ದಕ್ಷ ಯಜ್ಞ

ದಕ್ಷಯಜ್ಞ ಹಿಂದೂ ಪುರಾಣಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದು ಪ್ರಮುಖ ಘಟನೆಯಾಗಿದೆ, ಇದನ್ನು ವಿವಿಧ ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮಗ್ರಂಥಗಳಲ್ಲಿ ವಿವರಿಸಲಾಗಿದೆ. ಇದು ದಕ್ಷನಿಂದ ಆಯೋಜಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ಯಜ್ಞವನ್ನು (ಆಚರಣೆ-ತ್ಯಾಗ) ಉಲ್ಲೇಖಿಸುತ್ತದೆ. ಅಲ್ಲಿ ಅವನ ಮಗಳು ಸತಿ ತನ್ನನ್ನು ತಾನೇ ಸುಟ್ಟುಹಾಕಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾಳೆ. ಸತಿಯ ಪತಿಯಾದ ಶಿವನ ಕೋಪವು ತ್ಯಾಗದ ಆಚರಣೆಯನ್ನು ನಾಶಪಡಿಸುತ್ತದೆ. ಈ ಕಥೆಯನ್ನು ದಕ್ಷ-ಯಜ್ಞ-ನಶಾ ("ದಕ್ಷನ ತ್ಯಾಗದ ನಾಶ) ಎಂದೂ ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ. ಇದು ಪಾರ್ವತಿ, ಸತಿಯ ಪುನರ್ಜನ್ಮ, ನಂತರ ಶಿವನನ್ನು ಮದುವೆಯಾಗುವ ದಂತಕಥೆಗೆ ಮುನ್ನುಡಿಯಾಗಿದೆ.

ಸತಿ ದಕ್ಷನನ್ನು ಎದುರಿಸಿದ್ದು.

ಈ ಕಥೆಯನ್ನು ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ವಾಯು ಪುರಾಣದಲ್ಲಿ ಹೇಳಲಾಗಿದೆ. ಸ್ಕಂದ ಪುರಾಣದ ಕಾಶಿ ಕಾಂಡ, ಕೂರ್ಮ ಪುರಾಣ, ಹರಿವಂಶ ಪುರಾಣ , ಮತ್ತು ಪದ್ಮ ಪುರಾಣಗಳಲ್ಲಿಯೂ ಸಹ ಇದನ್ನು ಉಲ್ಲೇಖಿಸಲಾಗಿದೆ. ಲಿಂಗ ಪುರಾಣ, ಶಿವಪುರಾಣ ಮತ್ತು ಮತ್ಸ್ಯ ಪುರಾಣಗಳು ಕೂಡ ಘಟನೆಯನ್ನು ವಿವರಿಸುತ್ತವೆ. ದಂತಕಥೆಯ ಬದಲಾವಣೆಗಳನ್ನು ನಂತರದ ಪುರಾಣಗಳಲ್ಲಿ ಗಮನಿಸಬಹುದು, ಪ್ರತಿ ಪಠ್ಯವು ಅವರ ಸಾಹಿತ್ಯದಲ್ಲಿ ಅವರ ಸರ್ವೋಚ್ಚ ದೇವತೆಗೆ ( ವೈಷ್ಣವ, ಶೈವ ಮತ್ತು ಶಾಕ್ತ ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳನ್ನು ಅವಲಂಬಿಸಿ) ಉನ್ನತ ಖಾತೆಯನ್ನು ನೀಡುತ್ತದೆ.

ಹಿನ್ನೆಲೆ

ಸತಿ-ಶಿವ ವಿವಾಹ

ದಕ್ಷನು ಪ್ರಜಾಪತಿಯಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬನು, ಬ್ರಹ್ಮನ ಮಗ ಮತ್ತು ಅವನ ಅಗ್ರಗಣ್ಯ ಸೃಷ್ಟಿಗಳಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬನಾಗಿದ್ದನು. ದಕ್ಷನು ಮನುವಿನ ಮಗಳು ಪ್ರಸೂತಿಯನ್ನು ಮದುವೆಯಾದನು, ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ದಕ್ಷನ ಇನ್ನೊಬ್ಬ ಹೆಂಡತಿಯಾದ ಅಸಿಕ್ನಿಯೊಂದಿಗೆ ಸಮನಾಗಿರುತ್ತಾನೆ. ಸತಿ ("ಉಮಾ" ಎಂದೂ ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ) ಅವರ ಕಿರಿಯ ಮಗಳು ಮತ್ತು ಅವರ ನೆಚ್ಚಿನವಳು.

ಸತಿಯು ವಿಧ್ವಂಸಕ ದೇವತೆಯಾದ ಶಿವನನ್ನು ಆಳವಾಗಿ ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು ಮತ್ತು ಅವನ ಹೆಂಡತಿಯಾಗಲು ಬಯಸಿದ್ದಳು. ಅವಳ ಆರಾಧನೆ ಮತ್ತು ಶಿವನ ಭಕ್ತಿಯು ಅವನನ್ನು ಮದುವೆಯಾಗುವ ಅವಳ ಅಪಾರ ಬಯಕೆಯನ್ನು ಬಲಪಡಿಸಿತು. ಆದಾಗ್ಯೂ, ದಕ್ಷನು ತನ್ನ ಮಗಳು ಶಿವನಿಗಾಗಿ ಹಂಬಲಿಸುವುದನ್ನು ಇಷ್ಟಪಡಲಿಲ್ಲ. ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಅವನು ಪ್ರಜಾಪತಿ ಮತ್ತು ಬ್ರಹ್ಮ ದೇವರ ಮಗ, ಅವನ ಮಗಳು ಸತಿ ರಾಜ ರಾಜಕುಮಾರಿ. ಅವರು ಶ್ರೀಮಂತ ಶ್ರೀಮಂತರಾಗಿದ್ದರು ಮತ್ತು ಅವರ ರಾಜ ಜೀವನಶೈಲಿಯು ಶಿವನ ಜೀವನಶೈಲಿಗಿಂತ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಭಿನ್ನವಾಗಿತ್ತು. ರಾಜನಾಗಿ, ದಕ್ಷನು ಪ್ರಬಲ ರಾಜ್ಯಗಳು ಮತ್ತು ಪ್ರಭಾವಿ ಋಷಿಗಳು ಮತ್ತು ದೇವತೆಗಳೊಂದಿಗೆ ವಿವಾಹ ಮೈತ್ರಿ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಮೂಲಕ ತನ್ನ ಪ್ರಭಾವ ಮತ್ತು ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸಲು ಬಯಸಿದನು. ಮತ್ತೊಂದೆಡೆ, ಶಿವ ತುಂಬಾ ಸಾಧಾರಣ ಜೀವನವನ್ನು ನಡೆಸಿದರು. ಅವನು ದೀನದಲಿತರ ನಡುವೆ ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದನು, ಹುಲಿಯ ಚರ್ಮವನ್ನು ಧರಿಸಿದನು, ಅವನ ದೇಹಕ್ಕೆ ಬೂದಿಯನ್ನು ಹೊದಿಸಿದನು, ದಟ್ಟವಾದ ಕೂದಲಿನ ಜಡೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದನು ಮತ್ತು ಶುದ್ಧತೆಯಿಂದ ಕೂಡಿದ್ದನು. ಅವನ ವಾಸಸ್ಥಾನ ಹಿಮಾಲಯದ ಕೈಲಾಸ ಪರ್ವತ. ಅವರು ಎಲ್ಲಾ ರೀತಿಯ ಜೀವಿಗಳನ್ನು ಅಪ್ಪಿಕೊಂಡರು ಮತ್ತು ಒಳ್ಳೆಯ ಆತ್ಮಗಳು ಮತ್ತು ಕೆಟ್ಟ ಆತ್ಮಗಳ ನಡುವೆ ಯಾವುದೇ ವ್ಯತ್ಯಾಸವನ್ನು ಮಾಡಲಿಲ್ಲ. ಭೂತಗಣಗಳು, ಅವನ ಅನುಯಾಯಿಗಳು,. ತೋಟಗಳು ಮತ್ತು ಸ್ಮಶಾನಗಳ ಮೂಲಕ ಅಲೆದಾಡಿದರು. ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ, ದಕ್ಷನಿಗೆ ಶಿವನು ತನ್ನ ಮಗಳ ಜೊತೆಗಾರನ ಬಗ್ಗೆ ದ್ವೇಷವನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದನು. ಆದಾಗ್ಯೂ, ದಕ್ಷನಂತಲ್ಲದೆ, ಸತಿಯು ಶಿವನನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು ಏಕೆಂದರೆ ಅವಳು ಶಿವನೇ ಪರಮಾತ್ಮನೆಂದು ಬಹಿರಂಗಪಡಿಸಿದಳು. ಸತಿಯು ತೀವ್ರವಾದ ತಪಸ್ಸಿಗೆ ( ತಪಸ್ ) ಒಳಗಾಗುವ ಮೂಲಕ ಶಿವನನ್ನು ತನ್ನ ಪತಿಯಾಗಿ ಗೆದ್ದಳು. ದಕ್ಷನ ಅಸಮ್ಮತಿಯ ಹೊರತಾಗಿಯೂ, ಸತಿ ಶಿವನನ್ನು ಮದುವೆಯಾದಳು.

ಬ್ರಹ್ಮನ ಯಜ್ಞ

ಸತ್ಯಯುಗದಲ್ಲಿ ದಕ್ಷ ರುದ್ರನನ್ನು ಅವಮಾನಿಸಿ ಟೀಕಿಸುತ್ತಾನೆ.

ಒಮ್ಮೆ, ಬ್ರಹ್ಮನು ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಯಜ್ಞವನ್ನು ನಡೆಸಿದನು, ಅಲ್ಲಿ ಪ್ರಪಂಚದ ಎಲ್ಲಾ ಪ್ರಜಾಪತಿಗಳು, ದೇವತೆಗಳು ಮತ್ತು ರಾಜರನ್ನು ಆಹ್ವಾನಿಸಲಾಯಿತು. ಯಜ್ಞದಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸಲು ಶಿವ ಮತ್ತು ಸತಿಯನ್ನು ಸಹ ಕರೆಯಲಾಯಿತು. ಅವರೆಲ್ಲರೂ ಯಜ್ಞಕ್ಕೆ ಬಂದರು ಮತ್ತು ಸಮಾರಂಭದ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತರು. ದಕ್ಷನು ಕೊನೆಯದಾಗಿ ಬಂದನು. ಅವನು ಬಂದಾಗ, ಬ್ರಹ್ಮ, ಶಿವ ಮತ್ತು ಸತಿಯನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ ಯಜ್ಞದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರೂ ಎದ್ದು ನಿಂತು ಅವರಿಗೆ ತಮ್ಮ ಗೌರವವನ್ನು ತೋರಿಸಿದರು. ಬ್ರಹ್ಮ, ದಕ್ಷನ ತಂದೆ ಮತ್ತು ಶಿವ, ದಕ್ಷನ ಅಳಿಯ, ದಕ್ಷನಿಗಿಂತ ಎತ್ತರದವರಾಗಿ ಪರಿಗಣಿಸಲ್ಪಟ್ಟರು. ದಕ್ಷನು ಶಿವನ ಹಾವಭಾವವನ್ನು ತಪ್ಪಾಗಿ ಅರ್ಥೈಸಿಕೊಂಡನು ಮತ್ತು ಶಿವನ ಹಾವಭಾವವನ್ನು ಅವಮಾನವೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಿದನು. ದಕ್ಷ ಅವಮಾನಕ್ಕೆ ಅದೇ ರೀತಿ ಸೇಡು ತೀರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದಾಗಿ ಪ್ರತಿಜ್ಞೆ ಮಾಡಿದ.

ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ

ಬ್ರಹ್ಮನ ಯಜ್ಞದ ನಂತರ ದಕ್ಷನಿಗೆ ಶಿವನ ಮೇಲಿನ ದ್ವೇಷವು ಬೆಳೆಯಿತು. ಶಿವನನ್ನು ಅವಮಾನಿಸುವ ಪ್ರಧಾನ ಉದ್ದೇಶದಿಂದ, ದಕ್ಷನು ಬ್ರಹ್ಮನಂತೆಯೇ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಯಜ್ಞವನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದನು. ಭಾಗವತ ಪುರಾಣವು ಅದರ ಹೆಸರನ್ನು ಬೃಹಸ್ಪತಿಸ್ತವ ಎಂದು ಉಲ್ಲೇಖಿಸುತ್ತದೆ. ಯಜ್ಞದ ಅಧ್ಯಕ್ಷತೆಯನ್ನು ಭೃಗು ಮುನಿ ವಹಿಸಬೇಕಿತ್ತು. ಅವನು ಯಜ್ಞಕ್ಕೆ ಹಾಜರಾಗಲು ಎಲ್ಲಾ ದೇವತೆಗಳು, ಪ್ರಜಾಪತಿಗಳು ಮತ್ತು ರಾಜರನ್ನು ಆಹ್ವಾನಿಸಿದನು ಮತ್ತು ಉದ್ದೇಶಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ಶಿವ ಮತ್ತು ಸತಿಯನ್ನು ಆಹ್ವಾನಿಸುವುದನ್ನು ತಪ್ಪಿಸಿದನು. ಆಹ್ವಾನದ ಹೊರತಾಗಿಯೂ, ಬ್ರಹ್ಮ ಮತ್ತು ವಿಷ್ಣು ಸ್ಕಂದ ಪುರಾಣದಲ್ಲಿ ಯಜ್ಞಕ್ಕೆ ಹಾಜರಾಗಲು ನಿರಾಕರಿಸುತ್ತಾರೆ.

ಸತಿಯ ಸಾವು

ಸತಿಯು ತನ್ನ ತಂದೆಯು ಆಯೋಜಿಸಿದ ಮಹಾಯಜ್ಞದ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿದುಕೊಂಡಳು ಮತ್ತು ಯಜ್ಞಕ್ಕೆ ಹಾಜರಾಗುವಂತೆ ಶಿವನನ್ನು ಕೇಳಿಕೊಂಡಳು. ಆಹ್ವಾನವಿಲ್ಲದೆ ಸಮಾರಂಭದಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸುವುದು ಸೂಕ್ತವಲ್ಲ ಎಂದು ಶಿವ ಆಕೆಯ ಮನವಿಯನ್ನು ನಿರಾಕರಿಸಿದರು. ಅವರನ್ನು ಉದ್ದೇಶಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ಆಹ್ವಾನಿಸಲಾಗಿಲ್ಲ ಎಂದು ಅವರು ನೆನಪಿಸಿದರು. ಸತಿ ಅವರು ದಕ್ಷನ ಅಚ್ಚುಮೆಚ್ಚಿನ ಮಗಳು ಮತ್ತು ಅವರ ನಡುವೆ ಯಾವುದೇ ಔಪಚಾರಿಕತೆ ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿಲ್ಲವಾದ್ದರಿಂದ ಅವರು ಪಾಲ್ಗೊಳ್ಳಲು ಆಹ್ವಾನವನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸುವ ಅಗತ್ಯವಿಲ್ಲ ಎಂದು ಅಭಿಪ್ರಾಯಪಟ್ಟರು. ಸಮಾರಂಭಕ್ಕೆ ಹಾಜರಾಗಲು ಅವಕಾಶ ನೀಡುವಂತೆ ಅವಳು ನಿರಂತರವಾಗಿ ಶಿವನನ್ನು ಬೇಡಿಕೊಂಡಳು ಮತ್ತು ತನ್ನ ಗಂಡನ ತರ್ಕಕ್ಕೆ ಕಿವಿಗೊಡಿದಳು. ಪಶ್ಚಾತ್ತಾಪಪಟ್ಟ ಶಿವನು ಸತಿಯನ್ನು ತನ್ನ ಹೆತ್ತವರ ಮನೆಗೆ ನಂದಿ ಸೇರಿದಂತೆ ತನ್ನ ಅನುಯಾಯಿಗಳೊಂದಿಗೆ ಸಮಾರಂಭದಲ್ಲಿ ಪಾಲ್ಗೊಳ್ಳಲು ಅನುಮತಿಸಿದನು, ಆದರೆ ಅವಳೊಂದಿಗೆ ಹೋಗಲು ನಿರಾಕರಿಸಿದನು.

ಆಗಮಿಸಿದ ನಂತರ, ಸತಿ ತನ್ನ ಹೆತ್ತವರು ಮತ್ತು ಸಹೋದರಿಯರನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದಳು. ದಕ್ಷನು ಅಹಂಕಾರಿಯಾಗಿದ್ದನು ಮತ್ತು ಸತಿಯೊಂದಿಗೆ ಸಂವಹನ ಮಾಡುವುದನ್ನು ತಪ್ಪಿಸಿದನು. ಎಲ್ಲ ಗಣ್ಯರ ಮುಂದೆ ಪದೇ ಪದೇ ಆಕೆಯನ್ನು ಹೀಯಾಳಿಸಿದರೂ ಸತಿ ಸ್ಥಿತಪ್ರಜ್ಞಳಾಗಿದ್ದಳು. ಸತಿಯು ಅವನನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿರುವ ಹಠದ ಕಾರಣ, ದಕ್ಷ ಕಟುವಾಗಿ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸಿದಳು, ಸಮಾರಂಭದಲ್ಲಿ ಇತರ ಎಲ್ಲ ಅತಿಥಿಗಳ ಮುಂದೆ ಅವಳನ್ನು ಅವಮಾನಿಸಿದಳು, ಅವಳನ್ನು ಆಹ್ವಾನಿಸಲಿಲ್ಲ. ಅವರು ಶಿವನನ್ನು ನಾಸ್ತಿಕ ಮತ್ತು ಸ್ಮಶಾನದ ನಿವಾಸಿ ಎಂದು ಕರೆದರು. ಯೋಜಿಸಿದಂತೆ, ಅವರು ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯ ಲಾಭವನ್ನು ಪಡೆದರು ಮತ್ತು ಶಿವನ ವಿರುದ್ಧ ಅಸಹ್ಯಕರ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸಿದರು. ತನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ ಗಂಡನ ಮಾತನ್ನು ಕೇಳದಿದ್ದಕ್ಕಾಗಿ ಸತಿ ತೀವ್ರ ಪಶ್ಚಾತ್ತಾಪಪಟ್ಟಳು. ಅತಿಥಿಗಳೆಲ್ಲರ ಮುಂದೆ ದಕ್ಷನಿಗೆ, ಅದರಲ್ಲೂ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಅವಳ ಪತಿ ಶಿವನಿಗೆ, ಅವಳು ಅಲ್ಲಿ ನಿಂತ ಪ್ರತಿ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಅಸಡ್ಡೆ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿತ್ತು. ಅವಳ ಮತ್ತು ಅವಳ ಪ್ರಿಯಕರನ ನಾಚಿಕೆಯಿಲ್ಲದ ಅವಮಾನವು ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಅವಳಿಗೆ ಸಹಿಸಲಾಗದಷ್ಟು ಹೆಚ್ಚು ಆಯಿತು.

ತನ್ನ ಮತ್ತು ಶಿವನ ಕಡೆಗೆ ತುಂಬಾ ಕ್ರೂರವಾಗಿ ವರ್ತಿಸಿದ್ದಕ್ಕಾಗಿ ಅವಳು ದಕ್ಷನನ್ನು ಶಪಿಸಿದಳು ಮತ್ತು ಅವನ ಅಹಂಕಾರದ ನಡವಳಿಕೆಯು ಅವನ ಬುದ್ಧಿಯನ್ನು ಕುರುಡಾಗಿಸಿದೆ ಎಂದು ಅವನಿಗೆ ನೆನಪಿಸಿದಳು. ಅವಳು ಅವನನ್ನು ಶಪಿಸಿದಳು ಮತ್ತು ಶಿವನ ಕೋಪವು ಅವನನ್ನು ಮತ್ತು ಅವನ ರಾಜ್ಯವನ್ನು ನಾಶಮಾಡುತ್ತದೆ ಎಂದು ಎಚ್ಚರಿಸಿದಳು. ಹೆಚ್ಚಿನ ಅವಮಾನವನ್ನು ಸಹಿಸಲಾಗದೆ ಸತಿಯು ಯಜ್ಞದ ಬೆಂಕಿಗೆ ಹಾರಿ ತನ್ನ ಪ್ರಾಣವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡಳು. ದಂತಕಥೆಯ ಇತರ ಆವೃತ್ತಿಗಳು ಸತಿಯು ತನ್ನ ಕೋಪದ ಮೇಲಿನ ಎಲ್ಲಾ ನಿಯಂತ್ರಣವನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡು, ಆದಿ ಶಕ್ತಿ ಅಥವಾ ದುರ್ಗೆಯ ರೂಪವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾಳೆ ಮತ್ತು ದಕ್ಷನು ನಾಶವಾಗುವಂತೆ ಶಪಿಸುತ್ತಾಳೆ. ಅವಳು ತನ್ನ ಸ್ವಂತ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಬಳಸಿ ತನ್ನ ದೇಹವನ್ನು ಸುಡುತ್ತಾಳೆ ಮತ್ತು ಸರ್ವಲೋಕಕ್ಕೆ ಹಿಂತಿರುಗುತ್ತಾಳೆ. ನೋಡುಗರು ಆಕೆಯನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದರೂ ತಡವಾಗಿತ್ತು. ಅವರು ಸತಿಯ ಅರ್ಧ ಸುಟ್ಟ ದೇಹವನ್ನು ಮಾತ್ರ ಹಿಂಪಡೆಯಲು ಸಾಧ್ಯವಾಯಿತು.

ಘಟನೆಯ ನಂತರ ನಂದಿ ಮತ್ತು ಭೂತಗಣಗಳು ಯಜ್ಞ ಸ್ಥಳವನ್ನು ತೊರೆದರು. ನಂದಿ ಭಾಗವತರನ್ನು ಶಪಿಸಿದನು ಮತ್ತು ಭೃಗುವು ಭೂತಗಣಗಳನ್ನು ಶಪಿಸುವ ಮೂಲಕ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸಿದನು.

ಶಿವನಿಂದ ಯಜ್ಞದ ನಾಶ

ವೀರಭದ್ರ ಮತ್ತು ದಕ್ಷ

ಪತ್ನಿಯ ಸಾವಿನ ಸುದ್ದಿ ಕೇಳಿ ಶಿವನಿಗೆ ತೀವ್ರ ನೋವಾಯಿತು. ದಕ್ಷನ ಕಾರ್ಯಗಳು ತನ್ನ ಸ್ವಂತ ಮಗಳ ಮರಣಕ್ಕೆ ಹೇಗೆ ಕಾರಣವಾಗಿವೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಅರಿತುಕೊಂಡಾಗ ಅವನ ದುಃಖವು ಭಯಾನಕ ಕೋಪವಾಗಿ ಬೆಳೆಯಿತು. ಶಿವನ ಕೋಪವು ಎಷ್ಟು ತೀವ್ರವಾಯಿತು ಎಂದರೆ ಅವನು ತನ್ನ ತಲೆಯಿಂದ ಕೂದಲಿನ ಬೀಗವನ್ನು ಕಿತ್ತು ನೆಲದ ಮೇಲೆ ಒಡೆದು, ಅದನ್ನು ತನ್ನ ಕಾಲಿನಿಂದ ಎರಡಾಗಿ ಮುರಿದನು. ಶಸ್ತ್ರಸಜ್ಜಿತ ಮತ್ತು ಭಯಾನಕ, ಎರಡು ಭಯಂಕರ ಜೀವಿಗಳು, ವೀರಭದ್ರ ಮತ್ತು ಭದ್ರಕಾಳಿ (ರುದ್ರಕಾಳಿ) ಹೊರಹೊಮ್ಮಿದರು. ದಕ್ಷನನ್ನು ಕೊಲ್ಲಲು ಮತ್ತು ಯಜ್ಞವನ್ನು ನಾಶಮಾಡಲು ಶಿವನು ಅವರಿಗೆ ಆಜ್ಞಾಪಿಸಿದನು.

ಕ್ರೂರ ವೀರಭದ್ರ ಮತ್ತು ಭದ್ರಕಾಳಿಯು ಭೂತಗಣಗಳೊಂದಿಗೆ ಯಜ್ಞಸ್ಥಳವನ್ನು ತಲುಪಿದರು. ಆಹ್ವಾನಿತರು ಯಜ್ಞವನ್ನು ತ್ಯಜಿಸಿದರು ಮತ್ತು ಪ್ರಕ್ಷುಬ್ಧತೆಯಿಂದ ಓಡಿಹೋಗಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು. ಭೃಗು ಋಷಿಯು ಶಿವನ ಆಕ್ರಮಣವನ್ನು ವಿರೋಧಿಸಲು ಮತ್ತು ಯಜ್ಞವನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಲು ತನ್ನ ದೈವಿಕ ತಪಸ್ಸು ಶಕ್ತಿಗಳೊಂದಿಗೆ ಸೈನ್ಯವನ್ನು ರಚಿಸಿದನು. ಭೃಗುವಿನ ಸೈನ್ಯವನ್ನು ಕೆಡವಲಾಯಿತು ಮತ್ತು ಆವರಣವನ್ನು ಧ್ವಂಸಗೊಳಿಸಲಾಯಿತು. ಭಾಗವಹಿಸಿದವರೆಲ್ಲರೂ, ಇತರ ಪ್ರಜಾಪತಿಗಳು ಮತ್ತು ದೇವತೆಗಳೂ ಸಹ, ನಿರ್ದಯವಾಗಿ ಹೊಡೆಯಲ್ಪಟ್ಟರು, ಗಾಯಗೊಳಿಸಲ್ಪಟ್ಟರು ಅಥವಾ ಹತ್ಯೆಗೀಡಾದರು. ವಾಯು ಪುರಾಣವು ಭೂತಗಣಗಳ ಆಕ್ರಮಣವನ್ನು ಉಲ್ಲೇಖಿಸುತ್ತದೆ: ಕೆಲವು ದೇವತೆಗಳ ಮೂಗು ಕತ್ತರಿಸಲಾಯಿತು, ಯಮನ ಕೋಲು ಮೂಳೆ ಮುರಿದುಹೋಯಿತು, ಮಿತ್ರನ ಕಣ್ಣುಗಳು ಹೊರತೆಗೆದವು, ಇಂದ್ರನನ್ನು ವೀರಭದ್ರ ಮತ್ತು ಭೂತಗಣಗಳಿಂದ ತುಳಿದುಹಾಕಲಾಯಿತು, ಪೂಷನ ಹಲ್ಲುಗಳು ಬಡಿಯಲ್ಪಟ್ಟವು, ಚಂದ್ರನಿಗೆ ಭಾರೀ ಹೊಡೆತ ಬಿದ್ದಿತು, ಪ್ರಜಾಪತಿಗಳೆಲ್ಲರಿಗೂ ಪೆಟ್ಟು ಬಿದ್ದಿತು, ವಾಹಿನಿಯ ಕೈಗಳು ಕತ್ತರಿಸಲ್ಪಟ್ಟವು, ಭೃಗುವಿನ ಗಡ್ಡವನ್ನು ಕತ್ತರಿಸಲಾಯಿತು. ಈ ಘರ್ಷಣೆಯ ತೀರ್ಮಾನಕ್ಕೆ ಮೂರು ವಿಭಿನ್ನ ಖಾತೆಗಳಿವೆ, ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಎರಡು ಪರಬ್ರಹ್ಮ ಅಥವಾ ವಿಷ್ಣುವಿನ ಹಸ್ತಕ್ಷೇಪಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಗುತ್ತವೆ ಮತ್ತು ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದು ದಕ್ಷನ ಶಿರಚ್ಛೇದದೊಂದಿಗೆ ಕೊನೆಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.

ಲಿಂಗ ಪುರಾಣ ಮತ್ತು ಭಾಗವತ ಪುರಾಣವು ದಕ್ಷನ ಶಿರಚ್ಛೇದನವನ್ನು ಉಲ್ಲೇಖಿಸುತ್ತದೆ. ದಕ್ಷನನ್ನು ಹಿಡಿಯಲಾಯಿತು ಮತ್ತು ಶಿರಚ್ಛೇದ ಮಾಡಲಾಯಿತು, ಮತ್ತು ಭೂತಗಣಗಳು ವಿಜಯದ ಸ್ಮರಣಿಕೆಯಾಗಿ ಭೃಗುವಿನ ಬಿಳಿ ಗಡ್ಡವನ್ನು ಕಿತ್ತುಹಾಕಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದಾಗ ದಾಳಿಯು ಪರಾಕಾಷ್ಠೆಯಾಯಿತು.

ಯಜ್ಞದ ಪ್ರತಿರೂಪವಾದ ಯಜ್ಞೇಶ್ವರನು ಹುಲ್ಲೆಯ ರೂಪವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಆಕಾಶದ ಕಡೆಗೆ ಹಾರಿದನು ಎಂದು ವಾಯು ಪುರಾಣವು ಹೇಳುತ್ತದೆ. ಯಜ್ಞದ ಬೆಂಕಿಯಿಂದ ಎದ್ದು ಬಂದ ಪರಬ್ರಹ್ಮನಿಂದ (ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮದಲ್ಲಿನ ಅಂತಿಮ ಸತ್ಯ) ದಕ್ಷನು ಕರುಣೆಯನ್ನು ಬೇಡುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ದಕ್ಷನನ್ನು ಕ್ಷಮಿಸುತ್ತಾನೆ. ಪರಬ್ರಹ್ಮನು ದಕ್ಷನಿಗೆ ಶಿವನು, ವಾಸ್ತವವಾಗಿ, ಪರಬ್ರಹ್ಮನ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿ ಎಂದು ತಿಳಿಸುತ್ತಾನೆ. ಆಗ ದಕ್ಷನು ಶಿವನ ಮಹಾ ಭಕ್ತನಾಗುತ್ತಾನೆ.

ನಂತರದ ಪರಿಣಾಮ

ಸತಿಯ ಶವವನ್ನು ಹಿಡಿದುಕೊಂಡು ಅಲೆದಾಡುತ್ತಿರುವ ಶಿವ

ಭಾಗವತ ಪುರಾಣದ ಪ್ರಕಾರ, ಯಜ್ಞದ ಅಡಚಣೆಯು ಎಲ್ಲಾ ಪ್ರಕೃತಿಯ ಮೇಲೆ ವಿನಾಶವನ್ನು ಉಂಟುಮಾಡಿತ್ತು. ಕಾರಣ, ಬ್ರಹ್ಮ ಮತ್ತು ವಿಷ್ಣುವು ದುಃಖಿತ ಶಿವನ ಬಳಿಗೆ ಹೋದರು. ಅವರು ಸಾಂತ್ವನ ಹೇಳಿದರು ಮತ್ತು ಶಿವನ ಕಡೆಗೆ ತಮ್ಮ ಸಹಾನುಭೂತಿಯನ್ನು ತೋರಿಸಿದರು. ಯಜ್ಞ ಸ್ಥಳಕ್ಕೆ ಬಂದು ಭೂತಗಣಗಳನ್ನು ಸಮಾಧಾನಪಡಿಸಿ ಯಾಗವನ್ನು ಪೂರ್ಣಗೊಳಿಸಲು ಅವಕಾಶ ನೀಡುವಂತೆ ಮನವಿ ಮಾಡಿದರು. ಶಿವ ಒಪ್ಪಿದ. ಶಿವನು ಸತಿಯ ಸುಟ್ಟ ದೇಹವನ್ನು ಕಂಡು ಯಜ್ಞದ ಮುಂದುವರಿಕೆಗೆ ಅನುಮತಿ ನೀಡಿದನು. ದಕ್ಷನು ಶಿವನಿಂದ ವಿಮೋಚನೆಗೊಂಡನು ಮತ್ತು ದಕ್ಷನ ಶಿರಚ್ಛೇದಿತ ದೇಹದ ಮೇಲೆ ಟಗರಿಯ ತಲೆಯನ್ನು ಸರಿಪಡಿಸಲಾಯಿತು, ಅವನ ಜೀವನವನ್ನು ಪುನಃಸ್ಥಾಪಿಸಲಾಯಿತು. ಯಜ್ಞವು ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿ ನೆರವೇರಿತು.

ದೇವಿ ಭಾಗವತ ಪುರಾಣ, ಕಾಳಿಕಾ ಪುರಾಣದಂತಹ ಶಾಕ್ತ ಪುರಾಣಗಳಲ್ಲಿ, ಶಿವನು ದುಃಖಿತನಾಗಿದ್ದನು ಮತ್ತು ತನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ ಹೆಂಡತಿಯನ್ನು ಅಗಲಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಅವನು ಸತಿಯ ಶವವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡವನ್ನು ಸುತ್ತಿದನು. ಶಿವನ ದುಃಖವನ್ನು ಕಡಿಮೆ ಮಾಡಲು, ವಿಷ್ಣುವು ವೈಷ್ಣವ ಪುರಾಣಗಳ ಪ್ರಕಾರ ಸತಿಯ ಶವವನ್ನು ಕತ್ತರಿಸುತ್ತಾನೆ, ಅದರ ಭಾಗಗಳು ಶಿವ ಅಲೆದಾಡುವ ಸ್ಥಳಗಳ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದವು. ಶೈವ ಪುರಾಣಗಳು ಹೇಳುವಂತೆ ಶಿವನು ಸತಿಯ ಶವವನ್ನು ವಿವಿಧ ಸ್ಥಳಗಳಿಗೆ ಒಯ್ಯುವಾಗ ಅವಳ ದೇಹವು ತನ್ನಿಂದ ತಾನೇ ಛಿದ್ರವಾಯಿತು ಮತ್ತು ಭಾಗಗಳು ಬಿದ್ದವು. ದೇಹದ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಭಾಗವನ್ನು ಸ್ಮರಿಸುವ ಈ ಸ್ಥಳಗಳನ್ನು ಶಕ್ತಿ ಪೀಠಗಳು ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಯಿತು.

ಶಿವನು ಏಕಾಂಗಿಯಾಗಿ ಹೋದನು ಮತ್ತು ಸತಿಯು ರಾಜ ಹಿಮವನ ಮಗಳು ಪಾರ್ವತಿಯಾಗಿ ಪುನರ್ಜನ್ಮ ಪಡೆಯುವವರೆಗೂ ಪ್ರಪಂಚದಾದ್ಯಂತ ಅಲೆದಾಡಿದನು. ಸತಿಯಂತೆಯೇ ಪಾರ್ವತಿಯೂ ಕಠಿಣ ತಪಸ್ಸುಗಳನ್ನು ಮಾಡಿ, ತನ್ನ ಎಲ್ಲಾ ರಾಜಾಧಿಕಾರಗಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಕಾಡಿಗೆ ಹೋದಳು. ಕೊನೆಗೆ ಪಾರ್ವತಿಯೇ ಸತಿ ಎಂದು ತಿಳಿದುಕೊಂಡನು. ಶಿವನು ಅವಳ ವಾತ್ಸಲ್ಯ ಮತ್ತು ಭಕ್ತಿಯನ್ನು ಮಾರುವೇಷದಲ್ಲಿ ಪರೀಕ್ಷಿಸಿದನು. ನಂತರ ಅವರು ಪಾರ್ವತಿಯನ್ನು ವಿವಾಹವಾದರು.

ಶಕ್ತಿ ಪೀಠಗಳು

ದಕ್ಷಯಜ್ಞದ ದಂತಕಥೆಯನ್ನು ಶಕ್ತಿ ಪೀಠಗಳ ಮೂಲದ ದಂತಕಥೆ ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗಿದೆ. ಶಕ್ತಿ ಪೀಠಗಳು ಶಕ್ತಿಯಲ್ಲಿ ದೇವಿಯ ಪವಿತ್ರ ನಿವಾಸಗಳಾಗಿವೆ. ಈ ದೇವಾಲಯಗಳು ದಕ್ಷಿಣ ಏಷ್ಯಾದಾದ್ಯಂತ ನೆಲೆಗೊಂಡಿವೆ. ಹೆಚ್ಚಿನ ದೇವಾಲಯಗಳು ಭಾರತ ಮತ್ತು ಬಾಂಗ್ಲಾದೇಶದಲ್ಲಿವೆ ; ಪಾಕಿಸ್ತಾನ, ನೇಪಾಳ ಮತ್ತು ಶ್ರೀಲಂಕಾದಲ್ಲಿಯೂ ಕೆಲವು ದೇವಾಲಯಗಳಿವೆ . ಪುರಾಣಗಳ ಪ್ರಕಾರ ೫೧ ಶಕ್ತಿ ಪೀಠಗಳಿವೆ, ಇದು ೫೧ ಸಂಸ್ಕೃತ ವರ್ಣಮಾಲೆಗಳನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. ಆದಾಗ್ಯೂ, ೫೨ ಅಥವಾ ೧೦೮ ಪೀಠಗಳಿವೆ ಎಂದು ಕೆಲವರು ನಂಬುತ್ತಾರೆ. ಈ ಸ್ಥಳಗಳಲ್ಲಿ ಸತಿಯ ಶವದ ದೇಹದ ಭಾಗವು ಬಿದ್ದಿದೆ ಎಂದು ಹೇಳಲಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ದೇಗುಲಗಳು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ದೇಹದ ಭಾಗದ ಹೆಸರಿನೊಂದಿಗೆ ಸಂಬಂಧ ಹೊಂದಿವೆ. ೫೧ ಶಕ್ತಿ ಪೀಠಗಳಲ್ಲಿ ೧೮ ಮಹಾ ಶಕ್ತಿ ಪೀಠಗಳೆಂದು ಹೇಳಲಾಗುತ್ತದೆ. ಅವುಗಳೆಂದರೆ: ಶಾರದ ಪೀಠ ( ಸರಸ್ವತಿ ದೇವಿ ), ವಾರಣಾಸಿ ಪೀಠ (ವಿಶಾಲಾಕ್ಷಿ ದೇವಿ), ಗಯಾ ಪಿತಾ (ಸರ್ವಮಂಗಳಾ ದೇವಿ), ಜ್ವಾಲಾಮುಖಿ ಪೀಠ (ವೈಷ್ಣವಿ ದೇವಿ), ಪ್ರಯಾಗ ಪೀಠ (ಮಾಧವೇಶ್ವರಿ ದೇವಿ), ಕಾಮರೂಪ ಪೀಠ ( ಕಾಮಾಖ್ಯಾದೇವಿ ), ದ್ರಾಕ್ಷರಾಮ ಪೀಠ (ಮಾಣಿಕ್ಯಾಂಬಾ ದೇವಿ), ಒಡ್ಡ್ಯಾನ ಪೀಠ (ಗಿರಿಜಾ ವಿರಾಜ ದೇವಿ), ಪುಷ್ಕರಿಣಿ ಪೀಠ (ಪುರಹುತಿಕಾ ದೇವಿ), ಉಜ್ಜಯಿನಿ ಪೀಠ (ಮಹಾಕಾಳಿ ದೇವಿ), ಏಕವೀರ ಪೀಠ (ರೇಣುಕಾ ದೇವಿ), ಶ್ರೀ ಪೀಠ ( ಮಹಾಲಕ್ಷ್ಮಿ ದೇವಿ ), ಶ್ರೀಶೈಲ ಪೀಠ (ಭ್ರಮರಾಂಬಾ ದೇವಿ), ಯೋಗಿನಿ ಪೀಠ (ಯೋಗಾಂಬಾ (ಜೋಗುಲಾಂಬಾ) ದೇವಿ), ಕ್ರೌಂಜ ಪಿತಾ (ಚಾಮುಂಡೇಶ್ವರಿ ದೇವಿ), ಪ್ರದ್ಯುಮ್ನ ಪಿತಾ (ಶೃಂಕಲಾ ದೇವಿ), ಕಂಚಿ ಕಾಮಕೋಡಿ ಪೀಠ ( ಕಾಮಾಕ್ಷಿ ದೇವಿ ), ಮತ್ತು ಲಂಕಾ ಪೀಠ (ಶಂಕರಿ ದೇವಿ).