ಸದಸ್ಯ:Vasundhari.N/ಜಾನಪದ

ನಪದವು ಎರಡು ಪದಗಳಿಂದ ಮಾಡಲ್ಪಟ್ಟ ಪದವಾಗಿದೆ - ಜನರು ಅಥವಾ ಬುಡಕಟ್ಟು ಪದ - ಒಂದು ರೀತಿಯ ಸಣ್ಣ ಪದ್ಯವನ್ನು ಸಂಧಿಯಾಗಿ ಒಟ್ಟಿಗೆ ಸೇರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ- ವ್ಯಾಕರಣದ ಪದ . ಕನ್ನಡಿಗ ಮತ್ತು ಪ್ರಾಯಶಃ ತೆಲುಗು ಜನರ ಜಾನಪದ ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಮತ್ತು ಆಡುಮಾತಿನ ಭಾಷೆಯು ಭಾಷೆಗಳು ಅಸ್ತಿತ್ವಕ್ಕೆ ಬಂದ ಸಮಯದಿಂದಲೂ ಈ ಹೆಸರಿನಿಂದ ಕರೆಯಲ್ಪಟ್ಟವು.

ನಾಲಿಗೆ

• ಗಾದೆ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ವೇದ ಸುಳ್ಳಾದರು ಗಾದೆ ಸುಳ್ಳಾಗದು ಎಂಬ ದೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ , ಅಂದರೆ ವೇದಗಳು ಪ್ರಾಯೋಗಿಕವಾಗಿ ತಪ್ಪು ಎಂದು ಸಾಬೀತುಪಡಿಸಿದರೂ, ಶ್ರೇಷ್ಠ ಮಾತುಗಳು ಎಂದಿಗೂ ತಪ್ಪಾಗುವುದಿಲ್ಲ.
• ಮದುವೆ, ಹಬ್ಬ, ಪ್ರವಾಸ ಹೀಗೆ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲೂ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಸುಗ್ಗಿಯಿಂದ ಅಡುಗೆ ಮಾಡುವವರೆಗೆ ಮಾಡುವ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಕೆಲಸದಲ್ಲೂ ಹಾಡುವ ಚಿಕ್ಕ ಹಾಡುಗಳು.
• ದಾಸಸಾಹಿತ್ಯ ಮತ್ತು ವಚನ ಸಾಹಿತ್ಯದಂತಹ ಧಾರ್ಮಿಕ ಪದಗಳು ಮತ್ತು ಬಹುಶಃ ಗುರು ಶಿಷ್ಯ ಪರಂಪರೆಯ ಸಾಹಿತ್ಯವನ್ನು ಸಹ ಈ ವಿಶಾಲ ಪದಕ್ಕೆ ಸೇರಿಸಬಹುದು, ಅದು ಕಿವಿಗಳ ಮೂಲಕ ಹಾದುಹೋಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಕಾಗದದ ಮೇಲೆ ಅಲ್ಲ . ಶಿಶುನಾಳ ಶರೀಫ, ಪುರಂದರ ದಾಸ, ಕನಕದಾಸ, ಸರ್ವಜ್ಞ ವಿಹರಿಸುವ ಸಂತರಾಗಿ ಅಗ್ರಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲುತ್ತಾರೆ.

ಪ್ರಾಯೋಗಿಕವಾಗಿ, ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಹೊಂದಿದ ಸಮಯದಿಂದಲೂ ಜನರ ಭಾಷೆಯು ಜನಪದ ಎಂದು ಹೇಳಬಹುದು ಏಕೆಂದರೆ ಉಪಭಾಷೆಗಳು ಸ್ಥಳದಿಂದ ಸ್ಥಳಕ್ಕೆ ಬಹಳವಾಗಿ ಬದಲಾಗುತ್ತವೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ಭಾಷೆಗಳು ತಮಗಾಗಿ ಲಿಪಿಯನ್ನು ಅಭಿವೃದ್ಧಿಪಡಿಸುವ ಮೊದಲು ಜನಪದವು ಮಾತನಾಡುವ ಭಾಷೆಯನ್ನು ಸೂಚಿಸಲು ಬಳಸಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಈಗಲೂ ಸಹ ದಕ್ಷಿಣ ಭಾರತದ ಎಲ್ಲಾ ಭಾಷೆಗಳು ಅಥವಾ ಬದಲಿಗೆ ಉಪಭಾಷೆಗಳು ತಮ್ಮದೇ ಆದ ಲಿಪಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ವ್ಯಾಕರಣದ ಸಂಪ್ರದಾಯವಾದಿಯಾಗಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಯಾವ ಭಾಷೆಯು ಜಾನಪದ ಭಾಷೆಗಳಿಂದ ಎಚ್ಚರಿಕೆಯಿಂದ ಸಂಯೋಜಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ ಮತ್ತು ಅವುಗಳ ಪದಗಳು ಉತ್ತಮತೆಯನ್ನು ತಲುಪುತ್ತವೆ.

ಕಲೆ

ಜಾನಪದ ಕಲೆಯನ್ನು ಪ್ರದರ್ಶಿಸುವ ಕರ್ನಾಟಕ ಸರ್ಕಾರವು ಏರ್ಪಡಿಸಿದ ಜಾತ್ರೆ ಅಥವಾ ಕೂಟ ಉತ್ಸವ .

ಜನರು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಕೃಷಿ, ಕುಂಬಾರಿಕೆ, ಕೊಯ್ಲು, ಧಾನ್ಯಗಳನ್ನು ಹಿಟ್ಟು ಮಾಡುವ ಕೆಲಸಗಳಲ್ಲಿ ಆಳವಾಗಿ ತೊಡಗಿಸಿಕೊಂಡಾಗ ಪದ್ಯಗಳನ್ನು ರಚಿಸುವ ಕಲೆ ಸಹಜವಾಗಿತ್ತು.

ಜಾತಿ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯು ಉತ್ತುಂಗದಲ್ಲಿರುವಾಗ ದೌರ್ಜನ್ಯಗಳನ್ನು ವಿರೋಧಿಸಲು ಮತ್ತು ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಾಮಾನ್ಯ ಮನುಷ್ಯನ ಮೇಲೆ ಹಾಕಲಾದ ಆಚರಣೆಗಳ ಸಂಯೋಜನೆಗಳೂ ಇದ್ದವು.

ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಜಂಗಮ ಅಥವಾ ಅಲೆದಾಡುವ ಸನ್ಯಾಸಿಗಳು ಅಥವಾ ದಾಸ ಅಥವಾ ಅಲೆದಾಡುವ ಭಕ್ತರು ತಂಬೂರಿಯನ್ನು ಹಿಡಿದಿದ್ದರು - ಶ್ಲೋಕಗಳನ್ನು ಸೇರಿಸುವ ಸಾಧನ, ಅವರು ಗಳಿಸಿದ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ಹರಡಲು ಸ್ಥಳಗಳಿಗೆ ಪ್ರಯಾಣಿಸುತ್ತಿದ್ದರು ಮತ್ತು ಭವತಿ ಭಿಕ್ಷಾ ದೇಹಿ ಎಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಡುವ ಜನರಿಂದ ಭಿಕ್ಷೆ ಸ್ವೀಕರಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಸಮಕಾಲೀನ ಇಂಗ್ಲಿಷ್‌ನಲ್ಲಿ ಸರಿಯಾದ ಪದವನ್ನು ಕಂಡುಹಿಡಿಯಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ.

ಇವುಗಳ ಹೊರತಾಗಿ ಜಾನಪದ ನೃತ್ಯ ಕಲೆಗಳು ಪದಗಳಿಗಿಂತ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿಗಳಿಗೆ ಬಣ್ಣವನ್ನು ಸೇರಿಸಿದವು ಮತ್ತು ಸಾಮೂಹಿಕ ಸಭೆಗಳಲ್ಲಿ ಜನಪ್ರಿಯವಾಗಿವೆ.

ಜನಪದ ಬಗ್ಗೆ

ಜನಪದ ಸಂಪ್ರದಾಯವನ್ನು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಅನಕ್ಷರಸ್ಥರ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿ ಎಂದು ವಿವರಿಸಲಾಗಿದೆ. ಇದು ಕರ್ನಾಟಕದ ಅಶಿಕ್ಷಿತ ಮತ್ತು ಅತ್ಯಾಧುನಿಕ ವಿಭಾಗಗಳ ವಿವಿಧ ರೂಪಗಳಲ್ಲಿನ ಜೀವನದ ಅನುಭವಗಳಿಗೆ ಪ್ರತಿಬಂಧಿಸದ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಯನ್ನು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸುತ್ತದೆ. ಜನಪದ ಸಂಪ್ರದಾಯವು ಕನ್ನಡಿಗ ತನ್ನ ಸಂತೋಷ ಮತ್ತು ದುಃಖದ ಅನುಭವಗಳನ್ನು ತಿಳಿಸುವ ಮತ್ತು ಅದನ್ನು ಇತರರೊಂದಿಗೆ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳುವ ಬಯಕೆಯನ್ನು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸುತ್ತದೆ. ಈ ಪ್ರೇರಣೆಯು ಸರಿಯಾದ ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯದಂತೆಯೇ ಇರುತ್ತದೆ. ಕರ್ನಾಟಕ ಜನಪದ ಸಂಪ್ರದಾಯವು ಬರವಣಿಗೆಯ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ ಆದರೆ ಮೌಖಿಕ ಸಂಪ್ರದಾಯದಿಂದ ಹರಡುವ ಮತ್ತು ಶಾಶ್ವತವಾದ ಮಾತನಾಡುವ ಪದ ಅಥವಾ ಹಾಡು (ಜಾನಪದ ಗೀತೆ) ರೂಪದಲ್ಲಿದೆ. ಕರ್ನಾಟಕ ಜಾನಪದ ಸಂಪ್ರದಾಯದ ಮತ್ತೊಂದು ವಿಶಿಷ್ಟ ಲಕ್ಷಣವೆಂದರೆ, ಯಾವುದೇ ವಿಷಯಗಳು ಅಥವಾ ಅನುಭವ, ಅದರ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿ ಸರಳ, ನೇರ ಮತ್ತು ಎದ್ದುಕಾಣುವ, ಕಲಾಕೃತಿ ಅಥವಾ ಆಭರಣದಿಂದ ಅಲಂಕೃತವಾಗಿದೆ, ಮತ್ತು ಸಾಂದರ್ಭಿಕವಾಗಿ ಮಾತಿನ ಅಂಕಿಅಂಶಗಳು ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡರೆ, ಅವರು ನೇರವಾದ ಭಾಷಣದಲ್ಲಿ ಮಿಂಚು ಮತ್ತು ತಾಜಾತನವನ್ನು ತೋರುತ್ತಾರೆ, ಅದು ಯಾವುದೇ ಭಾವನೆ ಅಥವಾ ಆಲೋಚನೆಯನ್ನು ನೇರವಾಗಿ ಆದರೆ ಚಿತ್ರಾತ್ಮಕವಾಗಿ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುತ್ತದೆ. ಜನಪದ ಸಾಹಿತ್ಯವು ಕನ್ನಡಿಗರ ಬದುಕನ್ನು ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಅದು ದಿನದಿಂದ ದಿನಕ್ಕೆ ಬದುಕುತ್ತಿದೆ.

ಕರ್ನಾಟಕ ಜಾನಪದ ಜಾನಪದ ಸಂಪ್ರದಾಯವು ಕನ್ನಡಿಗ ಜೀವನದ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಅಂಶಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿದ್ದರೂ ಸಹ ಸ್ಥೂಲವಾಗಿ ಮೂರು ಮುಖ್ಯ ತಲೆಗಳಾಗಿ ವರ್ಗೀಕರಿಸಬಹುದು.

1.ಜಾನಪದ ಸಾಹಿತ್ಯ

2.ಜಾನಪದಗೀತೆ, ಸಾಮಾನ್ಯ ಜನರ ಸಾಮಾನ್ಯ ಸಂತೋಷ ಮತ್ತು ದುಃಖಗಳನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುವ ಹಾಡುಗಳು. ಸೇವೆ ಮಾಡಲು ಉದ್ದೇಶಿಸಿರುವ ವಿವಿಧ ರೂಪಗಳ ಸಂದರ್ಭ ಅಥವಾ ಉದ್ದೇಶದ ವಿಷಯದ ಪ್ರಕಾರ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಉಪವಿಭಾಗಗೊಳಿಸಬಹುದು.

3.ಜಾನಪದ ರಂಗಭೂಮಿ, ಆಯ್ದ ದೇವತೆಗಳ ಹಿರಿಮೆಯನ್ನು ಆಚರಿಸಲು ಉದ್ದೇಶಿಸಿರುವ ಕವನ ಮತ್ತು ಐತಿಹಾಸಿಕ ಅಥವಾ ಪೌರಾಣಿಕ ವೀರರ ವೀರತ್ವ ಅಥವಾ ತ್ಯಾಗವನ್ನು ನಾಟಕೀಯಗೊಳಿಸುವ ಲಾವಣಿಗಳು