ವಟ ಪೂರ್ಣಿಮಾ

ವಟ ಪೂರ್ಣಿಮಾ ( वट पूर्णिमा , vaṭapūrṇimā, ವಟ ಸಾವಿತ್ರಿ ವ್ರತ ಎಂದೂ ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ) ನೇಪಾಳ, ಉತ್ತರ ಭಾರತ ಮತ್ತು ಪಶ್ಚಿಮ ಭಾರತದ ರಾಜ್ಯಗಳಾದ ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರ, ಗೋವಾ, ಕುಮಾವ್, ಗುಜರಾತ್‌ನಲ್ಲಿ ವಿವಾಹಿತ ಮಹಿಳೆಯರು ಆಚರಿಸುವ ಹಿಂದೂ ಆಚರಣೆಯಾಗಿದೆ. ಈ ಪೂರ್ಣಿಮೆಯಂದು (ಹುಣ್ಣಿಮೆ) ಹಿಂದೂ ಕ್ಯಾಲೆಂಡರ್‌ನಲ್ಲಿ ಜ್ಯೇಷ್ಠ ಮಾಸದ ಮೂರು ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ( ಗ್ರೆಗೋರಿಯನ್ ಕ್ಯಾಲೆಂಡರ್‌ನಲ್ಲಿ ಮೇ-ಜೂನ್‌ನಲ್ಲಿ ಬರುತ್ತದೆ), ವಿವಾಹಿತ ಮಹಿಳೆ ಆಲದ ಮರದ ಸುತ್ತಲೂ ವಿಧ್ಯುಕ್ತ ದಾರವನ್ನು ಕಟ್ಟುವ ಮೂಲಕ ತನ್ನ ಗಂಡನ ಮೇಲಿನ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಗುರುತಿಸುತ್ತಾಳೆ. ಈ ಆಚರಣೆಯು ಮಹಾಕಾವ್ಯವಾದ ಮಹಾಭಾರತದಲ್ಲಿ ನಿರೂಪಿತವಾಗಿರುವ ಸಾವಿತ್ರಿ ಮತ್ತು ಸತ್ಯವಾನರ ದಂತಕಥೆಯನ್ನು ಆಧರಿಸಿದೆ..

ವಟ ಪೂರ್ಣಿಮ
ಆಲದಮರದ ಸುತ್ತಲೂ ಎಳೆಗಳನ್ನು ಕಟ್ಟುವುದು (ವಾತ)
ಪರ್ಯಾಯ ಹೆಸರುಗಳು	ವಟ ಸಾವಿತ್ರಿ
ಆಚರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ	ವಿವಾಹಿತ ಮಹಿಳೆ, ನಿರ್ದಿಷ್ಟವಾಗಿ ಮಿಥಿಲಾ (ನೇಪಾಳ ಮತ್ತು ಭಾರತ), ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರ, ಗೋವಾ, ಗುಜರಾತ್, ಉತ್ತರಾಖಂಡ, ಬಿಹಾರ
ರೀತಿ	ಹಿಂದೂ
ಆರಂಭ	ಜ್ಯೇಷ್ಠ ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ 13ನೇ ತಾರೀಖು
ಅಂತ್ಯ	ಜ್ಯೇಷ್ಠ ಮಾಸದ 15ನೇ ತಾರೀಖು
ಆವರ್ತನ	ವಾರ್ಷಿಕ

ಇತಿಹಾಸ

ದಂತಕಥೆಗಳು ಮಹಾಭಾರತದ ಯುಗದ ಕಥೆಗಿಂತ ಹಿಂದಿನವು. ಮಕ್ಕಳಿಲ್ಲದ ರಾಜ ಅಶ್ವಪತಿ ಮತ್ತು ಅವನ ಪತ್ನಿ ಮಾಲವಿ ಮಗನನ್ನು ಹೊಂದಲು ಬಯಸುತ್ತಾರೆ. ಅಂತಿಮವಾಗಿ, ದೇವರು ಸಾವಿತ್ರನು ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡನು ಮತ್ತು ರಾಜನಿಗೆ ಶೀಘ್ರದಲ್ಲೇ ಮಗಳು ಜನಿಸುವಳು ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾನೆ. ಮಗುವಿನ ನಿರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ ರಾಜನು ಸಂತೋಷಪಡುತ್ತಾನೆ. ದೇವರ ಗೌರವಾರ್ಥವಾಗಿ ಹೆಣ್ಣು ಮಗು ಹುಟ್ಟಿ ಆ ಮಗುವಿಗೆ ಸಾವಿತ್ರಿ ಎಂದು ಹೆಸರಿಡುತ್ತಾರೆ.

ಪುರಾಣಗಳ ೧೪ ನೇ ಸ್ಕಂದ ಪುರಾಣದಲ್ಲಿ ವಟ ಪೂರ್ಣಿಮಾ ವ್ರತದ ವಿಧಾನ.

ಅರಮನೆಯ ಅಂದ ಆನಂದಗಳನ್ನು ನೂರುಪಟ್ಟು ಹೆಚ್ಚಿಸಿದ ಬಾಲೆ ಸಾವಿತ್ರಿ, ಆಟವಾಡುತ್ತ ವಿದ್ಯೆಕಲಿಯುತ್ತ ನೋಡುನೋಡುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ದೊಡ್ಡವಳಾಗಿಯೇಬಿಟ್ಟಳು. ಅಶ್ವಪತಿಯು ಅವಳ ಸ್ವಯಂವರವನ್ನೂ ಏರ್ಪಡಿಸಿದ. ಪಕ್ಕದರಾಜ್ಯದ ದ್ಯುಮತ್ಸೇನ ಎಂಬ ಅರಸನ ಮಗ ಸ್ಫುರದ್ರೂಪಿ ತರುಣ ಸತ್ಯವಾನನನ್ನು ಸಾವಿತ್ರಿಯು ವರಿಸಿದಳು..

ವಿವಾಹದ ತಯಾರಿಗಳೆಲ್ಲ ನಡೆದಿರಲು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದ ತ್ರಿಲೋಕಸಂಚಾರಿ ನಾರದಮಹರ್ಷಿಗಳು ಘೋರವಾದ ಮತ್ತು ಆತಂಕಕಾರಿಯಾದ ಸುದ್ದಿಯೊಂದನ್ನು ಸಾವಿತ್ರಿಯ ಬಳಿ ಹೇಳಿದರು - ಅದೇನೆಂದರೆ, ಮದುವೆಯಾಗಿ ಸರಿಯಾಗಿ ಒಂದು ವರ್ಷ ಪೂರ್ತಿಯಾಗುವ ದಿನವೇ ಸತ್ಯವಾನ ಅಸುನೀಗಲಿದ್ದಾನೆ ಎಂಬುದಾಗಿ ಹೇಳುವರು. ಇದನ್ನು ಕೇಳಿದ ಅಶ್ವಪತಿಗೋ ದಿಗ್ಭ್ರಮೆ, ಕಳವಳ ಉಂಟಾಯಿತು. ಸತ್ಯವಾನನನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಬೇರೆಯಾರನ್ನಾದರೂ ವರಿಸುವಂತೆ ಸಾವಿತ್ರಿಯನ್ನು ವಿಧವಿಧದಲ್ಲಿ ತಿಳಿಯಹೇಳುವ ಪ್ರಯತ್ನವನ್ನವನು ಮಾಡಿದ. ಆದರೆ ಸಾವಿತ್ರಿಯದು ಅಚಲ ನಿರ್ಧಾರ, ಏನೇ ಆದರೂ ತಾನು ಸತ್ಯವಾನನನ್ನೇ ಮದುವೆಯಾಗುವವಳು ಎಂಬುದೊಂದೇ ಮಾತು, ಕೊನೆಗೂ ಬೇರೆ ಉಪಾಯವಿಲ್ಲದೆ ಮಗಳ ವಿವಾಹಸಮಾರಂಭವನ್ನು ನೆರವೇರಿಸಿದ ಅಶ್ವಪತಿ ಗಂಡನ ಮನೆಗೆ ಅವಳನ್ನು ಬೀಳ್ಕೊಟ್ಟ

ಸಾವಿತ್ರಿಯ ದುರಾದೃಷ್ಟ ಆವಾಗಲೇ ಆರಂಭವಾಯಿತೇನೊ ಎನ್ನುವಂತೆ ಸತ್ಯವಾನನ ತಂದೆ ದ್ಯುಮತ್ಸೇನನ ರಾಜ್ಯವನ್ನು ಶತ್ರುಗಳು ವಶಪಡಿಸಿಕೊಂಡರು. ಮೊದಲೆಲ್ಲ ಅಶ್ವಪತಿಯಷ್ಟೇ ಬಲಶಾಲಿ ಮತ್ತು ಪರಾಕ್ರಮಿಯಾಗಿದ್ದವನಾದರೂ ಇದೀಗ ಅವನಿಗೆ ಪ್ರಾಯ ಸಂದಿತ್ತು, ಮಾತ್ರವಲ್ಲದೆ ಅಂಧತ್ವವೂ ಇತ್ತು. ರಾಜ್ಯಕಳೆದುಕೊಂಡು ಒಂದು ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಆ ಮುದಿ ತಂದೆ-ತಾಯಿ ಮತ್ತು ಈ ನವವಿವಾಹಿತ ಜೋಡಿ ಸೇರಿ ಬದುಕನ್ನು ಸಾಗಿಸಬೇಕಾಯಿತು. ಅಷ್ಟಾದರೂ ಸಾವಿತ್ರಿ ಮಾತ್ರ ನಗುಮುಖದಿಂದಲೇ ಗಂಡ ಮತ್ತು ಅತ್ತೆ-ಮಾವಂದಿರ ಸೇವೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡು, ಒಂದು ವರ್ಷದಲ್ಲಿ ಗಂಡ ಸಾಯಲಿದ್ದಾನೆ ಎಂಬ ಕಠೋರಸತ್ಯವನ್ನು ತನ್ನ ಹೊಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಸಂತೃಪ್ತಭಾವದಿಂದಲೇ ದಿನ ಕಳೆಯುತ್ತಿದ್ದಳು. ದುಗುಡ, ಪಶ್ಚಾತ್ತಾಪಗಳನ್ನೆಂದೂ ಅವಳು ಯಾರೆದುರೂ ತೋರಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ.

ದಿನಗಳು ಉರುಳಿ ತಿಂಗಳುಗಳು ಕಳೆದು ಇನ್ನೇನು ನಾರದರು ಹೇಳಿದ್ದ ಗಡುವಿಗೆ ಮೂರೇ ದಿನ ಬಾಕಿ ಉಳಿದಿದ್ದುವು. ಸಾವಿತ್ರಿ ಆಗಲೂ ಧೃತಿಗೆಡಲಿಲ್ಲ . ಮೂರು ದಿನವೂ ಅನ್ನಾಹಾರ ನಿದ್ರೆಯಿಲ್ಲದೆ ಕಟ್ಟೆಚ್ಚರದಿಂದ ಸತ್ಯವಾನನ ಜತೆಯಲ್ಲೇ ಇರುತ್ತೇನೆಂದು ಪಣತೊಟ್ಟಳು. ದೇವರ ಮೇಲೆ ಭಾರಹಾಕಿ ಪ್ರಾರ್ಥನೆ ಸಲ್ಲಿಸಿದಳು. ಕೊನೆಗೂ ಬಂದೇ ಬಿಟ್ಟಿತು ಆ ದಿನ. ಸತ್ಯವಾನ ಎಂದಿನಂತೆ ಅವತ್ತೂ ಕಟ್ಟಿಗೆ ತರಲು ಕೊಡಲಿಯನ್ನು ಹಿಡಿದು ಹೊರಟ. ತಾನೂ ಜತೆಯಲ್ಲಿ ಬರುವೆನೆಂದು ಅವನನ್ನು ಹಿಂಬಾಲಿಸಿದಳು .

ಒಂದಿಷ್ಟು ಕಟ್ಟಿಗೆ ಒಟ್ಟುಮಾಡಿ ಆಗಿತ್ತಷ್ಟೆ, ಆಗಲೇ ಸತ್ಯವಾನ ತನಗೇಕೋ ಸಂಕಟವಾಗುತ್ತಿದೆ, ಸ್ವಲ್ಪ ವಿಶ್ರಾಂತಿ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಆಮೇಲೆ ಕೆಲಸ ಮುಂದುವರೆಸುತ್ತೇನೆಂದ. ಆ ಸತಿ-ಪತಿಯರು ಆಗ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಆಲದಮರದ ಕೆಳಗಡೆಗೆ ಬಂದಿದ್ದರು . ಅಲ್ಲೇ ಕುಳಿತ ಸಾವಿತ್ರಿ ತನ್ನ ತೊಡೆಯ ಮೇಲೆ ತಲೆಯನ್ನಿಟ್ಟು ಮಲಗುವಂತೆ ಸತ್ಯವಾನನಿಗೆ ಹೇಳಿದಳು. ಏಕಾಏಕಿ ನಿಸ್ತೇಜನಾದ ಸತ್ಯವಾನ ಒಂದುರೀತಿ ನರಳಲಾರಂಭಿಸಿದ. ನಿಗದಿತ ವೇಳೆಗೆ ಅವನ ಪ್ರಾಣಪಕ್ಷಿ ಹಾರಿಹೋಗುವುದಕ್ಕೂ ಆಗ ಅಲ್ಲೊಂದು ಕರಾಳ ಆಕೃತಿ ಗೋಚರಿಸುವುದಕ್ಕೂ ಸರಿಯಾಯಿತು. ಅದು ಬೇರಾರೂ ಅಲ್ಲ, ಸಾಕ್ಷಾತ್ ಯಮಧರ್ಮರಾಯ!

ತನ್ನ ಕೈಯಲ್ಲಿನ ಪಾಶದಿಂದ ಸತ್ಯವಾನನ ಆತ್ಮವನ್ನು ಎಳೆದುಕೊಂಡು ದಕ್ಷಿಣದಿಕ್ಕಿಗೆ ಹೊರಟೇಬಿಟ್ಟ ಯಮ. ಇದೆಲ್ಲ ಕಣ್ಮುಚ್ಚಿತೆರೆಯುವುದರೊಳಗೆ ಘಟಿಸಿದ ಅನುಭವ ಸಾವಿತ್ರಿಗೆ. ಅವಳು ಎದ್ದುನಿಂತು ಆರ್ತನಾದಗೈಯುತ್ತ ಯಮಧರ್ಮರಾಯನನ್ನೇ ಹಿಂಬಾಲಿಸತೊಡಗಿದಳು. ತನ್ನ ಹಿಂದೆಯೇ ಬರುತ್ತಿರುವ ಈ ನಾರಿಯನ್ನು ಕಂಡು ಯಮನಿಗೆ ಆಶ್ಚರ್ಯ! ` ನೀನು ಬರುವಂತಿಲ್ಲ, ನಿನ್ನ ಪತಿಯ ಪ್ರಾಣವನ್ನಷ್ಟೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಲು ನಾನು ಬಂದವನು, ನೀನು ಹಿಂದಿರುಗು' ಎಂದು ಅವನು ಸಾವಿತ್ರಿಯನ್ನು ಎಚ್ಚರಿಸಿದ. ಆಕೆ ಅದಾವುದನ್ನೂ ಕಿವಿಗೆಹಾಕಿಕೊಳ್ಳದೆ ಯಮನಿಗೇ ಸವಾಲೆಸೆದಳು, ಒಂದೋ ತನ್ನ ಪತಿಯ ಪ್ರಾಣವನ್ನು ಹಿಂದಿರುಗಿಸು ಇಲ್ಲ ಪತಿಯೊಟ್ಟಿಗೆ ತನ್ನನ್ನೂ ಕರೆದೊಯ್ಯು ಎಂದು. ಅವಳನ್ನು ಅದೆಷ್ಟು ಸಮಾಧಾನಿಸಿದರೂ ಗದರಿಸಿದರೂ ಉಪಯೋಗವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಏನೇನೋ ವರಗಳ ಆಮಿಷ ತೋರಿಸಿದರೂ ಸಾವಿತ್ರಿ ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದದ್ದು ಒಂದೇ - ಸತ್ಯವಾನ ಮತ್ತೆ ಬದುಕಬೇಕು, ಇಲ್ಲವಾದಲ್ಲಿ ತಾನೂ ಸತ್ತು ಅವನ ಸಹಭಾಗಿಯಾಗಿ ಸ್ವರ್ಗಸೇರಬೇಕು.

ಸಾವಿತ್ರಿಯ ನಿರ್ಮಲ ನಿಸ್ಪೃಹ ನಿರ್ವ್ಯಾಜ ಪತಿಭಕ್ತಿಯೆದುರು ಯಮ ಕುಬ್ಜನಾದ. ಆಕೆಯ ಅಚಲಪ್ರೇಮವನ್ನು ಕಂಡು ಮಮ್ಮಲಮರುಗಿದ. ಯಾವ ಆಲದ ಮರದ ಬುಡದಿಂದ ಸತ್ಯವಾನನ ಪ್ರಾಣವನ್ನು ಕಸಿದುಕೊಂಡುಹೋಗಿದ್ದನೋ ಅಲ್ಲಿಗೇ ಮರಳಿ ಅವನ ಮೃತಶರೀರದಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ಪ್ರಾಣವಾಯು ಸಂಚರಿಸುವಂತೆ ಮಾಡಿದ. ಪತಿಯೇ ಪರದೈವವೆಂದು ನಂಬಿದ ಸಾವಿತ್ರಿಯನ್ನು ಮನಸಾರೆ ಹರಸಿದ ಯಮ ನೂರುಕಾಲ ಬಾಳುವಂತೆ ಅವರಿಬ್ಬರನ್ನು ಅನುಗ್ರಹಿಸಿ ಅಲ್ಲಿಂದ ಕಣ್ಮರೆಯಾದ.

ನಿದ್ದೆಯಿಂದ ಎಚ್ಚರಗೊಂಡವನಂತೆ ಎದ್ದು ಕುಳಿತ ಸತ್ಯವಾನ, ಇದೆಲ್ಲ ತನ್ನ ಕನಸಿನಲ್ಲಿ ನಡೆಯಿತೋ ಎಂದು ಸಾವಿತ್ರಿಯನ್ನು ಕೇಳಿದ. ಮುಸ್ಸಂಜೆ ಕಳೆದು ಹುಣ್ಣಿಮೆಯ ಚಂದಿರ ಪೂರ್ವದಂಚಿನಲ್ಲಿ ಇಣುಕಿ ಈ ಅಪೂರ್ವಚಮತ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಮಂಗಳ ಹಾಡಲು ಬಂದಿದ್ದ. ಕಟ್ಟಿಗೆ ಒಯ್ಯುವುದು ತಡವಾಯಿತೆಂದು ಲಗುಬಗೆಯಿಂದ ಮನೆಯತ್ತ ಮರಳಿದ ಸತ್ಯವಾನ-ಸಾವಿತ್ರಿ ತಂದೆ-ತಾಯಿಯರು ಸಂತಸದಲ್ಲಿರುವುದನ್ನು ಕಂಡರು. ಅಲ್ಲದೇ ರಾಜ್ಯವನ್ನು ಕಸಿದುಕೊಂಡಿದ್ದ ಶತ್ರುಗಳು ಪರಾರಿಯಾಗಿ ಮತ್ತೆ ರಾಜ್ಯಭಾರಕ್ಕೆ ಬರಬೇಕೆಂದು ಅದಾಗಲೇ ದೂತನೊಬ್ಬ ಅವರನ್ನು ಕರೆದಾಗಿತ್ತು! ಸಾವಿನಮನೆಯನ್ನು ಹೊಕ್ಕು ಮರಳಿದ ಮಗ ಸತ್ಯವಾನ, ಸಾವನ್ನೇ ಜಯಿಸಿದ ಸೊಸೆ ಸಾವಿತ್ರಿ; ದ್ಯುಮತ್ಸೇನನ ಆನಂದಕ್ಕೆ ಪಾರವೇ ಇಲ್ಲ. ಮತ್ತೆ ಎಲ್ಲರೂ ರಾಜ್ಯಕ್ಕೆ ಮರಳಿ ಸ್ವಸ್ತಿ ಪ್ರಜಾಭ್ಯಃ ಪರಿಪಾಲಯಂತಾಂ ನ್ಯಾಯೇನ ಮಾರ್ಗೇಣ ಮಹಿಂಮಹೀಷಾಂ ಗೋಬ್ರಾಹ್ಮಣೇಭ್ಯಃ ಶುಭಮಸ್ತುನಿತ್ಯಂ ಲೋಕಾಃ ಸಮಸ್ತಾಃ ಸುಖಿನೋ ಭವಂತು... ಎಂದು ಆನಂದವಾಗಿ ರಾಜ್ಯಭಾರ ಮುಂದುವರೆಸಿದರು.

ಹಬ್ಬ

ವಟ ಪೂರ್ಣಿಮಾ ಹಬ್ಬದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ವಿವಾಹಿತ ಮಹಿಳೆಯರು ಆಲದ ಮರದ ಸುತ್ತಲೂ ದಾರಗಳನ್ನು ಕಟ್ಟುತ್ತಾರೆ.

ಆಂಗ್ಲ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ವಟ ಪೂರ್ಣಿಮಾ ಎಂದರೆ ಆಲದ ಮರಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ಹುಣ್ಣಿಮೆ ಎಂದರ್ಥ. ಇದು ಉತ್ತರ ಮತ್ತು ಪಶ್ಚಿಮ ಭಾರತದ ರಾಜ್ಯಗಳಾದ ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರ, ಗೋವಾ ಮತ್ತು ಗುಜರಾತ್‌ನಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟುನಿಟ್ಟಾಗಿ ಆಚರಿಸಲಾಗುವ ಹಿಂದೂ ಹಬ್ಬವಾಗಿದೆ. ಹಬ್ಬದ ಅವಧಿಯನ್ನು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಜ್ಯೇಷ್ಟ (ಮೇ-ಜೂನ್) ತಿಂಗಳಲ್ಲಿ ೧೩, ೧೪ ಮತ್ತು ೧೫ ನೇ ದಿನಗಳು ಈ ಮೂರು ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಆಚರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಮಹಿಳೆಯರು ಉಪವಾಸವನ್ನು ಆಚರಿಸುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಆಲದ ಮರದ ಸುತ್ತಲೂ ಎಳೆಗಳನ್ನು ಕಟ್ಟುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ತಮ್ಮ ಗಂಡನ ಯೋಗಕ್ಷೇಮಕ್ಕಾಗಿ ಪ್ರಾರ್ಥಿಸುತ್ತಾರೆ.

ವೇಗ ಮತ್ತು ಸಂಪ್ರದಾಯ

ವಟ ಪೂರ್ಣಿಮೆಯ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ, ಸಾವಿತ್ರಿಯಂತೆ ಮಹಿಳೆಯರು ತಮ್ಮ ಗಂಡನಿಗಾಗಿ ಮೂರು ದಿನಗಳ ಉಪವಾಸವನ್ನು ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಮೂರು ದಿನಗಳಲ್ಲಿ, ವಟ (ಆಲದ) ಮರ, ಸಾವಿತ್ರಿ, ಸತ್ಯವಾನ್ ಮತ್ತು ಯಮರ ಚಿತ್ರಗಳನ್ನು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ನೆಲದ ಮೇಲೆ ಅಥವಾ ಗೋಡೆಯ ಮೇಲೆ ಗಂಧ ಮತ್ತು ಅಕ್ಕಿಯ ಹಿಟ್ಟಿನಿಂದ ಚಿತ್ರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ದಂಪತಿಗಳ ಚಿನ್ನದ ಕೆತ್ತನೆಗಳನ್ನು ಮರಳಿನ ತಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಇರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಮಂತ್ರಗಳು ( ಪಠಣ ) ಮತ್ತು ವಟ ಮರದ ಎಲೆಗಳಿಂದ ಪೂಜಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಹೊರಾಂಗಣದಲ್ಲಿ, ಆಲದ ಮರವನ್ನು ಪೂಜಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಮರದ ಕಾಂಡದ ಸುತ್ತಲೂ ದಾರವನ್ನು ಸುತ್ತಲಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ತಾಮ್ರದ ನಾಣ್ಯಗಳನ್ನು ನೀಡಲಾಗುತ್ತದೆ. ಉಪವಾಸ ಮತ್ತು ಸಂಪ್ರದಾಯದ ಕಟ್ಟುನಿಟ್ಟಾದ ಅನುಸರಣೆಯು ಪತಿಗೆ ದೀರ್ಘ ಮತ್ತು ಸಮೃದ್ಧ ಜೀವನವನ್ನು ಖಚಿತಪಡಿಸುತ್ತದೆ ಎಂದು ನಂಬಲಾಗಿದೆ. ಉಪವಾಸದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಮಹಿಳೆಯರು "ಜನ್ಮ ಸಾವಿತ್ರಿ ಹೋ" (ಇಂಗ್ಲಿಷ್: "ಬಿಕಮ್ ಎ ಸಾವಿತ್ರಿ") ನೊಂದಿಗೆ ಪರಸ್ಪರ ಸ್ವಾಗತಿಸುತ್ತಾರೆ. ಮುಂದಿನ ಏಳು ಜನ್ಮಗಳವರೆಗೆ ಅವರ ಪತಿ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಬದುಕುತ್ತಾನೆ ಎಂದು ನಂಬಲಾಗಿದೆ.

ಬಿ.ಎ.ಗುಪ್ತೆ ಅವರ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ, ಹಬ್ಬದ ಹಿಂದಿನ ಪುರಾಣವು ನೈಸರ್ಗಿಕ ವಿದ್ಯಮಾನಗಳ ಸಂಕೇತವಾಗಿದೆ ಎಂದು ಸೂಚಿಸಲು ಪೌರಾಣಿಕ ಉದ್ಧರಣವನ್ನು ಒದಗಿಸುತ್ತದೆ. ಇದು ಸತ್ಯವಾನ್ ಮತ್ತು ಸಾವಿತ್ರಿ ಪ್ರತಿನಿಧಿಸುವ ಭೂಮಿ ಮತ್ತು ಪ್ರಕೃತಿಯ ವಾರ್ಷಿಕ ವಿವಾಹದ ಪ್ರಾತಿನಿಧ್ಯ ಎಂದು ಅವರು ಗಮನಿಸುತ್ತಾರೆ. ಭೂಮಿಯು ಪ್ರತಿ ವರ್ಷ ಸಾಯುವ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಪ್ರಕೃತಿಯ ಶಕ್ತಿಯಿಂದ ಪುನರುಜ್ಜೀವನಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಭಾರತೀಯರಿಗೆ ತಿಳಿದಿರುವ ಮರಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ಪೌರಾಣಿಕ ಅಂಶಗಳ ಕಾರಣದಿಂದಾಗಿ ವಟ ಮರವನ್ನು ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಲಾಗಿದೆ ಎಂದು ಅವರು ಸೂಚಿಸುತ್ತಾರೆ.

ಪ್ರಸ್ತುತ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ, ಹಬ್ಬವನ್ನು ಕೆಳಗಿನ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಆಚರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಮಹಿಳೆಯರು ಉತ್ತಮವಾದ ಸೀರೆ ಮತ್ತು ಆಭರಣಗಳನ್ನು ಧರಿಸುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಅವರ ದಿನವು ಯಾವುದೇ ಐದು ಹಣ್ಣುಗಳು ಮತ್ತು ತೆಂಗಿನಕಾಯಿಯನ್ನು ಅರ್ಪಿಸುವುದರೊಂದಿಗೆ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುತ್ತದೆ. ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ಮಹಿಳೆ ತಮ್ಮ ಗಂಡನ ನೆನಪಿಗಾಗಿ ಏಳು ಬಾರಿ ಆಲದ ಮರದ ಸುತ್ತಲೂ ಬಿಳಿ ದಾರವನ್ನು ಸುತ್ತುತ್ತಾರೆ. ಅವರು ಇಡೀ ದಿನ ಉಪವಾಸ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ.