ಸದಸ್ಯ:Kavitha G. Kana/ನನ್ನ ಪ್ರಯೋಗಪುಟ3

ಟೆಂಪ್ಲೇಟು:Infobox ಮಿಲಿಟರಿ ಸಂಘರ್ಷ ಟೆಂಪ್ಲೇಟು:Campaign box ಭಾರತ 1857 ಆಗ್ರಾ ಕದನವು ತುಲನಾತ್ಮಕವಾಗಿ ಚಿಕ್ಕದಾಗಿದೆ ಆದರೆ 1857ರ ಭಾರತೀಯ ದಂಗೆಯ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ದೀರ್ಘಾವಧಿಯ ಮುತ್ತಿಗೆಯ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಇದು ನಿರ್ಣಾಯಕ ಕ್ರಮವಾಗಿತ್ತು.

ದಂಗೆಯ ಆರಂಭಿಕ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ, ಆಗ್ರಾದ ಸುತ್ತಲಿನ ಗ್ರಾಮಾಂತರವು ವ್ಯಾಪಕ ಅಸ್ವಸ್ಥತೆಗೆ ಒಳಗಾಯಿತು. ಅನೇಕ ಈಸ್ಟ್ ಇಂಡಿಯಾ ಕಂಪನಿಯ ಆಡಳಿತಗಾರರು ಮತ್ತು ಅವರ ಕುಟುಂಬಗಳು ಮತ್ತು ಸೇವಕರು [[೧]]ಯ ರಕ್ಷಣೆಗೆ ಓಡಿದರು. ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಅಧಿಕಾರಿಗಳ ವಿರುದ್ಧ ದಂಗೆಯೆದ್ದ ಸಿಪಾಯಿಗಳಿಂದ ಕೂಡಿದ ಬಂಡಾಯ ಸೈನ್ಯವು ಆಗ್ರಾವನ್ನು ಸಮೀಪಿಸಿದಾಗ ರಕ್ಷಣಾ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಿಂದ (ಗ್ಯಾರಿಸನ್‌) ಒಂದು ದಾಳಿಯನ್ನು ವಿಫಲಗೊಳಿಸಿದರು, ಅದು ಅಸಮರ್ಥವಾಗಿ ವಯಸ್ಸಾದ ಅಧಿಕಾರಿಗಳ ನೇತೃತ್ವದಲ್ಲಿತ್ತು. ಆದಾಗ್ಯೂ, ಅವರು ಕೋಟೆಯ ಮೇಲೆ ದಾಳಿ ಮಾಡಲು ಅಗತ್ಯವಾದ ಭಾರೀ ಫಿರಂಗಿಗಳ ಕೊರತೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದರು ಮತ್ತು ದೆಹಲಿಯಲ್ಲಿ ಚಕ್ರವರ್ತಿ ಬಹದ್ದೂರ್ ಷಾ ಜಾಫರ್ ಅವರ ನಾಮಮಾತ್ರ ನಾಯಕತ್ವದ ಚಳುವಳಿಯನ್ನು ಮಾಡಿದ ಬಂಡುಕೋರರನ್ನು ಸೇರಲು ತೆರಳಿದರು.

ಕೆಲವು ತಿಂಗಳು, ಬ್ರಿಟಿಷರು ಕೋಟೆಯೊಳಗೆ ಈ ಕ್ರಮಬಧ್ದವಲ್ಲದ ಮುತ್ತಿಗೆಯನ್ನು ಸಹಿಸಿಕೊಂಡರು. ಕೋಟೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ಬ್ರಿಟಿಷ್ ನಾಯಕರು ಬಂಡುಕೋರರ ವಿರುದ್ಧ ಯಾವುದೇ ನಿರ್ಣಾಯಕ ಕ್ರಮವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ. ದೆಹಲಿಯ ಮುತ್ತಿಗೆಯು ಬ್ರಿಟಿಷ್ ವಿಜಯದಲ್ಲಿ ಕೊನೆಗೊಂಡಾಗ, ಬ್ರಿಟಿಷರು ದೆಹಲಿಯಿಂದ ಹಿಮ್ಮೆಟ್ಟುವ ಬಂಡುಕೋರರ ದಾಳಿಗೆ ಹೆದರಿದರು ಮತ್ತು ಸಹಾಯಕ್ಕಾಗಿ ಹತ್ತಿರದ ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಕಾಲಮ್‍ನ ಕಮಾಂಡರ್‌ಗೆ ಮನವಿ ಮಾಡಿದರು. ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಕಾಲಮ್‍ ಕೋಟೆಯನ್ನು ಬಿಡುಗಡೆಗೊಳಿಸಿ ಕೋಟೆಯ ಹೊರಗೆ ಶಿಬಿರವನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಿತು. ಆಶ್ಚರ್ಯಕರವಾಗಿ ಭಾರತೀಯ ಬಂಡುಕೋರರು ದಾಳಿ ಮಾಡಿ ಸಂಪೂರ್ಣ ವಿಜಯವನ್ನು ಸಾಧಿಸಿದರು, ಆದರೆ ಬ್ರಿಟಿಷರ ಯುದ್ಧ-ಕಠಿಣ ಪಡೆಗಳು ಒಟ್ಟುಗೂಡಿ ಮತ್ತು ಬಂಡುಕೋರರನ್ನು ಸೋಲಿಸಿ ಚದುರಿಸಿದವು. ಇದು ಹಿಂದೆ ಬಂಡಾಯಗಾರರ ಕೈಯಲ್ಲಿದ್ದ ಉತ್ತರ ಭಾರತದ ಭೂಪ್ರದೇಶಗಳಾದ್ಯಂತ ಪೂರ್ವದಿಂದ ಪಶ್ಚಿಮಕ್ಕೆ ದುರ್ಬಲ ಸಂವಹನಗಳನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಲು ಮತ್ತು ಲಕ್ನೋದ ಪ್ರಮುಖ ಪರಿಹಾರಕ್ಕಾಗಿ ಸೈನ್ಯವನ್ನು ಕೇಂದ್ರೀಕರಿಸಲು ಬ್ರಿಟಿಷರಿಗೆ ಅವಕಾಶ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟಿತು.

ಹಿನ್ನೆಲೆ

ಆಗ್ರಾ ನಗರ ಮತ್ತು ಕೋಟೆಯು ತಾಜ್ ಮಹಲ್ ಹತ್ತಿರ ಯಮುನಾ ನದಿಯ ತೀರದಲ್ಲಿದೆ. ದಂಗೆ ಭುಗಿಲೇಳುವ ಮೊದಲು, ಆಗ್ರಾವು ವಾಯವ್ಯ ಪ್ರಾಂತ್ಯಗಳೆಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಡುತ್ತಿದ್ದ ಆಡಳಿತದ ಕೇಂದ್ರವಾಗಿತ್ತು (ಮತ್ತೆ ಹುಟ್ಟಿಕೊಂಡ ಫ್ರಾಂಟಿಯರ್ ಪ್ರಾಂತ್ಯ ಬೇರೆಯಾಗಿರುತ್ತದೆ). ಈ ಪ್ರಾಂತ್ಯದ ಲೆಫ್ಟಿನೆಂಟ್ ಗವರ್ನರ್ ಜಾನ್ ರಸೆಲ್ ಕೊಲ್ವಿನ್. ಮಿಲಿಟರಿ ಕಂಟೋನ್ಮೆಂಟ್‌ಗಳಲ್ಲಿ 3 ನೇ ಬೆಂಗಾಲ್ ಫ್ಯುಸಿಲಿಯರ್ಸ್ ( ಈಸ್ಟ್ ಇಂಡಿಯಾ ಕಂಪನಿಯ ಸೈನ್ಯದ ಪದಾತಿಸೈನ್ಯದ "ಯುರೋಪಿಯನ್" ರೆಜಿಮೆಂಟ್), ಶ್ವೇತ ಪಡೆಗಳಿಂದ ಕೂಡಿದ ಫಿರಂಗಿದಳದ ಬ್ಯಾಟರಿ ಮತ್ತು ಬಂಗಾಳ ಸ್ಥಳೀಯ ಪದಾತಿ ದಳದ 44 ನೇ ಮತ್ತು 67 ನೇ ರೆಜಿಮೆಂಟ್‌ಗಳು ಹತ್ತಿರದಲ್ಲಿ ನೆಲೆಗೊಂಡಿವೆ. ಹೊಸದಾಗಿ ಸೇರ್ಪಡೆಗೊಂಡ 3 ನೇ ಬೆಂಗಾಲ್ ಫ್ಯುಸಿಲಿಯರ್ಸ್ವ, ಇವರ ಬಳಿ ಹೆಚ್ಚಿನ ಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಅನಾರೋಗ್ಯದ ಮತ್ತು ಒಗ್ಗಿಕೊಳ್ಳದ ಪುರುಷರ ಪಟ್ಟಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದರು.. ವಯಸ್ಸಾದ ಬ್ರಿಗೇಡಿಯರ್ ಪೊಲ್ವ್ಹೆಲ್ ಮಿಲಿಟರಿ ಕಮಾಂಡರ್ ಆಗಿದ್ದರು. ಈಸ್ಟ್ ಇಂಡಿಯಾ ಕಂಪನಿಯ ಕ್ರಮಗಳು ಮತ್ತು ಸುಧಾರಣೆಗಳು ಭಾರತೀಯ ಸಮಾಜಕ್ಕೆ ಮತ್ತು ತಮ್ಮದೇ ಆದ ಜಾತಿ ಮತ್ತು ಸ್ಥಾನಮಾನಕ್ಕೆ ಧಕ್ಕೆ ತರುತ್ತಿವೆ ಎಂದು ಹೆದರಿದ ಬಂಗಾಳದ ಸೇನೆಯ ಸಿಪಾಯಿಗಳು (ಭಾರತೀಯ ಸೈನಿಕರು) ಹಲವಾರು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಹಿಂಜರಿಯುತ್ತಿತ್ತು. 1857 ರ ಆರಂಭಿಕ ತಿಂಗಳುಗಳಲ್ಲಿ ಅಶಾಂತಿಯು ಹೆಚ್ಚಿದ ನಂತರ, ಮೀರತ್‌ನಲ್ಲಿನ ಸಿಪಾಯಿಗಳು 10 ಮೇ 1857 ರಂದು ದಂಗೆಯನ್ನು ಮುರಿದು ದೆಹಲಿಗೆ ತೆರಳಿದರು. ತರುವಾಯ ಅವರು ತಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಸೇರಲು ಮತ್ತು ಚಕ್ರವರ್ತಿ ಬಹದ್ದೂರ್ ಷಾ ಜಾಫರ್ ರಾಷ್ಟ್ರವ್ಯಾಪಿ ದಂಗೆಯನ್ನು ಮುನ್ನಡೆಸಲು ಹೆಚ್ಚಿನ ಸಿಪಾಯಿಗಳನ್ನು ಕರೆದರು. ನಗರವು ಶೀಘ್ರದಲ್ಲೇ ಬಂಡುಕೋರರ ವಶವಾಯಿತು. ಮೇ 16 ರಂದು, ನಗರದಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ವಿಫಲರಾದ 52 ಬ್ರಿಟಿಷ್ ನಿರಾಶ್ರಿತರನ್ನು ರಾಜನ ಅರಮನೆಯ ಮುಂದೆ ಗಲ್ಲಿಗೇರಿಸಲಾಯಿತು.

ದಂಗೆಯ ಸುದ್ದಿ ತ್ವರಿತವಾಗಿ ಹರಡಿತು. ದೆಹಲಿಯನ್ನು ವಶಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಮೊದಲು ಕಳುಹಿಸಲಾದ ಟೆಲಿಗ್ರಾಫ್ ಸಂದೇಶಗಳಿಂದ ಬ್ರಿಟಿಷರಿಗೆ ಎಚ್ಚರಿಕೆ ನೀಡಲಾಯಿತು, ಆದರೆ ಭಾರತೀಯ ಸಂದೇಶವಾಹಕರು ಮತ್ತು ಇತರ ಪ್ರಯಾಣಿಕರು ಘಟನೆಗಳ ಉತ್ಸಾಹಭರಿತ ಆವೃತ್ತಿಗಳನ್ನು ತ್ವರಿತವಾಗಿ ಹರಡಿದರು. ಕೊಲ್ವಿನ್ ಮೇ 17 ರಂದು ಸಭೆಯನ್ನು ಕರೆದರು. ಈಸ್ಟ್ ಇಂಡಿಯಾ ಕಂಪನಿಯ ಆಡಳಿತಗಾರರು ಮತ್ತು ಅವರ ಕುಟುಂಬಗಳನ್ನು ಆಗ್ರಾ ಕೋಟೆಗೆ ಹಿಂತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವುದು ಅವರ ಮೊದಲ ಪ್ರವೃತ್ತಿಯಾಗಿತ್ತು ಆದರೆ ಮುಖ್ಯ ಮ್ಯಾಜಿಸ್ಟ್ರೇಟ್ ರಾಬರ್ಟ್ ಡ್ರಮ್ಮಂಡ್ ಸೇರಿದಂತೆ ಇತರರು ಮನವೊಲಿಸಿದರು, ಸಿಪಾಯಿಗಳ ನಿಷ್ಠೆಯು ಅನುಮಾನಾಸ್ಪದವಾಗಿದ್ದರೂ, ಪ್ರಾಂತ್ಯದ ಸಾಮಾನ್ಯ ಜನರು ನಿಷ್ಠಾವಂತರಾಗಿದ್ದರು. ಬ್ರಿಟಿಷರ ಯಾವುದೇ ಭೀತಿಯ ನೋಟವು ಅಡಚಣೆಗಳನ್ನು ಉಂಟುಮಾಡುತ್ತದೆ. ವಾಸ್ತವವಾಗಿ, ದಂಗೆಯ ಸುದ್ದಿಯು ಪ್ರಾಂತ್ಯದಲ್ಲಿ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಸುವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಬಹಳ ವೇಗವಾಗಿ ಮುರಿಯಲು ಕಾರಣವಾಯಿತು. ಭಾರೀ ತೆರಿಗೆ ಮೌಲ್ಯಮಾಪನಗಳ ಮೇಲೆ ಅಸಮಾಧಾನವಿತ್ತು ಮತ್ತು ಇತರ ಅಂತರ-ಕೋಮು ದ್ವೇಷಗಳು ಶೀಘ್ರದಲ್ಲೇ ಹೊರಹೊಮ್ಮಿದವು. ಖಜಾನೆಗಳು ಮತ್ತು ಜೈಲುಗಳನ್ನು ತೊರೆದು ಸಶಸ್ತ್ರ ಪಡೆಗಳೊಂದಿಗೆ ಭಾರತೀಯ ಪೋಲೀಸ್ ಕಾವಲುಗಾರರು ಗ್ರಾಮಾಂತರಕ್ಕೆ ಸಂಚರಿಸಿದವು.

ಸಚೇತಾದಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಕಾರ್ಯಾಚರಣೆಗಳು

ಆಗ್ರಾದ ಎರಡು ಬಂಗಾಳ ಸ್ಥಳೀಯ ಪದಾತಿ ದಳಗಳ ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ತಮ್ಮ ಪುರುಷರು ನಿಷ್ಠಾವಂತರು ಎಂದು ಒತ್ತಾಯಿಸಿದರೂ, ಪುರುಷರ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿರುವ ಹುಚ್ಚುತನದ ವರ್ತನೆಯು ಮೇ 31 ರಂದು ಅವರನ್ನು ನಿಶ್ಯಸ್ತ್ರಗೊಳಿಸಲು ಬ್ರಿಟಿಷರನ್ನು ಪ್ರೇರೇಪಿಸಿತು. ನಿರಾಯುಧರಾದ ಸಿಪಾಯಿಗಳನ್ನು ಅವರ ಮನೆಗಳಿಗೆ ರಜೆಯ ಮೇಲೆ ಕಳುಹಿಸಿ ವಜಾಗೊಳಿಸಲಾಯಿತು. ಫತೇಪುರದ ದಿಕ್ಕಿನಿಂದ ದೊಡ್ಡ ಬಂಡಾಯ ಪಡೆ ಸಮೀಪಿಸುತ್ತಿದೆ ಎಂದು ಬ್ರಿಟಿಷರು ತಿಳಿದುಕೊಂಡರು. ನಿಮಾಚ್ ಮತ್ತು ನಾಸಿರಾಬಾದ್‌ನಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸಿದ್ದ ಮತ್ತು ಬಂಡಾಯಕ್ಕೆ ಸೇರಿದ ಬಂಗಾಳದ ಸ್ಥಳೀಯ ಪಡೆಗಳ ಬ್ರಿಗೇಡ್‌ಗಳನ್ನು ಈ ಪಡೆಯು ಒಳಗೊಂಡಿತ್ತು. ಸರಿಸುಮಾರು 7000 ಕಾಲಾಳುಪಡೆ, 1500 ಅಶ್ವದಳ ಮತ್ತು 8 ಬಂದೂಕುಗಳನ್ನು ಈ ಪಡೆಯು ಹೊಂದಿಕೊಂಡಿತ್ತು. ಮಾಜಿ(ಹಿಂದಿನ) ಪಳಗಿದ ಬಂಗಾಳ ಸೈನ್ಯವು ಉತ್ತಮ ತರಬೇತಿ ಪಡೆದವರು ಮತ್ತು ಸಂಘಟಿತ ಪಡೆಗಳಾಗಿದ್ದರು.

ಬ್ರಿಟಿಷರನ್ನು ಬೆಂಬಲಿಸಲೆಂದು ಕೊಟಾಹ್ ರಾಜ್ಯದಿಂದ ಬಂದ ಸೈನ್ಯದ ತುಕಡಿಯನ್ನು ಫತೇಪುರ್ ರಸ್ತೆಯನ್ನು ತಡೆಯಲು ಕಳುಹಿಸಲಾಯಿತು. ಜೂನ್ 4 ರಂದು, ಕೋಟಾ ಸೈನ್ಯದ ತುಕಡಿಯು ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಸ್ಥಳಾಂತರಗೊಂಡಿತು. ಕೊಲ್ವಿನ್ ವಿಳಂಬವಾಗಿ 6,000 ಬ್ರಿಟಿಷ್ ನಾಗರಿಕರು ಮತ್ತು ಅವರ ಕುಟುಂಬಗಳು ಮತ್ತು ಅವಲಂಬಿತರು (ಗ್ರಾಮೀಣ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿನ ಅಡಚಣೆಗಳಿಂದ ಪಲಾಯನ ಮಾಡಿದ ಅನೇಕರು ಸೇರಿದಂತೆ) ದುರ್ಬಲ ನಾಗರಿಕ ತಾತ್ಕಾಲಿಕ ವಸತಿಗ್ರಹಗಳಿಂದ ಕೋಟೆಗೆ ತೆರಳಲು ಅನುಮತಿ ನೀಡಿದರು. ಈ ಕ್ರಮವು ಎಷ್ಟು ತರಾತುರಿಯಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಭಯಭೀತರಾಗಿ ಮಾಡಲಾಗಿದೆಯೆಂದರೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ನಾಗರಿಕರು ತಮ್ಮ ಬೆಲೆಬಾಳುವ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ಮತ್ತು ಇತರ ಆಸ್ತಿಯನ್ನು ಅವರಿದ್ದಲ್ಲಿಂದಲೇ ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗಬೇಕಾಯಿತು.

ಜೂನ್ 7 ರಂದು, ಬ್ರಿಗೇಡಿಯರ್ ಪೊಲ್ವ್ಹೆಲ್ ಬಂಡಾಯ ಪಡೆಯನ್ನು ಎದುರಿಸಲು ತನ್ನ ಸೈನ್ಯವನ್ನು ಮುನ್ನಡೆಸಿದನು. ಅವರು ಸಾಕಷ್ಟು ಮದ್ದುಗುಂಡು ಮತ್ತು ನೀರನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡರು. ಪದಾತಿಸೈನ್ಯವು ಇನ್ನೂ ದಪ್ಪವಾದ ಕಡುಗೆಂಪು ಸಮವಸ್ತ್ರವನ್ನು ಧರಿಸಿದ್ದರು ಮತ್ತು ಬೇಸಿಗೆಯ ಉತ್ತುಂಗದಲ್ಲಿ ದಿನದ ಸಂಪೂರ್ಣ ಶಾಖದಲ್ಲಿ 11:00 ಗಂಟೆಗೆ ಚಳುವಳಿ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಸಚೇತಾ (ಅಥವಾ ಸರ್ಸಿಯಾ) ಹೆಸರಿನ ಹಳ್ಳಿಯು ಫತೇಪುರ್ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಾಬಲ್ಯ ಹೊಂದಿತ್ತು. Polwhele ನ ತಡವಾದ ಆರಂಭವು ಬಂಡುಕೋರರು ಅದನ್ನು ಆಕ್ರಮಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಅವಕಾಶ ಮಾಡಿಕೊಟ್ಟಿತು ಮತ್ತು ಅದರ ಕವರ್ನಿಂದ ಅವರು ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಪಡೆಯ ಮೇಲೆ ಭಾರೀ ಬೆಂಕಿಯನ್ನು ನಿರ್ದೇಶಿಸಿದರು. 3ನೇ ಬೆಂಗಾಲ್ ಫ್ಯುಸಿಲಿಯರ್ಸ್‌ಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲವರು ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಹಳ್ಳಿಯ ಮೇಲೆ ದಾಳಿ ಮಾಡಿದರೂ, ಪೋಲ್‌ವ್‌ಹೀಲ್‌ಗೆ ಕೆಲವೇ ಸಂಖ್ಯೆಯ ಮಿಲಿಷಿಯಾ ಅಶ್ವಸೈನ್ಯವಿತ್ತು, ಮತ್ತು ಬಂಡಾಯ ಅಶ್ವಸೈನ್ಯವು ಬ್ರಿಟಿಷರನ್ನು ಮೀರಿಸಿತು ಮತ್ತು ಅವರ ಹಿಂಭಾಗಕ್ಕೆ ಬೆದರಿಕೆ ಹಾಕಿತು. ಕೆಲವು ಬಂಡುಕೋರ ಅಶ್ವಸೈನ್ಯವು ಕಂಟೋನ್ಮೆಂಟ್‌ನಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ಮನೆಗಳನ್ನು ವಶಪಡಿಸಿಕೊಂಡು ಸುಟ್ಟುಹಾಕಿತು. ಆರ್ಟಿಲರಿ ಬ್ಯಾಟರಿಯ ಕಮಾಂಡರ್ ಸೇರಿದಂತೆ ಬ್ರಿಟಿಷರು ಭಾರೀ ಸಾವುನೋವುಗಳನ್ನು ಅನುಭವಿಸಿದರು ಮತ್ತು ಅವರ ಎಲ್ಲಾ ಯುದ್ಧಸಾಮಗ್ರಿಗಳನ್ನು ಖರ್ಚು ಮಾಡಿದರು. ಅವರು ಕೆಲವು ಅಸ್ವಸ್ಥತೆಗಳಲ್ಲಿ ಕೋಟೆಗೆ ಹಿಮ್ಮೆಟ್ಟಿದರು, ಒಂದು ಬಂದೂಕನ್ನು ತ್ಯಜಿಸಿದರು. ಆ ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಮತ್ತು ಸಂಜೆ, ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಸೋಲು ಆಗ್ರಾ ನಗರದೊಳಗೆ ಸಾಮಾನ್ಯ ದಂಗೆಯನ್ನು ಪ್ರೇರೇಪಿಸಿತು. ಪೊಲೀಸರು ಹಲವಾರು ಸಾವಿರ ಅಪರಾಧಿಗಳನ್ನು ಪಕ್ಷಾಂತರ ಮಾಡಿದರು ಮತ್ತು ಬಿಡುಗಡೆ ಮಾಡಿದರು, ಇದು ಸಾಮಾನ್ಯ ಅಸ್ವಸ್ಥತೆಯನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸಿತು. ಕಂಟೋನ್ಮೆಂಟ್‌ನ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಮನೆಯನ್ನು ಗುಂಪುಗಳು ಲೂಟಿ ಮಾಡಿ ಬೆಂಕಿ ಹಚ್ಚಿದವು.  : 155–156 ಈ ಮಧ್ಯೆ ಬ್ರಿಗೇಡಿಯರ್ ಪೊಲ್ವ್ಹೆಲೆ ಅವರು ತಮ್ಮ ಊಟಕ್ಕೆ ಮತ್ತು ಮಲಗಲು, ಚಿಂತಿಸದೆ ನಿವೃತ್ತರಾದರು. ಕೋಟೆಯೊಳಗೆ, ಸೈನಿಕರು ಮತ್ತು ನಾಗರಿಕರು ಸನ್ನಿಹಿತವಾದ ಆಕ್ರಮಣದ ಭಯದಿಂದ ಸಾಮಾನ್ಯ ಭಯಭೀತರಾಗಿದ್ದರು. ಆದಾಗ್ಯೂ, ಬಂಡಾಯ ಪಡೆಗೆ ಕೋಟೆಯ ಗೋಡೆಗಳನ್ನು ಭೇದಿಸಲು ಅಗತ್ಯವಾದ ಭಾರೀ ಬಂದೂಕುಗಳ ಕೊರತೆಯಿತ್ತು ಮತ್ತು ಬದಲಿಗೆ ದೆಹಲಿಯಲ್ಲಿ ಬಂಡುಕೋರರನ್ನು ಸೇರಲು ಹೊರಟಿತು.

ಮುತ್ತಿಗೆ

ನಿರಾಶ್ರಿತರು ಕೋಟೆಗೆ ಸೇರುವ ಮೊದಲು, ಕೊಲ್ವಿನ್ ನಂತರದ ಅತ್ಯಂತ ಹಿರಿಯ ನಾಗರಿಕರಾದ ರೀಡ್, ಕೋಟೆಯೊಳಗೆ ಸಾಕಷ್ಟು ನಿಬಂಧನೆಗಳನ್ನು ಸಂಗ್ರಹಿಸಲಾಗಿದೆ ಎಂದು ಖಚಿತಪಡಿಸಿಕೊಂಡರು, ಆದರೆ ನೈರ್ಮಲ್ಯ ಮತ್ತು ವೈದ್ಯಕೀಯ ಸೌಲಭ್ಯಗಳು ಕಳಪೆಯಾಗಿದ್ದವು. ಸಾಕಷ್ಟು ಗೊಂದಲ ಮತ್ತು ನಿಷ್ಪರಿಣಾಮಕಾರಿ ವಾದವಿತ್ತು. ಸಚೇತಾದಲ್ಲಿನ ಸೋಲು ಮತ್ತು ನಗರದೊಳಗಿನ ದಂಗೆಯ ನಂತರ ಬ್ರಿಟಿಷರು ಬಂಗಾಳದ ಗವರ್ನರ್ ಜನರಲ್ ಲಾರ್ಡ್ ಕ್ಯಾನಿಂಗ್‌ಗೆ ಕಳುಹಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಯಿತು. ಆಗಸ್ಟ್ ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಕ್ಯಾನಿಂಗ್‌ನ ಉತ್ತರವನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸಲಾಯಿತು. ಇದು ಪೋಲ್‌ವ್ಹೆಲ್ ಅವರನ್ನು ಅವರ ನೇಮಕಾತಿಯಿಂದ ಮುಕ್ತಗೊಳಿಸಿತು.  : 160 ವಾಡಿಕೆಯ ಪತ್ರವ್ಯವಹಾರ ಅಥವಾ ಅಪ್ರಸ್ತುತತೆಗಳೊಂದಿಗೆ ವ್ಯವಹರಿಸಲು ಒತ್ತುವ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ನಿರ್ಲಕ್ಷಿಸಿ, ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ನಿರ್ವಹಿಸಲು ಕೊಲ್ವಿನ್ ಸ್ವತಃ ಹೆಚ್ಚು ಅಸಮರ್ಥರಾಗಿದ್ದರು.  : 160–161 ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯದವರೆಗೆ ಅವರ ಆರೋಗ್ಯವು ಹದಗೆಟ್ಟಿತ್ತು ಮತ್ತು ಅವರು ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ನಿಧನರಾದರು. ಈ ಪ್ರಾಂತ್ಯದಲ್ಲಿ ಒಟ್ಟಾರೆ ಅಧಿಕಾರವನ್ನು ಬಂಗಾಳ ಇಂಜಿನಿಯರ್‌ಗಳ ಕರ್ನಲ್ ಹಗ್ ಫ್ರೇಸರ್ ನಿರ್ವಹಿಸಬೇಕೆಂದು ಭಾರತ ಸರ್ಕಾರವು ನಂತರ ನಿರ್ಧರಿಸಿತು. ಲೆಫ್ಟಿನೆಂಟ್ ಕರ್ನಲ್ ಕಾಟನ್ ಪೋಲ್ವ್ಹೆಲ್ ಅವರನ್ನು ಮಿಲಿಟರಿ ಕಮಾಂಡರ್ ಆಗಿ ಉತ್ತರಾಧಿಕಾರಿಯಾದರು ಮತ್ತು ಕೋಟೆಯೊಳಗಿನ ಅವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಮೇಲೆ ಕೆಲವು ಆದೇಶಗಳನ್ನು ವಿಧಿಸಿದರು.  : 161 ಅವರು ಸುಮಾರು 40 miles (64 km) ಅಲಿಘರ್‌ಗೆ ದಂಡಯಾತ್ರೆಯನ್ನು ನಡೆಸಿದರು ದೂರದಲ್ಲಿ ದೆಹಲಿ ಮತ್ತು ಮೀರತ್‌ಗೆ ಹೋಗುವ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿದೆ. ಈ ದಂಡಯಾತ್ರೆಯು ಯಾವುದೇ ಇತರ ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಪಡೆಗಳೊಂದಿಗೆ ಸಂಪರ್ಕ ಸಾಧಿಸಲು ವಿಫಲವಾಯಿತು ಮತ್ತು ಸ್ವಲ್ಪಮಟ್ಟಿಗೆ ಸಾಧಿಸಿತು, ಆದರೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಸೈನಿಕರ ಆರೋಗ್ಯ ಮತ್ತು ನೈತಿಕತೆಯನ್ನು ಪುನಃಸ್ಥಾಪಿಸಿತು.  : 162 ಆದಾಗ್ಯೂ, ಬ್ರಿಟಿಷರು ಪರಿಣಾಮಕಾರಿಯಾಗಿ ಕೋಟೆಗೆ ಸೀಮಿತರಾಗಿದ್ದರು, ಅದರೊಳಗೆ ಜೀವನವು ನಿಷ್ಕ್ರಿಯತೆ ಮತ್ತು ಬೇಸರದಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸಿತು.

ಪರಿಹಾರ

ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ 21 ರಂದು, ದೆಹಲಿಯ ಮುತ್ತಿಗೆಯು ಬ್ರಿಟಿಷರು ನಗರದ ಮೇಲೆ ದಾಳಿ ಮಾಡುವುದರೊಂದಿಗೆ ಕೊನೆಗೊಂಡಿತು. ಕೆಲವೇ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ, ವಿಜಯಶಾಲಿಯಾದ ಮುತ್ತಿಗೆಗಾರರು ನಗರದ ಸುತ್ತಲಿನ ಗ್ರಾಮಾಂತರವನ್ನು ಭದ್ರಪಡಿಸಿದ ಅಂಕಣಗಳನ್ನು ಆಯೋಜಿಸಿದರು. 750 ಬ್ರಿಟೀಷ್ ಮತ್ತು 1,900 ಸಿಖ್ ಮತ್ತು ಪಂಜಾಬಿ ಸೈನಿಕರನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿರುವ ಪ್ರಬಲವಾದ ಅಂಕಣವು ಇವುಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿತ್ತು: 9 ನೇ ಲ್ಯಾನ್ಸರ್‌ಗಳು, 1 ನೇ, 2 ನೇ ಮತ್ತು 5 ನೇ ಪಂಜಾಬ್ ಅಶ್ವದಳದಿಂದ ಬೇರ್ಪಡುವಿಕೆಗಳು (ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಸ್ಕ್ವಾಡ್ರನ್), ಹಾಡ್ಸನ್ಸ್ ಹಾರ್ಸ್ (ಅನಿಯಮಿತ ಲೆವಿಗಳು), 8 ನೇ ಮತ್ತು 75 ರೆಜಿಮೆಂಟ್‌ಗಳು, 2ನೇ ಮತ್ತು 4ನೇ ಪಂಜಾಬ್ ಪದಾತಿದಳದ ರೆಜಿಮೆಂಟ್‌ಗಳು, ಬೆಂಗಾಲ್ ಹಾರ್ಸ್ ಆರ್ಟಿಲರಿಯ ಎರಡು ಪಡೆಗಳು ಮತ್ತು ಬಂಗಾಳ ಫಿರಂಗಿದಳದ ಫೀಲ್ಡ್ ಬ್ಯಾಟರಿ, ಮತ್ತು 200 ಸಪ್ಪರ್ಸ್ ಮತ್ತು ಮೈನರ್ಸ್. ಕಾಲಮ್‌ನ ಕಮಾಂಡರ್ ಬ್ರಿಗೇಡಿಯರ್ ಎಡ್ವರ್ಡ್ ಗ್ರೇಥೆಡ್ (ಹಿಂದೆ 8 ನೇ (ಕಿಂಗ್ಸ್) ರೆಜಿಮೆಂಟ್‌ನ ಕಮಾಂಡಿಂಗ್ ಆಫೀಸರ್), ಅವರು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಅವರ ಕಿರಿಯ ಅಧಿಕಾರಿಗಳಿಂದ ಹೆಚ್ಚು ಗೌರವಿಸಲ್ಪಡಲಿಲ್ಲ.  : 310 ಅವರು ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ 24 ರಂದು ದೆಹಲಿಯಿಂದ ತೆರಳಿದರು. ನಗರವನ್ನು ಮುತ್ತಿಗೆ ಹಾಕಿದ ಮತ್ತು ದಾಳಿಯ ನಂತರ ಅನೇಕ ಘಟಕಗಳ ದಣಿದ ಮತ್ತು ದಣಿದ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಗಮನಿಸಿದರೆ, ಅಂಕಣವು ತುಂಬಾ ವೇಗವಾಗಿ ಚಲಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಯಿತು ಎಂದು ಹಲವಾರು ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ಆಶ್ಚರ್ಯಪಟ್ಟರು, ಆದರೆ ಎಲ್ಲಾ ಕಾಲಂನ ಸೈನಿಕರು ದೆಹಲಿಯಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಂತೋಷಪಟ್ಟರು. ದೇಹಗಳು.  : 321–322  ಗ್ರೇಡ್‌ನ ಅಂಕಣವನ್ನು ಕಾನ್‌ಪೋರ್‌ಗೆ ಸ್ಥಳಾಂತರಿಸಲು ನಿರ್ದೇಶಿಸಲಾಯಿತು. ದೆಹಲಿಯ ಕಮಾಂಡರ್‌ಗಳಿಗೆ ಔಧ್‌ನಲ್ಲಿನ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯ ಬಗ್ಗೆ ವಿವರವಾದ ಮಾಹಿತಿಯಿಲ್ಲದಿದ್ದರೂ, ಲಕ್ನೋವನ್ನು ಮುತ್ತಿಗೆ ಹಾಕಲಾಯಿತು ಮತ್ತು ಕಾನ್‌ಪೋರ್‌ಗೆ ಬೆದರಿಕೆ ಹಾಕಲಾಯಿತು ಎಂದು ತಿಳಿದುಬಂದಿದೆ. ಅಂಕಣವು ಗ್ರ್ಯಾಂಡ್ ಟ್ರಂಕ್ ರಸ್ತೆಯ ಉದ್ದಕ್ಕೂ ಚಲಿಸಿತು, ಬುಲಂದ್‌ಶಹರ್‌ನಲ್ಲಿ ಬಂಡುಕೋರರ ವಿರುದ್ಧ ತೀಕ್ಷ್ಣವಾದ ಕ್ರಮವನ್ನು ಎದುರಿಸಿತು ಮತ್ತು ಹಲವಾರು ಭಾರತೀಯ ಹಳ್ಳಿಗಳ ವಿರುದ್ಧ ವಿವೇಚನಾರಹಿತ ದಂಡನಾತ್ಮಕ ಕ್ರಮಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿತು.  : 323  ಏತನ್ಮಧ್ಯೆ, ಆಗ್ರಾದ ರಕ್ಷಕರು ದೆಹಲಿಯನ್ನು ಬಿರುಗಾಳಿ ಎಬ್ಬಿಸಿದ್ದಾರೆ ಎಂಬ ಸುದ್ದಿಯನ್ನು ಕೇಳಿ ಸಂತೋಷಪಟ್ಟರು, ಆದರೆ ದೆಹಲಿಯಿಂದ ಪಲಾಯನ ಮಾಡುವ ಬಂಡುಕೋರರು ಹತ್ತಿರದ ಮುತ್ರಾಗೆ ಬಂದಿದ್ದಾರೆ ಎಂಬ ವದಂತಿಯಿಂದ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಭಯಭೀತರಾದರು.  : 324 ತಾಜ್‌ಮಹಲ್‌ಗೆ ಭೇಟಿ ನೀಡುವ ಮೂಲಕ ಅನೇಕ ನಾಗರಿಕರು ದೆಹಲಿಯನ್ನು ವಶಪಡಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದನ್ನು ಆಚರಿಸಿದರು ಮತ್ತು ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಆಗ್ರಾಕ್ಕೆ ಹಿಂತಿರುಗಿದರು. ಮತ್ರಾದಲ್ಲಿನ ಬಂಡುಕೋರರು ಮಧ್ಯ ಭಾರತ ಮತ್ತು ಗ್ವಾಲಿಯರ್ ತುಕಡಿಯಿಂದ ಇತರ ಬಂಡುಕೋರರೊಂದಿಗೆ ಸೇರಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ಅವರು ಭಯಪಟ್ಟರು (ಬಂಗಾಳ ಸೈನ್ಯದ ಮಾದರಿಯ ಪಡೆಗಳ ವಿಭಾಗ ಆದರೆ ಗ್ವಾಲಿಯರ್‌ನ ಮಹಾರಾಜ ಜಯಜಿರಾವ್ ಸಿಂಧಿಯಾ ಅವರ ಸೇವೆಯಲ್ಲಿದೆ, ಇದು ದಂಗೆ ಪ್ರಾರಂಭವಾದ ಕೂಡಲೇ ಸೇರಿತು) ಮತ್ತು ಆಗ್ರಾ ಚಂಡಮಾರುತ. ಅವರು ಗ್ರೇಡ್‌ಗೆ ತುರ್ತು ವಿನಂತಿಗಳ ಅನುಕ್ರಮವನ್ನು ಕಳುಹಿಸಿದರು.

ಕದನ

ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಈ ಮನವಿಗಳಿಂದ ತತ್ತರಿಸಿದ ಗ್ರೇಥೆಡ್ ಜಿಲ್ಲೆಯ ನಿಯಂತ್ರಣವನ್ನು ಕಾಪಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಅಲಿಗಢದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ತುಕಡಿಯನ್ನು ತೊರೆದರು ಮತ್ತು ಅವನ ಪಡೆಗಳು ಮತ್ತು ಆನೆಗಳು, ಒಂಟೆಗಳು ಮತ್ತು ಎತ್ತಿನ ಬಂಡಿಗಳ ದೊಡ್ಡ ರೈಲನ್ನು 44 miles (71 km) ನಡೆಸಿದರು. ಇಪ್ಪತ್ತೆಂಟು ಗಂಟೆಗಳಲ್ಲಿ ಆಗ್ರಾಕ್ಕೆ.  : 323 ಅವರು ಆಗಸ್ಟ್ 10 ರಂದು ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಆಗಮಿಸಿದರು ಮತ್ತು ದೋಣಿಗಳ ಸೇತುವೆಯ ಮೂಲಕ ಯಮುನಾವನ್ನು ದಾಟಿದರು. ಅವರ ಪಡೆಗೆ ಗ್ಯಾರಿಸನ್‌ನಿಂದ ತಂಪಾದ ಸ್ವಾಗತ ದೊರೆಯಿತು. ಧರಿಸಿದ್ದ ಖಾಕಿ ಡ್ರೆಸ್‌ನಲ್ಲಿದ್ದ ಅವನ ಯುದ್ಧ-ದಣಿದ ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಪಡೆಗಳು ಮೊದಲಿಗೆ ಕೆಲವು ನಾಗರಿಕ ಮಹಿಳೆಯರಿಂದ ಅಫ್ಘಾನ್ ಬುಡಕಟ್ಟು ಜನಾಂಗದವರೆಂದು ತಪ್ಪಾಗಿ ಗ್ರಹಿಸಲ್ಪಟ್ಟವು. ಇದಕ್ಕೆ ವ್ಯತಿರಿಕ್ತವಾಗಿ ಅನೇಕ ನಾಗರಿಕರು ಫ್ಯಾಶನ್ ಮತ್ತು ಅಚ್ಚುಕಟ್ಟಾಗಿ ಧರಿಸಿದ್ದರು, ಮತ್ತು ಗ್ಯಾರಿಸನ್ ಸೈನಿಕರು ಇನ್ನೂ ಕಡುಗೆಂಪು ಸಮವಸ್ತ್ರದಲ್ಲಿ ಪೈಪ್‌ಲೇಟ್ ಮಾಡಿದ ಬಿಳಿ ಬೆಲ್ಟ್‌ಗಳೊಂದಿಗೆ ಅದ್ಭುತವಾಗಿದ್ದರು.  : 43  ಅವರ ಹಿಂದಿನ ಭಯದ ಸ್ಥಿತಿಯಿಂದ ಚೇತರಿಸಿಕೊಂಡ ನಂತರ, ಗ್ಯಾರಿಸನ್‌ನ ಹಿರಿಯ ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ಈಗ ಗ್ರೇಥೆಡ್‌ಗೆ ಭರವಸೆ ನೀಡಿದರು, ಅವರ ವಿಧಾನದ ಸುದ್ದಿಯ ಮೇಲೆ, ಬಂಡುಕೋರರು 9 miles (14 km) ಹೊಳೆ ಖಾರ ನಡ್ಡಿಯ ಮೂಲಕ ಹಿಮ್ಮೆಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ. ದೂರದ. ಹಿಂದಿನ ರಾತ್ರಿ ಪುರುಷರ ದೊಡ್ಡ ದೇಹಗಳ ಮೆರವಣಿಗೆಯ ಶಬ್ದಕ್ಕೆ ತನ್ನ ಅಧಿಕಾರಿಗಳನ್ನು ಎಚ್ಚರಿಸಿದ ಒಬ್ಬ ಸೆಂಟ್ರಿ ನಿರ್ಲಕ್ಷಿಸಲ್ಪಟ್ಟನು.  : 323 ಆದ್ದರಿಂದ ಗ್ರೇಥೆಡ್‌ನ ದಣಿದ ಬ್ರಿಗೇಡ್ ಸುಮಾರು 1.5 miles (2.4 km) ಪರೇಡ್ ಮೈದಾನಕ್ಕೆ ಸಾಗಿತು. ಕೋಟೆಯಿಂದ, ಮತ್ತು ಶಿಬಿರವನ್ನು ಪಿಚ್ ಮಾಡಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು. ಕವಾಯತು ಮೈದಾನದ ಮುಂದೆ ಯಾವುದೇ ಸಮೀಪಿಸುತ್ತಿರುವ ಶತ್ರುವನ್ನು ಕಣ್ಣಿಗೆ ಬೀಳದಂತೆ ಮರೆಮಾಡುವ ಎತ್ತರದ ರಾಗಿ ತರಹದ ಬೆಳೆಯಾದ ಬಾಜ್ರಾ ಹೊಲಗಳು ಇದ್ದರೂ ಅವರು ಪಿಕೆಟ್ ಅಥವಾ ಸೆಂಟ್ರಿಗಳನ್ನು ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಡಲಿಲ್ಲ. ಡೇರೆಗಳು ಮತ್ತು ಸರಬರಾಜುಗಳೊಂದಿಗೆ ಕಾಲಮ್‌ನ ಸಾಮಾನು ಸರಂಜಾಮು ಪ್ರಾಣಿಗಳು ಇನ್ನೂ ಆಗಮಿಸುತ್ತಿದ್ದವು ಮತ್ತು ಕೋಟೆಯ ಅನೇಕ ನಿವಾಸಿಗಳು ಮತ್ತು ನಗರದ ನಿವಾಸಿಗಳು ಗ್ರೇಥೆಡ್‌ನ ಪಡೆಗಳನ್ನು ವೀಕ್ಷಿಸಲು ಹೋದರು. ಗ್ರೇಟೆಡ್ ಮತ್ತು ಅವರ ಸಿಬ್ಬಂದಿ ಕೋಟೆಯಲ್ಲಿ ಉಪಹಾರ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಹೋದರು. ಜಗ್ಲರ್‌ಗಳ ಗುಂಪು 9 ನೇ ಲ್ಯಾನ್ಸರ್‌ಗಳು ಮತ್ತು ಪಂಜಾಬ್ ಅಶ್ವಸೈನ್ಯವನ್ನು ಸಮೀಪಿಸಿತು, ಹಠಾತ್ತಾಗಿ ತಮ್ಮನ್ನು ಮುಸ್ಲಿಂ ಮತಾಂಧರು ಎಂದು ಬಹಿರಂಗಪಡಿಸಿದರು, ಕತ್ತಿಗಳನ್ನು ಎಳೆಯುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಅಶ್ವಸೈನಿಕರನ್ನು ಕಡಿಯುತ್ತಾರೆ.  : 325 ಅದೇ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ದಂಗೆಕೋರ ಅಶ್ವಸೈನ್ಯದ ಎರಡು ಪಡೆಗಳು ಬಜ್ರಾದಿಂದ ಹೊರಬಂದವು ಮತ್ತು ಕೆಲವು ಕಾಲಮ್ಗಳನ್ನು ಕೈಯಿಂದ ಕೈಯಿಂದ ತೊಡಗಿಸಿಕೊಂಡವು, ಹಲವಾರು ಭಾರೀ ಬಂದೂಕುಗಳಿಂದ ಗುಂಡು ಹಾರಿಸಲಾಯಿತು. ಸಾಮಾನು ಸರಂಜಾಮು ವಾಹನಗಳ ಚಾಲಕರು ಮತ್ತು ನಾಗರಿಕ ಪ್ರೇಕ್ಷಕರಲ್ಲಿ ಭಾರೀ ಭೀತಿ ಉಂಟಾಗಿದೆ. ಹಠಾತ್ ದಾಳಿಯ ಆಘಾತದ ಹೊರತಾಗಿಯೂ, ಅನುಭವಿ ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಮತ್ತು ಪಂಜಾಬಿ ಪಡೆಗಳು ಒಟ್ಟುಗೂಡಿದವು ಮತ್ತು ವಿವಿಧ ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಬಟ್ಟೆ ಬಿಚ್ಚಿದವು. ಅವರು ಆಕ್ರಮಣಕಾರಿ ಅಶ್ವಸೈನ್ಯವನ್ನು ವಿಲೇವಾರಿ ಮಾಡಿದರು ಮತ್ತು ಫಿರಂಗಿದಳವು ಬಂಡುಕೋರರ ಫಿರಂಗಿ ಬೆಂಕಿಯನ್ನು ಹಿಂದಿರುಗಿಸಿತು. ಕೋಟೆಯ ಒಳಗಿರುವ ಪಡೆಗಳು ಕವಾಯತು ಮೈದಾನಕ್ಕೆ ಇಳಿದವು, ಇನ್ನೂ ತಮ್ಮ ಸ್ಮಾರ್ಟ್ ಸಮವಸ್ತ್ರದಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ತಮ್ಮ ಬ್ಯಾಂಡ್‌ಗಳನ್ನು ನುಡಿಸುತ್ತಿದ್ದವು.  : 325 ಅವರು ಬಂದಾಗ, ಬಂಡುಕೋರರು ಆಗಲೇ ಹಾರುತ್ತಿದ್ದರು. ದಂಗೆಕೋರರು ಬಹುಶಃ ಗ್ರೇಥೆಡ್‌ನ ಅಂಕಣದ ಉಪಸ್ಥಿತಿಯಿಂದ ಆಶ್ಚರ್ಯಚಕಿತರಾದರು ಮತ್ತು ಅವರು ಕೋಟೆಯ ಗ್ಯಾರಿಸನ್ ಅನ್ನು ಮಾತ್ರ ಎದುರಿಸುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ಭಾವಿಸಿದ್ದರು. ಪರಿಹಾರ ಕಾಲಮ್ ಬರುವುದನ್ನು ತಡೆಯಲು ಅವರು ಯಮುನೆಯ ಮೇಲಿನ ಸೇತುವೆಯನ್ನು ನಾಶಪಡಿಸಲು ಆದೇಶವನ್ನು ನೀಡಿದ್ದರು, ಆದರೆ ಇದನ್ನು ಮಾಡಲಾಗಿಲ್ಲ. ಗ್ರೇಟೆಡ್ ಸಾಮಾನ್ಯ ಮುಂಗಡಕ್ಕೆ ಆದೇಶಿಸಿದರು. ಗ್ಯಾರಿಸನ್‌ನ ಲೆಫ್ಟಿನೆಂಟ್ ಕರ್ನಲ್ ಕಾಟನ್, ಗ್ರೇಥೆಡ್‌ಗೆ ಹಿರಿಯರೆಂದು ಭಾವಿಸಲಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಸ್ವಲ್ಪ ವಿಳಂಬದ ನಂತರ ಅವರು ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ವಿವರಿಸಿದಾಗ, ಮುಂಗಡವು ಪ್ರಾರಂಭವಾಯಿತು, ಮುಂದೆ ಚಕಮಕಿದಾರರ ಸಾಲಿನಲ್ಲಿ ಸಂಪೂರ್ಣ ಪಡೆ. 4 miles (6.4 km), ಅವರು ಬಂಡುಕೋರರ ಕೈಬಿಟ್ಟ ಶಿಬಿರವನ್ನು ತಲುಪಿದರು, ಅಲ್ಲಿ ಪದಾತಿಸೈನ್ಯವು ಸ್ಥಗಿತಗೊಂಡಿತು. ಅಶ್ವಸೈನ್ಯವು ಅನ್ವೇಷಣೆಯನ್ನು ನಿರ್ವಹಿಸಿತು, ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಖಾರ ನಾಡಿಯನ್ನು ತಲುಪಿತು. ಬಂಡುಕೋರರು ಕೈಬಿಟ್ಟಿದ್ದ ಹದಿಮೂರು ಬಂದೂಕುಗಳನ್ನು ಅವರು ವಶಪಡಿಸಿಕೊಂಡರು.

ಸಾವುನೋವುಗಳು

ಗ್ರೇಥೆಡ್‌ನ ಅಶ್ವಸೈನ್ಯವು ಪಲಾಯನಗೈದ ಬಂಡುಕೋರರಲ್ಲಿ ಕೆಲವರನ್ನು ಕಡಿದುಹಾಕಿದರೂ, ಇತರ ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷದರ್ಶಿಗಳ ಖಾತೆಗಳು ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಶಿಬಿರದ ಮುಂಭಾಗದ ನೆಲವು ಮೃತ ದೇಹಗಳಿಂದ ದಟ್ಟವಾಗಿ ಹರಡಿಕೊಂಡಿದೆ ಎಂದು ನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತದೆ.  : 326 ಬ್ರಿಟಿಷರು ಸ್ವತಃ 12 ಮಂದಿಯನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡರು, 54 ಮಂದಿ ಗಾಯಗೊಂಡರು ಮತ್ತು 2 ಮಂದಿ ಕಾಣೆಯಾದರು, ಜೊತೆಗೆ 20 ಕ್ಯಾಂಪ್ ಅನುಯಾಯಿಗಳು ಕೊಲ್ಲಲ್ಪಟ್ಟರು ಮತ್ತು ಗಾಯಗೊಂಡರು.

ಫಲಿತಾಂಶಗಳು

ಈ ಸಣ್ಣ ಆದರೆ ಉಗ್ರ ಕ್ರಮವು ದೆಹಲಿ ಮತ್ತು ಕಾನ್‌ಪೋರ್ ನಡುವೆ ಬ್ರಿಟಿಷರಿಗೆ ಸಂಘಟಿತ ವಿರೋಧವು ಮುರಿಯಿತು. ವಿಜಯದ ನಂತರ, ಗ್ಯಾರಿಸನ್‌ನ ಕಮಾಂಡರ್‌ಗಳು ತಮ್ಮ ಹಿಂದಿನ ಭೀತಿಯ ಸ್ಥಿತಿಗೆ ಮರಳಿದರು ಮತ್ತು ಗ್ವಾಲಿಯರ್‌ನಿಂದ ಬಂಡುಕೋರರ ವಿರುದ್ಧ ಆಗ್ರಾವನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಲು ಗ್ರೇಥೆಡ್ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಉಳಿಯಲು ಬಯಸಿದ್ದರು. ಆದಾಗ್ಯೂ, ಗಂಗಾ ಮತ್ತು ಯಮುನಾ ನದಿಗಳ ನಡುವಿನ ಪ್ರದೇಶವನ್ನು ತೆರವುಗೊಳಿಸಲು ತನ್ನ ಮೂಲ ಆದೇಶಗಳನ್ನು ಕೈಗೊಳ್ಳಲು ಗ್ರೇಟ್ ಒತ್ತಾಯಿಸಿದರು. ಬುಲಂದ್‌ಶಹರ್‌ನಲ್ಲಿರುವಾಗ ಜನರಲ್ ಹೆನ್ರಿ ಹ್ಯಾವ್‌ಲಾಕ್‌ನಿಂದ ಸ್ವೀಕರಿಸಿದ ಟಿಪ್ಪಣಿಯಿಂದ ಅವರು ಮನವೊಲಿಸಿದರು, ಅವರು ಲಕ್ನೋವನ್ನು ಬಿಡುಗಡೆಗೊಳಿಸಲು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು ತುರ್ತಾಗಿ ಬಲವರ್ಧನೆ ಮತ್ತು ಸಾರಿಗೆ ಅಗತ್ಯವಿದೆ ಎಂದು ಹೇಳಿದರು. ಗ್ರೇಥೆಡ್‌ನ ಪಡೆ ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಲಕ್ನೋದ ಎರಡನೇ ವಿಮೋಚನೆಯನ್ನು ನಡೆಸಿದ ಸೈನ್ಯದ ಅಧಿಕೃತ ಭಾಗವನ್ನು ರಚಿಸಿತು.

ಮೂಲ ಸಂಪಾದನೆ

• Edwardes, Michael (1963). Battles of the Indian Mutiny. Pan Books. ISBN 0-330-02524-4.
• Hibbert, Christopher (1978). The Great Mutiny. Penguin Books. ISBN 0-14-004752-2.