ಲಕ್ಷ್ಮೀ ರಘುಪತಿ

 

ಲಕ್ಷ್ಮಿ ರಘುಪತಿ (ಜನನ ೨೩ ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ ೧೯೪೭, ಭಾರತದ ತಿರುವನಂತಪುರದಲ್ಲಿ ) ಒಬ್ಬರು ಭಾರತೀಯ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಸೇವಕಿ. ಅವರು ಪರಿಸರ ಮತ್ತು ಅರಣ್ಯ ಸಚಿವಾಲಯದ ನಿರ್ದೇಶಕರಾಗಿ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸಿದರು. ಅವರು ೧೯೮೭ ರಿಂದ ೨೦೦೭ ರವರೆಗೆ ಸಚಿವಾಲಯದಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದರು. ನಂತರ ನೀತಿ ಮತ್ತು ಕಾರ್ಯತಂತ್ರದ ರಚನೆಯಲ್ಲಿ ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಮತ್ತು ತಾಂತ್ರಿಕ ಒಳಹರಿವುಗಳನ್ನು ಒದಗಿಸಿದರು.

ಶಿಕ್ಷಣ

ಅವರು ೧೯೭೧ ಮತ್ತು ೧೯೭೬ರಲ್ಲಿ ಕ್ರಮವಾಗಿ ಪಿಲಾನಿಯ ಬಿರ್ಲಾ ಇನ್‌ಸ್ಟಿಟ್ಯೂಟ್ ಆಫ್ ಟೆಕ್ನಾಲಜಿ ಅಂಡ್ ಸೈನ್ಸ್‌ನಿಂದ ವಿಜ್ಞಾನ ಮತ್ತು ತಂತ್ರಜ್ಞಾನದಲ್ಲಿ ಡಬಲ್ ಮಾಸ್ಟರ್ಸ್ ಗಳಿಸಿದರು. ಅಲ್ಲಿ ೧೯೮೫ರಲ್ಲಿ ಪಿಎಚ್‌ಡಿ ಮುಗಿಸಿದರು.

ವೃತ್ತಿ

ಅವರು ಪರಿಸರ ಪ್ರಭಾವದ ಮೌಲ್ಯಮಾಪನದಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದರು. ಇವು ಕೈಗಾರಿಕಾ ಯೋಜನೆಗಳಿಗೆ ಪರಿಸರ ಅನುಮತಿಗಳು (ಈಸಿ) ಮತ್ತು ಪರಿಸರ ಸೂಕ್ಷ್ಮ ಪ್ರದೇಶಗಳನ್ನು (ಇಎಸ್ಎ) ಸೂಚಿಸುತ್ತವೆ. ಅವರು ಪರಿಸರವಾದಿ, ಮತ್ತು ಟಿಈಅರ್ ಐ ಆಫ್ ಅಡ್ವಾನ್ಸ್ಡ್ ಸ್ಟಡೀಸ್‌ನಲ್ಲಿ ಸಂದರ್ಶಕ ಅಧ್ಯಾಪಕ ಸದಸ್ಯರಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದರು. ಅಪಾಯಕಾರಿ ತ್ಯಾಜ್ಯಗಳ ಟ್ರಾನ್ಸ್‌ಬೌಂಡರಿ ಮೂವ್‌ಮೆಂಟ್ ನಿಯಂತ್ರಣ ಮತ್ತು ಅವುಗಳ ವಿಲೇವಾರಿ ಕುರಿತು ಯುಎನ್ಇಪಿ ಬಾಸೆಲ್ ಕನ್ವೆನ್ಷನ್‌ನ ಮಾತುಕತೆಗಳಲ್ಲಿ ಅವರು ಭಾರತ ಸರ್ಕಾರವನ್ನು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸಿದರು.

ಅವರು ೧೯೯೩-೯೭ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಟಿಡಬ್ಲುಜಿ ಯ ಅಧ್ಯಕ್ಷರಾಗಿ ಮತ್ತು ಉಪಾಧ್ಯಕ್ಷರಾಗಿ ಆಯ್ಕೆಯಾದರು. ಅವರನ್ನು ಬಾಸೆಲ್ ಕನ್ವೆನ್ಶನ್‌ನ ತಾಂತ್ರಿಕ ಮತ್ತು ವಿಶೇಷ ಸಭೆಗಳಲ್ಲಿ ತಾಂತ್ರಿಕ ಪರಿಣತರಾಗಿ ಆಹ್ವಾನಿಸಲಾಯಿತು. ಅವರು ೨೦೦೫-೨೦೦೭ ರ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಕಲುಷಿತ ಸೈಟ್‌ಗಳಿಗಾಗಿ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಪರಿಹಾರ/ಪುನರ್ವಸತಿ ಯೋಜನೆಯ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಮತ್ತು ಅನುಷ್ಠಾನದ ಕುರಿತು ಕೈಗಾರಿಕಾ ಮಾಲಿನ್ಯ ನಿರ್ವಹಣಾ ಯೋಜನೆಗಾಗಿ (ಸಿಬಿಐಪಿಎಮ್ ಪಿ) ವಿಶ್ವಬ್ಯಾಂಕ್ ಅನುದಾನಿತ ಸಾಮರ್ಥ್ಯ ನಿರ್ಮಾಣವನ್ನು ನಿರ್ವಹಿಸಿದರು.

ಅವರು ವಿಶ್ವ ಬ್ಯಾಂಕ್, ಡ್ಯಾನಿಶ್ ಇಂಟರ್ನ್ಯಾಷನಲ್ ಡೆವಲಪ್ಮೆಂಟ್ ಅಸಿಸ್ಟೆನ್ಸ್ (ಡಿಎಎನ್ಐಡಿಎ) ಮತ್ತು ವೈದ್ಯಕೀಯ ಸಸ್ಯ ಸಂರಕ್ಷಣೆಗಾಗಿ ಯುನೈಟೆಡ್ ನೇಷನ್ಸ್ ಡೆವಲಪ್ಮೆಂಟ್ ಪ್ರೋಗ್ರಾಂ (ಯುಎನ್ ಡಿಪಿ) ಗಾಗಿ ಕೇಂದ್ರಬಿಂದು ಮತ್ತು ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಯೋಜನಾ ನಿರ್ದೇಶಕರಾಗಿ ಅಂತರರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಏಜೆನ್ಸಿಗಳ ನೆರವಿನ ಯೋಜನೆಗಳನ್ನು ಸಂಯೋಜಿಸಿದರು.

ಅವರು ಯುಎನ್ಇಪಿ ಬಾಸೆಲ್ ಕನ್ವೆನ್ಷನ್ ಅನ್ನು ನಿರ್ವಹಿಸಿದರು ಮತ್ತು ಬಾಸೆಲ್ ಕನ್ವೆನ್ಷನ್ (ಎಸ್ಬಿಸಿ) ನ ಸೆಕ್ರೆಟರಿಯೇಟ್‌ನೊಂದಿಗೆ ಸಮನ್ವಯಗೊಳಿಸುವ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದರು. ಅವರು ಟೆಕ್ನಿಕಲ್ ವರ್ಕಿಂಗ್ ಗ್ರೂಪ್ (ಟಿ ಡ ಬ್ಲು ಜಿ) ನಲ್ಲಿ ಸಚಿವಾಲಯವನ್ನು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸಿದರು ಮತ್ತು ಟಿ.ಡಬ್ಲು.ಜಿ ಯ ಅಧ್ಯಕ್ಷರು ಮತ್ತು ಉಪಾಧ್ಯಕ್ಷರಾಗಿದ್ದರು. ಇವರು ಪಕ್ಷಗಳ ಸಮ್ಮೇಳನದ ಸಭೆ (ಸಿಒಪಿಸ್) ಸೇರಿದಂತೆ ಬಾಸೆಲ್ ಕನ್ವೆನ್ಷನ್ ಸಭೆಗಳಲ್ಲಿ ತಾಂತ್ರಿಕ ಪರಿಣತರಾಗಿ ಭಾಗವಹಿಸಿದರು. ಅವರು ಮೊಬೈಲ್ ಫೋನ್ ಪಾಲುದಾರಿಕೆ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮದ (ಎಮ್ ಪಿ೩) ಸದಸ್ಯರಾಗಿ ಬಾಸೆಲ್ ಸಮಾವೇಶದ ಭಾಗವಾಗಿದ್ದರು ಮತ್ತು ೧೯೯೭ ರಿಂದ ೨೦೦೭ರವರೆಗಿನ ಬಾಸೆಲ್ ಸಮಾವೇಶದ ಸಭೆಗಳಲ್ಲಿ ಭಾಗವಹಿಸಿದರು.

ಅವರು ಜಪಾನ್ (೨೦೦೪-೨೦೦೭) ೩ಅರ್ ಸಮ್ಮೇಳನಗಳು ಮತ್ತು ಸಭೆಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಸ್ತುತಪಡಿಸಿದ ಭಾರತದ ತ್ಯಾಜ್ಯ ನಿರ್ವಹಣಾ ನೀತಿ ಮತ್ತು ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಭಾಗವಾಗಿದ್ದರು. ಅವರು ಬಾಸೆಲ್ ಕನ್ವೆನ್ಷನ್‌ಗಾಗಿ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಇ-ತ್ಯಾಜ್ಯ ನಿರ್ವಹಣೆಯ ಅಧ್ಯಯನವನ್ನು ಸುಗಮಗೊಳಿಸಿದರು ಮತ್ತು ೨೦೦೪ ರಿಂದ ೨೦೦೫ ರವರೆಗೆ ಜಪಾನ್ ಸರ್ಕಾರದಿಂದ ಹಣವನ್ನು ಪಡೆದರು. ಅವರು ೨೦೦೬ ರಿಂದ ೨೦೦೭ ರವರೆಗೆ ಭಾರತ ಇ-ತ್ಯಾಜ್ಯ ವೇದಿಕೆ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮದ ಮೂಲಕ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಇ-ತ್ಯಾಜ್ಯ ನಿರ್ವಹಣೆಗಾಗಿ ರಸ್ತೆ ನಕ್ಷೆಯನ್ನು ಸಿದ್ಧಪಡಿಸಿದರು.

ಅವರು ೨೦೧೧ ರಲ್ಲಿ ಕಾನ್ಫೆಡರೇಶನ್ ಫಾರ್ ಇಂಡಿಯನ್ ಇಂಡಸ್ಟ್ರೀಸ್ (ಸಿಐಟಿ-ಐಟಿಸಿ ಸೆಂಟರ್ ಫಾರ್ ಸಸ್ಟೈನಬಲ್ ಡೆವಲಪ್‌ಮೆಂಟ್) ನಂತಹ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಮತ್ತು ಅಂತರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸಂಸ್ಥೆಗಳಲ್ಲಿ ಸಲಹೆಗಾರರಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು. ಅವರು ಇಂಡೋ-ಜರ್ಮನ್ ಎನ್ವಿರಾನ್ಮೆಂಟ್ ಪ್ರೋಗ್ರಾಂ (ಐ‌ಜಿ‌ಇ‌ಪಿ) - ಡಾಯ್ಚ ಗೆಸೆಲ್ಸ್ಚಾಫ್ಟ್ ಫರ್ ಇಂಟರ್ನ್ಯಾಷನಲ್ ಜುಸಮ್ಮೆನಾರ್ಬೀಟ್ (ಜಿ‌ಐ‌ಜ಼ೆಡ್), ೨೦೦೭ ರಿಂದ ೨೦೧೫ ರವರೆಗೆ ನವದೆಹಲಿ, ೨೦೧೩–೧೪ ರಿಂದ ಮುನ್ಸಿಪಲ್ ಘನ ತ್ಯಾಜ್ಯ ನಿರ್ವಹಣೆ, ಅಸೋಸಿಯೇಟೆಡ್ ಚೇಂಬರ್ ಆಫ್ ಕಾಮರ್ಸ್ (ಎ‌ಎಸ್‍‌ಎಸ್‌ಒ & ಇಂಡೌಸ್ಟ್) ನಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದರು. ೨೦೦೭ ರಿಂದ ೨೦೦೯ ರವರೆಗಿನ ರಾಸಾಯನಿಕಗಳು ಮತ್ತು ತ್ಯಾಜ್ಯ ನಿರ್ವಹಣೆ, ಅಪಾಯಕಾರಿ ತ್ಯಾಜ್ಯಗಳು, ಭಾರತೀಯ ಕೈಗಾರಿಕೆಗಳ ಒಕ್ಕೂಟ, ೨೦೦೭ ರಿಂದ ೨೦೦೮ ರವರೆಗೆ ನವದೆಹಲಿಯಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದರು.

ಅವರು ಇ-ತ್ಯಾಜ್ಯ ನಿರ್ವಹಣೆಯ ಇ-ತ್ಯಾಜ್ಯ ಡಬ್ಲುಇಇಇ ಮರುಬಳಕೆ ಯೋಜನೆಯಲ್ಲಿ ಹಾಗೂ ೨೦೧೦ ರಿಂದ ೨೦೧೩ ರವರೆಗೆ ಇ-ತ್ಯಾಜ್ಯ ನಿರ್ವಹಣೆಯಲ್ಲಿ ಯುರೋಪಿಯನ್ ಒಕ್ಕೂಟದ ಅನುದಾನಿತ ಯೋಜನೆ 'ಎಸ್‌ಡಬ್ಲೂಐಟಿಸಿಹೆಚ್ಎಎಸ್ಐಎ'ಯಲ್ಲಿ ತಾಂತ್ರಿಕ ತಜ್ಞರಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದರು. ಅವರು ೨೦೦೯ರಿಂದ ೨೦೧೦ ರವರೆಗೆ ತ್ಯಾಜ್ಯಕ್ಕಾಗಿ ಇಂಡೋ-ಯುರೋಪಿಯನ್ ಇ-ತ್ಯಾಜ್ಯ ಉಪಕ್ರಮದ ಹಿರಿಯ ಪ್ರಾಜೆಕ್ಟ್ ಮ್ಯಾನೇಜರ್ ಆಗಿ ನೇಮಕಗೊಂಡರು. ಅವರು ಇ-ತ್ಯಾಜ್ಯ ನಿರ್ವಹಣೆ ತಯಾರಕರ ಸಂಘಕ್ಕೆ ಮಾಹಿತಿ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನ (ಎಮ್ ಎ ಐಟಿ), ಇಂಡೋ-ಯುರೋಪಿಯನ್ ಇ-ತ್ಯಾಜ್ಯ ಇನಿಶಿಯೇಟಿವ್ (ಐಇಎ-ತ್ಯಾಜ್ಯ) ಯೋಜನೆ, ನವದೆಹಲಿ (೨೦೦೮-೧೦) ಗೆ ಸಲಹೆಗಾರರಾಗಿದ್ದರು.