ಕಾಳಿಘಾಟ್ ಕಾಳಿ ದೇವಸ್ಥಾನ
ಕಾಳಿಘಾಟ್ ಕಾಳಿ ದೇವಸ್ಥಾನವು ಕಾಳಿಘಾಟ್, ಕೋಲ್ಕತ್ತಾ, ಪಶ್ಚಿಮ ಬಂಗಾಳ, ಹಿಂದೂ ದೇವತೆ ಕಾಳಿಗೆ ಸಮರ್ಪಿತವಾದ ಹಿಂದೂ ದೇವಾಲಯವಾಗಿದೆ . [೧] ಇದು ಶಕ್ತಿ ಪೀಠಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದಾಗಿದೆ.
ಕಾಳಿಘಾಟ್ ಕಾಳಿ ದೇವಸ್ಥಾನ | |
---|---|
ಭೂಗೋಳ | |
ಕಕ್ಷೆಗಳು | 22°31′12″N 88°20′31″E / 22.52000°N 88.34194°E |
ದೇಶ | ಭಾರತ |
ರಾಜ್ಯ | ಪಶ್ಚಿಮ ಬಂಗಾಳ |
ಸ್ಥಳ | ಕೊಲ್ಕತ್ತಾ |
ಸಂಸ್ಕೃತಿ | |
ಮುಖ್ಯ ದೇವರು | ಕಾಳಿ |
ಪ್ರಮುಖ ಉತ್ಸವಗಳು | ಕಾಳಿ ಪೂಜೆ, ನವರಾತ್ರಿ |
ವಾಸ್ತುಶಿಲ್ಪ | |
ವಾಸ್ತುಶಿಲ್ಪ ಶೈಲಿ | ಬಂಗಾಳ ದೇವಾಲಯದ ವಾಸ್ತುಶಿಲ್ಪ |
ಇತಿಹಾಸ ಮತ್ತು ಆಡಳಿತ | |
ನಿರ್ಮಾಣ | ೧೮೦೯ |
ಅಧೀಕೃತ ಜಾಲತಾಣ | wbtourism |
ಕಾಳಿಘಾಟ್ ಕೋಲ್ಕತ್ತಾ ನಗರದ ಹೂಗ್ಲಿ ನದಿಯ (ಭಾಗೀರಥಿ) ಹಳೆಯ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ( ಆದಿ ಗಂಗಾ ) ಕಾಳಿಗೆ ಪವಿತ್ರವಾದ ಘಾಟ್ (ಇಳಿಯುವ ಹಂತ) ಆಗಿತ್ತು. ಕೋಲ್ಕತ್ತಾ ಎಂಬ ಹೆಸರು ಕಾಳಿಘಾಟ್ ದೇವಾಲಯದ ಕಾಳಿಕಾತಾ ದೇವಿ ಎಂಬ ಪದದಿಂದ ಬಂದಿದೆ ಎಂದು ಹೇಳಲಾಗುತ್ತದೆ. ಕಾಲಾಂತರದಲ್ಲಿ ನದಿಯು ದೇವಾಲಯದಿಂದ ದೂರ ಸರಿದಿದೆ. ಈ ದೇವಾಲಯವು ಈಗ ಹೂಗ್ಲಿಗೆ ಸಂಪರ್ಕಿಸುವ ಆದಿ ಗಂಗಾ ಎಂಬ ಸಣ್ಣ ಕಾಲುವೆಯ ದಡದಲ್ಲಿದೆ. ಹೂಗ್ಲಿ ನದಿಯ ಮೂಲ ಹರಿವು ಆದಿ ಗಂಗಾ. ಆದ್ದರಿಂದ ಆದಿ (ಮೂಲ) ಗಂಗಾ ಎಂದು ಹೆಸರು.
ದಂತಕಥೆ
ಬದಲಾಯಿಸಿಕಾಳಿಘಾಟ್ ಅನ್ನು ಭಾರತದ ೫೧ ಶಕ್ತಿ ಪೀಠಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗಿದೆ, ಅಲ್ಲಿ ಶಿವನ ರುದ್ರ ತಾಂಡವದ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಸತಿಯ ದೇಹದ ವಿವಿಧ ಭಾಗಗಳು ಬಿದ್ದಿವೆ ಎಂದು ಹೇಳಲಾಗುತ್ತದೆ. ಕಾಳಿಘಾಟ್ ದಾಕ್ಷಾಯಣಿ ಅಥವಾ ಸತಿಯ ಬಲ ಪಾದದ ಬೆರಳುಗಳು ಬಿದ್ದ ಸ್ಥಳವನ್ನು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸುತ್ತದೆ.
ಚೌರಂಗ ಗಿರಿ ಎಂಬ ಹೆಸರಿನ ದಸನಾಮಿ ಸನ್ಯಾಸಿಯು ಕಾಳಿಗೆ ಅರ್ಪಿಸಿದ ಆರಾಧನೆಯೊಂದಿಗೆ ಕಾಳಿಘಾಟ್ ಸಹ ಸಂಬಂಧಿಸಿದೆ ಮತ್ತು ಕಲ್ಕತ್ತಾದ ಚೌರಿಂಗಿ ಪ್ರದೇಶಕ್ಕೆ ಅವನ ಹೆಸರನ್ನು ಇಡಲಾಗಿದೆ ಎಂದು ಹೇಳಲಾಗುತ್ತದೆ.
ಇತಿಹಾಸ
ಬದಲಾಯಿಸಿಪ್ರಸ್ತುತ ರೂಪದಲ್ಲಿರುವ ಕಾಳಿಘಾಟ್ ದೇವಾಲಯವು ಕೇವಲ ೨೦೦ವರ್ಷಗಳಷ್ಟು ಹಳೆಯದಾಗಿದೆ, ಆದರೂ ಇದನ್ನು ೧೫ನೇ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ ರಚಿತವಾದ ಮನ್ಸರ್ ಭಾಸನ್ ಮತ್ತು ೧೭ನೇ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ ಕವಿ ಕಂಕನ್ ಚಂಡಿಯಲ್ಲಿ ಉಲ್ಲೇಖಿಸಲಾಗಿದೆ. ದೇವಾಲಯದ ಪ್ರಸ್ತುತ ರಚನೆಯು ೧೮೦೯ರಲ್ಲಿ ಸಬರ್ನಾ ರಾಯ್ ಚೌಧರಿ ಕುಟುಂಬದ ಆಶ್ರಯದಲ್ಲಿ ಪೂರ್ಣಗೊಂಡಿತು. ಸ್ವತಃ ಕಾಳಿ ಭಕ್ತ ಸಂತೋಷ್ ರಾಯ್ ಚೌಧರಿ ಅವರು ೧೭೯೮ರಲ್ಲಿ ಇಂದಿನ ದೇವಾಲಯದ ನಿರ್ಮಾಣವನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು. ನಿರ್ಮಾಣವನ್ನು ಪೂರ್ಣಗೊಳಿಸಲು ೧೧ವರ್ಷಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿತು. ರಾಯ್ ಚೌಧರಿಸ್ ದೇವತೆಯ ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಪೋಷಕನ ವಾಸ್ತವಿಕ ದೃಢೀಕರಣವು ವಿವಾದಾಸ್ಪದವಾಗಿದೆ. [೨] ಕಾಳಿ ದೇವಾಲಯದ ಉಲ್ಲೇಖವು ಲಾಲ್ಮೋಹನ್ ಬಿಡ್ಯಾನಿಧಿಗಳ 'ಸಂಬಂಧ ನಿರ್ನೋಯ್" ನಲ್ಲಿಯೂ ಕಂಡುಬರುತ್ತದೆ. ಗುಪ್ತ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ವಂಗವನ್ನು ಸಂಯೋಜಿಸಿದ ಚಂದ್ರಗುಪ್ತ II ರ ಎರಡು ರೀತಿಯ ನಾಣ್ಯಗಳು ಮಾತ್ರ ಬಂಗಾಳದಿಂದ ತಿಳಿದುಬಂದಿದೆ. ಕುಮಾರಗುಪ್ತ I ರ ನಂತರ ಗುಪ್ತ ಆಡಳಿತಗಾರರಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಂತ ಜನಪ್ರಿಯವಾದ ನಾಣ್ಯಗಳ ಪ್ರಕಾರವಾದ ಅವನ ಆರ್ಚರ್-ಮಾದರಿಯ ನಾಣ್ಯಗಳು ಕಾಳಿಘಾಟ್ನಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬಂದಿವೆ. ಇದು ಈ ಸ್ಥಳದ ಪ್ರಾಚೀನತೆಗೆ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿದೆ.
ದೇವಾಲಯದ ವಿವರಗಳು
ಬದಲಾಯಿಸಿಶೋಷ್ಟಿ ತಾಳ
ಬದಲಾಯಿಸಿಇದು ಚಿಕ್ಕ ಕಳ್ಳಿ ಗಿಡವನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಸುಮಾರು ಮೂರು ಅಡಿ ಎತ್ತರದ ಆಯತಾಕಾರದ ಬಲಿಪೀಠವಾಗಿದೆ. ಮರದ ಕೆಳಗೆ, ಬಲಿಪೀಠದ ಮೇಲೆ ಮೂರು ಕಲ್ಲುಗಳನ್ನು ಅಕ್ಕಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಇರಿಸಲಾಗಿದೆ - ಷಷ್ಠಿ (ಷೋಷ್ಟಿ), ಶೀತಲ ಮತ್ತು ಮಂಗಲ್ ಚಂಡಿ ದೇವತೆಗಳನ್ನು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸುತ್ತದೆ. ಈ ಪವಿತ್ರ ಸ್ಥಳವನ್ನು ಶೋಷ್ಟಿ ತಾಲಾ ಅಥವಾ ಮೋನೋಶಾ ತಾಲಾ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. ಈ ಬಲಿಪೀಠವನ್ನು ೧೮೮೦ರಲ್ಲಿ ಗೋಬಿಂದ ದಾಸ್ ಮೊಂಡಲ್ ನಿರ್ಮಿಸಿದರು. ಬಲಿಪೀಠದ ಸ್ಥಳವು ಬ್ರಹ್ಮಾನಂದ ಗಿರಿಯ ಸಮಾಧಿಯಾಗಿದೆ. ಇಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾ ಅರ್ಚಕರು ಹೆಣ್ಣು. ಇಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ದೈನಂದಿನ ಪೂಜೆ ಅಥವಾ ಭೋಗ್ (ಆಹಾರ ನೈವೇದ್ಯ) ಮಾಡಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಇಲ್ಲಿನ ದೇವತೆಗಳನ್ನು ಕಾಳಿಯ ಭಾಗವೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.
ನಾಟ್ಮಂದಿರ
ಬದಲಾಯಿಸಿಮುಖ್ಯ ದೇವಾಲಯದ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ನಟಮಂದಿರ ಎಂಬ ದೊಡ್ಡ ಆಯತಾಕಾರದ ಹೊದಿಕೆಯ ವೇದಿಕೆಯನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಲಾಗಿದೆ, ಅಲ್ಲಿಂದ ಚಿತ್ರದ ಮುಖವನ್ನು ಕಾಣಬಹುದು. ಇದನ್ನು ಮೂಲತಃ ಜಮೀನ್ದಾರ್ ಕಾಸಿನಾಥ್ ರಾಯ್ ೧೮೩೫ರಲ್ಲಿ ನಿರ್ಮಿಸಿದರು. ನಂತರ ಇದನ್ನು ಆಗಾಗ್ಗೆ ನವೀಕರಿಸಲಾಗಿದೆ.
ಜೋರ್ ಬಾಂಗ್ಲಾ
ಬದಲಾಯಿಸಿಚಿತ್ರಕ್ಕೆ ಎದುರಾಗಿರುವ ಮುಖ್ಯ ದೇವಾಲಯದ ವಿಶಾಲವಾದ ವರಾಂಡಾವನ್ನು ಜೋರ್ ಬಾಂಗ್ಲಾ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. ಗರ್ಭಗುಡಿಯೊಳಗೆ ನಡೆಯುವ ಆಚರಣೆಗಳು ನಾಟ್ಮಂದಿರದಿಂದ ಜೋರ್ ಬಾಂಗ್ಲಾ ಮೂಲಕ ಗೋಚರಿಸುತ್ತವೆ.
ಹರ್ಕತ್ ತಲಾ
ಬದಲಾಯಿಸಿಇದು ಬಲಿ (ತ್ಯಾಗ) ಗಾಗಿ ದಕ್ಷಿಣಾಭಿಮುಖವಾಗಿರುವ ನಾಟ್ಮಂದಿರದ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿರುವ ತಾಣವಾಗಿದೆ. ಅಕ್ಕಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಪ್ರಾಣಿ ಬಲಿಗಾಗಿ ಎರಡು ಬಲಿಪೀಠಗಳಿವೆ. ಇವುಗಳನ್ನು ಹರಿ-ಕತೆ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ.
ರಾಧಾ-ಕೃಷ್ಣ ದೇವಾಲಯ
ಬದಲಾಯಿಸಿಈ ದೇವಾಲಯವನ್ನು ಶ್ಯಾಮ-ರಾಯ ದೇವಾಲಯ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಇದು ದೇವಾಲಯದ ಒಳಗೆ ಮುಖ್ಯ ದೇವಾಲಯದ ಪಶ್ಚಿಮ ಭಾಗದಲ್ಲಿದೆ. ೧೭೨೩ರಲ್ಲಿ, ಮುರ್ಷಿದಾಬಾದ್ ಜಿಲ್ಲೆಯ ವಸಾಹತು ಅಧಿಕಾರಿ ಮೊದಲು ರಾಧಾ-ಕೃಷ್ಣರಿಗೆ ಪ್ರತ್ಯೇಕ ದೇವಾಲಯವನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಿದರು. ೧೮೪೩ರಲ್ಲಿ ಉದೋಯ್ ನಾರಾಯಣ ಎಂಬ ಜಮೀನ್ದಾರನು ಅದೇ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ಪ್ರಸ್ತುತ ದೇವಾಲಯವನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಿದನು. ಡೋಲ್ಮಂಚವನ್ನು ೧೮೫೮ರಲ್ಲಿ ಸಹಾ ನಗರದ ಮದನ್ ಕೋಲೆ ಸ್ಥಾಪಿಸಿದರು. ರಾಧಾ-ಕೃಷ್ಣರಿಗೆ ಸಸ್ಯಾಹಾರಿ ಭೋಗ (ಆಹಾರ ನೈವೇದ್ಯ) ತಯಾರಿಸಲು ಪ್ರತ್ಯೇಕ ಅಡುಗೆಮನೆ ಇದೆ.
ಕುಂದುಪುಕೂರ್
ಬದಲಾಯಿಸಿಇದು ದೇವಾಲಯದ ಆಗ್ನೇಯದಲ್ಲಿ ಗಡಿ ಗೋಡೆಗಳ ಹೊರಗೆ ಇರುವ ಪವಿತ್ರ ತೊಟ್ಟಿಯಾಗಿದೆ. ತೊಟ್ಟಿಯ ಪ್ರಸ್ತುತ ಪ್ರದೇಶವು ಸುಮಾರು ೧೦ಕೋಟಾಗಳು. ಹಿಂದೆ ಇದು ದೊಡ್ಡದಾಗಿತ್ತು ಮತ್ತು 'ಕಾಕು-ಕುಂದ' ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಈ ತೊಟ್ಟಿಯಿಂದ 'ಸತಿ-ಅಂಗ' (ಸತಿಯ ಬಲ ಟೋ) ಕಂಡುಹಿಡಿಯಲಾಯಿತು. ಈ ಸಣ್ಣ ಕೊಳ/ತೊಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಸ್ನಾನ ಮಾಡುವುದರಿಂದ ಮಗುವಿನ ವರವನ್ನು ಪಡೆಯಬಹುದು ಎಂದು ನಂಬಲಾಗಿದೆ. ಈ ತೊಟ್ಟಿಯ ನೀರನ್ನು ಗಂಗಾನದಿಯಷ್ಟೇ ಪವಿತ್ರವೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗಿದೆ. ಯಾತ್ರಿಕರು ಸ್ನಾನ್ ಯಾತ್ರೆ ಎಂಬ ಪವಿತ್ರ ಸ್ನಾನದ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮವನ್ನು ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. [೩]
ಶುದ್ಧೀಕರಣಕ್ಕಾಗಿ ಟ್ಯಾಂಕ್ನಿಂದ ನೀರನ್ನು ಹರಿಸುವ ವ್ಯರ್ಥ ಪ್ರಯತ್ನಗಳು ಹಿಂದೆ ನಡೆದಿದ್ದವು, ಇದು ಆದಿ ಗಂಗೆಯೊಂದಿಗೆ ಭೂಗತ ಸಂಪರ್ಕದ ಬಲವಾದ ಸಾಧ್ಯತೆಯನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸುತ್ತದೆ.
ಕಾಳಿಘಾಟ್ ದೇವಾಲಯವು ಶಕ್ತಿ ಪೀಠವಾಗಿದೆ
ಬದಲಾಯಿಸಿಕಾಳಿಘಾಟ್ನಲ್ಲಿರುವ ದೇವಾಲಯವನ್ನು ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮದ ಶಕ್ತಿ ಪಂಥವು ಪ್ರಮುಖ ಶಕ್ತಿ ಪೀಠವೆಂದು ಪೂಜಿಸುತ್ತದೆ. ದಕ್ಷಯಜ್ಞ ಮತ್ತು ಸತಿಯ ಆತ್ಮಹರಣದ ಪುರಾಣವು ಶಕ್ತಿ ಪೀಠಗಳ ಮೂಲದ ಹಿಂದಿನ ಕಥೆಯಾಗಿದೆ.
ದಕ್ಷ, ಬ್ರಹ್ಮನ ಮಗ ಪ್ರಜಾಪತಿ ಅಥವಾ ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮದಲ್ಲಿ ಜೀವಿಗಳ ಕೀಪರ್ ಎಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಡುವ ಪ್ರಾಚೀನ ಅಸ್ತಿತ್ವ. ಅವರಿಗೆ ಬಹಳಷ್ಟು ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳಿದ್ದರು, ಅವರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರು ಸತಿ, ಆದಿ ಮಾತೃ ದೇವತೆ ಅಥವಾ ಶಕ್ತಿಯ ಅವತಾರ. ಅವಳು ತಪಸ್ವಿಯಾದ ಶಿವನನ್ನು ವಿವಾಹವಾದಳು, ಅವರ ವಾಸಸ್ಥಾನವು ಕೈಲಾಸ ಪರ್ವತದ ಶೀತ ಮತ್ತು ಹಿಮಭರಿತ ಅಂತರದಲ್ಲಿತ್ತು. ದಕ್ಷನು ಮದುವೆಯ ಮೇಲೆ ಕೋಪಗೊಂಡನು, ಏಕೆಂದರೆ ಶಿವನು ಹಣವಿಲ್ಲದ ಮನುಷ್ಯನಾಗಿದ್ದನು, ದಕ್ಷನಿದ್ದ ರಾಜನಂತಲ್ಲದೆ. ಕಾಲಾನಂತರದಲ್ಲಿ, ದಕ್ಷನು ಶಿವನನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ ಎಲ್ಲಾ ದೇವರುಗಳನ್ನು ಆಹ್ವಾನಿಸುವ ಯಜ್ಞ ಅಥವಾ ಆಚರಣೆಯನ್ನು ಏರ್ಪಡಿಸಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದನು. ಸತಿ, ಅವನ ಮಗಳು ತನ್ನ ತಂದೆಯ ಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಬಂದಳು, ಆಹ್ವಾನಿಸದೆ ಮತ್ತು ತನ್ನ ಗಂಡನ ಬಗ್ಗೆ ತನ್ನ ತಂದೆಯಿಂದ ಅವಮಾನಗಳ ಮಹಾಪೂರವನ್ನು ಎದುರಿಸಿದಳು. ಅವಮಾನಗಳನ್ನು ಸಹಿಸಲಾಗದೆ ಅವಳು ಬೆಂಕಿ ಹಚ್ಚಿಕೊಂಡಳು. ತನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯ ಹೆಂಡತಿಯ ಸಾವಿನ ಸುದ್ದಿಯು ಶಿವನನ್ನು ಭ್ರಮನಿರಸನಗೊಳಿಸಿತು, ಏಕೆಂದರೆ ಅವನು ಸತಿಯ ದೇಹದಿಂದ ತಾಂಡವ ಅಥವಾ ವಿನಾಶದ ನೃತ್ಯವನ್ನು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದನು, ಶಾಂತನಾದನು, ವಿಷ್ಣುವು ಅವಳ ದೇಹವನ್ನು ಐವತ್ತೊಂದು ತುಂಡುಗಳಾಗಿ ಕತ್ತರಿಸುವಲ್ಲಿ ಯಶಸ್ವಿಯಾದಾಗ ಮಾತ್ರ. ಭಾರತದ ಉದ್ದಗಲಕ್ಕೂ ಬೀಳುತ್ತದೆ. (ಇವುಗಳಲ್ಲಿ ಬಹಳಷ್ಟು ಸ್ಥಳಗಳು ಆಧುನಿಕ ಪಾಕಿಸ್ತಾನ ಮತ್ತು ಬಾಂಗ್ಲಾದೇಶದಲ್ಲಿಯೂ ಇವೆ. )
ಶಕ್ತಿ ಪೀಠಗಳು ಅಥವಾ ಶಕ್ತಿಯ ದೈವಿಕ ಆಸನಗಳು ಅಥವಾ ಆದಿಮಾತೃ ದೇವತೆ, ಹೀಗೆ ಸತಿಯ ದೇಹದ ಈ ಕತ್ತರಿಸಿದ ಭಾಗಗಳು ಬಿದ್ದಲ್ಲೆಲ್ಲಾ ಅಸ್ತಿತ್ವಕ್ಕೆ ಬಂದವು.
೫೧ ಪೀಠಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಯೊಂದೂ ಶಕ್ತಿ ಅಥವಾ ಮೂಲ ತಾಯಿಗೆ ಸಮರ್ಪಿತವಾದ ದೇವಾಲಯವನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ ಮತ್ತು ಭೈರವ ಅಥವಾ ಶಿವನಿಗೆ ಸಮರ್ಪಿತವಾದ ದೇವಾಲಯವನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ, ಮೂಲಭೂತವಾಗಿ ಶೈವ ಧರ್ಮ ಮತ್ತು ಶಕ್ತಿಯ ವಿವಾಹವನ್ನು ಗುರುತಿಸಲು ಪ್ರಮುಖ ಐತಿಹಾಸಿಕ ಕೇಂದ್ರಗಳನ್ನು ರೂಪಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ತಾತ್ವಿಕ ಪುರುಷನು ತನ್ನ ಶಕ್ತಿ ಅಥವಾ ಮಹಿಳೆ ಇಲ್ಲದೆ ಏನೂ ಅಲ್ಲ ಮತ್ತು ಪ್ರತಿಯಾಗಿ.
ಇಲ್ಲಿರುವ ಶಕ್ತಿಯು ದಕ್ಷಿಣ ಕಾಳಿ ವಿಶ್ವದ ಪರೋಪಕಾರಿ ತಾಯಿ ಆಗಿದ್ದರೆ ಭೈರವನು ನಕುಲೀಶ ಅಥವಾ ನಕುಲೇಶ್ವರನಾಗಿದ್ದಾನೆ.
ಸತಿಯ ಬಲ ಹೆಬ್ಬೆರಳು (ಮತ್ತೊಂದು ಅಭಿಪ್ರಾಯದ ಪ್ರಕಾರ ಬಲಗಾಲಿನ ನಾಲ್ಕು ಕಾಲ್ಬೆರಳುಗಳು [೪] ) ಇಲ್ಲಿ ಕಾಳಿಘಾಟ್ನಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದಿದೆ ಎಂದು ನಂಬಲಾಗಿದೆ. ಆದಾಗ್ಯೂ, ಕೆಲವು ಪುರಾಣಗಳು ದೇವಿಯ ಮುಖ ಖಂಡವು (ಮುಖ) ಇಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದು, ಪಳೆಯುಳಿಕೆಯಾಯಿತು ಮತ್ತು ಇಲ್ಲಿ ಸಂಗ್ರಹಿಸಿ ಪೂಜಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ ಎಂದು ಉಲ್ಲೇಖಿಸುತ್ತದೆ.
೫೧ ಶಕ್ತಿ ಪೀಠಗಳನ್ನು ಸಂಸ್ಕೃತದ ೫೧ ವರ್ಣಮಾಲೆಗಳಿಗೆ ಜೋಡಿಸಲಾಗಿದೆ, ಪ್ರತಿಯೊಂದೂ ಅವುಗಳಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ದೇವತೆಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದನ್ನು ಆವಾಹಿಸುವ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ಈ ವರ್ಣಮಾಲೆಗಳನ್ನು ಬೀಜ ಮಂತ್ರಗಳು ಅಥವಾ ಸೃಷ್ಟಿಯ ಮೂಲ ಶಬ್ದಗಳ ಬೀಜಗಳು ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. ದಕ್ಷಿಣ ಕಾಳಿಗೆ ಬೀಜ ಮಂತ್ರವು ತುಂಬಾ ಪ್ರಿಯವಾಗಿದೆ.
ಕಾಳಿಕಾ ಪುರಾಣದಲ್ಲಿ ಅಷ್ಟಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿರುವ ಪೌರಾಣಿಕ ಗ್ರಂಥಗಳು ನಾಲ್ಕು ಪ್ರಮುಖ ಶಕ್ತಿ ಪೀಠಗಳನ್ನು ಗುರುತಿಸುತ್ತವೆ - ಪಾದ ಖಂಡ (ಪಾದಗಳು) ದೇವಾಲಯವು ಜಗನ್ನಾಥ ದೇವಾಲಯದ ಒಳಗಿದೆ. ಪುರಿ, ಒಡಿಶಾ, ತಾರಾ ತಾರಿಣಿ ಸ್ತಾನ ಖಂಡ (ಸ್ತನಗಳು) ನೆಲೆಸಿದೆ. (ಬ್ರಹ್ಮಪುರ, ಒಡಿಶಾ ಬಳಿ), ಕಾಮಾಖ್ಯ, ಯೋನಿ ಖಂಡ (ವಲ್ವಾ) ಗುವಾಹಟಿ (ಅಸ್ಸಾಂ ಬಳಿ) ಮತ್ತು ದಕ್ಷಿಣ ಕಲಿಕಾ, ಮುಖ ಖಂಡ (ಕೋಲ್ಕತ್ತಾ, ಪಶ್ಚಿಮ ಬಂಗಾಳದಲ್ಲಿ) ಸತಿ ದೇವಿಯ ನಿರ್ಜೀವ ದೇಹದಿಂದ ಹುಟ್ಟಿಕೊಂಡಿವೆ.
ಸಹ ನೋಡಿ
ಬದಲಾಯಿಸಿಉಲ್ಲೇಖಗಳು
ಬದಲಾಯಿಸಿ- ↑ Balakrishnan, S (May 9, 2003). "Kali Mandir of Kolkata". The Hindu. Archived from the original on June 30, 2003. Retrieved 2009-11-10.
- ↑ Moodie, Deonnie (2018-11-06). The Making of a Modern Temple and a Hindu City: Kalighat and Kolkata (in ಇಂಗ್ಲಿಷ್). Oxford University Press. ISBN 978-0-19-088528-1.
- ↑ Karkar, S.C. (2009). The Top Ten Temple Towns of India. Kolkota: Mark Age Publication. p. 91. ISBN 978-81-87952-12-1.
- ↑ Kalikshetra Kalighat, Sumon Gupta, Deep Prakashan, Kolkata, 2006, p. 13
ಹೆಚ್ಚಿನ ಓದುವಿಕೆ
ಬದಲಾಯಿಸಿ- Rachel Fell McDermott; Jeffrey John Kripal (2005). Encountering Kali: In the Margins, at the Center, in the West. Motilal Banarsidass. ISBN 978-81-208-2041-8.