ಕಲೀಶಾಬಿ ಮೆಹಬೂಬ್
- ನಾಮಗಿರಿಪೆಟ್ಟೈ ಕೃಷ್ಣನ್ (೧೯೨೪ - ೨೦೦೧)
- ಮಧುರೈ ಸಂಸದ ಪಿ.ಎನ್.ಸೇತುರಾಮನ್ (೧೯೨೮-೨೦೦೦)
- ಎಂ.ಪಿ.ಎನ್.ಪೊನ್ನುಸ್ವಾಮಿ (೧೯೩೨-೨೦೨೩)
- ಪೊನ್ನುಸಾಮಿ ಸಹೋದರರು
- ಅಲವಡ್ಡಿ ಎನ್.ಕೆ.ಪದ್ಮನಾಥನ್
- ಮಾಂಬಲನ್ ಎಂ.ಕೆ.ಎಸ್.ಶಿವ
- ಎಸ್.ಆರ್.ಡಿ. ವೈದ್ಯನಾಥನ್ (೧೯೨೯ - ೨೦೧೩)
- ಶೇಷಂಪಟ್ಟಿ ಟಿ ಶಿವಲಿಂಗಂ
- ದೊಮಡ ಚಿತ್ತಬ್ಬಾಯಿ (೧೯೩೦ - ೨೦೦೨)
- ಇಂಜಿಕುಡಿ ಇ.ಎಂ.ಸುಬ್ರಮಣ್ಯಂ
- ಉಮಾಪತಿ ಕಂದಸಾಮಿ (೧೯೫೦- ೨೦೧೭)
- ಯು.ಇ.ಪಳನಿವೇಲ್, ಚೆನ್ನೈ
- ಕುಂಡಾಲ ಕಂಬಾರ, ನಾಗರಕೋಯಿಲ್ (೧೯೬೫)
- ಶಂಕರಪಾಂಡಿಯ ಕಂಬಾರ, ತಿರುನೆಲ್ವೇಲಿ
- ತಿರುವಲಪುತ್ತೂರು ಟಿ.ಕೆ.ವೇಣುಪಿಳ್ಳ
- ಕುಲಿಕ್ಕರೈ ಸಹೋದರರು: ಕೆ.ಎಂ.ದಕ್ಷಿಣ, ಮೂರ್ತಿ ಪಿಳ್ಳೈ ಮತ್ತು ಕೆ.ಎಂ.ಗಣೇಶನ್ ಪಿಳ್ಳೈ
- ಪಟ್ಟಮಂಗಲಂ, ಸೆಲ್ವರಾಜ್
ಲೆವಿಸ್ ಸ್ಪ್ರಾಟ್ಲಾನ್[೧೧] ರಂತಹ ಅಮೇರಿಕನ್ ಸಂಯೋಜಕರು ನಾದಸ್ವರಂನ ಬಗ್ಗೆ ಮೆಚ್ಚುಗೆ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಮತ್ತು ಜಾಝ್ ಸಂಗೀತಗಾರರು ಈ ವಾದ್ಯವನ್ನು ಕೈಗೆತ್ತಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ: ಚಾರ್ಲಿ ಮಾರಿಯಾನೊ (೧೯೨೩-೨೦೦೯) ಭಾರತದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಈ ವಾದ್ಯವನ್ನು ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡಿದ ಕೆಲವೇ ಭಾರತೀಯರಲ್ಲದವರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರು.[೧೨] ವಿನ್ನಿ ಗೋಲಿಯಾ, ಜೆ.ಡಿ. ಪರ್ರನ್, ಮತ್ತು ವಿಲಿಯಂ ಪಾರ್ಕರ್ ಈ ವಾದ್ಯದೊಂದಿಗೆ ಪ್ರದರ್ಶನ ನೀಡಿದ್ದಾರೆ.[೧೩] ಜರ್ಮನ್ ಸ್ಯಾಕ್ಸೋಫೋನ್ ವಾದಕ ರೋಲ್ಯಾಂಡ್ ಸ್ಕೇಫರ್ ಕೂಡ ಇದನ್ನು ನುಡಿಸುತ್ತಾರೆ.[೧೪]
ಇದನ್ನು ನೋಡಿ
ಬದಲಾಯಿಸಿಉಲ್ಲೇಖಗಳು
ಬದಲಾಯಿಸಿ- ↑ University, Vijaya Ramaswamy, Jawaharlal Nehru (2017-08-25). Historical Dictionary of the Tamils (in ಇಂಗ್ಲಿಷ್). Rowman & Littlefield. p. 161. ISBN 978-1-5381-0686-0.
{{cite book}}: CS1 maint: multiple names: authors list (link) - ↑ Venkatasubramanian, T. K. (2010). Music as History in Tamilnadu (in ಇಂಗ್ಲಿಷ್). Primus Books. p. 50. ISBN 978-93-80607-06-1.
- ↑ "Reality show India's Got Talent - Khoj 2 winners to sing for Obama". India Today. 31 October 2010. Retrieved 9 January 2012.
- ↑ Light Isaac (1967). Theory of Indian music. Printed at Shyam Printers. p. 156. Retrieved 25 December 2012.
- ↑ Vijaya Ghose; Jaya Ramanathan; Renuka N. Khandekar (1992). Tirtha, the treasury of Indian expressions. CMC Ltd. p. 201. ISBN 978-81-900267-0-3. Retrieved 25 December 2012.
- ↑ Percussioner International Audio Magazine. Sal Sofia Industries, Inc. 1984. p. 38. Retrieved 25 December 2012.
- ↑ Nayagam, Xavier S. Thani (1964). Tamil Culture (in ಇಂಗ್ಲಿಷ್). Academy of Tamil Culture. p. 210.
- ↑ "Indian Instruments : Nadaswaram | Indian Music : Getting to know a little more about Indian music, musicians and instruments". aboutindianmusic.com. 2011-11-22. Archived from the original on 2012-04-23. Retrieved 2012-01-09.
- ↑ O. Gosvami (1 January 1961). The story of Indian music: its growth and synthesis. Scholarly Press. p. 156. ISBN 978-0-403-01567-2. Retrieved 25 December 2012.
- ↑ Andankoil AV Selvarathnam Pillai B. Kolappan (2010-12-15). "Arts / Music : An art that's still awaiting its due". The Hindu. Retrieved 2012-01-09.
- ↑ Sampath, Revathi (16 March 2008). "Nadaswaram". India Currents. Archived from the original on 2016-03-26. Retrieved 2015-04-08.
- ↑ Ian Carr; Digby Fairweather; Brian Priestley (2004). Jazz: The Essential Companion to Artists and Albums. Rough Guides. pp. 99–. ISBN 978-1-84353-256-9. Retrieved 25 December 2012.
- ↑ "The William Parker Sessionography". 2014.
- ↑ Saxophone Journal. Dorn Publications. 1988. p. 46. Retrieved 25 December 2012.