ಸದಸ್ಯ:2231129Ananyasudhee/ನನ್ನ ಪ್ರಯೋಗಪುಟ
ಆಧುನಿಕ ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯ
ಬದಲಾಯಿಸಿ
ಸಾಹಿತ್ಯ ಭಾಗವನ್ನು ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಬರೆವಣಿಗೆ ಮಾಡಿದಾಗ ಅದನ್ನು ಆಧುನಿಕ ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯವೆಂದು ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ, ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಯು ಭಾರತದ ಕರ್ನಾಟಕ ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡುವ ಭಾಷೆ. ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯದಲ್ಲಿ, ಕನ್ನಡ ಕೈಬರಹ ಎಂಬ ಬರವಣಿಗೆಯ ವಿಧಾನವನ್ನು ಉಪಯೋಗಿಸಲಾಗಿದೆ. ಕಳೆದ ನಲವತ್ತು ವರ್ಷಗಳ್ಲಲಿ ಸುಮಾರು ಎಂಟು ಆಧುನಿಕ ಕನ್ನಡ ಕವಿಗಳಿಗೆ ಭಾರತದ ಪ್ರತಿಷ್ಠಿತ ಖಾಸಗಿ ಸಾಹಿತ್ಯ ಪ್ರಶಸ್ತಿಯಾದ ಜ್ಞಾನಪೀಠ ಪ್ರಶಸ್ತಿಯನ್ನು ನೀಡಲಾಗಿದೆ. ಅದರ ಜೊತೆಗೆ ಕೇಂದ್ರ ಸಾಹಿತ್ಯ ಅಕಾಡೆಮಿ ಪ್ರಶಸ್ತಿಯನ್ನು(ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯದ ಎರಡನೇ ಅತ್ಯುನ್ನತ ಪ್ರಶಸ್ತಿ) ಭಾರತ ಸರ್ಕಾರ ಕವಿ-ಕವನಗಾರರಿಗೆ ಸುಮಾರು ೫೦ ಬರಿ ಪ್ರದಾನ ಮಾಡಲಾಗಿದೆ.
ಆಧುನಿಕ ಸಾಹಿತ್ಯದ ಉದಯ
ಬದಲಾಯಿಸಿ೧೮೦೦-೧೯೦೦
ಬದಲಾಯಿಸಿಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯದ ಪ್ರಾರಂಭವನ್ನು ೧೯ನೇ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿರುವ, ರಾಜಪ್ರಭುತ್ವದ ಮೈಸೂರು ರಾಜ್ಯದ ಅರಸರಾದ ಕೃಷ್ಣರಾಜ ವಡೆಯರ IIIರ ಉಸ್ತುವಾರಿ ಅಡಿಯಲ್ಲಿರುವುದನ್ನು ಪತ್ತೆಹಚ್ಚಲಾಗಿದೆ. ಅದಷ್ಟೆ ಅಲ್ಲದೆ 'ಚಂಪೂ' ಎಂಬ ಸಂಸ್ಕೃತ ಮಹಾಕಾವ್ಯಗಳ ಮತ್ತು ನಾಟಕಗಳ ಗದ್ಯ ಮತ್ತು ಗದ್ಯ ನಿರೂಪಣೆಗಳಾದ ಜನಪ್ರಿಯ ಪ್ರಾಚೀನದಿಂದ ದೂರವಾಗಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದ ಕವಿಗಳನ್ನು ಒಟ್ಟುಗೂಡಿಸಿದರು. ಕೆಂಪು ನಾರಾಯಣರ 'ಮುದ್ರಮಂಜುಷ', ಆಧುನಿಕ ಕನ್ನಡ ಮೊದಲ ಕಾದಂಬರಿಯಾಗಿದೆ, ಕನ್ನಡದ ಮೇಲೆ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಪ್ರಭಾವಕ್ಕಿಂತ ಹಿಂದಿನದು. ಇದರ ಮೂಲ ವಿಶಾಖದತ್ತರ ಸಂಸ್ಕೃತದ 'ಮುದ್ರಾರಾಕ್ಷಸ' ಎಂಬ ಬರವಣಿಗೆಯಾದರೂ, ತನ್ನದೇ ಆದ ಸೃಜನಶೀಲತೆ ಇದರಲ್ಲಿ ಕಾಣಬಹುದು.
.jpg)
ಆಧುನಿಕ ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯಕ್ಕೆ ಪ್ರಚೋದನೆಯು ಪಾಶ್ಚಾತ್ಯ-ಶೈಲಿಯ ಶಿಕ್ಷಣ ಮತ್ತು ಸುವಾರ್ತೆಯನ್ನು ಪ್ರಚಾರ ಮಾಡಲು ಸ್ಥಳೀಯ ಭಾಷೆಯನ್ನು ಅವಲಂಬಿಸಿದ ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ ಮಿಷನರಿಗಳಿಂದ ಬಂದಿತು. ಮುದ್ರಣಾಲಯದ ಆಗಮನ ಈ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಗೆ ವೇಗವರ್ಧಕವಾಗಿತ್ತು. ಹಲವಾರು ಕನ್ನಡ ಪ್ರಕಟಣೆಗಳಲ್ಲಿ, ಮೊದಲ ಕನ್ನಡ-ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ನಿಘಂಟನ್ನು ಬರೆದ ಫರ್ಡಿನಾಂಡ್ ಕಿಟೆಲ್ರವರು ಗಮನಾರ್ಹರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಬಿ ಎಲ್ ರೈಸ್ ರವರು ಕ್ಲಾಸಿಕ್ಸ್ ಮತ್ತು ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯದ ಸಂಕ್ಷಿಪ್ತ ಇತಿಹಾಸ-ಸಂಕಲನವನ್ನು ತಿದ್ದಿ ಪ್ರಕಟಿಸಿದ್ದಾರೆ, ಇದೆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಜೆ ಎಚ್ ಫ್ಲೀಟ್ ರವರು 'ಸಂಗೊಳ್ಳಿ ರಾಯಣ್ಣ ದಂಗೆ' ಯಂತಹ ಜಾನಪದ ಲಾವಣಿಗಯನ್ನು ಸಂಗ್ರಹಿಸಿದರು. ಈ ಅವಧಿಯ ಅತ್ಯಂತ ಮಹೋನ್ನತ ಸಾಹಿತ್ಯ ಕವಿ ಶಿಶುನಾಳ ಷರೀಫ್ ರ ಕವನಗಳು ಮಧ್ಯಕಾಲೀನ ಅತೀಂದ್ರಿಯ ಕನ್ನಡ ಕಾವ್ಯವನ್ನು ನೆನಪಿಸುತ್ತವೆ.
೧೯ನೇ ಶತಮಾನದ ಉತ್ತರಾರ್ಧದಲ್ಲಿ ಗದ್ಯ ನಿರೂಪಣೆಗಳಲ್ಲಿನ ಮೂಲ ಕೃತಿಗಳತ್ತ ಪ್ರಗತಿಯು ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಸಂಸ್ಕೃತದಿಂದ ಇಂಗ್ಲಿಷ್-ಮರಾಠಿ-ಬಂಗಾಳಿ ಭಾಷೆಗಳಿಗೆ ಅನುವಾದಗಳ ಮೂಲಕ ವೇಗವನ್ನು ಪಡೆಯಿತು.
ಆಧುನಿಕ ಗದ್ಯದ ಪ್ರಮಾಣೀಕರಣದೊಂದಿಗೆ, ಲಕ್ಷ್ಮಣ್ ಗಡಂಗ್ಕರ್(೧೮೯೨) ರವರು ರಚಿಸಿದ 'ಸೂರ್ಯಕಾಂತ', ಗುಲ್ವಾಡಿ ವೆಂಕಟ ರಾವ್(೧೮೯೯) ರವರು ರಚಿಸಿರುವ 'ಇಂದಿರಾ ಬಾಯಿ', ಕೆಲವು ಆರಂಭಿಕ ಮೂಲ ಸಾಮಾಜಿಕ ಕಾದಂಬರಿಗಳು. ಸುಧಾರಣಿಕ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ನಂತರದ ಕೃತಿಯು ಸಾಮಾಜಿಕ ಸಮಸ್ಯೆಗಳನ್ನು ವಿಮರ್ಶಾತ್ಮಕವಾಗಿ ಪರಿಶೀಲಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಜಾಗೃತಿಯನ್ನು ಪ್ರತಿಬಿಂಬಿಸುತ್ತದೆ. ಇದೆ ವಿಷಯವನ್ನು ಒಯ್ಯುವ ಮೂಲ ನಾಟಕದ ಒಂದು ಉದಾಹರಣೆಯು- ಸೂರಿ ವೆಂಕಟರಾಮ ಶಾಸ್ತ್ರ್ಯ್ (೧೮೮೭) ರವರು ರಚಿಸಿರುವ 'ಇಗ್ಗಪ್ಪ ಹೆಗ್ಗಡೆಯ ವಿವಾಹ ಪ್ರಹಸನ'. ನಂದಳಿಕೆ ಲಕ್ಷ್ಮೀನಾರಾಯಣ (ಮುದ್ದಣ್ಣ) ರವರು ಎರಡು ಮುಖ್ಯವಾದ ಗದ್ಯ ಭಾಗವನ್ನು ರಚಿಸಿದ್ದಾರೆ, ಅವು - ಅದ್ಭುತ ರಾಮಾಯಣ (೧೮೯೫), ರಾಮಾಶ್ವಮೇಧಂ(೧೮೯೮).
ನಂತರದ ಬರವಣಿಗೆಯು ಐತಿಹಾಸಿಕ ಮುಖ್ಯವನ್ನಾಗಿ ಮಡಿದ ಅಂಶವೇನೆಂದರೆ, ರಾಮಾಯಣವಂತಹ ಮಹಾಕಾವ್ಯವನ್ನು ಆಧುನಿಕ ಸಂವೇದನೆಯಿಂದ ನೋಡಲಾಗಿದೆ, ಉದಾಹರಣೆಗೆ- ಲೇಖಕರು ನಿರೂಪಕರಾಗಿ ಮತ್ತು ಅವರ ಪತ್ನಿ ಕೇಳುಗರಾಗಿದ್ದೂ, ದಂಪತಿಯರಲ್ಲೇ ಹಾಸ್ಯಮಯ ವಿನಿಮಯಗಳೊಂದಿಗೆ ವಿವಿಧ ಹಂತಗಳಲ್ಲಿ ನಿರೂಪಣೆಗೆ ಅಡ್ಡಿಯಾಗುತ್ತ, ಇದರ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ ಕೇಳುಗರು ಪ್ರಶ್ನೆಮಾಡಲಾರಂಭಿಸಿದರು. ಪದ್ಯದ ಯುಗದಿಂದ ಗದ್ಯಕ್ಕೆ ಪರಿವರ್ತನೆಯು, ಮುದ್ದಣ್ಣನವರ "ಗದ್ಯವು ಹೃದಯವನ್ನು ತಲುಪುತ್ತದೆ ಆದರೆ ಕಾವ್ಯವು ಕೊಲ್ಲಲು ಅರ್ಹವಾಗಿದೆ" (ಪದ್ಯಂ ವಾಡ್ಯಾಮ್, ಗದ್ಯಮ್ ಹೃದಯಂ) ಎಂಬ ಘೋಷಣೆಗೆ ಅದನ್ನು ಒಟ್ಟುಗೂಡಿಸುತ್ತದೆ.
ನವೋದಯ
ಬದಲಾಯಿಸಿ೧೯೦೦-೧೯೨೫
ಬದಲಾಯಿಸಿಸರದಿಯೊಂದಿಗೆ ಬಿ ಎಂ ಶ್ರೀಕಂಠನಯ್ಯರು "ಆಧುನಿಕ ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯದ ಪಿತಾಮಹ"ಎಂಬ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಕವಿಗಳಾದ ಇವರು, ಆಧುನಿಕ ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಮೂಲ ಬರವಣಿಗೆಗೆ ಕರೆ ನೀಡಿದರು, ಇವರು ಪ್ರಾಚೀನ ಆಸ್ಥಾನದ ಶ್ರೇಷ್ಠತೆಯಿಂದ ಭಾಷೆಯನ್ನು ವಿಮೋಚನೆಗೊಳಿಸಿದರು ಮತ್ತು ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಸಾಹಿತ್ಯದ ಪ್ರಭಾವದ ಅಗತ್ಯವನ್ನು ಒತ್ತಿಹೇಳಿದರು. ಈ ಅವಧಿಯನ್ನು ಸುವರ್ಣ ಯುಗದ ಆರಂಭವೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಬಹುದು.
ಇಂಗ್ಲಿಷ್‌ನಿಂದ ಅವರ ಸಾಹಿತ್ಯದ ರೂಪಾಂತರವು ಪರಿಣಾಮಕಾರಿಯಾಗಿತ್ತು, ಅವರ ಕೃತಿಗಳಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಂತ ಪ್ರಸಿದ್ಧವಾಗಿದ್ದ ಕೃತಿ 'ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ಗೀತೆಗಳು', ಒಂದು ಮೂಲ ಸಾಹಿತ್ಯ ಕೃತಿಯಾಗಿದೆ ಅದು "ನವೋದಯ"ದ ಹೊಸ ಪ್ರವೃತ್ತಿಯನ್ನು(ಹೊಸ ಜನ್ಮ) ನೀಡಿದೆ. ಇತರ ಗಮನಾರ್ಹ ಕವಿಗಳು ಹಳೆಯದಕ್ಕಿಂತ ಹೊಸ ಮೆಟ್ರಿಕ್‌ಗಳನ್ನು ವಿಕಸನಗೊಳಿಸಲು ಸಮರ್ಥರಾಗಿದ್ದರೆಂದರೆ - ಮಸ್ತಿ ವೆಂಕಟೇಶ ಐಎಂಗರ್ ಮತ್ತು ಗೋವಿಂದ ಪೈ.
ಪಂಜೆ ಮಂಜೇಶ್ ರಾವ್ ಅವರು ಸಣ್ಣ ಕಥೆಗಳ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ ಪ್ರವರ್ತಕ ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗಿದ್ದಾರೂ, ಮಸ್ತಿ ವೆಂಕಟೇಶ ಅಯ್ಯೆಂಗರ್ ರ 'ಕೆಲವು ಸಣ್ಣ ಕಥೆಗಳು'(೧೯೨೦) ಮತ್ತು 'ಸಣ್ಣ ಕಥೆಗಳು'(೧೯೨೪) ಎಂಬ ಕೃತಿಗಳಿಂದ ಸಣ್ಣ-ಕಥೆಗಾರರ ಪೀಳಿಗೆಗೆ ಅಡಿಪಾಯ ಹಾಕಿದ ಕೀರ್ತಿಗೆ ಪಾತ್ರರಾಗಿದ್ದಾರೆ.
ಆಧುನಿಕ ನಾಟಕದ ಬಲವರ್ಧನೆಯ ಪ್ರವರ್ತಕ ಟಿ.ಪಿ. ಕೈಲಾಸಂರವರು ತಮ್ಮ "ಟೊಳ್ಳು ಗಟ್ಟಿ" ಎಂಬ ಕೃತಿಯಿಂದ, ಸಾಹಿತ್ಯದ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ ಬಹಳ ಪ್ರಮುಖವಾದ ವ್ಯಕ್ತಿಯಾಗಿದ್ದಾರೆ.
ಹಿಂದಿನ ಸಾಹಿತ್ಯ ಕೃತಿಗೆ(ಇಂದಿರಾ ಬಾಯಿ) ವ್ಯತಿರಿಕ್ತವಾಗಿ, ಆಧುನಿಕ ಶಿಕ್ಷಣ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಗಾಂಧಿ ದೃಷ್ಟಿಕೋನದಿಂದ ಪರಿಶೀಲಿಸಲಾಗಿದೆ. ಕೈಲಾಸಂನವರು ತಮ್ಮ 'ಥಾಲಿ ಕಟ್ಟೋಕೆ ಕೂಲಿನೇ', ಇದೊಂದು ಮದುವೆಯಲ್ಲಿ ವರದಕ್ಷಿಣೆ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ಟೀಕಿಸುವ ಕಥೆ. ಕೈಲಾಸಂ ಅವರ ನಾಟಕಗಳು ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಮಧ್ಯಮ ವರ್ಗದ ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ಕುಟುಂಬಗಳ ಮೇಲೆ ಪರಿಣಾಮ ಬೀರುವ ಸಮಸ್ಯೆಗಳಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದವು: ವರದಕ್ಷಿಣೆ ವ್ಯವಸ್ಥೆ, ಧಾರ್ಮಿಕ ಕಿರುಕುಳ, ವಿಸ್ತೃತ ಕುಟುಂಬ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿನ ಸಂಕಟಗಳು ಮತ್ತು ಮಹಿಳೆಯರ ಶೋಷಣೆ. ಇವರು ಕನ್ನಡ ರಂಗಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಥಮ ಬಾರಿಗೆ ಪ್ರತಿನಿಧಿಸಿದರು, ಉದಾರ ಮೌಲ್ಯಗಳ ವಕ್ತರಾಗಿದ್ದರೆ ಮತ್ತು ಹವ್ಯಾಸಿ ಕನ್ನಡ ರಂಗಭೂಮಿಗೆ ಅಡಿಪಾಯ ಹಾಕಿದವರು ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗಿದ್ದಾರೆ.
ಬಿ ಎಲ್ ರೈಸ್ ಅವರು ಇಂಗ್ಲಿಷ್‌ನಲ್ಲಿ ಬರೆದ ಆರಂಭಿಕ ಐತಿಹಾಸಿಕವನ್ನು ಸಾರಾಂಶಗೊಳಿಸುತ್ತ, ಜೆ ಎಚ್ ಫ್ಲೀಟ್, ರಾಬರ್ಟ್ ಸೀವೆಲ್ಲ್, ಮತ್ತು ಭಂಡಾರ್ಕರ್ ಅವರನ್ನು ಗಮನಿಸಿ ಅಲ್ಯೂರ್ ವೆಂಕಟ ರಾವ್ ಅವರು 'ಕರ್ನಾಟಕ ಘತವೈಭವ'(೧೯೧೭) ಎಂಬ ಕಾದಂಬರಿಯನ್ನು ಬರೆದಿದ್ದರೆ. ಈ ಕೃತಿಯು ಕನ್ನಡಿಗರಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ಅಭಿಮಾನ ಮೂಡಿಸುವ ಉದ್ದೇಶ ಹಾಗು ಅವರ ಅದ್ಭುತ ಭೂತಕಾಲ ಮತ್ತು ಮಹಾನ್ ಆಡಳಿತಗಾರರು, ಕವಿಗಳು ಮತ್ತು ಸಂತರ ಬಗ್ಗೆ ಜಾಗೃತಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿತ್ತು.
೧೯೨೫-೧೯೫೦
ಬದಲಾಯಿಸಿನವೋದಯ
ನವೋದಯ ಕಾಲವು ಮೆಚ್ಚುಗೆ ಪಡೆದ ಸಾಹಿತಿಗಳ ಉದಯವನ್ನು ಕಂಡಿತು, ಮಧ್ಯಕಾಲೀನ ಕಾಲದ ವಚನಗಳು ಮತ್ತು ಕೀರ್ತನೆಗಳ ಅತೀಂದ್ರಿಯ ಕಾವ್ಯವನ್ನು ಸಂಯೋಜಿಸಿತು ಮತ್ತು ಆಧುನಿಕ ಇಂಗ್ಲಿಷ್ ರೊಮ್ಯಾಂಟಿಕ್ಸ್‌ನ ಪ್ರಭಾವಗಳೊಂದಿಗೆ ಮೌಖಿಕ ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳ ಸ್ಥಳೀಯ ಜಾನಪದ ಹಾಡುಗಳು. ಅವರಲ್ಲಿ ದ.ರಾ.ಬೇಂದ್ರೆ, ಗೋಪಾಲ ಕೃಷ್ಣ ಅಡಿಗ, ಕೆ ವಿ ಪುಟ್ಟಪ್ಪ(ಕುವೆಂಪು), ಶಿವರಾಮ ಕಾರಂತ್, ವಿ ಕೆ ಗೋಕಾಕ್, ಮಸ್ತಿ ವೆಂಕಟೇಶ್ ಅಯ್ಯಂಗಾರ್, ಡಿ ವಿ ಗುಂಡಪ್ಪ(ಡಿ ವಿ ಜಿ), ಪಿ ಟಿ ನರಸಿಂಹಾಚಾರ್, ಎಂ ವಿ ಸೀತಾರಾಮಯ್ಯ, ಜಿ ಪಿ ರಾಜರತ್ನಮ್, ಕೆ ಎಸ ನರಸಿಂಹಸ್ವಾಮಿ, ಆದ್ಯ ರಂಗಾಚಾರ್ಯ(ಶ್ರೀ ರಂಗ) ಮತ್ತು ಗೋರೂರ್ ರಾಮಸ್ವಾಯ್ ಅಯ್ಯೆಂಗರ್ ಪ್ರಸಿದ್ಧರು.
ಬೇಂದ್ರೆಯವರು ಬಹುಶಃ ಆಧುನಿಕ ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತಿಗಳಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಂತ ಶ್ರೇಷ್ಠರು, ಸುಮಾರು ೨೭ ಕವನಗಳ ಸಂಕಲನವನ್ನು ರಚಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಗರಿ(೧೯೩೨), ನಾಡಲೀಲಾ(೧೯೩೮) ಮತ್ತು ಸಖೀಗೀತ(೧೯೪೦). ದತ್ತಾತ್ರೇಯ ರಾಮಚಂದ್ರ ಬೇಂದ್ರೆ ನವೋದಯ ಕಾಲದ ಅತ್ಯಂತ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಕನ್ನಡ ಕವಿಗಳಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರು. ವರಕವಿ, ಅಕ್ಷರಶಃ ‘ಪ್ರತಿಭಾನ್ವಿತ ಕವಿ’ ಎಂದು ಹೊಗಳಲ್ಪಟ್ಟ ಅವರು, ಕನ್ನಡಕ್ಕಾಗಿ ಜ್ಞಾನಪೀಠ ಪ್ರಶಸ್ತಿಯನ್ನು ಪಡೆದ ಎಂಟು ಜನರಲ್ಲಿ ಎರಡನೇ ವ್ಯಕ್ತಿಯಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಇವರ ಜೀವನದ ಬಗ್ಗೆ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ವಿವರಿಸಲಾಗಿದೆ. 20ನೇ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯ ರಂಗವು ಕಂಡ ಒಬ್ಬ ಮಹಾನ್ ಕವಿ ದತ್ತಾತ್ರೇಯ ರಾಮಚಂದ್ರ ಬೇಂದ್ರೆ. ಇವರು ಕನ್ನಡದ ನವೋದಯ ಚಳುವಳಿಯ ಪ್ರವರ್ತಕ ಕವಿಯಾಗಿದ್ದರು . ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯ ಮತ್ತು ಕನ್ನಡದ ಕಾವ್ಯ ರಂಗದಲ್ಲಿ ಹೊಸದೊಂದು ದಾರಿಯನ್ನು ರೂಪಿಸಿದವರಲ್ಲಿ ದ ರಾ ಬೇಂದ್ರೆ ಅವರು ಕೂಡ ಒಬ್ಬರು. ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಯ ಸೌಂದರ್ಯ ಮತ್ತು ಅದರ ಕಾವ್ಯ ರೂಪವನ್ನು ಬೇಂದ್ರೆಯವರು ತಮ್ಮ ಧಾರವಾಡ ಶೈಲಿಯ ಕನ್ನಡದ ಮೂಲಕ ಹೊಸ ಎತ್ತರಕ್ಕೆ ತಲುಪಿಸಿದರು. ದತ್ತಾತ್ರೇಯ ರಾಮಚಂದ್ರ ಬೇಂದ್ರೆಯವರು ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಗೆ ನೀಡಿದ ಕೊಡುಗೆ ತುಂಬಾ ಅಪಾರವಾದದ್ದು ಆದ್ದರಿಂದ ಅವರಿಗೆ ಕನ್ನಡದ ವರಕವಿ ಎಂಬ ಬಿರುದು ಇದೆ. ಬೇಂದ್ರೆಯವರು ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ಸಾಹಿತ್ಯಕ್ಕೆ ವೈವಿಧ್ಯಮಯ ತಂತ್ರಗಳನ್ನು, ಸಾನೆಟ್‌ಗಳಿಗೆ ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಶೈಲಿಯನ್ನು ಮತ್ತು ಗ್ರಾಮೀಣ ಮತ್ತು ಜಾನಪದ ಸಾಹಿತ್ಯಕ್ಕೆ ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಮತ್ತು ಆಡುಮಾತಿನ ಭಾಷಾವೈಶಿಷ್ಟ್ಯವನ್ನು ಬಳಸಿದರು. ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಯಾಗಿ, ಬೇಂದ್ರೆಯವರು ಸ್ನೇಹಪರ, ಸೌಮ್ಯ ಮತ್ತು ಬೆರೆಯುವವರಾಗಿದ್ದರು. ಅವರು ಬುದ್ಧಿಜೀವಿಗಳು ಮತ್ತು ಅನಕ್ಷರಸ್ಥ ಗ್ರಾಮಸ್ಥರೊಂದಿಗೆ ಸಮಾನ ಪದಗಳಲ್ಲಿ ಬೆರೆತರು. ಅವರು ಜೀವನವನ್ನು ವಿವಿಧ ಬಣ್ಣಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಿದ್ದರು ಮತ್ತು ವ್ಯಾಖ್ಯಾನಿಸಿದರು.
ಧಾರವಾಡದಿಂದ ಪ್ರಕಟಗೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ ʼಸ್ವಧರ್ಮʼ ಎನ್ನುವ ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ. ಮೊದಲು ಪ್ರಕಟಗೊಂಡ ʼಬೆಳಗುʼ ಕವಿತೆಯು 1932ರಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟಗೊಂಡ ಬೇಂದ್ರಯವರ ಗರಿ ಸಂಕಲನದ ಮೊದಲ ಕವನವಾದ ʼಗರಿʼ ಸಂಕಲನದಲ್ಲಿದೆ. 1973ರಲ್ಲಿ ಸಾಹಿತ್ಯದ ಅತ್ಯುನ್ನತ ಪ್ರಶಸ್ತಿಯಾದ ‘ಜ್ಞಾನಪೀಠ ಪ್ರಶಸ್ತಿ’ ಅವರ ‘ನಾಕುತಂತಿ’ ಕವನ ಸಂಕಲನಕ್ಕೆ ಲಭ್ಯವಾಗಿದೆ. ಬೇಂದ್ರೆಯವರು ಮರಾಠಿ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಕೂಡ ಹಲವಾರು ಕೃತಿಗಳನ್ನು ಬರೆದಿದ್ದಾರೆ. ಸಾಹಿತ್ಯ ವಿರಾಟ್ ಸ್ವರೂಪ 128 ಪ್ರಬಂಧಗಳನ್ನೂ ಒಳಗೊಂಡಿದ್ದು ಬೇಂದ್ರೆಯವರ ಅಧ್ಯಯನದ ಕಾವ್ಯ ಮೀಮಾಂಸೆ ಹಾಗೂ ಸಂಶೋಧನೆಯ ವಿದ್ವತ್ತನ್ನೂ ಪರಿಚಯಿಸಿದ್ದಾರೆ.ಇವರು ಬರೆದ “ಪಾತರಗಿತ್ತಿ ಪಕ್ಕ ನೋಡಿದೇನ ಅಕ್ಕ” ಇಂದಿಗೂ ಚಿಣ್ಣರ ಅತ್ಯಂತ ಪ್ರೀತಿಪಾತ್ರ ಕವನವಾಗಿದೆ.
ಕುಪ್ಪಳಿ ವೆಂಕಟಪ್ಪ ಪುಟ್ಟಪ್ಪ ಅವರು ಭಾರತದ ಕರ್ನಾಟಕ ರಾಜ್ಯದ ಶಿವಮೊಗ್ಗದ ಕುಪ್ಪಳಿಯಲ್ಲಿ 29-12-1904 ರಂದು ಜನಿಸಿದರು. ಅವರು ಭಾರತೀಯ ಕಾದಂಬರಿಕಾರ, ಬರಹಗಾರ, ಕವಿ, ನಾಟಕಕಾರ, ವಿಮರ್ಶಕ, ಜೀವನಚರಿತ್ರೆಕಾರ, ಪ್ರಬಂಧಕಾರ, ಸಮಾಜವಾದಿ, ಅನುವಾದಕ ಮತ್ತು ಆತ್ಮಚರಿತ್ರೆಕಾರ.
ಕುವೆಂಪು ಕಾವ್ಯನಾಮದಿಂದ ಪ್ರಸಿದ್ಧರಾದ ಕುಪ್ಪಳಿ ವೆಂಕಟಪ್ಪ ಪುಟ್ಟಪ್ಪ ಶಿವಮೊಗ್ಗ ಜಿಲ್ಲೆ ತೀರ್ಥಹಳ್ಳಿ ತಾಲ್ಲೂಕಿನ ಕುಪ್ಪಳಿಯವರು .ಅವರ ತಂದೆಯ ಹೆಸರು ವೆಂಕಟಪ್ಪ ಮತ್ತು ತಾಯಿಯ ಹೆಸರು ಸೀತಮ್ಮ. ಅವರು 12 ವರ್ಷದವರಾಗಿದ್ದಾಗ ಅವರ ತಂದೆ ತೀರಿಕೊಂಡರು . ಅವರು 30 ಏಪ್ರಿಲ್ 1937 ರಂದು ‘ಹೇಮಾವತಿ’ ಎಂಬ ಯುವತಿಯನ್ನು ವಿವಾಹವಾದರು ಮತ್ತು ವೈವಾಹಿಕ ಜೀವನಕ್ಕೆ ಪ್ರವೇಶಿಸಿದರು. ತೀರ್ಥಹಳ್ಳಿ ಹಾಗೂ ಮೈಸೂರಿನಲ್ಲಿ ಶಿಕ್ಷಣ ಪಡೆದ ಕುವೆಂಪು , ಮೈಸೂರು ಮಹಾರಾಜ ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರಾಧ್ಯಾಪಕರಾಗಿ ಹಾಗೂ ಮೈಸೂರು ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾಲಯದ ಕುಲಪತಿಗಳಾಗಿಯೂ ಕರ್ತವ್ಯ ನಿರ್ವಹಿಸಿದ್ದರು .
ಭಾರತದ ಶ್ರೇಷ್ಠ ಬರಹಗಾರರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರಾದ ಇವರು ಭಾವಗೀತೆ , ಕತೆ , ಕಾದಂಬರಿ , ನಾಟಕ , ಮಹಾಕಾವ್ಯ , ಜೀವನ ಚರಿತ್ರೆ , ಆತ್ಮಚರಿತ್ರೆ , ವಿಮರ್ಶೆ , ಮಕ್ಕಳ ಸಾಹಿತ್ಯ , ವೈಚಾರಿಕ ಲೇಖನ ಹೀಗೆ ಎಲ್ಲ ಪ್ರಕಾರಗಳಲ್ಲಿ ಸಾಹಿತ್ಯ ಸೃಷ್ಟಿಸಿದ್ದಾರೆ . ಕೊಳಲು , ಕನ್ನಡ ಡಿಂಡಿಮ , ಪ್ರೇಮಕಾಶ್ಮೀರ , ಕೋಗಿಲೆ ಮತ್ತು ಸೋವಿಯತ್ ರಷ್ಯಾ , ಪಕ್ಷಿಕಾಶಿ ಮುಂತಾದ ಕವನ ಸಂಕಲನಗಳು , ಕಾನೂರು ಹೆಗ್ಗಡತಿ , ಮಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಮದುಮಗಳು ಕಾದಂಬರಿಗಳು , ನೆನಪಿನ ದೋಣಿಯಲ್ಲಿ ಆತ್ಮಕಥನ , ನಿರಂಕುಶ ಮತಿಗಳಾಗಿ , ಮನುಜಮತ ವಿಶ್ವಪಥ , ವಿಚಾರಕಾಂತಿಗೆ ಆಹ್ವಾನ ವೈಚಾರಿಕ ಕೃತಿಗಳು , ಶೂದ್ರತಪಸ್ವಿ , ಸ್ಮಶಾನ ಕುರುಕ್ಷೇತ್ರಂ , ಬೆರಳ್‌ಗೆ ಕೊರಳ್ ಇನ್ನು ಮುಂತಾದ ನಾಟಕಗಳು ಇವರ ಕೃತಿಗಳು .
“ ಶ್ರೀರಾಮಾಯಣ ದರ್ಶನಂ ” ಮಹಾಕಾವ್ಯಕ್ಕೆ ಕೇಂದ್ರ ಸಾಹಿತ್ಯ ಅಕಾಡೆಮಿ ಪ್ರಶಸ್ತಿ ಹಾಗೂ ‘ ಜ್ಞಾನಪೀಠ ಪ್ರಶಸ್ತಿಗಳು ಲಭಿಸಿವೆ . ಧಾರವಾಡದಲ್ಲಿ ನಡೆದ ೩೯ ನೇ ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯ ಸಮ್ಮೇಳನದ ಅಧ್ಯಕ್ಷರಾಗಿದ್ದರು . ಇವರಿಗೆ ಕೇಂದ್ರ ಸರ್ಕಾರ ‘ ಪದ್ಮಭೂಷಣ ‘ ಪ್ರಶಸ್ತಿ , ರಾಜ್ಯ ಸರ್ಕಾರ ‘ ರಾಷ್ಟ್ರಕವಿ ‘ ಹಾಗೂ ‘ ಕರ್ನಾಟಕ ರತ್ನ ‘ ಬಿರುದು ನೀಡಿ ಗೌರವಿಸಿವೆ .
ಎಂ.ಗೋವಿಂದ ಪೈ ( ಮಾರ್ಚ್ ೨೩, ೧೮೮೩ – ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ ೬, ೧೯೬೩) ಕರ್ನಾಟಕದ ಪ್ರಪ್ರಥಮ "ರಾಷ್ಟ್ರಕವಿ"ಗಳಾಗಿ ಪ್ರಸಿದ್ಧರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಕೇರಳದ ಮಂಜೇಶ್ವರಕ್ಕೆ ಭಾರತದ ಸಾಂಸ್ಕೃತಕ ಭೂಪಟದಲ್ಲಿ ಸ್ಥಾನ ಒದಗಿಸಿಕೊಟ್ಟವರು ಗೋವಿಂದ ಪೈ. ೧೯೫೬ರಲ್ಲಿ ರಾಜ್ಯ ಪುನರ್‌ವಿಂಗಡಣೆಯಾದಾಗ ಕಾಸರಗೊಡು ಕೇರಳದ ಪಾಲಾಯಿತು. ಆಗ ಅವರು ಬಹಳ ಹಳಹಳಿಸಿದರು. ಗೋವಿಂದ ಪೈಗಳು ಕೊನೆಯ ತನಕ ತಮ್ಮ ಹೆಸರಿನೊಂದಿಗೆ ಮಂಜೇಶ್ವರ ವನ್ನು ಜೊತೆಗೂಡಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದರು.
ತಂದೆಯವರ ಮರಣದ ನಂತರ ಹಿರಿಯ ಮಗನಾದ ಇವರ ಮೇಲೆ ಮನೆತನದ ಎಲ್ಲ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ಬಿತ್ತು. ಬಿ.ಎ ಪದವಿ ಪೂರ್ಣಗೊಳಿಸಲಿಲ್ಲ. ಮನೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಅಮೂಲ್ಯ ಗ್ರಂಥಗಳನ್ನು ತರಿಸಿ ಓದಿದರು. ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿದ್ದಾಗ ಲ್ಯಾಟಿನ್ , ಫ್ರೆಂಚ್, ಸಂಸ್ಕ್ಕತ, ಪಾಳಿ, ಬಂಗಾಲಿ, ಭಾಷೆಗಳ ನ್ನು ಅಭ್ಯಸಿಸಿದ್ದರು. ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಇನ್ನೂ ಹಲವು ಭಾಷೆಗಳನ್ನು ಅಭ್ಯಸಿಸಿ ಬಹುಭಾಷಾ ಪ್ರವೀಣರಾಗಿದ್ದರು. ಇವರ ಗ್ರಂಥಾಲಯದಲ್ಲಿ ೪೩ ಭಾಷೆಗಳ ಸಾವಿರಾರು ಗ್ರಂಥ ಸಂಗ್ರಹವಿತ್ತು. ಇವರ ಮಾತೃಭಾಷೆ ಕೊಂಕಣಿ, ಪರಿಸರದ ಭಾಷೆ ತುಳು, ರಕ್ತಗತವಾದ ಭಾಷೆ ಕನ್ನಡ.
ಕಲಿತದ್ದು ಇಂಗ್ಲೀಷಿನಲ್ಲಿ. ಮಲೆಯಾಳ ಮತ್ತು ತಮಿಳು ಆಜು ಬಾಜು ಭಾಷೆಗಳಾಗಿದ್ದವು. ಮರಾಠಿ ಗುಜರಾತಿ ಜರ್ಮನ್ ಗ್ರೀಕ್ ಮೊದಲಾದವು ಆಸಕ್ತ ಭಾಷೆಗಳಾಗಿದ್ದವು. ಮರಾಠಿ, ಜರ್ಮನ್ ಗ್ರೀಕ್ ಮೊದಲಾದ ಭಾಷೆಗಳನ್ನು ಕಲಿತು ಒಟ್ಟು ೨೫ ಭಾಷೆಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರಾವಿಣ್ಯತೆ ಪಡೆದು ಕೊಂಡಿದ್ದರು. ಗೋವಿಂದ ಪೈಯವರು ನಂತರ ಮಂಜೇಶ್ವರದಲ್ಲಿ ನೆಲಸಿದ್ದರಿಂದ ಮಂಜೇಶ್ವರ ಗೋವಿಂದ ಪೈ ಎಂದೇ ಹೆಸರು ಗಳಿಸಿದರು.
ಗೋವಿಂದ ಪೈಗಳು 'ಗಿಳಿವಿಂಡು', 'ನಂದಾದೀಪ' ಎಂಬ ಕಾವ್ಯ ಸಂಕಲನಗಳನ್ನು ಹೊರ ತಂದಿದ್ದಾರೆ. ‘ವೈಶಾಖಿ’ ಹಾಗು ‘ಗೊಲ್ಗೊಥಾ’ ಎನ್ನುವ ಎರಡು ಖಂಡಕಾವ್ಯಗಳನ್ನು ಬರೆದಿದ್ದಾರೆ ‘ಹೆಬ್ಬೆರೆಳು’ ಎನ್ನುವ ಪದ್ಯಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡ ಏಕಾಂಕ ನಾಟಕವನ್ನೂ, ‘ಚಿತ್ರಭಾನು’ ಎನ್ನುವ ಗದ್ಯನಾಟಕವನ್ನೂ ಬರೆದಿದ್ದಾರೆ. 'ತಾಯಿ‘, 'ಕಾಯಾಯ್ ಕೊಮಾಜಿ' ಎಂಬ ಸಾಮಾಜಿಕ ನಾಟಕಗಳನ್ನು ಬರೆದದ್ದಲ್ಲದೆ, ಜಪಾನಿನ ನೋ ನಾಟಕಗಳನ್ನು ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ಅನುವಾದಿಸಿದ್ದಾರೆ.
ಅವರ ‘ಕನ್ನಡದ ಮೊರೆ’ ಎಂಬ ಪ್ರಬಂಧ ಸಂಕಲನದಲ್ಲಿ ಅವರು ಬರೆದ ಹಲವು ವ್ಯಕ್ತಿ ಚಿತ್ರಗಳು, ಆತ್ಮಕಥನಗಳು ಮತ್ತು ಭಾಷಣಗಳು ಅಡಕವಾಗಿವೆ. ಪ್ರಬಂಧರೂಪದಲ್ಲಿ ಅವರ 'ಆತ್ಮಕಥನ' ಮೂಡಿಬಂದಿದೆ. ಲೇಖಕನ ಕಷ್ಟನಿಷ್ಟುರಗಳನ್ನು ವರ್ಣಿಸುವ ‘ಬರಹಗಾರನ ಹಣೆಬರಹ’.
ತಮ್ಮ ಗುರುಗಳಾದ ಪಂಜೆಯವರಲ್ಲಿದ್ದ ಪೂಜ್ಯಭಾವದ ಪ್ರತೀಕದಂತಿರುವ 'ಕನಸಾದ ನನಸು', ಒಡನಾಡಿಗಳಾದ ಎಂ.ಎನ್. ಕಾಮತ್, ಕಿಲ್ಲೆ ಅವರ ಸ್ನೇಹದ ಬಗ್ಗೆ ಬರೆದಿರುವ ಅವರ ಬರಹಗಳು, ಎಂ.ಆರ್. ಶ್ರೀನಿವಾಸಮೂರ್ತಿಗಳಿಗೆ ನೆನಪು, ಬೇಂದ್ರೆಯವರಿಗೆ ಐವತ್ತು ದಾಟಿದ್ದಕ್ಕೆ ಸಲ್ಲಿಸಿದ ಹರಕೆ ಇವು ಅವರ ಇನ್ನಿತರ ಪ್ರಬಂಧಗಳಾಗಿವೆ.
ಅವರು ಮೂಲತಃ ಕವಿ. ಇನ್ನೂ ಎಂಟನೆಯ ತರಗತಿಯಲ್ಲಿರುವಾಗಲೇ ಬರೆದ ಮೂರು ಕವನಗಳು ಬಹುಮಾನ ಗಳಿಸಿದ್ದವು, ಮತ್ತು “ಸುವಾಸಿನಿ” ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾಗಿದ್ದವು. ಅವರ ಸಾಹಿತ್ಯ ಯಾತ್ರೆಯ ಪೂರ್ವಾರ್ಧವು ಬಹಳ ಸಮೃದ್ಧ ಮತ್ತು ಬಹುಮುಖಿ. ಕಾವ್ಯ, ನಾಟಕ, ಅನುವಾದ ವಿಮರ್ಶೆಗಳ ಬೆಳಸು ಬಹು ಹುಲುಸಾಗಿದ್ದವು. ಇನ್ನು ಛಂದಸ್ಸಿನ ವಿಷಯದಲ್ಲೂ ಅವರು ಪ್ರಗತಿಪರರು. ಶತಮಾನದ ಹಿಂದೆಯೇ ಕವನದಲ್ಲಿ ಪ್ರಾಸವನ್ನು ಕೈ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದರು.
ಅನುಕೂಲೆಯಾದ ಮಡದಿ ನೆಮ್ಮದಿಯ ಸಂಸಾರ ಮತ್ತು ನಿರಂತರ ಆದಾಯದಿಂದ ಗೃಹಸೌಖ್ಯವಿದ್ದ ಆ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಗಿಳಿವಿಂಡು, ನಂದಾದೀಪ, ಹೃದಯರಂಗ ಕವನ ಸಂಕಲನಗಳು ಹೊರಬಂದವು. ಏಸುವಿನ ಕೊನೆಯ ದಿನಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಗೊಲ್ಗೋಥಾ ಬುದ್ಧನ, ಕೃಷ್ಣನ ಹಾಗೂ ಗಾಂಧೀಜಿ ಯವರ ಕೊನೆಯ ದಿನಗಳ ಕುರಿತು ಬರೆದ ವೈಶಾಖಿ, ಪ್ರಭಾಸ ಹಾಗೂ ದೆಹಲಿ ಖಂಡಕಾವ್ಯಗಳು ನಂತರ ಪ್ರಕಟವಾಗಿವೆ.
ವೈಶಾಖಿ, ಪ್ರಾಕೃತದ ಆಳವಾದ ಅಧ್ಯಯನದ ಫಲ ಗೋಲ್ಗೋಥಾ ಖಂಡ ಕಾವ್ಯಕ್ಕೆ ಗ್ರೀಕ್ ಮೂಲ ಸಾಮಗ್ರಿಯ ಅವಲೋಕನ ಕಾರಣ, ಹೆಬ್ಬೆರಳು ಚಿತ್ರಭಾನು ನಾಟಕಗಳು, ಅಲ್ಲದೆ ‘ ನೋ’ ಎಂಬ ಜಪಾನಿ ನಾಟಕಕಾರನ ಎಂಟು ಕೃತಿಗಳ ಅನುವಾದ ಜೊತೆಗೆ ಸಂಶೋಧನೆ ಮತ್ತು ವಿಮರ್ಶೆ ಮೊದಲಾದವು ಬೆಳಕು ಕಂಡವು. ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಸೃಜನಶೀಲ ಕೃತಿಗಳ ಸಂಖ್ಯೆಯೇ ಅಧಿಕ. ಇವರ ಸಾಂಸಾರಿಕ ಜೀವನ ಸುಖದ ಅವಧಿ ಬಹು ಕಡಿಮೆ. ಹುಟ್ಟಿದ ಒಂದು ಹೆಣ್ಣು ಮಗು ಬೇಗನೆ ತೀರಿ ಹೋಯಿತು. 1927 ರಲ್ಲಿ ಇವರ ಹೆಂಡತಿ ಕೃಷ್ಣಾಬಾಯಿ ಮರಣ ಹೊಂದಿದರು.
ಆಗ ಪೈಯವರಿಗೆ 44 ವಯಸ್ಸು. ಅವರು ಮರು ಮದುವೆಯಾಗದೆ ವಾನ ಪ್ರಸ್ಥಾಶ್ರಮ ಸ್ವೀಕರಿಸಿದರು. ಅವರ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಅದು ಹೊಸ ತಿರುವು ನೀಡಿತು. ತಮಗಾದ ಅನಾನುಕೂಲವನ್ನು ಅವರು ತಮ್ಮ ಸಾಹಿತ್ಯ ಸೇವೆಗೆ ಪೂರಕವಾಗಿಸಿ ಕೊಂಡರು. ಅವರ ಬಹುತೇಕ ಸಂಶೋಧನ ಕೃತಿಗಳು ಈ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿಯೇ ಹೊರ ಬಂದವು. ಕಾಲಮಾನದ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ಸೃಜನ, ಅವರ ಪೂರ್ವಾರ್ಧ ಜೀವನದ ಕೃಷಿ, ಸಂಶೋಧನ ಉತ್ತರಾರ್ಧ ಜೀವನದ ಕೃಷಿ.
ಇನ್ನು ನುಡಿಯಮೆಲಿನ ಅವರ ಅಭಿಮಾನವನ್ನು ಒಂದೆರಡು ಮಾತುಗಳಲ್ಲಿಯೇ ಹೇಳಿ ಮುಗಿಸಬಹುದು. ಅವರ ಮಾತೃಭಾಷೆ ಕೊಂಕಣಿಯಾದರೂ ಅವರ ಕೈಂಕರ್ಯವೆಲ್ಲ ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ಮೀಸಲಾಗಿತ್ತು. ಈ ಬಗ್ಗೆ ಅವರೇ ಹೇಳಿಕೊಂಡಿರುವ ಮಾತುಗಳು ಮನನೀಯವಾಗಿದೆ. “ನಾನು ಎರಡು ತಾಯಂದಿರ ಕೂಸು. ಕೊಂಕಣಿ ನನ್ನ ಹೆತ್ತ ತಾಯಿ, ಕನ್ನಡ ಸಾಕು ತಾಯಿ…. ಆದರೆ ತಾಯಿಯ ಮೊಲೆಯಲ್ಲಿಹಾಲಿಲ್ಲ. ಕೊಂಕಣಿಯಲ್ಲಿ ಸಾಹಿತ್ಯವಿಲ್ಲ. ಆಕೆ ಆ ಬಗ್ಗೆ ನನ್ನನ್ನು ಕನ್ನಡದ ಮೊರೆಯಲ್ಲಿ ಹಾಕಿದಳು. ಈ ದಾಯಿಯಾದರೆ ಪಯಸ್ವಿನಿ. ಅಷ್ಟು ಕಾಲದಿಂದ ಎಷ್ಟೋ ಕವಿಗಳನ್ನು ಊಡಿಸಿಯೂ ಮತ್ತೂ ಬತ್ತದ, ದೇವರ ದ್ಯೆಯಿಂದ ಸರ್ವದಾ ಬತ್ತಬಾರದ ಸದಾಸ್ನುಹಿ. ತನ್ನ ಮೊಲೆಯನ್ನು ಆಕೆ ತಾಯಿಗೂ ಮಿಕ್ಕ ಅಳ್ತಿಯಿಂದ ನನಗೆ ಉಣಿಸಿದಳು. ಆಕೆಯ ಅಕ್ಕರೆಯ ಸಾಲವನ್ನೂ ಏಳೇಳು ಜನ್ಮಕ್ಕೂ ತೆತ್ತು ತೀರಿಸಲಾರೆ”. ಆಯಾ ಜನರ ಮಾತೃಭಾಷೆಯೇ ಶಿಕ್ಷಣದ ಮಾಧ್ಯಮವಾಗಬೇಕೆಂಬ ತತ್ವವನ್ನು ಒಪ್ಪಿದ್ದ ಪೈ ಅವರು “ತನ್ನ ತಾಯ್ನುಡಿಯಿಂದ ದುಡಿದ ಬಿಜ್ಜೆಯೇ ಬಿಜ್ಜೆ! ಹೆರರ ನಾಲಗೆಯೆಂಜಲೆನ್ನಗಂ ಸವಿಯೋ?” ಎಂದು ಎಚ್ಚರಿಸಿರುವರು. ಎಮ್. ಗೋವಿಂದ ಪೈ ಅವರು ತಮ್ಮ ಕಾವ್ಯ ಪ್ರತಿಭೆಯನ್ನು ಯಾವ ಪಂಥ ಇಲ್ಲವೇ ಪ್ರಚಾರಕ್ಕೂ ಒತ್ತೆ ಇಟ್ಟವರಲ್ಲ.
ಹೊರಗಿನ ಸಂಪರ್ಕಗಳು
ಬದಲಾಯಿಸಿhttps://en.m.wikipedia.org/wiki/Modern_Kannada_literature