ರಾಜಿಂದರ್ ಕೌರ್ ಭಟ್ಟಾಲ್

ರಾಜಿಂದರ್ ಕೌರ್ ಭಟ್ಟಾಲ್ (೩೦ ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ ೧೯೪೫) ಭಾರತೀಯ ರಾಜಕಾರಣಿ ಮತ್ತು ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಸದಸ್ಯೆ. ಅವರು ೧೯೯೬ ರಿಂದ ೧೯೯೭ ರವರೆಗೆ ಪಂಜಾಬ್‌ನ ೧೪ ನೇ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಯಾಗಿ ಮತ್ತು ೨೦೦೪ ರಿಂದ ೨೦೦೭ ರವರೆಗೆ ಪಂಜಾಬ್‌ನ ೨ ನೇ ಉಪಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಯಾಗಿ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸಿದರು. ಅವರು ಪಂಜಾಬ್‌ನಲ್ಲಿ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ ಹುದ್ದೆಯನ್ನು ಅಲಂಕರಿಸಿದ ಮೊದಲ ಮತ್ತು ಇದುವರೆಗೆ ಏಕೈಕ ಮಹಿಳೆಯಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಒಟ್ಟಾರೆಯಾಗಿ ಅವರು ಭಾರತದಲ್ಲಿ ೮ ನೇ ಮಹಿಳಾ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ ಮತ್ತು ೩ ನೇ ಮಹಿಳಾ ಉಪ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಯಾಗಿದ್ದಾರೆ. ೧೯೯೨ ರಿಂದ ಅವರು ಲೆಹ್ರಾ ವಿಧಾನಸಭಾ ಕ್ಷೇತ್ರದಿಂದ ಸತತವಾಗಿ ಐದು ಬಾರಿ ಗೆದ್ದಿದ್ದಾರೆ.

ರಾಜೇಂದರ್ ಕೌರ್ ಭತ್ತಾಲ್
ಪಂಜಾಬ್ ನ ೧೪ ನೇ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ
ಅಧಿಕಾರ ಅವಧಿ ೨೧ ನವೆಂಬರ್ ೧೯೯೬ – ೧೧ ಫೆಬ್ರವರಿ ೧೯೯೭
ಪೂರ್ವಾಧಿಕಾರಿ	ಹರಚರಣ್ ಸಿಂಗ್ ಬ್ರಾರ್
ಉತ್ತರಾಧಿಕಾರಿ	ಪ್ರಕಾಶ್ ಸಿಂಗ್ ಬದಲ್
ವಿಧಾನಸಭ ಶಾಸನ ಸಭೆಯ ವಿರೋಧ ಪಕ್ಷದ ನಾಯಕಿ
ಅಧಿಕಾರ ಅವಧಿ ೧೨ ಫೆಬ್ರವರಿ ೧೯೯೭ – ೧೦ ಅಕ್ಟೋಬರ್ ೧೯೯೮
ಪೂರ್ವಾಧಿಕಾರಿ	ಸತ್ನಮ್ ಸಿಂಗ್ ಕೈಂತ್
ಉತ್ತರಾಧಿಕಾರಿ	ಚೌಧರಿ ಜಗಜಿತ್ ಸಿಂಗ್
ಅಧಿಕಾರ ಅವಧಿ ೧ ಮಾರ್ಚ್ ೨೦೦೭ – ೧೪ ಮಾರ್ಚ್ ೨೦೧೨
ಪೂರ್ವಾಧಿಕಾರಿ	ಪ್ರಕಾಶ್ ಸಿಂಗ್ ಬದಲ್
ಉತ್ತರಾಧಿಕಾರಿ	ಸುನಿಲ ಕುಮಾರ್ ಝಕಾರ್
ಪಂಜಾಬ್ ನ ೨ ನೇ ಉಪಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ , ಭಾರತ|ಪಂಜಾಬ್ ನ ದ್ವಿತೀಯ ಉಪಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ
ಅಧಿಕಾರ ಅವಧಿ ೬ ಜನವರಿ ೨೦೦೪ – ೧ ಮಾರ್ಚ್ ೨೦೦೭
ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ	ಅಮರಿಂದರ್ ಸಿಂಗ್
ಪೂರ್ವಾಧಿಕಾರಿ	ಬಲರಾಮ್ ದಾಸ್ ಟಂಡನ್
ಉತ್ತರಾಧಿಕಾರಿ	ಸುಖ್ಬೀರ್ ಸಿಂಗ್ ಬದಲ್
ವೈಯಕ್ತಿಕ ಮಾಹಿತಿ
ಜನನ	(1945-09-30) ೩೦ ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ ೧೯೪೫ ಲಾಹೋರ್, ಪಂಜಾಬ್, ಬ್ರಿಟೀಷ್ ಇಂಡಿಯಾ
ರಾಷ್ಟ್ರೀಯತೆ	ಭಾರತೀಯ
ರಾಜಕೀಯ ಪಕ್ಷ	ಕಾಂಗ್ರೆಸ್

ಆರಂಭಿಕ ಜೀವನ

ಅವರು ೩೦ ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ ೧೯೪೫ ರಂದು ಪಂಜಾಬ್‌ನ ಲಾಹೋರ್‌ನಲ್ಲಿ ಹೀರಾ ಸಿಂಗ್ ಭಟ್ಟಲ್ ಮತ್ತು ಹರ್ನಾಮ್ ಕೌರ್‌ಗೆ ಜನಿಸಿದರು. ಸಂಗ್ರೂರ್ ಜಿಲ್ಲೆಯ ಲೆಹ್ರಗಾಗಾ ಗ್ರಾಮದ ಚಂಗಲಿ ವಾಲಾದಲ್ಲಿ ಲಾಲ್ ಸಿಂಗ್ ಸಿಧು ಅವರನ್ನು ವಿವಾಹವಾದರು. ಈ ದಂಪತಿಗೆ ಇಬ್ಬರು ಮಕ್ಕಳು, ಒಂದು ಹೆಣ್ಣು ಮತ್ತು ಗಂಡು.

ರಾಜಕೀಯ ವೃತ್ತಿಜೀವನ

೧೯೯೪ ರಲ್ಲಿ, ಭಟ್ಟಲ್ ಅವರು ಚಂಡೀಗಢದಲ್ಲಿ ರಾಜ್ಯ ಶಿಕ್ಷಣ ಸಚಿವರಾಗಿದ್ದರು. ಹರ್ಚರಣ್ ಸಿಂಗ್ ಬ್ರಾರ್ ಅವರ ರಾಜೀನಾಮೆಯ ನಂತರ ಭಟ್ಟಲ್ ಅವರು ಅಧಿಕಾರ ವಹಿಸಿಕೊಂಡಾಗ ಪಂಜಾಬ್‌ನ ಮೊದಲ ಮಹಿಳಾ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಯಾದರು. ನವೆಂಬರ್ ೧೯೯೬ ರಿಂದ ಫೆಬ್ರವರಿ ೧೯೯೭ ರವರೆಗೆ ಭಾರತೀಯ ಇತಿಹಾಸದಲ್ಲಿ ಎಂಟನೇ ಮಹಿಳಾ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಯಾಗಿ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸಿದರು. ಪಂಜಾಬ್‌ನ ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಯಾಗಿ ಡಿಸೆಂಬರ್ ೧೯೯೬ ರಲ್ಲಿ, ಅವರ ಯೋಜನೆಗಳು ಸಣ್ಣ ರೈತರಿಗೆ ಕೊಳವೆ ಬಾವಿ ನೀರಾವರಿಗೆ ಉಚಿತ ವಿದ್ಯುತ್ ಅನುದಾನವನ್ನು ಒದಗಿಸುವ ಯೋಜನೆಯನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿತ್ತು.

ಪಂಜಾಬ್‌ನಲ್ಲಿ ಫೆಬ್ರವರಿ ೧೯೯೭ ರ ಅಸೆಂಬ್ಲಿ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಪಕ್ಷವು ಸೋತ ನಂತರ, ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಯಾಗಿ ಅವರ ಅವಧಿಯನ್ನು ಕೊನೆಗೊಳಿಸಿದ ನಂತರ, ಭಟ್ಟಲ್ ಅವರು ಮೇ ನಲ್ಲಿ ಸಿಂಗ್ ರಾಂಧವಾ ಅವರಿಂದ ಪಂಜಾಬ್ ಪ್ರದೇಶ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಸಮಿತಿಯ ಅಧ್ಯಕ್ಷರಾಗಿ ಅಧಿಕಾರ ವಹಿಸಿಕೊಂಡರು. ನಂತರ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ನಾಯಕರಾಗಿ ಅಕ್ಟೋಬರ್ ೧೯೯೮ ರವರೆಗೆ ಶಾಸಕಾಂಗ ಪಕ್ಷ ವಹಿಸಿದ್ದರು. ಅವರು ತಮ್ಮ ಸ್ಥಾನದಿಂದ ಹೊರಹಾಕಲ್ಪಟ್ಟು ಅವರ ಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಚೌಧರಿ ಜಗಜಿತ್ ಸಿಂಗ್ ಅವರ ಅಧಿಕಾರ ಪಡೆದರು. ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ನಾಯಕತ್ವದ ಒಳಗೊಳ್ಳುವಿಕೆಯ ಬಗ್ಗೆ ತಪ್ಪುದಾರಿಗೆಳೆಯುವ ಹೇಳಿಕೆಗಳ ಹೇಳಿಕೆಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಆಕೆಯ ಉಚ್ಚಾಟನೆಯು, ಆಕೆಯ ನಂತರ ಪಂಜಾಬ್ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಅಧ್ಯಕ್ಷರಾಗಿ ಅಧಿಕಾರ ವಹಿಸಿಕೊಂಡ ಅಮರೀಂದರ್ ಸಿಂಗ್ ಅವರೊಂದಿಗಿನ ಸುದೀರ್ಘ ವಿವಾದವನ್ನು ಅನುಸರಿಸಲಾಯಿತು ಮತ್ತು ಅವರ ಪದಚ್ಯುತಿಗೆ ಹೊಣೆಗಾರರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ೨೦೦೩ ರ ಹೊತ್ತಿಗೆ, ಭಟ್ಟಲ್ ಅವರು ಸಿಂಗ್ ಅವರನ್ನು ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ ಸ್ಥಾನದಿಂದ ತೆಗೆದುಹಾಕುವುದಾಗಿ ಸಾರ್ವಜನಿಕವಾಗಿ ಪ್ರತಿಜ್ಞೆ ಮಾಡಿದರು ಮತ್ತು ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಪಕ್ಷದ ಹತ್ತಾರು ಭಿನ್ನಮತೀಯ ಶಾಸಕರು ಬೆಂಬಲಿಸಿದರು. ವಿವಾದವು ನವದೆಹಲಿಯಲ್ಲಿ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಪಕ್ಷದ ಸೋನಿಯಾ ಗಾಂಧಿ ಉಪಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಕೇಂದ್ರ ಕಮಾಂಡ್‌ನಿಂದ ಮಧ್ಯಪ್ರವೇಶವನ್ನು ಕಂಡಿತು. ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಭಟ್ಟಾಲ್ ನೇತೃತ್ವದ ಭಿನ್ನಮತೀಯ ಗುಂಪು ಸಿಂಗ್ ಅವರನ್ನು ತೆಗೆದುಹಾಕುವುದನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ ಯಾವುದೇ ಪರಿಹಾರವನ್ನು ತಿರಸ್ಕರಿಸಿತು.

ಜನವರಿ ೨೦೦೪ ರಲ್ಲಿ, ಭಟ್ಟಲ್ ಅವರು ಪಂಜಾಬ್‌ನ ಉಪಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿ ಸ್ಥಾನವನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡರು. ಇತರ ಭಿನ್ನಮತೀಯರು ಕೂಡ ವಿಭಜನೆಯನ್ನು ಸರಿಪಡಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನದಲ್ಲಿ ಕ್ಯಾಬಿನೆಟ್‌ನಲ್ಲಿ ಪಾತ್ರಗಳನ್ನು ವಹಿಸಿಕೊಂಡರು. ಈ ರಿಯಾಯಿತಿಗಳನ್ನು ಪಡೆಯಲು ಭಿನ್ನಮತೀಯರು ಬೇಡಿಕೆಗಳನ್ನು ಇಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ನಿರಾಕರಿಸಿದ ಭಟ್ಟಾಲ್, ಸೋನಿಯಾ ಗಾಂಧಿಯವರು ಹಾಗೆ ಮಾಡುವಂತೆ ಕೇಳಿದ್ದರಿಂದ ನಾನು ಸ್ಥಾನವನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸಿದ್ದೇನೆ ಎಂದು ಹೇಳಿದರು. ಮಾರ್ಚ್ ೨೦೦೭ ರಲ್ಲಿ, ಭಟ್ಟಲ್ ಪಂಜಾಬ್ ವಿಧಾನ ಸಭಾದಲ್ಲಿ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಶಾಸಕಾಂಗ ಪಕ್ಷದ ನಾಯಕರಾದರು. ಆದಾಗ್ಯೂ, ವಿವಾದವು ಉಲ್ಬಣಗೊಂಡಿತು ಮತ್ತು ಏಪ್ರಿಲ್ ೨೦೦೮ ರಲ್ಲಿ ಪಕ್ಷದ ಹೈಕಮಾಂಡ್ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಮಧ್ಯಪ್ರವೇಶಿಸಬೇಕಾಯಿತು. ಈ ಬಾರಿ ಸಿಂಗ್ ಮತ್ತು ಭಟ್ಟಲ್ ಇಬ್ಬರೂ ತಮ್ಮ ಭಿನ್ನಾಭಿಪ್ರಾಯಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಮಾಧ್ಯಮಗಳೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡುವುದನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸುವಂತೆ ಕೇಳಿಕೊಂಡರು.

ಈ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ, ಭಟ್ಟಲ್ ಅವರು ಎಪ್ರಿಲ್ ೨೦೦೮ ರಲ್ಲಿ ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರದ ಆರೋಪಗಳಿಂದ ಆಕೆಯನ್ನು ಖುಲಾಸೆಗೊಳಿಸುವುದರೊಂದಿಗೆ ಕಾನೂನು ಕ್ರಮಕ್ಕೆ ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದರು. ಪಂಜಾಬ್ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ನಾಯಕಿಯಾಗಿ ಮುಂದುವರಿಯುತ್ತಾ, ರೈತರ ಸಾಲ ಮನ್ನಾ ಯೋಜನೆಯನ್ನು ಪರಿಚಯಿಸಲು ಪ್ರಕಾಶ್ ಸಿಂಗ್ ಬಾದಲ್ ಆಡಳಿತದ ಮೇಲೆ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿ ಒತ್ತಡ ಹೇರಿದ ಕೀರ್ತಿಯನ್ನು ಅವರು ಪಡೆದರು.

ಜೂನ್ ೨೦೧೧ ರ ಹೊತ್ತಿಗೆ, ಭಟ್ಟಲ್ ಪಂಜಾಬ್ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಶಾಸಕಾಂಗ ಪಕ್ಷದ ನಾಯಕರಾಗಿ ಉಳಿದಿದ್ದಾರೆ.

ಪಂಜಾಬ್‌ನ ಸಟ್ಲೆಜ್-ಯಮುನಾ ಜೋಡಣೆ (ಎಸ್.ವೈ.ಎಲ್) ನೀರಿನ ಕಾಲುವೆಯನ್ನು ಅಸಂವಿಧಾನಿಕವಾಗಿ ಮುಕ್ತಾಯಗೊಳಿಸಿದ ಭಾರತದ ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟ್‌ನ ತೀರ್ಪನ್ನು ವಿರೋಧಿಸಿ ರಾಜೀನಾಮೆ ಸಲ್ಲಿಸಿದ ೪೨ ಐ.ಎನ್.ಸಿ ಶಾಸಕರಲ್ಲಿ ಅವರು ಒಬ್ಬರು.