2230993MukulCA

[[

Spiti River Kaza Himachal Jun18 D72 7232

|thumb|alt=ಸ್ಪಿತಿ ನದಿ|ಸ್ಪಿತಿ ನದಿ ಕಾಜಾ ಹಿಮಾಚಲ]]

             ಸ್ಪೀತಿ ಕಣಿವೆ

ಸ್ಪಿತಿ ಕಣಿವೆಯು ಹಿಮಾಲಯದ ಎತ್ತರದ ಪ್ರದೇಶವಾಗಿದೆ, ಇದು ಉತ್ತರ ಭಾರತದ ರಾಜ್ಯವಾದ ಹಿಮಾಚಲ ಪ್ರದೇಶದ ಈಶಾನ್ಯ ಭಾಗದಲ್ಲಿದೆ. "ಸ್ಪಿತಿ" ಎಂಬ ಹೆಸರಿನ ಅರ್ಥ "ಮಧ್ಯಮ ಭೂಮಿ", ಅಂದರೆ ಟಿಬೆಟ್ ಮತ್ತು ಭಾರತದ ನಡುವಿನ ಭೂಮಿ. ಸ್ಪಿತಿಯು ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಸ್ಪಿತಿ ನದಿಯ ಕಣಿವೆಯನ್ನು ಮತ್ತು ಸ್ಪಿತಿ ನದಿಗೆ ಸೇರುವ ಹಲವಾರು ನದಿಗಳ ಕಣಿವೆಗಳನ್ನು ಸಂಯೋಜಿಸುತ್ತದೆ. ಸ್ಪಿತಿಯಲ್ಲಿನ ಕೆಲವು ಪ್ರಮುಖ ಅಡ್ಡ-ಕಣಿವೆಗಳೆಂದರೆ ಪಿನ್ ಕಣಿವೆ ಮತ್ತು ಲಿಂಗ್ಟಿ ಕಣಿವೆ. ಸ್ಪಿತಿಯು ಪೂರ್ವದಲ್ಲಿ ಟಿಬೆಟ್, ಉತ್ತರದಲ್ಲಿ ಲಡಾಕ್, ಪಶ್ಚಿಮ ಮತ್ತು ನೈಋತ್ಯದಲ್ಲಿ ಲಾಹೌಲ್, ದಕ್ಷಿಣದಲ್ಲಿ ಕುಲು ಮತ್ತು ಆಗ್ನೇಯದಲ್ಲಿ ಕಿನ್ನೌರ್‌ನಿಂದ ಗಡಿಯಾಗಿದೆ. ಸ್ಪಿಟಿಯು ತಂಪಾದ ಮರುಭೂಮಿಯ ಪರಿಸರವನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ಕಣಿವೆ ಮತ್ತು ಅದರ ಸುತ್ತಮುತ್ತಲಿನ ಪ್ರದೇಶಗಳು ಭಾರತದ ಕಡಿಮೆ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಸೇರಿವೆ. ಭೋತಿ-ಮಾತನಾಡುವ ಸ್ಥಳೀಯ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯು ಟಿಬೆಟಿಯನ್ ಬೌದ್ಧಧರ್ಮವನ್ನು ಅನುಸರಿಸುತ್ತದೆ.

[[

Spiti Valley Landscape

|thumb|right|alt=ಸ್ಪಿತಿ ಕಣಿವೆಯ|ಸ್ಪಿತಿ ಕಣಿವೆಯ ಭೂದೃಶ್ಯ]]

ಸ್ಪಿತಿ ಕಣಿವೆಯಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಂತ ಮುಂಚಿನ ಮಾನವ ವಾಸಸ್ಥಾನದ ಪುರಾವೆಗಳಿವೆ, ಪ್ರಾಥಮಿಕವಾಗಿ ಬೌದ್ಧ ಪೂರ್ವದ ರಾಕ್ ಕಲೆಯ ಶ್ರೀಮಂತ ಪರಂಪರೆಯ ಮೂಲಕ. ಸ್ಪಿಟಿಯ ರಾಕ್ ಆರ್ಟ್ ಅನ್ನು ವ್ಯಾಪಕ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ನಿರ್ಮಿಸಲಾಗಿದೆ ಎಂದು ಭಾವಿಸಲಾಗಿದೆ, ಆರಂಭಿಕ ಉದಾಹರಣೆಗಳು ಸುಮಾರು 3,000 ವರ್ಷಗಳಷ್ಟು ಹಿಂದಿನವು. ಚಿತ್ರಿಸಲಾದ ವಿನ್ಯಾಸಗಳ ವ್ಯತ್ಯಾಸಗಳ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ಸ್ಪಿತಿಯ ರಾಕ್ ಆರ್ಟ್ ಅನ್ನು ಈ ಕೆಳಗಿನ ಅವಧಿಗಳಲ್ಲಿ ವರ್ಗೀಕರಿಸಲಾಗಿದೆ: ಕಂಚಿನ ಯುಗ (c.1500–800 BCE), ಆರಂಭಿಕ ಕಬ್ಬಿಣಯುಗ (c.800–500 BCE), ಕಬ್ಬಿಣಯುಗ (c.800–500 BCE), c.500-100 BCE), ಪ್ರೋಟೋಹಿಸ್ಟಾರಿಕ್ ಅವಧಿ (100 BCE-650 CE), ಆರಂಭಿಕ ಐತಿಹಾಸಿಕ ಅವಧಿ (650-1000 CE), ವೆಸ್ಟಿಜಿಯಲ್ ಅವಧಿ (1000-1300 CE), ಮತ್ತು ಲೇಟ್ ಐತಿಹಾಸಿಕ ಅವಧಿ (1300 CE ನಂತರ).

ಇತಿಹಾಸ

7ನೇ ಶತಮಾನದ ಮಧ್ಯಭಾಗದವರೆಗೆ ಸ್ಪಿತಿಯು ಪಶ್ಚಿಮ ಟಿಬೆಟಿಯನ್ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದ ಜಾಂಗ್ ಝುಂಗ್‌ನ ಒಂದು ಭಾಗವಾಗಿತ್ತು ಎಂದು ತೋರಿಸಲು ಕೆಲವು ಪುರಾವೆಗಳಿವೆ. ಬೌದ್ಧಧರ್ಮವು ಟಿಬೆಟ್‌ಗೆ ಬೌದ್ಧಧರ್ಮದ ಎರಡನೇ ಪ್ರಸರಣದ ಮೂಲಕ ಸ್ಪಿತಿಗೆ ಮೊದಲು ಬಂದಿತು, ಮತ್ತು ಈ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಟಾಬೊ ಮಠವನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಲಾಯಿತು (996 CE). 10 ನೇ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ, ಸ್ಪಿಟಿ ಟಿಬೆಟಿಯನ್ ರಾಜವಂಶದ ಕೈಡ್ ನೈಮಾಗೊನ್ ಸ್ಥಾಪಿಸಿದ ನ್ಗಾರಿ ಖೋರ್ಸುಮ್ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದ ಭಾಗವಾಗಿತ್ತು. ಕೈಡೆ ನೈಮಾಗೊನ್‌ನ ಮರಣದ ನಂತರ, ಝನ್ಸ್ಕರ್ ಮತ್ತು ಸ್ಪಿತಿಯನ್ನು ಅವನ ಕಿರಿಯ ಮಗ ಡೆತ್ಸುಗೊನ್‌ಗೆ ನೀಡಲಾಯಿತು, ಆದರೆ ಹಿರಿಯ ಮಗ ಲಾಚೆನ್ ಪಾಲ್ಗಿಗೊನ್ ಲಡಾಖ್‌ನ ರಾಜನಾದನು. ಅದರ ನಂತರ, ಸ್ಪಿತಿಯ ಇತಿಹಾಸವು ದೀರ್ಘಕಾಲದವರೆಗೆ ಲಡಾಖ್ ಇತಿಹಾಸದೊಂದಿಗೆ ಸಂಬಂಧ ಹೊಂದಿತ್ತು. ಸ್ಥಳೀಯ ಆಡಳಿತಗಾರರು ನೊನೊಸ್ ಎಂಬ ಬಿರುದನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದರು. ಅವರು ಸ್ಪಿತಿಯ ಸ್ಥಳೀಯ ಕುಟುಂಬದ ವಂಶಸ್ಥರು ಅಥವಾ ಲಡಾಖ್‌ನ ಆಡಳಿತಗಾರರಿಂದ ಸ್ಪಿತಿಯ ವ್ಯವಹಾರಗಳನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಕಳುಹಿಸಲಾದ ಮುಖ್ಯಸ್ಥರು. ಲಡಾಖ್‌ನ ಆಡಳಿತಗಾರರು ದುರ್ಬಲರಾಗಿದ್ದಾಗಲೆಲ್ಲಾ ಈ ಪ್ರದೇಶವು ಸ್ವಾಯತ್ತವಾಯಿತು. ಆದಾಗ್ಯೂ ಸ್ಪಿತಿಯ ಆಡಳಿತಗಾರರು ನಿಯತಕಾಲಿಕವಾಗಿ ಲಡಾಖ್, ಚಂಬಾ ಮತ್ತು ಕುಲುಗಳಿಗೆ ಗೌರವ ಸಲ್ಲಿಸಿದರು. 1679-1683ರ ಟಿಬೆಟ್-ಲಡಾಖ್-ಮೊಘಲ್ ಯುದ್ಧದ ನಂತರ ಸ್ಪಿತಿ ಪ್ರಾಯೋಗಿಕವಾಗಿ ಮುಕ್ತರಾದರು. ಇದು ಕುಲುವಿನ ರಾಜನಾದ ಮಾನ್ ಸಿಂಗ್ ಸ್ಪಿತಿಯನ್ನು ಆಕ್ರಮಿಸಲು ಮತ್ತು ಈ ಸಂಸ್ಥಾನದ ಮೇಲೆ ಸಡಿಲವಾದ ನಿಯಂತ್ರಣವನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಲು ಪ್ರೇರೇಪಿಸಿತು. ನಂತರ, 18 ನೇ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ, ನಿಯಂತ್ರಣವು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಲಡಾಖ್‌ಗೆ ಹಿಂತಿರುಗಿತು. ಒಬ್ಬ ಅಧಿಕಾರಿಯನ್ನು ಲೇಹ್‌ನಿಂದ ಗವರ್ನರ್ ಆಗಿ ಕಳುಹಿಸಲಾಯಿತು, ಆದರೆ ಅವರು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಸುಗ್ಗಿಯ ಸಮಯದ ನಂತರ ದೂರ ಹೋಗುತ್ತಾರೆ, ಸ್ಥಳೀಯ ಆಡಳಿತವನ್ನು ವಜೀರ್ ಅಥವಾ ನೊನೊ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಬಿಡುತ್ತಾರೆ. ದಿನನಿತ್ಯದ ಆಡಳಿತ ವ್ಯವಹಾರಗಳಿಗೆ ಹಳ್ಳಿಗಳ ಗುಂಪಿಗೆ ಒಬ್ಬ ಮುಖ್ಯಸ್ಥನಿದ್ದನು. ಸ್ಪಿತಿ ಸಂಕ್ಷಿಪ್ತವಾಗಿ 1842 ಮತ್ತು 1846 ರ ನಡುವೆ ಡೋಗ್ರಾ ಆಳ್ವಿಕೆಗೆ ಒಳಪಟ್ಟಿತು (ಸಿಖ್ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದ ಭಾಗವಾಗಿ), ನಂತರ ಅದನ್ನು ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯಕ್ಕೆ ಸೇರಿಸಲಾಯಿತು. ಅಮೃತಸರ ಒಪ್ಪಂದದ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ (1846), ಲಹೌಲ್ ಜೊತೆಗೆ ಸ್ಪಿತಿಯನ್ನು ಹಿಂದಿನ ಲಡಾಖ್ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದಿಂದ ಬೇರ್ಪಡಿಸಲಾಯಿತು ಮತ್ತು ನೇರ ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಆಡಳಿತಕ್ಕೆ ಒಳಪಟ್ಟಿತು. ಬುಶಹರ್‌ನ ಆನುವಂಶಿಕ ವಜೀರ್ ಮನ್ಸುಖ್ ದಾಸ್ ಈ ಪ್ರದೇಶದ ಸ್ಥಳೀಯ ಆಡಳಿತವನ್ನು 1846 ರಿಂದ 1848 ರವರೆಗೆ ವಹಿಸಿಕೊಂಡರು. ವಜೀರ್ ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಆದಾಯವನ್ನು ಕೇವಲ ರೂ. ಇಡೀ ಸ್ಪಿತಿಗೆ ವಾರ್ಷಿಕವಾಗಿ 700 ರೂ. 1849 ರಲ್ಲಿ ಸ್ಪಿತಿ ನೇರವಾಗಿ ಸಹಾಯಕ ಕಮಿಷನರ್, ಕೂಲೂ (ಕುಲ್ಲು) ಅವರ ನಿಯಂತ್ರಣಕ್ಕೆ ಬಂದರು. 132  ಕುಲು ಪಂಜಾಬ್‌ನ ಕಾಂಗ್ರಾ ಜಿಲ್ಲೆಯ ಉಪವಿಭಾಗವಾಗಿತ್ತು. ಈಗ, ಸ್ಪಿಟಿಯಲ್ಲಿನ ಕ್ಯುಲಿಂಗ್‌ನ ನೋನೋವನ್ನು ಸ್ಪಿಟಿಯಿಂದ ಬ್ರಿಟಿಷರಿಗೆ ಸಂಗ್ರಹಿಸುವ ಮತ್ತು ಸಲ್ಲಿಸುವ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯನ್ನು ವಹಿಸಲಾಯಿತು. 1941 ರಲ್ಲಿ, ಸ್ಪಿತಿಯನ್ನು ಕುಲು ಜಿಲ್ಲೆಯ ಲಾಹೌಲ್ ತೆಹಸಿಲ್ (ಉಪ-ವಿಭಾಗ) ಭಾಗವಾಗಿ ಮಾಡಲಾಯಿತು, ಅದರ ಕೇಂದ್ರ ಕಛೇರಿ ಕೀಲಾಂಗ್‌ನಲ್ಲಿದೆ. 1960 ರಲ್ಲಿ ಲಾಹೌಲ್ ಮತ್ತು ಸ್ಪಿತಿ ಜಿಲ್ಲೆಯಾಗಿ ರೂಪುಗೊಂಡ ನಂತರ, ಸ್ಪಿಟಿಯನ್ನು ಕಾಜಾದಲ್ಲಿ ಅದರ ಪ್ರಧಾನ ಕಚೇರಿಯೊಂದಿಗೆ ಉಪ-ವಿಭಾಗವಾಗಿ ರಚಿಸಲಾಯಿತು. ಲಾಹೌಲ್ ಮತ್ತು ಸ್ಪಿತಿ ಜಿಲ್ಲೆಯನ್ನು 1 ನವೆಂಬರ್ 1966 ರಂದು ಪಂಜಾಬ್ ಮರುಸಂಘಟನೆ ಕಾಯಿದೆಯ ಜಾರಿಗೆ ಹಿಮಾಚಲ ಪ್ರದೇಶದೊಂದಿಗೆ ವಿಲೀನಗೊಳಿಸಲಾಯಿತು.

ಸ್ಪಿತಿ ಕಣಿವೆಯು SE ಯಲ್ಲಿ ಕಿನ್ನೌರ್‌ನಲ್ಲಿರುವ ಸಟ್ಲೆಜ್ ನದಿಯ ಮೇಲೆ NW ನಲ್ಲಿ ಕುಂಜುಮ್ ಶ್ರೇಣಿಯಿಂದ ಖಾಬ್‌ನ ನಡುವೆ ಇದೆ. ಸ್ಪಿತಿ ನದಿಯು 6,118 m (20,073 ft) K-111 ಶಿಖರದ ತಳದಿಂದ ಹುಟ್ಟುತ್ತದೆ. ತಕ್ಟ್ಸಿ ಉಪನದಿಯು ನೊಗ್ಪೋ-ಟೋಪ್ಕೊ ಹಿಮನದಿಯಿಂದ ಹರಿಯುತ್ತದೆ, ಕುಂಝುಮ್ ಲಾ ಬಳಿ 150 ಕಿಮೀ (93 ಮೈಲಿ), ಸ್ಪಿತಿ ಖಾಬ್‌ನಲ್ಲಿರುವ ಸಟ್ಲುಜ್‌ನಲ್ಲಿ ಕೊನೆಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಪಿನ್, ಲಿಂಗಿ ಮತ್ತು ಪರಾಚು ಪ್ರಮುಖ ಉಪನದಿಗಳು. ಸ್ಪಿತಿ ನದಿಯ ಜಲಾನಯನ ಪ್ರದೇಶವು ಸುಮಾರು 6,300 km2 (2,400 sq mi) ಆಗಿದೆ. ಮುಖ್ಯ ಹಿಮಾಲಯ ಶ್ರೇಣಿಯ ಮಳೆಯ ನೆರಳಿನಲ್ಲಿ ನೆಲೆಗೊಂಡಿರುವ ಸ್ಪಿತಿಯು ನೈಋತ್ಯ ಮಾನ್ಸೂನ್‌ನಿಂದ ಪ್ರಯೋಜನ ಪಡೆಯುವುದಿಲ್ಲ, ಇದು ಜೂನ್‌

ಚಿತ್ರ:Spiti

Geography

ನಿಂದ ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್‌ವರೆಗೆ ಭಾರತದ ಹೆಚ್ಚಿನ ಭಾಗಗಳಲ್ಲಿ ವ್ಯಾಪಕ ಮಳೆಯನ್ನು ಉಂಟುಮಾಡುತ್ತದೆ. ಹಿಮನದಿ ಕರಗುವಿಕೆಯಿಂದಾಗಿ ಬೇಸಿಗೆಯ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ನದಿಯು ಗರಿಷ್ಠ ವಿಸರ್ಜನೆಯನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತದೆ. ಸ್ಪಿತಿ ಕಣಿವೆಯಲ್ಲಿ ಎರಡು ವಿಭಿನ್ನ ಭಾಗಗಳಿವೆ. ಲೋಸರ್‌ನಿಂದ ಲಿಂಗ್ಟಿವರೆಗಿನ ಮೇಲಿನ ಕಣಿವೆಯಲ್ಲಿ, ನೀರಿನ ಕಾಲುವೆ ಕಿರಿದಾಗಿದೆಯಾದರೂ, ನದಿಯನ್ನು ಬಹಳ ವಿಶಾಲವಾದ ನದಿಯ ತಳದಿಂದ ಹೆಣೆಯಲಾಗಿದೆ. ಕಣಿವೆಯ ಮಹಡಿಯು ಪುರಾತನ ಸೆಡಿಮೆಂಟರಿ ನಿಕ್ಷೇಪಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ ಮತ್ತು ಬದಿಗಳಲ್ಲಿ ವ್ಯಾಪಕವಾದ ಸ್ಕ್ರೀ ಇಳಿಜಾರುಗಳಿವೆ. ಕೆಳಗಿನ ಕಣಿವೆಯು ಲಿಂಗ್ಟಿಯಿಂದ ಖಾಬ್ ವರೆಗೆ ಸಾಗುತ್ತದೆ. ಇಲ್ಲಿ, ಅಂಕುಡೊಂಕಾದ ನದಿಯು ಸೆಡಿಮೆಂಟರಿ ನಿಕ್ಷೇಪಗಳು ಮತ್ತು ತಳಪಾಯದಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು 10–130 ಮೀ (33–427 ಅಡಿ) ಆಳದ ಕಾಲುವೆಗಳು ಮತ್ತು ಕಮರಿಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ಉಪನದಿಗಳು ಮತ್ತು ಇತರ ಹೊಳೆಗಳು ಲಂಬ ಕೋನಗಳಲ್ಲಿ ಸೇರುತ್ತವೆ, ಇದು ಕಳೆದ ಕೆಲವು ಮಿಲಿಯನ್ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ನಿಯೋಟೆಕ್ಟೋನಿಕ್ ಚಟುವಟಿಕೆಯನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. ಕಡಿದಾದ ಪರ್ವತಗಳು ಸ್ಪಿತಿ ನದಿ ಮತ್ತು ಅದರ ಹಲವಾರು ಉಪನದಿಗಳ ಎರಡೂ ಬದಿಯಲ್ಲಿ ಅತಿ ಎತ್ತರಕ್ಕೆ ಏರುತ್ತವೆ. NE ಗೆ ಪರುಂಗ್ ಶ್ರೇಣಿಯ ಅತ್ಯುನ್ನತ ಶಿಖರವು 7,030 m (23,064 ft) ಎತ್ತರವನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ ಮತ್ತು SW ಬದಿಯಲ್ಲಿ 6,598 m (21,646 ft) ನಲ್ಲಿ ಮಣಿರಂಗ್ ಶಿಖರವಾಗಿದೆ. ಕೆಲವು ಹಳ್ಳಿಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ಕುಂಠಿತ ವಿಲೋಗಳು ಮತ್ತು ಚದುರಿದ ಮರಗಳನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ ಪರ್ವತಗಳು ಬಂಜರು ಮತ್ತು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಮರಗಳಿಲ್ಲ. ಸ್ಪಿತಿ ನದಿ ಮತ್ತು ಅದರ ಉಪನದಿಗಳ ಉದ್ದಕ್ಕೂ ಇರುವ ಮುಖ್ಯ ವಸಾಹತುಗಳು ಕಾಜಾ ಮತ್ತು ಟಾಬೊ. ಸಹಸ್ರಮಾನಗಳಲ್ಲಿ, ಸ್ಪಿತಿ ನದಿ ಮತ್ತು ಅದರ ಉಪನದಿಗಳಾದ ಪಿನ್ ನದಿ, ಉನ್ನತೀಕರಿಸಿದ ಸೆಡಿಮೆಂಟರಿ ಸ್ತರಗಳಲ್ಲಿ ಆಳವಾದ ಕಮರಿಗಳನ್ನು ಕತ್ತರಿಸಿವೆ. ಸಸ್ಯವರ್ಗವು ವಿರಳವಾಗಿರುವುದರಿಂದ, ಕಡಿದಾದ ಬಂಡೆಗಳಲ್ಲಿರುವ ಬಂಡೆಗಳ ಸ್ತರಗಳು ಭೂವಿಜ್ಞಾನಿಗಳಿಗೆ ಉತ್ಖನನ ಅಥವಾ ಕೊರೆಯುವಿಕೆ ಇಲ್ಲದೆ ಸುಲಭವಾಗಿ ಗೋಚರಿಸುತ್ತವೆ.

ಥಾಮ್ಸನ್ ತನ್ನ 1847 ರ ದಂಡಯಾತ್ರೆಯ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಸ್ಪಿತಿ ಕಣಿವೆಯಲ್ಲಿ ಮೂರು ರೀತಿಯ ಮೆಕ್ಕಲುಗಳನ್ನು ಗಮನಿಸಿದನು. ಮೊದಲನೆಯದು ಉತ್ತಮವಾದ ಮಣ್ಣಿನ ನಿಕ್ಷೇಪಗಳು. ಎರಡನೆಯದು ತ್ರಿಕೋನ ವೇದಿಕೆಗಳು ಪರ್ವತಗಳಿಂದ ನದಿಗೆ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಇಳಿಜಾರಾಗಿ, ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಕಡಿದಾದ ಬಂಡೆಯಲ್ಲಿ ಕೊನೆಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಮೂರನೆಯದು ನದಿಯ ತಳದಿಂದ 120–180 ಮೀ (400–600 ಅಡಿ) ಎತ್ತರದ ದೊಡ್ಡ ಆಳದ ಅಗಾಧ ದ್ರವ್ಯರಾಶಿಗಳು. ನದಿಯು ಈ ವೇದಿಕೆಗಳ ಮೂಲಕ ಆಳವಾದ ಕಮರಿಗಳನ್ನು ಕತ್ತರಿಸಿದೆ. ನಂತರದ ಎರಡು ಜೇಡಿಮಣ್ಣು, ಬೆಣಚುಕಲ್ಲುಗಳು ಮತ್ತು ಬಂಡೆಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿರುತ್ತವೆ. ಥಾಮ್ಸನ್ ಅವರು ಕಣಿವೆಯು ಹಿಂದೆ ಸರೋವರದ ಹಾಸಿಗೆಯಾಗಿ ಕಂಡುಬಂದಿದೆ ಎಂದು ಊಹಿಸಿದರು, ಆದರೂ ಅವರು ವಿದ್ಯಮಾನಗಳನ್ನು ವಿವರಿಸಲು ಕಾರ್ಯವಿಧಾನಗಳನ್ನು ಕಲ್ಪಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ.[13] ಈಗ, ಟೆಕ್ಟೋನಿಕ್ ಪ್ಲೇಟ್‌ಗಳ ಚಲನೆಯಿಂದಾಗಿ ಕಣಿವೆಯು ಸಮುದ್ರದ ತಳದಿಂದ ಮೇಲಕ್ಕೆತ್ತಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ ಎಂದು ನಮಗೆ ತಿಳಿದಿದೆ. ಮೊರಾವಿಯನ್ ಭೂವಿಜ್ಞಾನಿ ಫರ್ಡಿನಾಂಡ್ ಸ್ಟೊಲಿಕ್ಜ್ಕಾ 1860 ರ ದಶಕದಲ್ಲಿ ಸ್ಪಿಟಿಯ ಮಣ್ಣಿನ ಹಳ್ಳಿಯ ಬಳಿ ಪ್ರಮುಖ ಭೂವೈಜ್ಞಾನಿಕ ರಚನೆಯನ್ನು ಕಂಡುಹಿಡಿದರು. ಸ್ಟೊಲಿಕ್ಜ್ಕಾ ಹಲವಾರು ಪದರಗಳು ಅಥವಾ ಉತ್ತರಾಧಿಕಾರಗಳನ್ನು ಗುರುತಿಸಿದರು, ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದನ್ನು ಅವರು ಮುತ್ ಉತ್ತರಾಧಿಕಾರ ಎಂದು ಹೆಸರಿಸಿದರು. ಇದನ್ನು ನಂತರ ಹೇಡನ್ (1908) ಮತ್ತು ಶ್ರೀಕಾಂತಿಯಾ (1981) ರಿಂದ ಮುತ್ ರಚನೆ ಎಂದು ಮರುನಾಮಕರಣ ಮಾಡಲಾಯಿತು. ಇತ್ತೀಚಿನ ದಶಕಗಳಲ್ಲಿ ಹಿಮನದಿಗಳು ವೇಗವಾಗಿ ಕರಗುತ್ತಿವೆ ಮತ್ತು ಹಿಮಪಾತದ ಪ್ರಮಾಣವು ಕಡಿಮೆಯಾಗಿದೆ ಎಂದು ಸ್ಪಿಟಿಯ ಗ್ರಾಮಸ್ಥರು, ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಕೋಮಿಕ್, ಕಿಬ್ಬರ್, ಲ್ಹಾಂಗ್ಜಾ ಮುಂತಾದ ಉನ್ನತ ಹಳ್ಳಿಗಳಲ್ಲಿನ ಗ್ರಾಮಸ್ಥರು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಸ್ಪಿತಿಯಲ್ಲಿನ ಹಳ್ಳಿಗಳು ಚಳಿಗಾಲದ ಹಿಮ ಮತ್ತು ಹಿಮನದಿಗಳಿಂದ ಹಿಮ ಕರಗುವ ನೀರನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಅವಲಂಬಿಸಿವೆ. ಕಡಿಮೆ ಹಿಮ ಮತ್ತು ವೇಗವಾಗಿ ಕರಗುವ ಹಿಮನದಿಗಳು ಕಣಿವೆಯಲ್ಲಿ ಕೃಷಿಗೆ ಅಪಾಯವನ್ನುಂಟುಮಾಡುತ್ತವೆ, ಇದು ಹೇಗಾದರೂ ಒಂದೇ ಕೃಷಿ ಋತುವನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ, ಇದು ಎತ್ತರದ ಶೀತ ಮರುಭೂಮಿಯಾಗಿದೆ. ಹವಾಮಾನ ಬದಲಾವಣೆಯು ಗಡ್ಡಿ ಕುರುಬರು ತಮ್ಮ ಮೇಕೆ ಮತ್ತು ಕುರಿಗಳ ಹಿಂಡುಗಳೊಂದಿಗೆ ಸ್ಪಿತಿಗೆ ವಾರ್ಷಿಕ ವಲಸೆಯ ಸಂಪ್ರದಾಯಕ್ಕೆ ಬೆದರಿಕೆ ಹಾಕುತ್ತಿದೆ. ಇದು ಹುಲ್ಲುಗಾವಲುಗಳ ಗುಣಮಟ್ಟವನ್ನು ಹದಗೆಡಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಹಳ್ಳಿಗಳನ್ನು ಬೈಪಾಸ್ ಮಾಡುವಾಗ ಗಡ್ಡಿಗಳು ತಮ್ಮ ಹಿಂಡುಗಳೊಂದಿಗೆ ನದಿಗಳನ್ನು ದಾಟಲು ಬಳಸಬಹುದಾದ ಐಸ್ ಸೇತುವೆಗಳು ಈಗ ಕಣ್ಮರೆಯಾಗುತ್ತಿವೆ. ಜಾಗತಿಕ ತಾಪಮಾನ ಏರಿಕೆಯಿಂದಾಗಿ ಹವಾಮಾನ ಬದಲಾವಣೆಯು ಸ್ಪಿತಿ ಕಣಿವೆಯ ಪರಿಸರದ ಮೇಲೆ ಪ್ರತಿಕೂಲ ಪರಿಣಾಮ ಬೀರುತ್ತಿದೆ ಎಂಬ ನೆಲಮಟ್ಟದ ಅವಲೋಕನಗಳನ್ನು ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಅಧ್ಯಯನಗಳು ಬೆಂಬಲಿಸುತ್ತವೆ. ಸ್ಪಿತಿ ಕಣಿವೆಯು ಹಿಮಾಲಯದ ಎತ್ತರದ ಪ್ರದೇಶವಾಗಿದೆ, ಇದು ಉತ್ತರ ಭಾರತದ ರಾಜ್ಯವಾದ ಹಿಮಾಚಲ ಪ್ರದೇಶದ ಈಶಾನ್ಯ ಭಾಗದಲ್ಲಿದೆ. "ಸ್ಪಿತಿ" ಎಂಬ ಹೆಸರಿನ ಅರ್ಥ "ಮಧ್ಯಮ ಭೂಮಿ", ಅಂದರೆ ಟಿಬೆಟ್ ಮತ್ತು ಭಾರತದ ನಡುವಿನ ಭೂಮಿ. ಸ್ಪಿತಿಯು ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಸ್ಪಿತಿ ನದಿಯ ಕಣಿವೆಯನ್ನು ಮತ್ತು ಸ್ಪಿತಿ ನದಿಗೆ ಸೇರುವ ಹಲವಾರು ನದಿಗಳ ಕಣಿವೆಗಳನ್ನು ಸಂಯೋಜಿಸುತ್ತದೆ. ಸ್ಪಿತಿಯಲ್ಲಿನ ಕೆಲವು ಪ್ರಮುಖ ಅಡ್ಡ-ಕಣಿವೆಗಳೆಂದರೆ ಪಿನ್ ಕಣಿವೆ ಮತ್ತು ಲಿಂಗ್ಟಿ ಕಣಿವೆ. ಸ್ಪಿತಿಯು ಪೂರ್ವದಲ್ಲಿ ಟಿಬೆಟ್, ಉತ್ತರದಲ್ಲಿ ಲಡಾಕ್, ಪಶ್ಚಿಮ ಮತ್ತು ನೈಋತ್ಯದಲ್ಲಿ ಲಾಹೌಲ್, ದಕ್ಷಿಣದಲ್ಲಿ ಕುಲು ಮತ್ತು ಆಗ್ನೇಯದಲ್ಲಿ ಕಿನ್ನೌರ್‌ನಿಂದ ಗಡಿಯಾಗಿದೆ. ಸ್ಪಿಟಿಯು ತಂಪಾದ ಮರುಭೂಮಿಯ ಪರಿಸರವನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ಕಣಿವೆ ಮತ್ತು ಅದರ ಸುತ್ತಮುತ್ತಲಿನ ಪ್ರದೇಶಗಳು ಭಾರತದ ಕಡಿಮೆ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಸೇರಿವೆ. ಭೋತಿ-ಮಾತನಾಡುವ ಸ್ಥಳೀಯ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯು ಟಿಬೆಟಿಯನ್ ಬೌದ್ಧಧರ್ಮವನ್ನು ಅನುಸರಿಸುತ್ತದೆ.

ಸ್ಪಿತಿ ಕಣಿವೆಯಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಂತ ಮುಂಚಿನ ಮಾನವ ವಾಸಸ್ಥಾನದ ಪುರಾವೆಗಳಿವೆ, ಪ್ರಾಥಮಿಕವಾಗಿ ಬೌದ್ಧ ಪೂರ್ವದ ರಾಕ್ ಕಲೆಯ ಶ್ರೀಮಂತ ಪರಂಪರೆಯ ಮೂಲಕ. ಸ್ಪಿಟಿಯ ರಾಕ್ ಆರ್ಟ್ ಅನ್ನು ವ್ಯಾಪಕ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ನಿರ್ಮಿಸಲಾಗಿದೆ ಎಂದು ಭಾವಿಸಲಾಗಿದೆ, ಆರಂಭಿಕ ಉದಾಹರಣೆಗಳು ಸುಮಾರು 3,000 ವರ್ಷಗಳಷ್ಟು ಹಿಂದಿನವು. ಚಿತ್ರಿಸಲಾದ ವಿನ್ಯಾಸಗಳ ವ್ಯತ್ಯಾಸಗಳ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ಸ್ಪಿತಿಯ ರಾಕ್ ಆರ್ಟ್ ಅನ್ನು ಈ ಕೆಳಗಿನ ಅವಧಿಗಳಲ್ಲಿ ವರ್ಗೀಕರಿಸಲಾಗಿದೆ: ಕಂಚಿನ ಯುಗ (c.1500–800 BCE), ಆರಂಭಿಕ ಕಬ್ಬಿಣಯುಗ (c.800–500 BCE), ಕಬ್ಬಿಣಯುಗ (c.800–500 BCE), c.500-100 BCE), ಪ್ರೋಟೋಹಿಸ್ಟಾರಿಕ್ ಅವಧಿ (100 BCE-650 CE), ಆರಂಭಿಕ ಐತಿಹಾಸಿಕ ಅವಧಿ (650-1000 CE), ವೆಸ್ಟಿಜಿಯಲ್ ಅವಧಿ (1000-1300 CE), ಮತ್ತು ಲೇಟ್ ಐತಿಹಾಸಿಕ ಅವಧಿ (1300 CE ನಂತರ). 7ನೇ ಶತಮಾನದ ಮಧ್ಯಭಾಗದವರೆಗೆ ಸ್ಪಿತಿಯು ಪಶ್ಚಿಮ ಟಿಬೆಟಿಯನ್ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದ ಜಾಂಗ್ ಝುಂಗ್‌ನ ಒಂದು ಭಾಗವಾಗಿತ್ತು ಎಂದು ತೋರಿಸಲು ಕೆಲವು ಪುರಾವೆಗಳಿವೆ. ಬೌದ್ಧಧರ್ಮವು ಟಿಬೆಟ್‌ಗೆ ಬೌದ್ಧಧರ್ಮದ ಎರಡನೇ ಪ್ರಸರಣದ ಮೂಲಕ ಸ್ಪಿತಿಗೆ ಮೊದಲು ಬಂದಿತು, ಮತ್ತು ಈ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಟಾಬೊ ಮಠವನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಲಾಯಿತು (996 CE). 10 ನೇ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ, ಸ್ಪಿಟಿ ಟಿಬೆಟಿಯನ್ ರಾಜವಂಶದ ಕೈಡ್ ನೈಮಾಗೊನ್ ಸ್ಥಾಪಿಸಿದ ನ್ಗಾರಿ ಖೋರ್ಸುಮ್ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದ ಭಾಗವಾಗಿತ್ತು. ಕೈಡೆ ನೈಮಾಗೊನ್‌ನ ಮರಣದ ನಂತರ, ಝನ್ಸ್ಕರ್ ಮತ್ತು ಸ್ಪಿತಿಯನ್ನು ಅವನ ಕಿರಿಯ ಮಗ ಡೆತ್ಸುಗೊನ್‌ಗೆ ನೀಡಲಾಯಿತು, ಆದರೆ ಹಿರಿಯ ಮಗ ಲಾಚೆನ್ ಪಾಲ್ಗಿಗೊನ್ ಲಡಾಖ್‌ನ ರಾಜನಾದನು. ಅದರ ನಂತರ, ಸ್ಪಿತಿಯ ಇತಿಹಾಸವು ದೀರ್ಘಕಾಲದವರೆಗೆ ಲಡಾಖ್ ಇತಿಹಾಸದೊಂದಿಗೆ ಸಂಬಂಧ ಹೊಂದಿತ್ತು. ಸ್ಥಳೀಯ ಆಡಳಿತಗಾರರು ನೊನೊಸ್ ಎಂಬ ಬಿರುದನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದರು. ಅವರು ಸ್ಪಿತಿಯ ಸ್ಥಳೀಯ ಕುಟುಂಬದ ವಂಶಸ್ಥರು ಅಥವಾ ಲಡಾಖ್‌ನ ಆಡಳಿತಗಾರರಿಂದ ಸ್ಪಿತಿಯ ವ್ಯವಹಾರಗಳನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಕಳುಹಿಸಲಾದ ಮುಖ್ಯಸ್ಥರು. ಲಡಾಖ್‌ನ ಆಡಳಿತಗಾರರು ದುರ್ಬಲರಾಗಿದ್ದಾಗಲೆಲ್ಲಾ ಈ ಪ್ರದೇಶವು ಸ್ವಾಯತ್ತವಾಯಿತು. ಆದಾಗ್ಯೂ ಸ್ಪಿತಿಯ ಆಡಳಿತಗಾರರು ನಿಯತಕಾಲಿಕವಾಗಿ ಲಡಾಖ್, ಚಂಬಾ ಮತ್ತು ಕುಲುಗಳಿಗೆ ಗೌರವ ಸಲ್ಲಿಸಿದರು. 1679-1683ರ ಟಿಬೆಟ್-ಲಡಾಖ್-ಮೊಘಲ್ ಯುದ್ಧದ ನಂತರ ಸ್ಪಿತಿ ಪ್ರಾಯೋಗಿಕವಾಗಿ ಮುಕ್ತರಾದರು. ಇದು ಕುಲುವಿನ ರಾಜನಾದ ಮಾನ್ ಸಿಂಗ್ ಸ್ಪಿತಿಯನ್ನು ಆಕ್ರಮಿಸಲು ಮತ್ತು ಈ ಸಂಸ್ಥಾನದ ಮೇಲೆ ಸಡಿಲವಾದ ನಿಯಂತ್ರಣವನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಲು ಪ್ರೇರೇಪಿಸಿತು. ನಂತರ, 18 ನೇ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ, ನಿಯಂತ್ರಣವು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಲಡಾಖ್‌ಗೆ ಹಿಂತಿರುಗಿತು. ಒಬ್ಬ ಅಧಿಕಾರಿಯನ್ನು ಲೇಹ್‌ನಿಂದ ಗವರ್ನರ್ ಆಗಿ ಕಳುಹಿಸಲಾಯಿತು, ಆದರೆ ಅವರು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಸುಗ್ಗಿಯ ಸಮಯದ ನಂತರ ದೂರ ಹೋಗುತ್ತಾರೆ, ಸ್ಥಳೀಯ ಆಡಳಿತವನ್ನು ವಜೀರ್ ಅಥವಾ ನೊನೊ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಬಿಡುತ್ತಾರೆ. ದಿನನಿತ್ಯದ ಆಡಳಿತ ವ್ಯವಹಾರಗಳಿಗೆ ಹಳ್ಳಿಗಳ ಗುಂಪಿಗೆ ಒಬ್ಬ ಮುಖ್ಯಸ್ಥನಿದ್ದನು. ಸ್ಪಿತಿ ಸಂಕ್ಷಿಪ್ತವಾಗಿ 1842 ಮತ್ತು 1846 ರ ನಡುವೆ ಡೋಗ್ರಾ ಆಳ್ವಿಕೆಗೆ ಒಳಪಟ್ಟಿತು (ಸಿಖ್ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದ ಭಾಗವಾಗಿ), ನಂತರ ಅದನ್ನು ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯಕ್ಕೆ ಸೇರಿಸಲಾಯಿತು. ಅಮೃತಸರ ಒಪ್ಪಂದದ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ (1846), ಲಹೌಲ್ ಜೊತೆಗೆ ಸ್ಪಿತಿಯನ್ನು ಹಿಂದಿನ ಲಡಾಖ್ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದಿಂದ ಬೇರ್ಪಡಿಸಲಾಯಿತು ಮತ್ತು ನೇರ ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಆಡಳಿತಕ್ಕೆ ಒಳಪಟ್ಟಿತು. ಬುಶಹರ್‌ನ ಆನುವಂಶಿಕ ವಜೀರ್ ಮನ್ಸುಖ್ ದಾಸ್ ಈ ಪ್ರದೇಶದ ಸ್ಥಳೀಯ ಆಡಳಿತವನ್ನು 1846 ರಿಂದ 1848 ರವರೆಗೆ ವಹಿಸಿಕೊಂಡರು. ವಜೀರ್ ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಆದಾಯವನ್ನು ಕೇವಲ ರೂ. ಇಡೀ ಸ್ಪಿತಿಗೆ ವಾರ್ಷಿಕವಾಗಿ 700 ರೂ. 1849 ರಲ್ಲಿ ಸ್ಪಿತಿ ನೇರವಾಗಿ ಸಹಾಯಕ ಕಮಿಷನರ್, ಕೂಲೂ (ಕುಲ್ಲು) ಅವರ ನಿಯಂತ್ರಣಕ್ಕೆ ಬಂದರು. 132  ಕುಲು ಪಂಜಾಬ್‌ನ ಕಾಂಗ್ರಾ ಜಿಲ್ಲೆಯ ಉಪವಿಭಾಗವಾಗಿತ್ತು. ಈಗ, ಸ್ಪಿಟಿಯಲ್ಲಿನ ಕ್ಯುಲಿಂಗ್‌ನ ನೋನೋವನ್ನು ಸ್ಪಿಟಿಯಿಂದ ಬ್ರಿಟಿಷರಿಗೆ ಸಂಗ್ರಹಿಸುವ ಮತ್ತು ಸಲ್ಲಿಸುವ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯನ್ನು ವಹಿಸಲಾಯಿತು. 1941 ರಲ್ಲಿ, ಸ್ಪಿತಿಯನ್ನು ಕುಲು ಜಿಲ್ಲೆಯ ಲಾಹೌಲ್ ತೆಹಸಿಲ್ (ಉಪ-ವಿಭಾಗ) ಭಾಗವಾಗಿ ಮಾಡಲಾಯಿತು, ಅದರ ಕೇಂದ್ರ ಕಛೇರಿ ಕೀಲಾಂಗ್‌ನಲ್ಲಿದೆ. 1960 ರಲ್ಲಿ ಲಾಹೌಲ್ ಮತ್ತು ಸ್ಪಿತಿ ಜಿಲ್ಲೆಯಾಗಿ ರೂಪುಗೊಂಡ ನಂತರ, ಸ್ಪಿಟಿಯನ್ನು ಕಾಜಾದಲ್ಲಿ ಅದರ ಪ್ರಧಾನ ಕಚೇರಿಯೊಂದಿಗೆ ಉಪ-ವಿಭಾಗವಾಗಿ ರಚಿಸಲಾಯಿತು. ಲಾಹೌಲ್ ಮತ್ತು ಸ್ಪಿತಿ ಜಿಲ್ಲೆಯನ್ನು 1 ನವೆಂಬರ್ 1966 ರಂದು ಪಂಜಾಬ್ ಮರುಸಂಘಟನೆ ಕಾಯಿದೆಯ ಜಾರಿಗೆ ಹಿಮಾಚಲ ಪ್ರದೇಶದೊಂದಿಗೆ ವಿಲೀನಗೊಳಿಸಲಾಯಿತು.

ಸ್ಪಿತಿ ಕಣಿವೆಯು SE ಯಲ್ಲಿ ಕಿನ್ನೌರ್‌ನಲ್ಲಿರುವ ಸಟ್ಲೆಜ್ ನದಿಯ ಮೇಲೆ NW ನಲ್ಲಿ ಕುಂಜುಮ್ ಶ್ರೇಣಿಯಿಂದ ಖಾಬ್‌ನ ನಡುವೆ ಇದೆ. ಸ್ಪಿತಿ ನದಿಯು 6,118 m (20,073 ft) K-111 ಶಿಖರದ ತಳದಿಂದ ಹುಟ್ಟುತ್ತದೆ. ತಕ್ಟ್ಸಿ ಉಪನದಿಯು ನೊಗ್ಪೋ-ಟೋಪ್ಕೊ ಹಿಮನದಿಯಿಂದ ಹರಿಯುತ್ತದೆ, ಕುಂಝುಮ್ ಲಾ ಬಳಿ 150 ಕಿಮೀ (93 ಮೈಲಿ), ಸ್ಪಿತಿ ಖಾಬ್‌ನಲ್ಲಿರುವ ಸಟ್ಲುಜ್‌ನಲ್ಲಿ ಕೊನೆಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಪಿನ್, ಲಿಂಗಿ ಮತ್ತು ಪರಾಚು ಪ್ರಮುಖ ಉಪನದಿಗಳು. ಸ್ಪಿತಿ ನದಿಯ ಜಲಾನಯನ ಪ್ರದೇಶವು ಸುಮಾರು 6,300 km2 (2,400 sq mi) ಆಗಿದೆ. ಮುಖ್ಯ ಹಿಮಾಲಯ ಶ್ರೇಣಿಯ ಮಳೆಯ ನೆರಳಿನಲ್ಲಿ ನೆಲೆಗೊಂಡಿರುವ ಸ್ಪಿತಿಯು ನೈಋತ್ಯ ಮಾನ್ಸೂನ್‌ನಿಂದ ಪ್ರಯೋಜನ ಪಡೆಯುವುದಿಲ್ಲ, ಇದು ಜೂನ್‌ನಿಂದ ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್‌ವರೆಗೆ ಭಾರತದ ಹೆಚ್ಚಿನ ಭಾಗಗಳಲ್ಲಿ ವ್ಯಾಪಕ ಮಳೆಯನ್ನು ಉಂಟುಮಾಡುತ್ತದೆ. ಹಿಮನದಿ ಕರಗುವಿಕೆಯಿಂದಾಗಿ ಬೇಸಿಗೆಯ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ನದಿಯು ಗರಿಷ್ಠ ವಿಸರ್ಜನೆಯನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತದೆ. ಸ್ಪಿತಿ ಕಣಿವೆಯಲ್ಲಿ ಎರಡು ವಿಭಿನ್ನ ಭಾಗಗಳಿವೆ. ಲೋಸರ್‌ನಿಂದ ಲಿಂಗ್ಟಿವರೆಗಿನ ಮೇಲಿನ ಕಣಿವೆಯಲ್ಲಿ, ನೀರಿನ ಕಾಲುವೆ ಕಿರಿದಾಗಿದೆಯಾದರೂ, ನದಿಯನ್ನು ಬಹಳ ವಿಶಾಲವಾದ ನದಿಯ ತಳದಿಂದ ಹೆಣೆಯಲಾಗಿದೆ. ಕಣಿವೆಯ ಮಹಡಿಯು ಪುರಾತನ ಸೆಡಿಮೆಂಟರಿ ನಿಕ್ಷೇಪಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ ಮತ್ತು ಬದಿಗಳಲ್ಲಿ ವ್ಯಾಪಕವಾದ ಸ್ಕ್ರೀ ಇಳಿಜಾರುಗಳಿವೆ. ಕೆಳಗಿನ ಕಣಿವೆಯು ಲಿಂಗ್ಟಿಯಿಂದ ಖಾಬ್ ವರೆಗೆ ಸಾಗುತ್ತದೆ. ಇಲ್ಲಿ, ಅಂಕುಡೊಂಕಾದ ನದಿಯು ಸೆಡಿಮೆಂಟರಿ ನಿಕ್ಷೇಪಗಳು ಮತ್ತು ತಳಪಾಯದಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು 10–130 ಮೀ (33–427 ಅಡಿ) ಆಳದ ಕಾಲುವೆಗಳು ಮತ್ತು ಕಮರಿಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ಉಪನದಿಗಳು ಮತ್ತು ಇತರ ಹೊಳೆಗಳು ಲಂಬ ಕೋನಗಳಲ್ಲಿ ಸೇರುತ್ತವೆ, ಇದು ಕಳೆದ ಕೆಲವು ಮಿಲಿಯನ್ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ನಿಯೋಟೆಕ್ಟೋನಿಕ್ ಚಟುವಟಿಕೆಯನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. ಕಡಿದಾದ ಪರ್ವತಗಳು ಸ್ಪಿತಿ ನದಿ ಮತ್ತು ಅದರ ಹಲವಾರು ಉಪನದಿಗಳ ಎರಡೂ ಬದಿಯಲ್ಲಿ ಅತಿ ಎತ್ತರಕ್ಕೆ ಏರುತ್ತವೆ. NE ಗೆ ಪರುಂಗ್ ಶ್ರೇಣಿಯ ಅತ್ಯುನ್ನತ ಶಿಖರವು 7,030 m (23,064 ft) ಎತ್ತರವನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ ಮತ್ತು SW ಬದಿಯಲ್ಲಿ 6,598 m (21,646 ft) ನಲ್ಲಿ ಮಣಿರಂಗ್ ಶಿಖರವಾಗಿದೆ. ಕೆಲವು ಹಳ್ಳಿಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ಕುಂಠಿತ ವಿಲೋಗಳು ಮತ್ತು ಚದುರಿದ ಮರಗಳನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ ಪರ್ವತಗಳು ಬಂಜರು ಮತ್ತು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಮರಗಳಿಲ್ಲ. ಸ್ಪಿತಿ ನದಿ ಮತ್ತು ಅದರ ಉಪನದಿಗಳ ಉದ್ದಕ್ಕೂ ಇರುವ ಮುಖ್ಯ ವಸಾಹತುಗಳು ಕಾಜಾ ಮತ್ತು ಟಾಬೊ. ಸಹಸ್ರಮಾನಗಳಲ್ಲಿ, ಸ್ಪಿತಿ ನದಿ ಮತ್ತು ಅದರ ಉಪನದಿಗಳಾದ ಪಿನ್ ನದಿ, ಉನ್ನತೀಕರಿಸಿದ ಸೆಡಿಮೆಂಟರಿ ಸ್ತರಗಳಲ್ಲಿ ಆಳವಾದ ಕಮರಿಗಳನ್ನು ಕತ್ತರಿಸಿವೆ. ಸಸ್ಯವರ್ಗವು ವಿರಳವಾಗಿರುವುದರಿಂದ, ಕಡಿದಾದ ಬಂಡೆಗಳಲ್ಲಿರುವ ಬಂಡೆಗಳ ಸ್ತರಗಳು ಭೂವಿಜ್ಞಾನಿಗಳಿಗೆ ಉತ್ಖನನ ಅಥವಾ ಕೊರೆಯುವಿಕೆ ಇಲ್ಲದೆ ಸುಲಭವಾಗಿ ಗೋಚರಿಸುತ್ತವೆ. ಥಾಮ್ಸನ್ ತನ್ನ 1847 ರ ದಂಡಯಾತ್ರೆಯ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಸ್ಪಿತಿ ಕಣಿವೆಯಲ್ಲಿ ಮೂರು ರೀತಿಯ ಮೆಕ್ಕಲುಗಳನ್ನು ಗಮನಿಸಿದನು. ಮೊದಲನೆಯದು ಉತ್ತಮವಾದ ಮಣ್ಣಿನ ನಿಕ್ಷೇಪಗಳು. ಎರಡನೆಯದು ತ್ರಿಕೋನ ವೇದಿಕೆಗಳು ಪರ್ವತಗಳಿಂದ ನದಿಗೆ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಇಳಿಜಾರಾಗಿ, ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಕಡಿದಾದ ಬಂಡೆಯಲ್ಲಿ ಕೊನೆಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಮೂರನೆಯದು ನದಿಯ ತಳದಿಂದ 120–180 ಮೀ (400–600 ಅಡಿ) ಎತ್ತರದ ದೊಡ್ಡ ಆಳದ ಅಗಾಧ ದ್ರವ್ಯರಾಶಿಗಳು. ನದಿಯು ಈ ವೇದಿಕೆಗಳ ಮೂಲಕ ಆಳವಾದ ಕಮರಿಗಳನ್ನು ಕತ್ತರಿಸಿದೆ. ನಂತರದ ಎರಡು ಜೇಡಿಮಣ್ಣು, ಬೆಣಚುಕಲ್ಲುಗಳು ಮತ್ತು ಬಂಡೆಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿರುತ್ತವೆ. ಥಾಮ್ಸನ್ ಅವರು ಕಣಿವೆಯು ಹಿಂದೆ ಸರೋವರದ ಹಾಸಿಗೆಯಾಗಿ ಕಂಡುಬಂದಿದೆ ಎಂದು ಊಹಿಸಿದರು, ಆದರೂ ಅವರು ವಿದ್ಯಮಾನಗಳನ್ನು ವಿವರಿಸಲು ಕಾರ್ಯವಿಧಾನಗಳನ್ನು ಕಲ್ಪಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ.[13] ಈಗ, ಟೆಕ್ಟೋನಿಕ್ ಪ್ಲೇಟ್‌ಗಳ ಚಲನೆಯಿಂದಾಗಿ ಕಣಿವೆಯು ಸಮುದ್ರದ ತಳದಿಂದ ಮೇಲಕ್ಕೆತ್ತಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ ಎಂದು ನಮಗೆ ತಿಳಿದಿದೆ. ಮೊರಾವಿಯನ್ ಭೂವಿಜ್ಞಾನಿ ಫರ್ಡಿನಾಂಡ್ ಸ್ಟೊಲಿಕ್ಜ್ಕಾ 1860 ರ ದಶಕದಲ್ಲಿ ಸ್ಪಿಟಿಯ ಮಣ್ಣಿನ ಹಳ್ಳಿಯ ಬಳಿ ಪ್ರಮುಖ ಭೂವೈಜ್ಞಾನಿಕ ರಚನೆಯನ್ನು ಕಂಡುಹಿಡಿದರು. ಸ್ಟೊಲಿಕ್ಜ್ಕಾ ಹಲವಾರು ಪದರಗಳು ಅಥವಾ ಉತ್ತರಾಧಿಕಾರಗಳನ್ನು ಗುರುತಿಸಿದರು, ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದನ್ನು ಅವರು ಮುತ್ ಉತ್ತರಾಧಿಕಾರ ಎಂದು ಹೆಸರಿಸಿದರು. ಇದನ್ನು ನಂತರ ಹೇಡನ್ (1908) ಮತ್ತು ಶ್ರೀಕಾಂತಿಯಾ (1981) ರಿಂದ ಮುತ್ ರಚನೆ ಎಂದು ಮರುನಾಮಕರಣ ಮಾಡಲಾಯಿತು. ಇತ್ತೀಚಿನ ದಶಕಗಳಲ್ಲಿ ಹಿಮನದಿಗಳು ವೇಗವಾಗಿ ಕರಗುತ್ತಿವೆ ಮತ್ತು ಹಿಮಪಾತದ ಪ್ರಮಾಣವು ಕಡಿಮೆಯಾಗಿದೆ ಎಂದು ಸ್ಪಿಟಿಯ ಗ್ರಾಮಸ್ಥರು, ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಕೋಮಿಕ್, ಕಿಬ್ಬರ್, ಲ್ಹಾಂಗ್ಜಾ ಮುಂತಾದ ಉನ್ನತ ಹಳ್ಳಿಗಳಲ್ಲಿನ ಗ್ರಾಮಸ್ಥರು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಸ್ಪಿತಿಯಲ್ಲಿನ ಹಳ್ಳಿಗಳು ಚಳಿಗಾಲದ ಹಿಮ ಮತ್ತು ಹಿಮನದಿಗಳಿಂದ ಹಿಮ ಕರಗುವ ನೀರನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಅವಲಂಬಿಸಿವೆ. ಕಡಿಮೆ ಹಿಮ ಮತ್ತು ವೇಗವಾಗಿ ಕರಗುವ ಹಿಮನದಿಗಳು ಕಣಿವೆಯಲ್ಲಿ ಕೃಷಿಗೆ ಅಪಾಯವನ್ನುಂಟುಮಾಡುತ್ತವೆ, ಇದು ಹೇಗಾದರೂ ಒಂದೇ ಕೃಷಿ ಋತುವನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ, ಇದು ಎತ್ತರದ ಶೀತ ಮರುಭೂಮಿಯಾಗಿದೆ. ಹವಾಮಾನ ಬದಲಾವಣೆಯು ಗಡ್ಡಿ ಕುರುಬರು ತಮ್ಮ ಮೇಕೆ ಮತ್ತು ಕುರಿಗಳ ಹಿಂಡುಗಳೊಂದಿಗೆ ಸ್ಪಿತಿಗೆ ವಾರ್ಷಿಕ ವಲಸೆಯ ಸಂಪ್ರದಾಯಕ್ಕೆ ಬೆದರಿಕೆ ಹಾಕುತ್ತಿದೆ. ಇದು ಹುಲ್ಲುಗಾವಲುಗಳ ಗುಣಮಟ್ಟವನ್ನು ಹದಗೆಡಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಹಳ್ಳಿಗಳನ್ನು ಬೈಪಾಸ್ ಮಾಡುವಾಗ ಗಡ್ಡಿಗಳು ತಮ್ಮ ಹಿಂಡುಗಳೊಂದಿಗೆ ನದಿಗಳನ್ನು ದಾಟಲು ಬಳಸಬಹುದಾದ ಐಸ್ ಸೇತುವೆಗಳು ಈಗ ಕಣ್ಮರೆಯಾಗುತ್ತಿವೆ. ಜಾಗತಿಕ ತಾಪಮಾನ ಏರಿಕೆಯಿಂದಾಗಿ ಹವಾಮಾನ ಬದಲಾವಣೆಯು ಸ್ಪಿತಿ ಕಣಿವೆಯ ಪರಿಸರದ ಮೇಲೆ ಪ್ರತಿಕೂಲ ಪರಿಣಾಮ ಬೀರುತ್ತಿದೆ ಎಂಬ ನೆಲಮಟ್ಟದ ಅವಲೋಕನಗಳನ್ನು ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಅಧ್ಯಯನಗಳು ಬೆಂಬಲಿಸುತ್ತವೆ. ಸ್ಪಿತಿ ಕಣಿವೆಯು ಹಿಮಾಲಯದ ಎತ್ತರದ ಪ್ರದೇಶವಾಗಿದೆ, ಇದು ಉತ್ತರ ಭಾರತದ ರಾಜ್ಯವಾದ ಹಿಮಾಚಲ ಪ್ರದೇಶದ ಈಶಾನ್ಯ ಭಾಗದಲ್ಲಿದೆ. "ಸ್ಪಿತಿ" ಎಂಬ ಹೆಸರಿನ ಅರ್ಥ "ಮಧ್ಯಮ ಭೂಮಿ", ಅಂದರೆ ಟಿಬೆಟ್ ಮತ್ತು ಭಾರತದ ನಡುವಿನ ಭೂಮಿ. ಸ್ಪಿತಿಯು ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಸ್ಪಿತಿ ನದಿಯ ಕಣಿವೆಯನ್ನು ಮತ್ತು ಸ್ಪಿತಿ ನದಿಗೆ ಸೇರುವ ಹಲವಾರು ನದಿಗಳ ಕಣಿವೆಗಳನ್ನು ಸಂಯೋಜಿಸುತ್ತದೆ. ಸ್ಪಿತಿಯಲ್ಲಿನ ಕೆಲವು ಪ್ರಮುಖ ಅಡ್ಡ-ಕಣಿವೆಗಳೆಂದರೆ ಪಿನ್ ಕಣಿವೆ ಮತ್ತು ಲಿಂಗ್ಟಿ ಕಣಿವೆ. ಸ್ಪಿತಿಯು ಪೂರ್ವದಲ್ಲಿ ಟಿಬೆಟ್, ಉತ್ತರದಲ್ಲಿ ಲಡಾಕ್, ಪಶ್ಚಿಮ ಮತ್ತು ನೈಋತ್ಯದಲ್ಲಿ ಲಾಹೌಲ್, ದಕ್ಷಿಣದಲ್ಲಿ ಕುಲು ಮತ್ತು ಆಗ್ನೇಯದಲ್ಲಿ ಕಿನ್ನೌರ್‌ನಿಂದ ಗಡಿಯಾಗಿದೆ. ಸ್ಪಿಟಿಯು ತಂಪಾದ ಮರುಭೂಮಿಯ ಪರಿಸರವನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ಕಣಿವೆ ಮತ್ತು ಅದರ ಸುತ್ತಮುತ್ತಲಿನ ಪ್ರದೇಶಗಳು ಭಾರತದ ಕಡಿಮೆ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಸೇರಿವೆ. ಭೋತಿ-ಮಾತನಾಡುವ ಸ್ಥಳೀಯ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯು ಟಿಬೆಟಿಯನ್ ಬೌದ್ಧಧರ್ಮವನ್ನು ಅನುಸರಿಸುತ್ತದೆ. ಸ್ಪಿತಿ ಕಣಿವೆಯಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಂತ ಮುಂಚಿನ ಮಾನವ ವಾಸಸ್ಥಾನದ ಪುರಾವೆಗಳಿವೆ, ಪ್ರಾಥಮಿಕವಾಗಿ ಬೌದ್ಧ ಪೂರ್ವದ ರಾಕ್ ಕಲೆಯ ಶ್ರೀಮಂತ ಪರಂಪರೆಯ ಮೂಲಕ. ಸ್ಪಿಟಿಯ ರಾಕ್ ಆರ್ಟ್ ಅನ್ನು ವ್ಯಾಪಕ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ನಿರ್ಮಿಸಲಾಗಿದೆ ಎಂದು ಭಾವಿಸಲಾಗಿದೆ, ಆರಂಭಿಕ ಉದಾಹರಣೆಗಳು ಸುಮಾರು 3,000 ವರ್ಷಗಳಷ್ಟು ಹಿಂದಿನವು. ಚಿತ್ರಿಸಲಾದ ವಿನ್ಯಾಸಗಳ ವ್ಯತ್ಯಾಸಗಳ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ಸ್ಪಿತಿಯ ರಾಕ್ ಆರ್ಟ್ ಅನ್ನು ಈ ಕೆಳಗಿನ ಅವಧಿಗಳಲ್ಲಿ ವರ್ಗೀಕರಿಸಲಾಗಿದೆ: ಕಂಚಿನ ಯುಗ (c.1500–800 BCE), ಆರಂಭಿಕ ಕಬ್ಬಿಣಯುಗ (c.800–500 BCE), ಕಬ್ಬಿಣಯುಗ (c.800–500 BCE), c.500-100 BCE), ಪ್ರೋಟೋಹಿಸ್ಟಾರಿಕ್ ಅವಧಿ (100 BCE-650 CE), ಆರಂಭಿಕ ಐತಿಹಾಸಿಕ ಅವಧಿ (650-1000 CE), ವೆಸ್ಟಿಜಿಯಲ್ ಅವಧಿ (1000-1300 CE), ಮತ್ತು ಲೇಟ್ ಐತಿಹಾಸಿಕ ಅವಧಿ (1300 CE ನಂತರ).

ಪೂರ್ವ-ಐತಿಹಾಸಿಕ ಅವಧಿ

7ನೇ ಶತಮಾನದ ಮಧ್ಯಭಾಗದವರೆಗೆ ಸ್ಪಿತಿಯು ಪಶ್ಚಿಮ ಟಿಬೆಟಿಯನ್ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದ ಜಾಂಗ್ ಝುಂಗ್‌ನ ಒಂದು ಭಾಗವಾಗಿತ್ತು ಎಂದು ತೋರಿಸಲು ಕೆಲವು ಪುರಾವೆಗಳಿವೆ. ಬೌದ್ಧಧರ್ಮವು ಟಿಬೆಟ್‌ಗೆ ಬೌದ್ಧಧರ್ಮದ ಎರಡನೇ ಪ್ರಸರಣದ ಮೂಲಕ ಸ್ಪಿತಿಗೆ ಮೊದಲು ಬಂದಿತು, ಮತ್ತು ಈ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಟಾಬೊ ಮಠವನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಲಾಯಿತು (996 CE). 10 ನೇ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ, ಸ್ಪಿಟಿ ಟಿಬೆಟಿಯನ್ ರಾಜವಂಶದ ಕೈಡ್ ನೈಮಾಗೊನ್ ಸ್ಥಾಪಿಸಿದ ನ್ಗಾರಿ ಖೋರ್ಸುಮ್ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದ ಭಾಗವಾಗಿತ್ತು. ಕೈಡೆ ನೈಮಾಗೊನ್‌ನ ಮರಣದ ನಂತರ, ಝನ್ಸ್ಕರ್ ಮತ್ತು ಸ್ಪಿತಿಯನ್ನು ಅವನ ಕಿರಿಯ ಮಗ ಡೆತ್ಸುಗೊನ್‌ಗೆ ನೀಡಲಾಯಿತು, ಆದರೆ ಹಿರಿಯ ಮಗ ಲಾಚೆನ್ ಪಾಲ್ಗಿಗೊನ್ ಲಡಾಖ್‌ನ ರಾಜನಾದನು. ಅದರ ನಂತರ, ಸ್ಪಿತಿಯ ಇತಿಹಾಸವು ದೀರ್ಘಕಾಲದವರೆಗೆ ಲಡಾಖ್ ಇತಿಹಾಸದೊಂದಿಗೆ ಸಂಬಂಧ ಹೊಂದಿತ್ತು. ಸ್ಥಳೀಯ ಆಡಳಿತಗಾರರು ನೊನೊಸ್ ಎಂಬ ಬಿರುದನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದರು. ಅವರು ಸ್ಪಿತಿಯ ಸ್ಥಳೀಯ ಕುಟುಂಬದ ವಂಶಸ್ಥರು ಅಥವಾ ಲಡಾಖ್‌ನ ಆಡಳಿತಗಾರರಿಂದ ಸ್ಪಿತಿಯ ವ್ಯವಹಾರಗಳನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಕಳುಹಿಸಲಾದ ಮುಖ್ಯಸ್ಥರು. ಲಡಾಖ್‌ನ ಆಡಳಿತಗಾರರು ದುರ್ಬಲರಾಗಿದ್ದಾಗಲೆಲ್ಲಾ ಈ ಪ್ರದೇಶವು ಸ್ವಾಯತ್ತವಾಯಿತು. ಆದಾಗ್ಯೂ ಸ್ಪಿತಿಯ ಆಡಳಿತಗಾರರು ನಿಯತಕಾಲಿಕವಾಗಿ ಲಡಾಖ್, ಚಂಬಾ ಮತ್ತು ಕುಲುಗಳಿಗೆ ಗೌರವ ಸಲ್ಲಿಸಿದರು. 1679-1683ರ ಟಿಬೆಟ್-ಲಡಾಖ್-ಮೊಘಲ್ ಯುದ್ಧದ ನಂತರ ಸ್ಪಿತಿ ಪ್ರಾಯೋಗಿಕವಾಗಿ ಮುಕ್ತರಾದರು. ಇದು ಕುಲುವಿನ ರಾಜನಾದ ಮಾನ್ ಸಿಂಗ್ ಸ್ಪಿತಿಯನ್ನು ಆಕ್ರಮಿಸಲು ಮತ್ತು ಈ ಸಂಸ್ಥಾನದ ಮೇಲೆ ಸಡಿಲವಾದ ನಿಯಂತ್ರಣವನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಲು ಪ್ರೇರೇಪಿಸಿತು. ನಂತರ, 18 ನೇ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ, ನಿಯಂತ್ರಣವು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಲಡಾಖ್‌ಗೆ ಹಿಂತಿರುಗಿತು. ಒಬ್ಬ ಅಧಿಕಾರಿಯನ್ನು ಲೇಹ್‌ನಿಂದ ಗವರ್ನರ್ ಆಗಿ ಕಳುಹಿಸಲಾಯಿತು, ಆದರೆ ಅವರು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಸುಗ್ಗಿಯ ಸಮಯದ ನಂತರ ದೂರ ಹೋಗುತ್ತಾರೆ, ಸ್ಥಳೀಯ ಆಡಳಿತವನ್ನು ವಜೀರ್ ಅಥವಾ ನೊನೊ ಕೈಯಲ್ಲಿ ಬಿಡುತ್ತಾರೆ. ದಿನನಿತ್ಯದ ಆಡಳಿತ ವ್ಯವಹಾರಗಳಿಗೆ ಹಳ್ಳಿಗಳ ಗುಂಪಿಗೆ ಒಬ್ಬ ಮುಖ್ಯಸ್ಥನಿದ್ದನು. ಸ್ಪಿತಿ ಸಂಕ್ಷಿಪ್ತವಾಗಿ 1842 ಮತ್ತು 1846 ರ ನಡುವೆ ಡೋಗ್ರಾ ಆಳ್ವಿಕೆಗೆ ಒಳಪಟ್ಟಿತು (ಸಿಖ್ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದ ಭಾಗವಾಗಿ), ನಂತರ ಅದನ್ನು ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯಕ್ಕೆ ಸೇರಿಸಲಾಯಿತು. ಅಮೃತಸರ ಒಪ್ಪಂದದ ಅಡಿಯಲ್ಲಿ (1846), ಲಹೌಲ್ ಜೊತೆಗೆ ಸ್ಪಿತಿಯನ್ನು ಹಿಂದಿನ ಲಡಾಖ್ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದಿಂದ ಬೇರ್ಪಡಿಸಲಾಯಿತು ಮತ್ತು ನೇರ ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಆಡಳಿತಕ್ಕೆ ಒಳಪಟ್ಟಿತು. ಬುಶಹರ್‌ನ ಆನುವಂಶಿಕ ವಜೀರ್ ಮನ್ಸುಖ್ ದಾಸ್ ಈ ಪ್ರದೇಶದ ಸ್ಥಳೀಯ ಆಡಳಿತವನ್ನು 1846 ರಿಂದ 1848 ರವರೆಗೆ ವಹಿಸಿಕೊಂಡರು. ವಜೀರ್ ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಆದಾಯವನ್ನು ಕೇವಲ ರೂ. ಇಡೀ ಸ್ಪಿತಿಗೆ ವಾರ್ಷಿಕವಾಗಿ 700 ರೂ. 1849 ರಲ್ಲಿ ಸ್ಪಿತಿ ನೇರವಾಗಿ ಸಹಾಯಕ ಕಮಿಷನರ್, ಕೂಲೂ (ಕುಲ್ಲು) ಅವರ ನಿಯಂತ್ರಣಕ್ಕೆ ಬಂದರು. 132  ಕುಲು ಪಂಜಾಬ್‌ನ ಕಾಂಗ್ರಾ ಜಿಲ್ಲೆಯ ಉಪವಿಭಾಗವಾಗಿತ್ತು. ಈಗ, ಸ್ಪಿಟಿಯಲ್ಲಿನ ಕ್ಯುಲಿಂಗ್‌ನ ನೋನೋವನ್ನು ಸ್ಪಿಟಿಯಿಂದ ಬ್ರಿಟಿಷರಿಗೆ ಸಂಗ್ರಹಿಸುವ ಮತ್ತು ಸಲ್ಲಿಸುವ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯನ್ನು ವಹಿಸಲಾಯಿತು. 1941 ರಲ್ಲಿ, ಸ್ಪಿತಿಯನ್ನು ಕುಲು ಜಿಲ್ಲೆಯ ಲಾಹೌಲ್ ತೆಹಸಿಲ್ (ಉಪ-ವಿಭಾಗ) ಭಾಗವಾಗಿ ಮಾಡಲಾಯಿತು, ಅದರ ಕೇಂದ್ರ ಕಛೇರಿ ಕೀಲಾಂಗ್‌ನಲ್ಲಿದೆ. 1960 ರಲ್ಲಿ ಲಾಹೌಲ್ ಮತ್ತು ಸ್ಪಿತಿ ಜಿಲ್ಲೆಯಾಗಿ ರೂಪುಗೊಂಡ ನಂತರ, ಸ್ಪಿಟಿಯನ್ನು ಕಾಜಾದಲ್ಲಿ ಅದರ ಪ್ರಧಾನ ಕಚೇರಿಯೊಂದಿಗೆ ಉಪ-ವಿಭಾಗವಾಗಿ ರಚಿಸಲಾಯಿತು. ಲಾಹೌಲ್ ಮತ್ತು ಸ್ಪಿತಿ ಜಿಲ್ಲೆಯನ್ನು 1 ನವೆಂಬರ್ 1966 ರಂದು ಪಂಜಾಬ್ ಮರುಸಂಘಟನೆ ಕಾಯಿದೆಯ ಜಾರಿಗೆ ಹಿಮಾಚಲ ಪ್ರದೇಶದೊಂದಿಗೆ ವಿಲೀನಗೊಳಿಸಲಾಯಿತು. ಸ್ಪಿತಿ ಕಣಿವೆಯು SE ಯಲ್ಲಿ ಕಿನ್ನೌರ್‌ನಲ್ಲಿರುವ ಸಟ್ಲೆಜ್ ನದಿಯ ಮೇಲೆ NW ನಲ್ಲಿ ಕುಂಜುಮ್ ಶ್ರೇಣಿಯಿಂದ ಖಾಬ್‌ನ ನಡುವೆ ಇದೆ. ಸ್ಪಿತಿ ನದಿಯು 6,118 m (20,073 ft) K-111 ಶಿಖರದ ತಳದಿಂದ ಹುಟ್ಟುತ್ತದೆ. ತಕ್ಟ್ಸಿ ಉಪನದಿಯು ನೊಗ್ಪೋ-ಟೋಪ್ಕೊ ಹಿಮನದಿಯಿಂದ ಹರಿಯುತ್ತದೆ, ಕುಂಝುಮ್ ಲಾ ಬಳಿ 150 ಕಿಮೀ (93 ಮೈಲಿ), ಸ್ಪಿತಿ ಖಾಬ್‌ನಲ್ಲಿರುವ ಸಟ್ಲುಜ್‌ನಲ್ಲಿ ಕೊನೆಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಪಿನ್, ಲಿಂಗಿ ಮತ್ತು ಪರಾಚು ಪ್ರಮುಖ ಉಪನದಿಗಳು. ಸ್ಪಿತಿ ನದಿಯ ಜಲಾನಯನ ಪ್ರದೇಶವು ಸುಮಾರು 6,300 km2 (2,400 sq mi) ಆಗಿದೆ. ಮುಖ್ಯ ಹಿಮಾಲಯ ಶ್ರೇಣಿಯ ಮಳೆಯ ನೆರಳಿನಲ್ಲಿ ನೆಲೆಗೊಂಡಿರುವ ಸ್ಪಿತಿಯು ನೈಋತ್ಯ ಮಾನ್ಸೂನ್‌ನಿಂದ ಪ್ರಯೋಜನ ಪಡೆಯುವುದಿಲ್ಲ, ಇದು ಜೂನ್‌ನಿಂದ ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್‌ವರೆಗೆ ಭಾರತದ ಹೆಚ್ಚಿನ ಭಾಗಗಳಲ್ಲಿ ವ್ಯಾಪಕ ಮಳೆಯನ್ನು ಉಂಟುಮಾಡುತ್ತದೆ. ಹಿಮನದಿ ಕರಗುವಿಕೆಯಿಂದಾಗಿ ಬೇಸಿಗೆಯ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ನದಿಯು ಗರಿಷ್ಠ ವಿಸರ್ಜನೆಯನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತದೆ. ಸ್ಪಿತಿ ಕಣಿವೆಯಲ್ಲಿ ಎರಡು ವಿಭಿನ್ನ ಭಾಗಗಳಿವೆ. ಲೋಸರ್‌ನಿಂದ ಲಿಂಗ್ಟಿವರೆಗಿನ ಮೇಲಿನ ಕಣಿವೆಯಲ್ಲಿ, ನೀರಿನ ಕಾಲುವೆ ಕಿರಿದಾಗಿದೆಯಾದರೂ, ನದಿಯನ್ನು ಬಹಳ ವಿಶಾಲವಾದ ನದಿಯ ತಳದಿಂದ ಹೆಣೆಯಲಾಗಿದೆ. ಕಣಿವೆಯ ಮಹಡಿಯು ಪುರಾತನ ಸೆಡಿಮೆಂಟರಿ ನಿಕ್ಷೇಪಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ ಮತ್ತು ಬದಿಗಳಲ್ಲಿ ವ್ಯಾಪಕವಾದ ಸ್ಕ್ರೀ ಇಳಿಜಾರುಗಳಿವೆ. ಕೆಳಗಿನ ಕಣಿವೆಯು ಲಿಂಗ್ಟಿಯಿಂದ ಖಾಬ್ ವರೆಗೆ ಸಾಗುತ್ತದೆ. ಇಲ್ಲಿ, ಅಂಕುಡೊಂಕಾದ ನದಿಯು ಸೆಡಿಮೆಂಟರಿ ನಿಕ್ಷೇಪಗಳು ಮತ್ತು ತಳಪಾಯದಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು 10–130 ಮೀ (33–427 ಅಡಿ) ಆಳದ ಕಾಲುವೆಗಳು ಮತ್ತು ಕಮರಿಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ.

ಭೂಗೋಳಶಾಸ್ತ್ರ

ಉಪನದಿಗಳು ಮತ್ತು ಇತರ ಹೊಳೆಗಳು ಲಂಬ ಕೋನಗಳಲ್ಲಿ ಸೇರುತ್ತವೆ, ಇದು ಕಳೆದ ಕೆಲವು ಮಿಲಿಯನ್ ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ನಿಯೋಟೆಕ್ಟೋನಿಕ್ ಚಟುವಟಿಕೆಯನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. ಕಡಿದಾದ ಪರ್ವತಗಳು ಸ್ಪಿತಿ ನದಿ ಮತ್ತು ಅದರ ಹಲವಾರು ಉಪನದಿಗಳ ಎರಡೂ ಬದಿಯಲ್ಲಿ ಅತಿ ಎತ್ತರಕ್ಕೆ ಏರುತ್ತವೆ. NE ಗೆ ಪರುಂಗ್ ಶ್ರೇಣಿಯ ಅತ್ಯುನ್ನತ ಶಿಖರವು 7,030 m (23,064 ft) ಎತ್ತರವನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ ಮತ್ತು SW ಬದಿಯಲ್ಲಿ 6,598 m (21,646 ft) ನಲ್ಲಿ ಮಣಿರಂಗ್ ಶಿಖರವಾಗಿದೆ. ಕೆಲವು ಹಳ್ಳಿಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ಕುಂಠಿತ ವಿಲೋಗಳು ಮತ್ತು ಚದುರಿದ ಮರಗಳನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ ಪರ್ವತಗಳು ಬಂಜರು ಮತ್ತು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಮರಗಳಿಲ್ಲ. ಸ್ಪಿತಿ ನದಿ ಮತ್ತು ಅದರ ಉಪನದಿಗಳ ಉದ್ದಕ್ಕೂ ಇರುವ ಮುಖ್ಯ ವಸಾಹತುಗಳು ಕಾಜಾ ಮತ್ತು ಟಾಬೊ. ಸಹಸ್ರಮಾನಗಳಲ್ಲಿ, ಸ್ಪಿತಿ ನದಿ ಮತ್ತು ಅದರ ಉಪನದಿಗಳಾದ ಪಿನ್ ನದಿ, ಉನ್ನತೀಕರಿಸಿದ ಸೆಡಿಮೆಂಟರಿ ಸ್ತರಗಳಲ್ಲಿ ಆಳವಾದ ಕಮರಿಗಳನ್ನು ಕತ್ತರಿಸಿವೆ. ಸಸ್ಯವರ್ಗವು ವಿರಳವಾಗಿರುವುದರಿಂದ, ಕಡಿದಾದ ಬಂಡೆಗಳಲ್ಲಿರುವ ಬಂಡೆಗಳ ಸ್ತರಗಳು ಭೂವಿಜ್ಞಾನಿಗಳಿಗೆ ಉತ್ಖನನ ಅಥವಾ ಕೊರೆಯುವಿಕೆ ಇಲ್ಲದೆ ಸುಲಭವಾಗಿ ಗೋಚರಿಸುತ್ತವೆ. ಥಾಮ್ಸನ್ ತನ್ನ 1847 ರ ದಂಡಯಾತ್ರೆಯ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಸ್ಪಿತಿ ಕಣಿವೆಯಲ್ಲಿ ಮೂರು ರೀತಿಯ ಮೆಕ್ಕಲುಗಳನ್ನು ಗಮನಿಸಿದನು. ಮೊದಲನೆಯದು ಉತ್ತಮವಾದ ಮಣ್ಣಿನ ನಿಕ್ಷೇಪಗಳು. ಎರಡನೆಯದು ತ್ರಿಕೋನ ವೇದಿಕೆಗಳು ಪರ್ವತಗಳಿಂದ ನದಿಗೆ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಇಳಿಜಾರಾಗಿ, ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಕಡಿದಾದ ಬಂಡೆಯಲ್ಲಿ ಕೊನೆಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಮೂರನೆಯದು ನದಿಯ ತಳದಿಂದ 120–180 ಮೀ (400–600 ಅಡಿ) ಎತ್ತರದ ದೊಡ್ಡ ಆಳದ ಅಗಾಧ ದ್ರವ್ಯರಾಶಿಗಳು. ನದಿಯು ಈ ವೇದಿಕೆಗಳ ಮೂಲಕ ಆಳವಾದ ಕಮರಿಗಳನ್ನು ಕತ್ತರಿಸಿದೆ. ನಂತರದ ಎರಡು ಜೇಡಿಮಣ್ಣು, ಬೆಣಚುಕಲ್ಲುಗಳು ಮತ್ತು ಬಂಡೆಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿರುತ್ತವೆ. ಥಾಮ್ಸನ್ ಅವರು ಕಣಿವೆಯು ಹಿಂದೆ ಸರೋವರದ ಹಾಸಿಗೆಯಾಗಿ ಕಂಡುಬಂದಿದೆ ಎಂದು ಊಹಿಸಿದರು, ಆದರೂ ಅವರು ವಿದ್ಯಮಾನಗಳನ್ನು ವಿವರಿಸಲು ಕಾರ್ಯವಿಧಾನಗಳನ್ನು ಕಲ್ಪಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ.[13] ಈಗ, ಟೆಕ್ಟೋನಿಕ್ ಪ್ಲೇಟ್‌ಗಳ ಚಲನೆಯಿಂದಾಗಿ ಕಣಿವೆಯು ಸಮುದ್ರದ ತಳದಿಂದ ಮೇಲಕ್ಕೆತ್ತಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ ಎಂದು ನಮಗೆ ತಿಳಿದಿದೆ. ಮೊರಾವಿಯನ್ ಭೂವಿಜ್ಞಾನಿ ಫರ್ಡಿನಾಂಡ್ ಸ್ಟೊಲಿಕ್ಜ್ಕಾ 1860 ರ ದಶಕದಲ್ಲಿ ಸ್ಪಿಟಿಯ ಮಣ್ಣಿನ ಹಳ್ಳಿಯ ಬಳಿ ಪ್ರಮುಖ ಭೂವೈಜ್ಞಾನಿಕ ರಚನೆಯನ್ನು ಕಂಡುಹಿಡಿದರು. ಸ್ಟೊಲಿಕ್ಜ್ಕಾ ಹಲವಾರು ಪದರಗಳು ಅಥವಾ ಉತ್ತರಾಧಿಕಾರಗಳನ್ನು ಗುರುತಿಸಿದರು, ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದನ್ನು ಅವರು ಮುತ್ ಉತ್ತರಾಧಿಕಾರ ಎಂದು ಹೆಸರಿಸಿದರು. ಇದನ್ನು ನಂತರ ಹೇಡನ್ (1908) ಮತ್ತು ಶ್ರೀಕಾಂತಿಯಾ (1981) ರಿಂದ ಮುತ್ ರಚನೆ ಎಂದು ಮರುನಾಮಕರಣ ಮಾಡಲಾಯಿತು.

ಇತ್ತೀಚಿನ ದಶಕಗಳಲ್ಲಿ ಹಿಮನದಿಗಳು ವೇಗವಾಗಿ ಕರಗುತ್ತಿವೆ ಮತ್ತು ಹಿಮಪಾತದ ಪ್ರಮಾಣವು ಕಡಿಮೆಯಾಗಿದೆ ಎಂದು ಸ್ಪಿಟಿಯ ಗ್ರಾಮಸ್ಥರು, ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಕೋಮಿಕ್, ಕಿಬ್ಬರ್, ಲ್ಹಾಂಗ್ಜಾ ಮುಂತಾದ ಉನ್ನತ ಹಳ್ಳಿಗಳಲ್ಲಿನ ಗ್ರಾಮಸ್ಥರು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಸ್ಪಿತಿಯಲ್ಲಿನ ಹಳ್ಳಿಗಳು ಚಳಿಗಾಲದ ಹಿಮ ಮತ್ತು ಹಿಮನದಿಗಳಿಂದ ಹಿಮ ಕರಗುವ ನೀರನ್ನು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಅವಲಂಬಿಸಿವೆ. ಕಡಿಮೆ ಹಿಮ ಮತ್ತು ವೇಗವಾಗಿ ಕರಗುವ ಹಿಮನದಿಗಳು ಕಣಿವೆಯಲ್ಲಿ ಕೃಷಿಗೆ ಅಪಾಯವನ್ನುಂಟುಮಾಡುತ್ತವೆ, ಇದು ಹೇಗಾದರೂ ಒಂದೇ ಕೃಷಿ ಋತುವನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ, ಇದು ಎತ್ತರದ ಶೀತ ಮರುಭೂಮಿಯಾಗಿದೆ. ಹವಾಮಾನ ಬದಲಾವಣೆಯು ಗಡ್ಡಿ ಕುರುಬರು ತಮ್ಮ ಮೇಕೆ ಮತ್ತು ಕುರಿಗಳ ಹಿಂಡುಗಳೊಂದಿಗೆ ಸ್ಪಿತಿಗೆ ವಾರ್ಷಿಕ ವಲಸೆಯ ಸಂಪ್ರದಾಯಕ್ಕೆ ಬೆದರಿಕೆ ಹಾಕುತ್ತಿದೆ. ಇದು ಹುಲ್ಲುಗಾವಲುಗಳ ಗುಣಮಟ್ಟವನ್ನು ಹದಗೆಡಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಹಳ್ಳಿಗಳನ್ನು ಬೈಪಾಸ್ ಮಾಡುವಾಗ ಗಡ್ಡಿಗಳು ತಮ್ಮ ಹಿಂಡುಗಳೊಂದಿಗೆ ನದಿಗಳನ್ನು ದಾಟಲು ಬಳಸಬಹುದಾದ ಐಸ್ ಸೇತುವೆಗಳು ಈಗ ಕಣ್ಮರೆಯಾಗುತ್ತಿವೆ. ಜಾಗತಿಕ ತಾಪಮಾನ ಏರಿಕೆಯಿಂದಾಗಿ ಹವಾಮಾನ ಬದಲಾವಣೆಯು ಸ್ಪಿತಿ ಕಣಿವೆಯ ಪರಿಸರದ ಮೇಲೆ ಪ್ರತಿಕೂಲ ಪರಿಣಾಮ ಬೀರುತ್ತಿದೆ ಎಂಬ ನೆಲಮಟ್ಟದ ಅವಲೋಕನಗಳನ್ನು ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಅಧ್ಯಯನಗಳು ಬೆಂಬಲಿಸುತ್ತವೆ.