ಸದಸ್ಯ:Ramya739/WEP 2018-19 dec

ಅಣು

ರಸಾಯನಶಾಸ್ತ್ರ ಎಂಬುದು ಪರಮಾಣುಗಳು, ಅಣುಗಳು ಮತ್ತು ಅಯಾನುಗಳಿಂದ ಸಂಯೋಜಿತವಾಗಿರುವ ಅಂಶಗಳು ಮತ್ತು ಸಂಯುಕ್ತಗಳೊಂದಿಗೆ ಒಳಗೊಂಡಿರುವ ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಶಿಸ್ತು: ಅವುಗಳ ಸಂಯೋಜನೆ, ರಚನೆ, ಗುಣಗಳು, ನಡವಳಿಕೆ ಮತ್ತು ಇತರ ಪದಾರ್ಥಗಳೊಂದಿಗೆ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಯ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅವರು ಒಳಗೊಳ್ಳುವ ಬದಲಾವಣೆ. ಅದರ ವಿಷಯದ ವ್ಯಾಪ್ತಿಯಲ್ಲಿ, ರಸಾಯನಶಾಸ್ತ್ರವು ಭೌತಶಾಸ್ತ್ರ ಮತ್ತು ಜೀವಶಾಸ್ತ್ರದ ನಡುವಿನ ಮಧ್ಯಂತರ ಸ್ಥಾನವನ್ನು ಆಕ್ರಮಿಸುತ್ತದೆ. ಮೂಲಭೂತ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಮೂಲಭೂತ ಮತ್ತು ಅನ್ವಯಿಕ ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಶಿಸ್ತುಗಳನ್ನು ಅರ್ಥೈಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಅಡಿಪಾಯವನ್ನು ಇದು ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ನೀಡಲಾಗುತ್ತದೆ.

ರಸಾಯನಶಾಸ್ತ್ರ

ಪದ ರಸಾಯನಶಾಸ್ತ್ರ ರಸಾಯನಶಾಸ್ತ್ರ, ಲೋಹಶಾಸ್ತ್ರ, ತತ್ವಶಾಸ್ತ್ರ, ಜ್ಯೋತಿಷ್ಯ, ಖಗೋಳವಿಜ್ಞಾನ, ಆಧ್ಯಾತ್ಮ ಮತ್ತು ಔಷಧಿಗಳ ಅಂಶಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿರುವ ಹಿಂದಿನ ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳನ್ನು ಉಲ್ಲೇಖಿಸುವ ರಸವಿದ್ಯೆಯಿಂದ ಬಂದಿದೆ. ಪ್ರಾಚೀನ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಈ ಅಧ್ಯಯನವು ಆಧುನಿಕ ರಸಾಯನಶಾಸ್ತ್ರದ ಅನೇಕ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆಯಾದರೂ, ನೀರಿನ ಸಂಯೋಜನೆ, ಚಲನೆ, 4 ನೇ ಶತಮಾನದ ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಗ್ರೀಕ್-ಈಜಿಪ್ಟಿನ ಆಲ್ಕೆಮಿಸ್ಟ್ ಜೋಸಿಮೋಸ್ನ ದೇಹದಿಂದ ಶಕ್ತಿಗಳನ್ನು ಬಿಡಿಸುವುದು ಮತ್ತು ದೇಹದೊಳಗೆ ಆತ್ಮಗಳನ್ನು ಬಂಧಿಸುವುದು, ಬೆಳವಣಿಗೆ, ಒಗ್ಗೂಡಿಸುವಿಕೆ, ಒಡೆದುಹಾಕುವುದು.

ಅಣುವು ರಸಾಯನಶಾಸ್ತ್ರ

ಅಣುವು ರಸಾಯನಶಾಸ್ತ್ರದ ಮೂಲ ಘಟಕವಾಗಿದೆ. ಇದು ಎಲೆಕ್ಟ್ರಾನ್ ಮೇಘದಿಂದ ಆಕ್ರಮಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿರುವ ಜಾಗದಿಂದ ಸುತ್ತುವರಿದ ಪರಮಾಣು ಬೀಜಕಣಗಳೆಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಡುವ ದಟ್ಟವಾದ ಕೋರ್ ಅನ್ನು ಹೊಂದಿರುತ್ತದೆ. ನ್ಯೂಕ್ಲಿಯಸ್ ಅನ್ನು ಧನಾತ್ಮಕವಾಗಿ ಚಾರ್ಜ್ಡ್ ಪ್ರೋಟಾನ್ಗಳು ಮತ್ತು ಚಾರ್ಜ್ ಮಾಡಲಾದ ನ್ಯೂಟ್ರಾನ್ಗಳು (ಒಟ್ಟಿಗೆ ನ್ಯೂಕ್ಲಿಯನ್ಸ್ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ) ಮಾಡಲಾಗಿರುತ್ತದೆ, ಆದರೆ ಎಲೆಕ್ಟ್ರಾನ್ ಮೋಡವು ಬೀಜಕಣಗಳನ್ನು ಪರಿಭ್ರಮಿಸುವ ಋಣಾತ್ಮಕ ವಿದ್ಯುತ್ ಎಲೆಕ್ಟ್ರಾನ್ಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುತ್ತದೆ. ತಟಸ್ಥ ಪರಮಾಣುಗಳಲ್ಲಿ, ಋಣಾತ್ಮಕ ವಿದ್ಯುದಾವೇಶದ ಎಲೆಕ್ಟ್ರಾನ್ಗಳು ಪ್ರೋಟಾನ್ಗಳ ಸಕಾರಾತ್ಮಕ ಚಾರ್ಜ್ ಅನ್ನು ಸಮತೋಲನಗೊಳಿಸುತ್ತವೆ. ನ್ಯೂಕ್ಲಿಯಸ್ ದಟ್ಟವಾಗಿರುತ್ತದೆ; ಒಂದು ನ್ಯೂಕ್ಲಿಯನ್ನ ದ್ರವ್ಯರಾಶಿಯು ಎಲೆಕ್ಟ್ರಾನ್ ನ 1,836 ಪಟ್ಟು ಅಪೊರೊಕ್ಸಿಕ್ಸ್ಲಿ ಆಗಿದ್ದು, ಇನ್ನೂ ಪರಮಾಣುವಿನ ತ್ರಿಜ್ಯವು ಅದರ ನ್ಯೂಕ್ಲಿಯಸ್ನ ಸುಮಾರು 10,000 ಪಟ್ಟು ಹೆಚ್ಚು.

ಅಣುಶಾಸ್ತ್ರ

ಅಣುವು ಅತ್ಯಂತ ಚಿಕ್ಕ ಘಟಕವಾಗಿದ್ದು, ಎಲೆಕ್ಟ್ರೋನೆಗ್ಯಾಟಿವಿಟಿ, ಅಯಾನೀಕರಣ ಸಂಭಾವ್ಯ, ಆದ್ಯತೆಯ ಉತ್ಕರ್ಷಣ ಸ್ಥಿತಿ (ಗಳು), ಸಮನ್ವಯ ಸಂಖ್ಯೆ, ಮತ್ತು ಆದ್ಯತೆಯ ಬಾಂಡ್ಗಳಂತಹ ಅಂಶದ ರಾಸಾಯನಿಕ ಗುಣಗಳನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಯೋಜಿಸಬಹುದು.

ರಸಾಯನಶಾಸ್ತ್ರದ ಇತಿಹಾಸ

ರಸಾಯನಶಾಸ್ತ್ರದ ಇತಿಹಾಸವು ಬಹಳ ಹಳೆಯ ಕಾಲದಿಂದ ಇಂದಿನವರೆಗೂ ವ್ಯಾಪಿಸಿದೆ. ಹಲವಾರು ಸಹಸ್ರಮಾನ ಯಿಂದ ನಾಗರೀಕತೆಗಳು ತಂತ್ರಜ್ಞಾನಗಳನ್ನು ಬಳಸುತ್ತಿವೆ, ಅದು ಅಂತಿಮವಾಗಿ ರಸಾಯನಶಾಸ್ತ್ರದ ವಿವಿಧ ಶಾಖೆಗಳ ಆಧಾರವಾಗಿದೆ. ಅದಿರುಗಳಿಂದ ಲೋಹಗಳನ್ನು ಹೊರತೆಗೆಯುವುದು, ಕುಂಬಾರಿಕೆ ಮತ್ತು ಗ್ಲೇಝ್ಗಳನ್ನು ತಯಾರಿಸುವುದು, ಬಿಯರ್ ಮತ್ತು ವೈನ್ ಹುದುಗುವಿಕೆ, ಔಷಧ ಮತ್ತು ಸುಗಂಧ ದ್ರವ್ಯಕ್ಕೆ ರಾಸಾಯನಿಕಗಳಿಂದ ಹೊರತೆಗೆಯುವಿಕೆ, ಕೊಬ್ಬನ್ನು ಸಪ್ಪೆಗೆ ತರುವುದು, ಗಾಜಿನ ತಯಾರಿಕೆ ಮತ್ತು ಕಂಚಿನಂತಹ ಮಿಶ್ರಲೋಹಗಳನ್ನು ತಯಾರಿಸುವುದು. ರಸಾಯನಶಾಸ್ತ್ರವು ಅದರ ಮೂಲವಿಜ್ಞಾನ, ರಸವಿದ್ಯೆ ಮುಂಚಿತವಾಗಿತ್ತು, ಅದು ವಸ್ತು ಮತ್ತು ಅದರ ಸಂವಹನಗಳ ಅಂಶಗಳನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಅಂತರ್ಬೋಧೆಯ ಆದರೆ ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ವಿಧಾನವಾಗಿದೆ. ವಸ್ತು ಮತ್ತು ಅದರ ರೂಪಾಂತರಗಳ ಸ್ವರೂಪವನ್ನು ವಿವರಿಸುವಲ್ಲಿ ಇದು ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಲಿಲ್ಲ, ಆದರೆ, ಪ್ರಯೋಗಗಳನ್ನು ನಡೆಸುವ ಮೂಲಕ ಮತ್ತು ಫಲಿತಾಂಶಗಳನ್ನು ರೆಕಾರ್ಡಿಂಗ್ ಮಾಡುವ ಮೂಲಕ, ರಸಾಯನಶಾಸ್ತ್ರಜ್ಞರು ಆಧುನಿಕ ರಸಾಯನಶಾಸ್ತ್ರದ ಹಂತವನ್ನು ಹೊಂದಿದರು.