ಮುಖ್ಯ ಪುಟ/ಸಹಕಾರಿ ಕಲಿಕೆ

ಸಹಕಾರಿ ಕಲಿಕೆಯ ಶೈಕ್ಷಣಿಕ ಮತ್ತು ಸಾಮಾಜಿಕ ಅನುಭವಗಳ ಕಲಿಕೆಯ ಒಳಗೆ ತರಗತಿಯ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳನ್ನು ಸಂಘಟಿಸಲು ಗುರಿಯನ್ನು ಶೈಕ್ಷಣಿಕ ವಿಧಾನವಾಗಿದೆ. ಇಲ್ಲ ಕೇವಲ ಗುಂಪುಗಳಾಗಿ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಹೆಚ್ಚು ಸಹಕಾರಿ ಕಲಿಕೆಯ ಹೆಚ್ಚು, ಮತ್ತು ಇದು "ರೂಪಿಸುವುದಕ್ಕೆ ಧನಾತ್ಮಕ ಪರಸ್ಪರಾವಲಂಬನೆ" ಎಂದು ವಿವರಿಸಲಾಗಿದೆ. ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳ ಶೈಕ್ಷಣಿಕ ಗುರಿಗಳನ್ನು ಕಡೆಗೆ ಒಟ್ಟಾಗಿ ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಗುಂಪುಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಬೇಕು. ಪ್ರಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ಸ್ಪರ್ಧಾತ್ಮಕ ಮಾಡಬಹುದು ವೈಯಕ್ತಿಕ ಕಲಿಕೆಯ, ಭಿನ್ನವಾಗಿ, ಸಹಕಾರದಿಂದ ಕಲಿಕೆ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಇದಲ್ಲದೆ (ಇತ್ಯಾದಿ, ಪರಸ್ಪರ ಆಲೋಚನೆಗಳು ಮೌಲ್ಯಮಾಪನ ಮತ್ತೊಂದು ಕೃತಿಯ ಒಂದು ಮೇಲ್ವಿಚಾರಣೆ, ಮಾಹಿತಿಗಾಗಿ ಪರಸ್ಪರ ಕೇಳುವ) ಪರಸ್ಪರ ಸಂಪನ್ಮೂಲಗಳನ್ನು ಮತ್ತು ಕೌಶಲಗಳನ್ನು ಲಾಭ ಮಾಡಬಹುದು, ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳ ಕಲಿಕಾ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ಅನುಕೂಲ ಮಾಹಿತಿ ಇದರಿಂದಾಗಿ ಶಿಕ್ಷಕರ ಪಾತ್ರ ಬದಲಾವಣೆಗಳನ್ನು ಗುಂಪು ಯಶಸ್ವಿಯಾದರೆ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ರಾಸ್ ಮತ್ತು ಸ್ಮಿತ್ (1995) ಉನ್ನತ ದರ್ಜೆಯ ಚಿಂತನೆ ಕಾರ್ಯಗಳನ್ನು ತೆರೆದ, ಸೃಜನಶೀಲ, ಎಂದು ಬೌದ್ಧಿಕವಾಗಿ ಬೇಡಿಕೆ ಯಶಸ್ವಿ ಸಹಕಾರಿ ಕಲಿಕೆಯ ಕಾರ್ಯಗಳನ್ನು ವಿವರಿಸಲು ಮತ್ತು ಒಳಗೊಂಡಿರುತ್ತವೆ. ಐದು ಅವಶ್ಯಕ ಅಂಶಗಳನ್ನು ತರಗತಿಯ ಸಹಕಾರಿ ಕಲಿಕೆಯ ಯಶಸ್ವಿ ಒಂದಾಗಲು ಗುರುತಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಮೊದಲ ಮತ್ತು ಅತ್ಯಂತ ಪ್ರಮುಖ ಅಂಶ. ಧನಾತ್ಮಕ ಅಂತರಾವಲಂಬಿತ ಎರಡನೇ ಅಂಶ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಮತ್ತು ಗುಂಪು ಹೊಣೆಗಾರಿಕೆ ಇದೆ. ಮೂರನೇ ಅಂಶ (ಮುಖಾಮುಖಿಯಾಗಿ) ಪ್ರಾಚೀನ ಪರಸ್ಪರ ಕ್ರಿಯೆಯಾಗಿದೆ. ನಾಲ್ಕನೇ ಅಂಶ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಅಗತ್ಯವಿದೆ ಪರಸ್ಪರ ಮತ್ತು ಸಣ್ಣ ಗುಂಪು ಕೌಶಲ್ಯಗಳನ್ನು ಕಲಿಸುವುದು ಇದೆ. ಐದನೇ ಅಂಶ ಗುಂಪು ಸಂಸ್ಕರಿಸುತ್ತಿರುವ. ಜಾನ್ಸನ್ ಮತ್ತು ಜಾನ್ಸನ್ ಮೆಟಾ ವಿಶ್ಲೇಷಣೆ ಪ್ರಕಾರ ಸಹಕಾರಿ ಕಲಿಕೆಯ ಸೆಟ್ಟಿಂಗ್ಗಳನ್ನು ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ವ್ಯಕ್ತಿಗತ ಅಥವಾ ಸ್ಪರ್ಧಾತ್ಮಕ ಕಲಿಕೆ ಸೆಟ್ಟಿಂಗ್ಗಳನ್ನು ಆ, ಸಹಪಾಠಿಗಳು ಮತ್ತು ಹೆಚ್ಚು ಹೆಚ್ಚು ಸಾಮಾಜಿಕ ಬೆಂಬಲ ಗ್ರಹಿಸುತ್ತಾರೆ ಕಲಿಕೆಯ ಕಾರ್ಯಗಳನ್ನು ನಂತಹ ಹೆಚ್ಚಿನ ಸ್ವಾಭಿಮಾನ ಪಡೆಯಲು, ಉತ್ತಮ, ಕಾರಣ ಹೆಚ್ಚು ಸಾಧಿಸಲು ಹೋಲಿಸಿದರೆ.

ಇತಿಹಾಸ

ವಿಶ್ವ ಸಮರ II ಮೊದಲು, ಇಂತಹ ಅಲ್ಪೋರ್ಟ್ ವ್ಯಾಟ್ಸನ್, ಶಾ, ಮತ್ತು ಮೀಡ್ ಸಾಮಾಜಿಕ ಸಿದ್ಧಾಂತಿಗಳು ಗುಂಪು ಕೆಲಸದ ಪ್ರಮಾಣ, ಗುಣಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚು ಪರಿಣಾಮಕಾರಿ ಮತ್ತು ಪರಿಣಾಮಕಾರಿ ಎಂದು ಕಂಡುಕೊಂಡ ನಂತರ ಸಹಕಾರಿ ಕಲಿಕೆಯ ಸಿದ್ಧಾಂತದ ಸ್ಥಾಪಿಸಲು ಆರಂಭಿಸಿದರು, ಮತ್ತು ಒಟ್ಟಾರೆ ಉತ್ಪಾದಕತೆ ಕೇವಲ ಕೆಲಸ ಹೋಲಿಸಿದರೆ. ಆದರೆ, ಸಂಶೋಧಕರು ಮೇ ಮತ್ತು ಡೂಬ್ಭಾರತ ಸಹಕಾರ ಮತ್ತು ಹಂಚಿಕೆಯ ಗುರಿಗಳನ್ನು ಸಾಧಿಸಲು ಒಟ್ಟಿಗೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವ ಜನರು ಅದೇ ಗುರಿಗಳನ್ನು ಸ್ವತಂತ್ರವಾಗಿ ಶ್ರಮಿಸಿದ್ದು ಯಾರು ಹೆಚ್ಚು ಫಲಿತಾಂಶಗಳನ್ನು ಸಾಧಿಸಲು ಹೆಚ್ಚು ಯಶಸ್ವಿ ಎಂದು ಕಂಡುಬಂದಾಗ ಇದು 1937 ರವರೆಗೆ. ಇದಲ್ಲದೆ, ಅವರು ಸ್ವತಂತ್ರ ಸಾಧಕರನ್ನು ಸ್ಪರ್ಧಾತ್ಮಕ ನಡವಳಿಕೆಗಳನ್ನು ಪ್ರದರ್ಶಿಸುವ ಸಾಧ್ಯತೆ ಹೆಚ್ಚಿರುವುದು ಹೊಂದಿತ್ತು.

ಜಾನ್ ಡೀವಿ, ಕರ್ಟ್ ಲೆವಿನ್, ಮತ್ತು ಮಾರ್ಟನ್ ತತ್ವಜ್ಞಾನಿ ಡೆಉಟ್ಷ್ಗಳು ಮತ್ತು ಮನೋವಿಜ್ಞಾನಿಗಳು 1930 ರಲ್ಲಿ ಮತ್ತು 40 ರ ಸಹ ಡೀವಿ ಇದು ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಜ್ಞಾನ ಮತ್ತು ತರಗತಿಯ ಹೊರಗೆ ಬಳಸಬಹುದಾದ ಸಾಮಾಜಿಕ ಕೌಶಲ್ಯಗಳನ್ನು ಅಭಿವೃದ್ಧಿಪಡಿಸುವ ಪ್ರಮುಖ ನಂಬಿದ್ದರು, ಮತ್ತು ಅಭ್ಯಾಸ ಇಂದು ಸಹಕಾರಿ ಕಲಿಕೆಯ ಸಿದ್ಧಾಂತದ ಪ್ರಭಾವಕ್ಕೆ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವ ಸಮಾಜವಾಗಿದ್ದು . ಈ ಸಿದ್ಧಾಂತವು (ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ಶಿಕ್ಷಕ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಕೇಳುವ, ಮಾತನಾಡುವ) ಕಲಿಕೆಯ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯಲ್ಲಿ ತೊಡಗುವ ಗುಂಪುಗಳಲ್ಲಿ ಮಾಹಿತಿ ಮತ್ತು ಉತ್ತರಗಳನ್ನು ಚರ್ಚೆ ಒಟ್ಟಿಗೆ ಬದಲಿಗೆ ಮಾಹಿತಿಯನ್ನು ನಿಷ್ಕ್ರಿಯ ಸ್ವೀಕರಿಸುವ ಮೂಲಕ ಜ್ಞಾನದ ಸಕ್ರಿಯ ಸ್ವೀಕೃತದಾರರಂತೆ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಚಿತ್ರಿಸಲಾಗಿದೆ.

ಸಹಕಾರಿ ಕಲಿಕೆಯ ಗೆ ಲೆವಿನ್ ಅವರ ಕೊಡುಗೆಗಳನ್ನು ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿ ಕಲಿಕೆಯ ಗುರಿ ನಿರ್ವಹಿಸಲು ಮತ್ತು ಸಾಧಿಸಲು ಗುಂಪು ಸದಸ್ಯರ ನಡುವಿನ ಸಂಬಂಧಗಳನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸುವುದರ ವಿಚಾರಗಳನ್ನು ಆಧರಿಸಿತ್ತು. ಸಹಕಾರಿ ಕಲಿಕೆಯ ಗೆ ಡೆಉಟ್ಷ್ ಕೊಡುಗೆಯನ್ನು ಧನಾತ್ಮಕ ಸಾಮಾಜಿಕ ಪರಸ್ಪರಾವಲಂಬನೆ, ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ಸಂಘಟನೆ ಜ್ಞಾನ ಕೊಡುಗೆ ಕಾರಣವಾಗಿದೆ ಎಂದು ಐಡಿಯಾ

ಅಲ್ಲಿಂದೀಚೆಗೆ, ಡೇವಿಡ್ ಮತ್ತು ರೋಜರ್ ಜಾನ್ಸನ್ ಸಕ್ರಿಯವಾಗಿ ಸಹಕಾರಿ ಕಲಿಕೆಯ ಸಿದ್ಧಾಂತದ ಕೊಡುಗೆ ಮಾಡಲಾಗಿದೆ. 1975 ರಲ್ಲಿ, ಅವರು ಸಹಕಾರಿ ಕಲಿಕೆಯ ಸ್ಪರ್ಧಾತ್ಮಕ ಎಂದು ತೋರಿಸಿದ ಪರಸ್ಪರ ಇಚ್ಛೆಯಂತೆ, ಉತ್ತಮ ಸಂವಹನ, ಹೆಚ್ಚಿನ ಸ್ವೀಕಾರ ಮತ್ತು ಬೆಂಬಲ, ಜೊತೆಗೆ ತೋರ್ಪಡಿಸಿದರು ಗುಂಪು ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ವ್ಯಕ್ತಿಗತ ತಂತ್ರಗಳನ್ನು ಆಲೋಚನೆ ವಿವಿಧ ಹೆಚ್ಚಳಕ್ಕೆ ಒತ್ತಾಸೆ ಎಂದು ಗುರುತಿಸಲಾಗಿದೆ ಸಂವಹನವನ್ನು ಮತ್ತು ಟ್ರಸ್ಟ್ ಕೊರತೆ ಇತರರೊಂದಿಗೆ, ಹಾಗೂ ಇತರ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ತಮ್ಮ ಭಾವನಾತ್ಮಕ ಒಳಗೊಳ್ಳುವಿಕೆ ರಲ್ಲಿ.

1994 ರಲ್ಲಿ ಜಾನ್ಸನ್ ಮತ್ತು ಜಾನ್ಸನ್, ಉದಾ ಪರಿಣಾಮಕಾರಿ ಗುಂಪು ಕಲಿಕೆ, ಸಾಧನೆ, ಮತ್ತು ಉನ್ನತ-ದರ್ಜೆಯ, ಸಾಮಾಜಿಕ, ವೈಯಕ್ತಿಕ ಮತ್ತು ಜ್ಞಾನಗ್ರಹಣ ಕೌಶಲ್ಯಗಳನ್ನು (ಅಗತ್ಯ (ಧನಾತ್ಮಕ ಪರಸ್ಪರಾವಲಂಬನೆ, ವೈಯಕ್ತಿಕ ಹೊಣೆಗಾರಿಕೆ, ಮುಖ ಮುಖಿ ಪರಸ್ಪರ, ಸಾಮಾಜಿಕ ಕೌಶಲ್ಯಗಳನ್ನು ಮತ್ತು ಸಂಸ್ಕರಣೆ) 5 ಅಂಶಗಳನ್ನು ಪ್ರಕಟಿಸಿದ ಸಮಸ್ಯೆ ಪರಿಹರಿಸುವ, ತಾರ್ಕಿಕ, ನಿರ್ಧಾರಗಳು, ಯೋಜನೆ, ಸಂಘಟಿಸುವ ಮತ್ತು ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿಸುವ.