ಭೀಮ್ಜಿ ಪರೇಖ್ ಅಥವಾ ಭೀಮ್ಜಿ ಪಾರಿಖ್ (೧೬೧೦-೧೬೮೦) ಒಬ್ಬ ಭಾರತೀಯ ಉದ್ಯಮಿ. [] ಅವರು ೧೬೧೦ ರಲ್ಲಿ ಸೂರತ್‌ನಲ್ಲಿ ಜನಿಸಿದರು. ೧೬೭೪-೭೫ರಲ್ಲಿ ಬಾಂಬೆಗೆ ಮೊದಲ ಮುದ್ರಣಾಲಯವನ್ನು [] ಪರಿಚಯಿಸಿದ್ದಕ್ಕಾಗಿ ಅವರು ಇಂದು ಪ್ರಾಥಮಿಕವಾಗಿ ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. [] ಭೀಮ್ಜಿಯವರು ಈ ಮುದ್ರಣಾಲಯವನ್ನು "ಪ್ರಾಚೀನ ಹಸ್ತಪ್ರತಿಗಳನ್ನು" ಮುದ್ರಿಸುವ "ಸಾಮಾನ್ಯ ಒಳಿತಿಗಾಗಿ" ಬಳಸಲು ಉದ್ದೇಶಿಸಿದ್ದರು, ಅದು "ಉಪಯುಕ್ತ ಅಥವಾ ಕನಿಷ್ಠ ಸಂತತಿಗೆ ಕೃತಜ್ಞರಾಗಿರಬೇಕು". []

ಭೀಮ್ಜಿ ಪಾರೇಖ್ ತುಳಸಿದಾಸ್ ಪಾರೇಖ್ ಅವರ ಮಗ. [] ವಿವಿಧ ಸಮಯಗಳಲ್ಲಿ ಭೀಮ್ಜಿ ಪಾರೇಖ್ ಈಸ್ಟ್ ಇಂಡಿಯಾ ಕಂಪನಿಗೆ ದಲ್ಲಾಳಿಯಾಗಿ, ಹಣದ ಸಾಲಗಾರನಾಗಿ ಮತ್ತು ಪ್ರಿಂಟರ್ ಆಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿದರು. ಕಂಪನಿಯ ಸೇವೆಗಳಿಗಾಗಿ, ಪರೇಖ್ ಅವರಿಗೆ ೧೬೮೩ [] ೧೫೦ ಶಿಲ್ಲಿಂಗ್ ಮೌಲ್ಯದ ಚಿನ್ನದ ಪದಕ ಮತ್ತು ಸರಪಳಿಯನ್ನು ನೀಡಲಾಯಿತು.

ಸೂರತ್‌ನಲ್ಲಿ ಧಾರ್ಮಿಕ ಕಿರುಕುಳವು ಅಸಹನೀಯವಾದಾಗ ಪಾರೇಖ್‌ರ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಗಮನಾರ್ಹ ಘಟನೆ ಸಂಭವಿಸಿದೆ; ಅವರು ಔರಂಗಜೇಬ್ ವಿರುದ್ಧ ಹಿಂದೂ ಬನಿಯಾಗಳಿಂದ ಬಹಿಷ್ಕಾರವನ್ನು ಸಂಘಟಿಸಿ ನೇತೃತ್ವ ವಹಿಸಿದರು. ೮೦೦ಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ವ್ಯಾಪಾರಿಗಳು ಸೂರತ್‌ನಿಂದ ಸಾಮೂಹಿಕವಾಗಿ ಹೊರಟರು. ಬಹಿಷ್ಕಾರವು ಯಶಸ್ವಿಯಾಯಿತು ಮತ್ತು ಡಿಸೆಂಬರ್ ೧೬೬೯ ರಲ್ಲಿ, ಅವರು ಧಾರ್ಮಿಕ ಸಹಿಷ್ಣುತೆಯ ಭರವಸೆಯ ಮೇರೆಗೆ ಸೂರತ್‌ಗೆ ಮರಳಿದರು. [] ಹಲವು ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ, ಸೂರತ್‌ನಿಂದ ಬಾಂಬೆಗೆ ನೂರಾರು ಹಿಂದೂ ಬನಿಯಾಗಳ ವಲಸೆಯಲ್ಲಿ ಪಾರೇಖ್ ಪ್ರಮುಖ ಪಾತ್ರ ವಹಿಸಿದರು. []

ಅವರ ಮೊಮ್ಮಗ ಜೈನ ಮಹಿಳೆಯನ್ನು ವಿವಾಹವಾದರು. [] ನಂತರ ಪಾರೇಖ್ ಅವರ ಕುಟುಂಬವು ಜೈನ ಧರ್ಮವನ್ನು ಅಳವಡಿಸಿಕೊಂಡಿತು. ಪಾರೇಖ್ ೧೬೮೬ ರಲ್ಲಿ ನಿಧನರಾದರು ಮತ್ತು ಸೂರತ್‌ನ ವ್ಯಾಪಾರ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಪ್ರಮುಖ ಪಾತ್ರ ವಹಿಸುವ ವನ್ಮಲಿದಾಸ್ ಮತ್ತು ಶಂಕರದಾಸ್ ಎಂಬ ಇಬ್ಬರು ಅಪ್ರಾಪ್ತ ವಯಸ್ಸಿನ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಅಗಲಿದರು. [೧೦]

ಪ್ರಿಂಟಿಂಗ್ ಪ್ರೆಸ್

ಬದಲಾಯಿಸಿ

೧೬೭೪-೭೫ ರಲ್ಲಿ, ಬಾಂಬೆ ದ್ವೀಪಕ್ಕೆ ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಮುದ್ರಣಾಲಯವನ್ನು ತರಲಾಯಿತು. ೧೯೪೨ ರಲ್ಲಿ ಮುಂಬೈನಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಅಖಿಲ ಭಾರತ ಗ್ರಂಥಾಲಯ ಸಮ್ಮೇಳನದ ಐದನೇ ಅಧಿವೇಶನದಲ್ಲಿ, ಕೆ ಎಮ್ ಮುನ್ಷಿ ಈ ಮುದ್ರಣಾಲಯವನ್ನು ಶಿವಾಜಿ ಭೀಮ್ಜಿ ಪರೇಖ್ಗೆ ಮಾರಾಟ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸಿದರು. [೧೧] ಆದಾಗ್ಯೂ, ಈ ಹಕ್ಕನ್ನು ಬೆಂಬಲಿಸಲು ಯಾವುದೇ ಪುರಾವೆಗಳು ಕಂಡುಬಂದಿಲ್ಲ. ಭೀಮ್ಜಿ ಪಾರೇಖ್ ಮತ್ತು ಈಸ್ಟ್ ಇಂಡಿಯಾ ಕಂಪನಿಯ ನಡುವಿನ ಪತ್ರವ್ಯವಹಾರವು ಭೀಮ್ಜಿ ತನ್ನ ಸ್ವಂತ ಪ್ರಯತ್ನದಿಂದ ಮುದ್ರಣಾಲಯವನ್ನು ಆಮದು ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದಾನೆ ಎಂದು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. [೧೨] ಸೂರತ್‌ನಿಂದ ಈಸ್ಟ್ ಇಂಡಿಯಾ ಕಂಪನಿಗೆ ೯ ಜನವರಿ ೧೬೭೦ ರ ಪತ್ರದಲ್ಲಿ:

" ಭೀಮಜೀ ಪಾರಿಖ್ ಅವರು ತಮ್ಮ ವಿನಮ್ರ ವಿನಂತಿಯನ್ನು ನಿಮ್ಮಲ್ಲಿ ಕೇಳುತ್ತಾರೆ, ದಯವಿಟ್ಟು ನೀವು ಬಾಂಬೆಗೆ ಸಮರ್ಥ ಮುದ್ರಕವನ್ನು ಕಳುಹಿಸಲು ಬಯಸುತ್ತೀರಿ, ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಅವರು ಕೆಲವು ಪ್ರಾಚೀನ ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ಬರಹಗಳನ್ನು ಮುದ್ರಿಸಲು ಕುತೂಹಲ ಮತ್ತು ಶ್ರದ್ಧೆಯಿಂದ ಒಲವು ಹೊಂದಿದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು ಅವರು ಹೇಳಿದ ಮುದ್ರಕನ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಕ್ಕಾಗಿ ಅವರು ಸಿದ್ಧರಿದ್ದಾರೆ. ಅವನಿಗೆ ಮೂರು ವರ್ಷಗಳವರೆಗೆ ವರ್ಷಕ್ಕೆ £.೫೦ ಅನ್ನು ಅನುಮತಿಸಲು ಮತ್ತು ಅವನಿಗೆ ಅಗತ್ಯವಾದ ಉಪಕರಣಗಳು ಮತ್ತು ಸಲಕರಣೆಗಳ ಶುಲ್ಕವನ್ನು (ಕರಡಿ?) ನಲ್ಲಿರಿಸಲು…" [೧೩]

ಲಂಡನ್‌ನಿಂದ ಸೂರತ್‌ಗೆ ೩ ಏಪ್ರಿಲ್ ೧೬೭೪ ರ ಮತ್ತೊಂದು ಪತ್ರದಲ್ಲಿ ಹೀಗೆ ಹೇಳಲಾಗಿದೆ:

"ನಾವು ಮಿಸ್ಟರ್ ಹೆನ್ರಿ ಹಿಲ್ಸ್ ಅವರನ್ನು ನಮ್ಮ ಬಾಂಬೆ ದ್ವೀಪಕ್ಕೆ ವಾರ್ಷಿಕ £.೫೦ ಸಂಬಳದಲ್ಲಿ ಪ್ರಿಂಟರ್‌ಗೆ ಮನರಂಜನೆ ನೀಡಿದ್ದೇವೆ ಮತ್ತು ಪತ್ರಗಳು ಮತ್ತು ಇತರ ಅಗತ್ಯತೆಗಳೊಂದಿಗೆ ಮುದ್ರಣಾಲಯಕ್ಕೆ ಆದೇಶ ನೀಡಿದ್ದೇವೆ ಮತ್ತು ಅವರೊಂದಿಗೆ ಕಳುಹಿಸಲು ಅನುಕೂಲಕರ ಪ್ರಮಾಣದ ಕಾಗದವನ್ನು ಕಳುಹಿಸಿದ್ದೇವೆ ... ಅದನ್ನು ನೀವು ಯಾರಿಂದ ಸ್ವೀಕರಿಸುತ್ತೀರೋ ಆ ಭೀಮಗೀಯ ಮೇಲೆ ವಿಧಿಸಬೇಕು." [೧೪]

ಭೀಮ್ಜಿ ಅವರು ಈಸ್ಟ್ ಇಂಡಿಯಾ ಕಂಪನಿಗೆ ೧೬೭೦ ರ ದಶಕದ ಪತ್ರದಲ್ಲಿ "ಪ್ರಾಚೀನ ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ಬರಹಗಳನ್ನು" ಮುದ್ರಿಸಲು ಬಯಸುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ. ಇತರ ಪರಿಗಣನೆಗಳ ನಡುವೆ, ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ ನಂಬಿಕೆಯನ್ನು ಹರಡಲು ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತದೆ ಎಂಬ ಭರವಸೆಯೊಂದಿಗೆ ಕಂಪನಿಯು ಅವರ ವಿನಂತಿಯನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡಿರುವುದು ಬಹುಶಃ ಆಶ್ಚರ್ಯವೇನಿಲ್ಲ:

" ಮುದ್ರಣದ ಬಗ್ಗೆ ಬಿಂಗೀಸ್ ವಿನ್ಯಾಸವು ಕಾರ್ಯರೂಪಕ್ಕೆ ಬರುತ್ತದೆ ಎಂದು ನಾವು ಸಂತೋಷದಿಂದ ಕೇಳಬೇಕು, ಅದು ನಮ್ಮ ಧರ್ಮವನ್ನು ಪ್ರಚಾರ ಮಾಡುವ ಸಾಧನವಾಗಿರಬಹುದು, ಅದರ ಮೂಲಕ ಆತ್ಮಗಳು ಮತ್ತು ಎಸ್ಟೇಟ್ಗಳನ್ನು ಪಡೆಯಬಹುದು." [೧೫]

ತಜ್ಞ ಮುದ್ರಕ, ಹೆನ್ರಿ ಹಿಲ್ಸ್, ಭರವಸೆ ನೀಡಿದಂತೆ ಬಂದರು. ಆದಾಗ್ಯೂ, ಅವರು ಇಂಡಿಕ್ ಲಿಪಿಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಾರಗಳನ್ನು ಕತ್ತರಿಸುವ ಕೌಶಲ್ಯವನ್ನು ಹೊಂದಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದ್ದರಿಂದ, ಭೀಮ್‌ಜಿ, ಟೈಪ್-ಫೌಂಡರ್ ಅನ್ನು ಸುರಕ್ಷಿತವಾಗಿರಿಸಲು ಕಂಪನಿಯನ್ನು ಕೇಳಿದರು. ಸೂರತ್‌ನಿಂದ ಈಸ್ಟ್ ಇಂಡಿಯಾ ಕಂಪನಿಗೆ ೨೩ ಜನವರಿ ೧೬೭೬ ರ ಪತ್ರದಲ್ಲಿ:

"ಬಿಮ್ಗೀ ಪ್ಯಾರಾಕ್ ನಿರೀಕ್ಷಿಸಿದಂತೆ ಮುದ್ರಣ ವಿನ್ಯಾಸವು ಇನ್ನೂ ಯಶಸ್ಸನ್ನು ಸಾಧಿಸಿಲ್ಲ. . . .ಭೀಮಜೀ ನಲ್ಲಿ ಉದ್ಯೋಗದಲ್ಲಿರುವ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳು ಬನಿಯನ್ ಅಕ್ಷರದಲ್ಲಿ ಮುದ್ರಿಸಿದ ಕೆಲವು ಪೇಪರ್‌ಗಳನ್ನು ನಾವು ನೋಡಿದ್ದೇವೆ, ಅದು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಮತ್ತು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಕೆಲಸ ಕಾರ್ಯಸಾಧ್ಯವಾಗಿದೆ ಎಂದು ತೋರಿಸುತ್ತದೆ; ಆದರೆ ಉತ್ತಮ ಅನುಭವದ ಬಯಕೆಗಾಗಿ ಈ ಜನರ ಆರೋಪ ಮತ್ತು ಬೇಸರವು ಹೆಚ್ಚು ನಿರುತ್ಸಾಹವನ್ನುಂಟುಮಾಡುತ್ತದೆ, ನೀವು ಗೌರವಾನ್ವಿತರು ದಯವಿಟ್ಟು ಬಿಮ್‌ಗೀಸ್‌ನಲ್ಲಿ ಪತ್ರಗಳ ಕ್ಯಾಸ್ಟರ್‌ನ ಸಂಸ್ಥಾಪಕರನ್ನು ಕಳುಹಿಸಲು ಬಯಸಿದರೆ ಅವರು ಅದನ್ನು ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಉಪಕಾರ ಮತ್ತು ಗೌರವವೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸುತ್ತಾರೆ…" [೧೬]

ಕಂಪನಿಯು ೧೫ ಮಾರ್ಚ್ ೧೬೭೭ ರ ಪತ್ರದಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸಿತು:

"ಮುದ್ರಣ ವ್ಯವಹಾರವು ಕಾರ್ಯರೂಪಕ್ಕೆ ಬರಬೇಕೆಂದು ನಾವು ಬಯಸುತ್ತೇವೆ, ನಾವು ಪತ್ರಗಳ ಸಂಸ್ಥಾಪಕನನ್ನು ಸಂಗ್ರಹಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾದರೆ ಅವರನ್ನು ಈ ಹಡಗುಗಳಿಂದ ಕಳುಹಿಸಲಾಗುವುದು." [೧೭]

ಈ ರೀತಿಯ ಸಂಸ್ಥಾಪಕ ಬಂದಿಲ್ಲ.

ಭಾರತೀಯ ಅಕ್ಷರಗಳಲ್ಲಿ ಸಾಹಿತ್ಯವನ್ನು ಮುದ್ರಿಸುವ ಅವರ ಮಹತ್ವಾಕಾಂಕ್ಷೆಯನ್ನು ಅರಿತುಕೊಳ್ಳುವಲ್ಲಿ ಭೀಮ್ಜಿ ಪಾರೇಖ್ ವಿಫಲರಾದರು. ಮುದ್ರಣಾಲಯವು ಕೆಲವು ಸಾಹಿತ್ಯವನ್ನು ಇಂಗ್ಲಿಷ್‌ನಲ್ಲಿ ಮುದ್ರಿಸಿರಬಹುದು. ಕೆಲವು ವಿಧಗಳನ್ನು ಪತ್ರಿಕಾದೊಂದಿಗೆ ತರಲಾಗಿದೆ ಎಂದು ಊಹಿಸಲು ಇದು ಸಮಂಜಸವಾಗಿದೆ. ಈ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಬಾಂಬೆಯಲ್ಲಿ ಮುದ್ರಿತ ವಸ್ತುಗಳು ಲಭ್ಯವಿದ್ದವು ಎಂದು ಸೂಚಿಸುವ ಎರಡು ದಾಖಲೆಗಳನ್ನು ಉಲ್ಲೇಖಿಸುವ ಮೂಲಕ ಪ್ರಿಯೋಲ್ಕರ್ ಈ ಅಭಿಪ್ರಾಯವನ್ನು ಸಮರ್ಥಿಸುತ್ತಾರೆ.

ದಿ ಗೆಜೆಟಿಯರ್ ಆಫ್ ಬಾಂಬೆ ಸಿಟಿ ಅಂಡ್ ಐಲ್ಯಾಂಡ್‌ನಲ್ಲಿ, ಜನರಲ್ ಆಂಜಿಯರ್ ಪರಿಚಯಿಸಿದ ನಾವೀನ್ಯತೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಒಂದು ಭಾಗದಲ್ಲಿ:

"ಹೆಚ್ಚು ಕಡಿಮೆ ಪ್ರಾಮುಖ್ಯತೆಯ ಇತರ ಆವಿಷ್ಕಾರಗಳೆಂದರೆ ಟಂಕಸಾಲೆಯ ಸ್ಥಾಪನೆ... ಮುದ್ರಣಾಲಯದ ಪ್ರಾರಂಭ, ಮನೆಗಳ ನಿರ್ಮಾಣ..." [೧೮]

೧೬೨೮ ಮತ್ತು ೧೭೨೩ ರ ನಡುವೆ ವ್ಯಾಪಾರಕ್ಕಾಗಿ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಪ್ರಯಾಣಿಸಿದ ಕ್ಯಾಪ್ಟನ್ ಅಲೆಕ್ಸಾಂಡರ್ ಹ್ಯಾಮಿಲ್ಟನ್ ಅವರು ಬಾಂಬೆಯಲ್ಲಿದ್ದಾಗ ಕೆಲವು ಮುದ್ರಿತ ದಾಖಲೆಗಳನ್ನು ನೋಡಿದ್ದಾರೆಂದು ಉಲ್ಲೇಖಿಸಿದ್ದಾರೆ:

"...ಅವರ ಕುಂದುಕೊರತೆಗಳ ಲೇಖನಗಳನ್ನು ನಾನು ಮುದ್ರಿತ ಪ್ರತಿಯಲ್ಲಿ ನೋಡಿದೆ ಮತ್ತು ೩೫ ಲೇಖನಗಳಲ್ಲಿ ಈ ಕೆಳಗಿನಂತಿದೆ." [೧೮]

ಟಿಪ್ಪಣಿಗಳು ಮತ್ತು ಉಲ್ಲೇಖಗಳು

ಬದಲಾಯಿಸಿ
  1. B.G Gokhale, Surat In The Seventeenth Century: A Study in Urban History of pre-modern India, Indian Edition (Bombay: Popular Prakashan Pvt Ltd, 1979), p. 122
  2. "17th Century History of Mumbai: Mumbai/Bombay pages". TIFR. Archived from the original on 7 October 2008. Retrieved 2008-09-22.
  3. AK Priolkar, The Printing Press in India: Its Beginnings and Early Development, (Mumbai: Marathi Samsodhana Mandala, 1958), p. 32
  4. In a letter by Bhimji to the East India Company. Quoted in Priolkar, The Printing Press in India, p. 30.
  5. Tulsidas Parekh was "a faithful and industrious servant of the Honorable company". See Gokhale, Surat In The Seventeenth Century, idk 121.
  6. Makrand Mehta, Indian Merchants and Entrepreneurs in Historical Perspective, (Delhi: Academic Foundation, 1991), p. 84. However, Gokhale claims the gold chain was worth £150. This is hardly believable. See Gokhale, Surat In The Seventeenth Century, p. 121
  7. Gokhale, Surat In The Seventeenth Century, p. 48.
  8. For an account of the protest, and the eventual migration of hundreds of hindu businessmen from Surat to Bombay, see: Mehta, Indian Merchants and Entrepreneurs in Historical Perspective, pp 78-83. Apart from a printing error, which would suggest that Parekh lived to be over 80 years old, this account appears to be accurate.
  9. Mehboob Desai, Bhimji Parekh, (Divy Bhasakar New Paper, Gujarati, Ahmedabad) p.4,
  10. Gokhale, Surat In The Seventeenth Century, p. 85
  11. quoted in Priolkar, The Printing Press in India, p. 29
  12. Priolkar, The Printing Press in India, pp. 30-32
  13. quoted in Priolkar, The Printing Press in India, p. 30
  14. Priolkar, The Printing Press in India, p. 30-1
  15. Priolkar, The Printing Press in India, p. 31
  16. Priolkar, The Printing Press in India, pp. 31-32. Against the Englishman’s apparent lack of training, Gokhale contests that the "Englishman refused to impart his skill to Indians." Gokhale, however, does not cite any sources to substantiate his opinion. See Gokhale, Surat In The Seventeenth Century, pp. 121, 145.
  17. Priolkar, The Printing Press in India, p. 32
  18. ೧೮.೦ ೧೮.೧ Quoted in Priolkar, The Printing Press in India, p. 33