ಬಿ.ಕೆ. ಭಟ್ಟಾಚಾರ್ಯ
ಬೀರೇಂದ್ರ ಕುಮಾರ್ ಭಟ್ಟಾಚಾರ್ಯ (೧೪ ಅಕ್ಟೋಬರ್ ೧೯೨೪ - ೬ ಆಗಸ್ಟ್ ೧೯೯೭) ಒಬ್ಬ ಭಾರತೀಯ ಬರಹಗಾರ. ಅವರು ಆಧುನಿಕ ಅಸ್ಸಾಮಿ ಸಾಹಿತ್ಯದ ಪ್ರವರ್ತಕರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರು. ಅವರು ಜ್ಞಾನಪೀಠ ಪ್ರಶಸ್ತಿಯನ್ನು ಪಡೆದ ಮೊದಲ ಅಸ್ಸಾಮಿ ಬರಹಗಾರರಾಗಿದ್ದು ಇದನ್ನು ಅವರಿಗೆ ೧೯೭೯ ರಲ್ಲಿ ಅವರ 'ಮೃತ್ಯುಂಜಯ್(ಅಮರ)' ಕಾದಂಬರಿಗಾಗಿ ನೀಡಲಾಯಿತು[೧][೨] ಇವರು ೧೯೬೧ ರಲ್ಲಿ ಅಸ್ಸಾಮೀಸ್‌ನಲ್ಲಿ ಸಾಹಿತ್ಯ ಅಕಾಡೆಮಿ ಪ್ರಶಸ್ತಿಯನ್ನು ತಮ್ಮ ಅಸ್ಸಾಮೀಸ್ ಕಾದಂಬರಿ "ಐಯರುಯಿಂಗಮ್‌"ಗಾಗಿ ಸ್ವೀಕರಿಸಿದ್ದು ಇದನ್ನು ಭಾರತೀಯ ಸಾಹಿತ್ಯದ ಮೇರುಕೃತಿ ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗಿದೆ.[೩] ೨೦೦೫ ರಲ್ಲಿ ಕಥಾ ಬುಕ್ಸ್ ಪ್ರಕಟಿಸಿದ ಕೃತಿಯ ಅನುವಾದವನ್ನು 'ಲವ್ ಇನ್ ದಿ ಟೈಮ್ ಆಫ್ ಇನ್ಸರ್ಜೆನ್ಸಿ' ಎಂಬ ಶೀರ್ಷಿಕೆಯೊಂದಿಗೆ ಬಿಡುಗಡೆ ಮಾಡಲಾಯಿತು.[೪]ಭಟ್ಟಾಚಾರ್ಯ ಬರೆದ ಇನ್ನೊಂದು ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಕಾದಂಬರಿ 'ಆಯಿ (ತಾಯಿ)'.
| ಬೀರೇಂದ್ರ ಕುಮಾರ್ ಭಟ್ಟಾಚಾರ್ಯ | |
|---|---|
 | |
| ಜನನ | ೧೪ ಅಕ್ಟೋಬರ್ ೧೯೨೪ ಅಸ್ಸಾಂ, ಭಾರತ |
| ಮರಣ | ೬ ಆಗಸ್ಟ್ ೧೯೯೭ (ವಯಸ್ಸು ೭೨) |
| ವೃತ್ತಿ |
|
| ಭಾಷೆ | ಅಸ್ಸಾಮಿ |
| ರಾಷ್ಟ್ರೀಯತೆ | ಭಾರತಿಯ |
| ಪ್ರಮುಖ ಕೆಲಸ(ಗಳು) | ಮೃತ್ಯುಂಜಯ್ ಐಯರುಯಿಂಗಂ ಆಯ್ |
| ಪ್ರಮುಖ ಪ್ರಶಸ್ತಿ(ಗಳು) | ಸಾಹಿತ್ಯ ಅಕಾಡೆಮಿ ಪ್ರಶಸ್ತಿ (೧೯೬೦) ಜ್ಞಾನಪೀಠ ಪ್ರಶಸ್ತಿ (೧೯೭೯) |
ಅವರು ೧೯೮೩-೧೯೮೫ರ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಅಸ್ಸಾಂ ಸಾಹಿತ್ಯ ಸಭೆಯ (ಅಸ್ಸಾಂ ಲಿಟರರಿ ಸೊಸೈಟಿ) ಅಧ್ಯಕ್ಷರಾಗಿದ್ದರು.[೫] ೧೯೯೭ರಲ್ಲಿ ಗುವಾಹಟಿಯ ಖಾಸಗಿ ಕಾಲೇಜು ಆಸ್ಪತ್ರೆಯಲ್ಲಿ ಅಲ್ಪಕಾಲದ ಅನಾರೋಗ್ಯದ ಕಾರಣದಿಂದ ಭಟ್ಟಾಚಾರ್ಯ ನಿಧನರಾದರು.[೬]
'ರಾಮಧೇನು' ಸಂಪಾದಕ
ಬದಲಾಯಿಸಿಡಾ ಬೀರೇಂದ್ರ ಕುಮಾರ್ ಭಟ್ಟಾಚಾರ್ಯ ಅವರು ೧೯೬೦ ರಿಂದ ಅಸ್ಸಾಮಿನ ಐತಿಹಾಸಿಕ ಅಸ್ಸಾಮಿ ಸಾಹಿತ್ಯ ನಿಯತಕಾಲಿಕದ ಸಂಪಾದಕರಾಗಿ ೧೯೬೦ ರಿಂದ ಅಸ್ಸಾಂನಲ್ಲಿ ಯುವ ಸಾಹಿತ್ಯ ಪ್ರತಿಭೆಗಳನ್ನು ಅನ್ವೇಷಿಸುವ, ಪೋಷಿಸುವ ಮತ್ತು ಉತ್ತೇಜಿಸುವಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಂತ ನಿರ್ಣಾಯಕ ಜ್ಯೋತಿ-ಧಾರಕನ ಪಾತ್ರವನ್ನು ವಹಿಸಿದ್ದಕ್ಕಾಗಿ ಇಡೀ ಅಸ್ಸಾಮಿ ಆಧುನಿಕ ಸಾಹಿತ್ಯ ಕ್ಷೇತ್ರದ ಗೌರವವನ್ನು ಗಳಿಸಿದರು. ಈ ಮೈಲಿಗಲ್ಲು ಅಸ್ಸಾಮಿ ಸಾಹಿತ್ಯ ಪತ್ರಿಕೆಯ ಸಂಪಾದಕರಾಗಿ ಅವರ ಪಾತ್ರವು ಎಷ್ಟು ಪ್ರಮುಖವಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಪರಿಣಾಮಕಾರಿಯಾಗಿದೆ ಎಂದರೆ ೨೦ ನೇ ಶತಮಾನದ ಮಧ್ಯಭಾಗದಲ್ಲಿ ಅಸ್ಸಾಂನಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾದ ಸಂಪೂರ್ಣ ಅವಧಿಯನ್ನು ಅಸ್ಸಾಮಿ ಸಾಹಿತ್ಯದ "ರಾಮಧೇನು ಯುಗ" ಎಂದು ಪೂಜಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಈ "ರಾಮಧೇನು ಯುಗ" ಆಧುನಿಕ ಅಸ್ಸಾಮಿ ಸಾಹಿತ್ಯದ ಸುದೀರ್ಘ ಪಯಣದಲ್ಲಿ ಸುವರ್ಣ ಯುಗವೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗಿದೆ.
ಪ್ರಸಿದ್ಧ "ರಾಮಧೇನು ಯುಗದ" ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಡಾ ಭಟ್ಟಾಚಾರ್ಯರ ಎಲ್ಲಾ ಪ್ರಮುಖ ಆವಿಷ್ಕಾರಗಳನ್ನು ೨೦ ನೇ ಶತಮಾನದ ದ್ವಿತೀಯಾರ್ಧದ ಅಗ್ರ ಅಸ್ಸಾಮಿ ಮತ್ತು ಭಾರತೀಯ ಸಾಹಿತಿಗಳು ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಅವರ ಆಳ್ವಿಕೆಯು ಅಸ್ಸಾಮಿ ರಾಷ್ಟ್ರದ ಸಾಮಾಜಿಕ ಆತ್ಮಸಾಕ್ಷಿಯ ಮೇಲೆ ದೊಡ್ಡದಾಗಿದೆ. ಮುಂದಿನ ಅರ್ಧ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ೨೧ ನೇ ಶತಮಾನದ ಆರಂಭದವರೆಗೆ ಅಸ್ಸಾಮಿ ಸಾಹಿತ್ಯದ ವಿವಿಧ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ನಿರಾಕರಿಸಲಾಗದ ಛಾಪು ಮೂಡಿಸಿದ ರಾಮಧೇನು ಯುಗದಲ್ಲಿ ಅವರ ಪ್ರಮುಖ ಸಾಹಿತ್ಯ ಸಂಶೋಧನೆಗಳು ಲಕ್ಷ್ಮೀ ನಂದನ್ ಬೋರಾ, ಭಬೇಂದ್ರ ನಾಥ್ ಸೈಕಿಯಾ, ಸೌರವ್ ಕುಮಾರ್ ಚಾಲಿಹಾ, ನವಕಾಂತ ಬರುವಾ, ಭಾಬಾನಂದ, ದೇಕಾ, ನಿರ್ಮಲ್ ಪ್ರಭಾ ಬೊರ್ಡೊಲೊಯ್, ಪದ್ಮ ಬರ್ಕಾಟಕಿ, ಹೋಮೆನ್ ಬೊರ್ಗೊಹೈನ್, ಹಿರೇನ್ ಭಟ್ಟಾಚಾರ್ಯ, ಚಂದ್ರಪ್ರಸಾದ್ ಸೈಕಿಯಾ, ನಿಲ್ಮೋನಿ ಫುಕನ್ ಸೀನಿಯರ್, ಹಿರೇನ್ ಗೊಹೈನ್, ಮಾಮೋನಿ ರೈಸೋಮ್ ಗೋಸ್ವಾಮಿ ಮತ್ತು ಹಲವಾರು ಇತರರು. "ರಾಮಧೇನು" ಪ್ರಕಟಣೆಯನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿದ ನಂತರವೂ, ಡಾ ಭಟ್ಟಾಚಾರ್ಯರು ಪ್ರಮುಖ ಭಾರತೀಯ ಸಾಹಿತ್ಯ ವಿಮರ್ಶಕರಾಗಿ ಸಕ್ರಿಯರಾಗಿದ್ದರು ಮತ್ತು ಅಸ್ಸಾಂನಲ್ಲಿ ಅಸಾಧಾರಣ ಸಾಹಿತ್ಯಿಕ ಪ್ರತಿಭೆಗಳನ್ನು ಕಂಡುಹಿಡಿಯುವ ಧ್ಯೇಯವನ್ನು ಮುಂದುವರೆಸಿದರು. ಅವರು ೧೯೮೦ ರ ದಶಕದ ಮಧ್ಯಭಾಗದವರೆಗೆ ಸಾಹಿತ್ಯಿಕ ವಿಮರ್ಶೆ ಮತ್ತು ವಿಮರ್ಶೆಗಳನ್ನು ಬರೆಯುತ್ತಿದ್ದರು, ಅವರು ಅಪ್ರತಿಮ ಸಾಹಿತ್ಯ ಕೃತಿಗಳು ಮುಂದಿನ ಕೆಲವು ದಶಕಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಭಾವಶಾಲಿ ಬರಹಗಾರರಾಗಿ ಹೊರಹೊಮ್ಮುವ ಪ್ರಕಾಶಮಾನವಾದ ಭರವಸೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದರೆ. ೧೯೮೩ ರಲ್ಲಿ ೧೦ ನೇ ತರಗತಿಯ ಮೆಟ್ರಿಕ್ಯುಲೇಟ್ ಆಗಿ ಶಾಲಾ-ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾದ ಅವರ ಮೊದಲ ಪ್ರಕಟಿತ ಪುಸ್ತಕ "ಎಫಂಕಿ ರೋಡ್" ('ಎ ಸ್ಟಾಂಜಾ ಆಫ್ ಸನ್ಲೈಟ್') ಬಗ್ಗೆ ಅರ್ನಾಬ್ ಜಾನ್ ದೇಕಾ ಎಂಬ ಶಾಲಾ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಯು ಅವರ ಅಂತಿಮ ಸಾಹಿತ್ಯದ ಅನ್ವೇಷಣೆಯಾಗಿದೆ ಎಂದು ಡಾ.ಭಟ್ಟಾಚಾರ್ಯ ಬರೆದಿದ್ದಾರೆ. ಅವರ ಹಂಸಗೀತೆ ವಿಮರ್ಶಾತ್ಮಕ ಸಾಹಿತ್ಯ ಲೇಖನ, ಇದು ೧೯೮೭ ರಲ್ಲಿ "ಗಾಂಧರ್" ಎಂಬ ಸಾಹಿತ್ಯ ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾಯಿತು.[೭] ಇಂತಹ ಉದಾತ್ತತೆ ಮತ್ತು ನಿಷ್ಪಕ್ಷಪಾತ ಸಾಹಿತ್ಯದ ರುಜುವಾತುಗಳ ಮೂಲಕ, ಡಾ ಭಟ್ಟಾಚಾರ್ಯರು ತಮ್ಮ ಜೀವಿತಾವಧಿಯಲ್ಲಿ ಭಾರತೀಯ ಸಾಹಿತ್ಯದ ಡೊಮೇನ್‌ನಲ್ಲಿ ದಂತಕಥೆ ಮತ್ತು ಜಾನಪದದ ಭಾಗವಾದರು. ಅಸಾಧಾರಣ ಸಾಹಿತ್ಯಿಕ ಪ್ರತಿಭೆಗಳನ್ನು ಕಂಡುಹಿಡಿಯುವ ಅವರ ಕೊಡುಗೆ ಮತ್ತು ಅಂತಹ ನಿಜವಾದ ಬರಹಗಾರರ ನಿಸ್ವಾರ್ಥ ಪ್ರಚಾರದ ಮತ್ತಷ್ಟು ಕಾರ್ಯಗಳು ಅವರ ಜೀವಿತಾವಧಿಯಲ್ಲಿ ಅವರನ್ನು ದಂತಕಥೆ ಮತ್ತು ಜಾನಪದದ ಭಾಗವಾಗಿಸಿತು.
ಕೆಲಸಗಳು
ಬದಲಾಯಿಸಿಕಾದಂಬರಿಗಳು
ಬದಲಾಯಿಸಿ- ಧನಪುರ್ ಲಷ್ಕರ್ (೧೯೮೬)
- ರಾಜಪಥೆ ರಿಂಗಿಯೇ (೧೯೫೭)
- ಆಯಿ (೧೯೫೮)
- ಐಯರುಯಿಂಗಂ (೧೯೬೦) - ಸಾಹಿತ್ಯ ಅಕಾಡೆಮಿ ಪ್ರಶಸ್ತಿ ವಿಜೇತ ಕಾದಂಬರಿ
- ಸತಘ್ನಿ (೧೯೬೪)
- ಮೃತ್ಯುಂಜಯ್ (೧೯೭೯) [೮][೯][೧೦] - ಜ್ಞಾನಪೀಠ ಪ್ರಶಸ್ತಿ ವಿಜೇತ ಕಾದಂಬರಿ
- ಪ್ರತಿಪಾದ್
- ರಂಗ ಮೇಘ
- ಬಿಲ್ಲಾರಿ
- ದಾಯಿನಿ[೧೧]
- ಲೌವ್‌ ಇನ್ ದ ಟೈಮ್ ಒಫ್‌ ಇನ್‌ಜ್ಯುರಿ[೧೨]
- ಸ್ಮಶಾನದಲ್ಲಿ ಹೂವುಗಳು[೧೩]
ಇತರೆ ಕೃತಿಗಳು
ಬದಲಾಯಿಸಿ- ಕೋಲೋಂಗ್ ಆಜಿಯು ಬೋಯಿ (೧೯೬೨) - ಸಣ್ಣ ಕಥೆಗಳ ಸಂಗ್ರಹ
- ಸತ್ಸೋರಿ (೧೯೬೩) - ಸಣ್ಣ ಕಥೆಗಳ ಸಂಗ್ರಹ
- 'ಜಯಂತಿ' ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ಕವನಗಳನ್ನು ಪ್ರಕಟಿಸಿದರು.
ಉಲ್ಲೇಖಗಳು
ಬದಲಾಯಿಸಿ- ↑ "Jnanpith Laureates Official listings". Jnanpith Website. Archived from the original on 13 October 2007.
- ↑ "Jnanpith award presented". The Hindu. 25 February 2002. Archived from the original on 15 January 2016.
- ↑ George, K. M. (1997). Masterpieces of Indian literature, (Vol.1). National Book Trust. p. 19.
- ↑ "Life beyond violence, vendetta". The Hindu. 15 July 2005. Archived from the original on 26 January 2013.
{{cite news}}: CS1 maint: unfit URL (link) - ↑ "Presidents since 1917". Asam Sahitya Sabha website. Archived from the original on 1 March 2010.
- ↑ "Rediff On The NeT: Litterateur Birendra Kumar Bhattacharyya dead". Rediff. Retrieved 15 March 2022.
- ↑ Bhattacharya, Dr Birendra Kumar (Aug 1987). "Arnab Jan's Poetry : Discussion of an Initial Phase". Gandhaar. 1 (1): 14–15.
- ↑ Bhattacharyya, Birendra Kumar (1983). Mrityunjay. Translated by Bezboruah, D. N. Sterling. ISBN 9780865781351.
- ↑ "Mrityunjay". Goodreads (in ಇಂಗ್ಲಿಷ್). Retrieved 15 March 2022.
- ↑ Bhattacharya, Birendra Kumar (1980). Mṛtyun̄jaya (in Hindi). New Delhi: Nayı̄ Dillı̄ : Bhāratı̄ya Jñānapiṭha, 1980. OCLC 62923015.
{{cite book}}: CS1 maint: unrecognized language (link) - ↑ "Birendra Kumar bhattacharya". Biographical essay. Archived from the original on 6 March 2014. Retrieved 9 October 2010.
- ↑ Bhattacharyya, Birendra Kumar (2005). Love in the time of insurgency. New Delhi: Katha. ISBN 81-87649-06-2. OCLC 62493734.
- ↑ Bhattacharyya, Birendra Kumar (2016). Blossoms in the graveyard. Mitra Phukan. New Delhi, India. ISBN 978-93-85285-47-9. OCLC 964293836.
{{cite book}}: CS1 maint: location missing publisher (link)