ಜ್ಞಾನಶಾಸ್ತ್ರ

ಜ್ಞಾನಶಾಸ್ತ್ರ (ಡಚ್‌ನಿಂದ ಹೀರಿಕೊಳ್ಳುವಿಕೆ: ಎಪಿಸ್ಟೆಮೊಲಾಜಿ) ಎಂಬುದು ಜ್ಞಾನದ ಸ್ವರೂಪ ಅಥವಾ ಸಿದ್ಧಾಂತಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ತತ್ವಶಾಸ್ತ್ರದ ಒಂದು ಶಾಖೆಯಾಗಿದೆ. ತತ್ವಶಾಸ್ತ್ರದ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ ಜ್ಞಾನಶಾಸ್ತ್ರವು ಮೂಲ, ಮೂಲಗಳು, ವ್ಯಾಪ್ತಿ, ಮೌಲ್ಯ ಸಿಂಧುತ್ವ ಮತ್ತು ಜ್ಞಾನದ ಸತ್ಯದ ಬಗ್ಗೆ ಚರ್ಚೆಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿದೆ. ಜ್ಞಾನಶಾಸ್ತ್ರವು ಜ್ಞಾನದ ಸ್ವರೂಪ, ಸಮರ್ಥನೆ ಮತ್ತು ನಂಬಿಕೆಗಳ ತರ್ಕಬದ್ಧತೆಯನ್ನು ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡುತ್ತದೆ. ಜ್ಞಾನಶಾಸ್ತ್ರವು ವಿವಿಧ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ವ್ಯಾಪಕವಾಗಿ ಚರ್ಚಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ. ಜ್ಞಾನಶಾಸ್ತ್ರವು ನಾಲ್ಕು ಕ್ಷೇತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಕೇಂದ್ರೀಕೃತವಾಗಿದೆ. ಅವುಗಳೆಂದರೆ ೧) ಜ್ಞಾನದ ಸ್ವರೂಪಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ತಾತ್ವಿಕ ವಿಶ್ಲೇಷಣೆ ಮತ್ತು ಇದು ಸತ್ಯ, ನಂಬಿಕೆ ಮತ್ತು ಸಮರ್ಥನೆಯಂತಹ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಗಳಿಗೆ ಹೇಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದೆ. ೨) ಸಂದೇಹವಾದದ ವಿವಿಧ ಸಮಸ್ಯೆಗಳು. ೩) ಮೂಲಗಳು ಮತ್ತು ಜ್ಞಾನದ ವ್ಯಾಪ್ತಿ ಮತ್ತು ನಂಬಿಕೆಗೆ ಸಮರ್ಥನೆ ಮತ್ತು ೪) ಜ್ಞಾನ ಮತ್ತು ಸಮರ್ಥನೆಗಾಗಿ ಮಾನದಂಡಗಳು.

Epistemology

ಜ್ಞಾನಶಾಸ್ತ್ರವು "ಸಮರ್ಥನೀಯ ಸತ್ಯಗಳನ್ನು ಯಾವುದು ಸಮರ್ಥಿಸುತ್ತದೆ?", "ಯಾರಾದರೂ ಏನನ್ನಾದರೂ ತಿಳಿದಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ಹೇಳುವುದರ ಅರ್ಥವೇನು?",[೪] ಮತ್ತು ಮೂಲಭೂತ ಪ್ರಶ್ನೆ, "ನಮಗೆ ತಿಳಿದಿದೆ ಎಂದು ನಮಗೆ ಹೇಗೆ ಗೊತ್ತು?".

೧೮೫೪ ರಲ್ಲಿ ಸ್ಕಾಟಿಷ್ ತತ್ವಜ್ಞಾನಿ ಜೇಮ್ಸ್ ಫ್ರೆಡೆರಿಕ್ ಫೆರಿಯರ್ ಅವರು ತಾತ್ವಿಕ ಕ್ಷೇತ್ರದಲ್ಲಿ 'ಜ್ಞಾನಶಾಸ್ತ್ರ' ಎಂಬ ಪದವನ್ನು ಪರಿಚಯಿಸಿದರು.[೬] ಆದಾಗ್ಯೂ, ಬ್ರೆಟ್ ವಾರೆನ್ ಪ್ರಕಾರ ಸ್ಕಾಟ್ಲೆಂಡ್‌ನ ರಾಜ ಜೇಮ್ಸ್ VI ಈ ತಾತ್ವಿಕ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಯನ್ನು ಹೃದಯಕ್ಕೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಅದನ್ನು ೧೫೯೨ ೧ ರಲ್ಲಿ ಎಪಿಸ್ಟೆಮನ್ ಎಂಬ ಪದದೊಂದಿಗೆ ವ್ಯಕ್ತಿಗತಗೊಳಿಸಿದ್ದನು.

ಎಪಿಸ್ಟೆಮನ್

ತಾತ್ವಿಕ ಚರ್ಚೆಯಲ್ಲಿ, ಸ್ಕಾಟ್ಲೆಂಡ್‌ನ ರಾಜ ಜೇಮ್ಸ್ VI ಎಪಿಸ್ಟೆಮನ್ ಪಾತ್ರವನ್ನು ತಾತ್ವಿಕ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಯ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವವಾಗಿ ಬರೆದರು. ವಾಮಾಚಾರದ ಪ್ರಾಚೀನ ಧರ್ಮವು ಅಭಿವೃದ್ಧಿಪಡಿಸಿದ ಗ್ರಹಿಕೆಗಳನ್ನು ಕ್ರಿಶ್ಚಿಯನ್ ಸಮಾಜದ ಉಪಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಶಿಕ್ಷಿಸಬೇಕೇ ಎಂದು ವಾದಿಸುವ ಚರ್ಚೆಗೆ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಯಾಗಿ ಕಿಂಗ್ ಜೇಮ್ಸ್‌ನ ವಾದವು ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಯುವ ತಾರ್ಕಿಕತೆ ಮತ್ತು ನಂಬಿಕೆಗಳಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ದೇವತಾಶಾಸ್ತ್ರದ ವಿಚಾರಗಳ ಮೇಲೆ ತನ್ನ ವಾದವನ್ನು ಆಧರಿಸಿದ ಎಪಿಸ್ಟೆಮನ್ ಪಾತ್ರದ ಮೂಲಕ ತೋರಿಸುತ್ತದೆ. ಈ ಮಧ್ಯೆ ಅವನ ಎದುರಾಳಿ ಫಿಲೋಮಾಥೆಸ್ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿನ ಕಾನೂನು ಅಂಶಗಳ ಬಗ್ಗೆ ತಾತ್ವಿಕ ನಿಲುವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.ಆದರೆ ಎಪಿಸ್ಟೆಮನ್ ಬಗ್ಗೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ಪಡೆಯಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಾನೆ. ಈ ತಾತ್ವಿಕ ವಿಧಾನವು ದೇವತಾಶಾಸ್ತ್ರವನ್ನು ಬಳಸಿಕೊಂಡು ಜ್ಞಾನಶಾಸ್ತ್ರದ ಮೂಲಕ ಹೆಚ್ಚಿನ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ಹುಡುಕುವ ಫಿಲೋಮತ್ ಅನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. ಐತಿಹಾಸಿಕ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಗಳು ಮತ್ತು ವಿವಾದದಲ್ಲಿರುವ ವಿಷಯದ ವ್ಯುತ್ಪತ್ತಿ ಸೇರಿದಂತೆ ವಿವಿಧ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಗಳ ಕುರಿತು ಸಾರ್ವಜನಿಕರಿಗೆ ಶಿಕ್ಷಣ ನೀಡಲು ಕಿಂಗ್ ಜೇಮ್ಸ್ ಈ ಸಂಭಾಷಣೆಯನ್ನು ಬಳಸಿದರು.

ಜ್ಞಾನಶಾಸ್ತ್ರ

ವ್ಯುತ್ಪತ್ತಿಯ ಪ್ರಕಾರ, ಈ ಪದವು ಕ್ಲಾಸಿಕಲ್ ಗ್ರೀಕ್ ಎಪಿಸ್ಟೆಮೆಯಿಂದ ಬಂದಿದೆ. ಇದರರ್ಥ ಜ್ಞಾನ ಮತ್ತು ಲೋಗೊಗಳು ಅಂದರೆ ವಿವರಣೆ ಅಥವಾ ಜ್ಞಾನ. ಆದ್ದರಿಂದ ಜ್ಞಾನಶಾಸ್ತ್ರವು "ಜ್ಞಾನದ ಸಿದ್ಧಾಂತ" ಅಥವಾ ಜ್ಞಾನದ ಸಿದ್ಧಾಂತವಾಗಿದೆ. ಪದವನ್ನು ಬಳಸುವುದರಿಂದ, ಜ್ಞಾನಶಾಸ್ತ್ರವು ವಿಜ್ಞಾನದ ತತ್ವಶಾಸ್ತ್ರದ ಒಂದು ಶಾಖೆಯಾಗಿದ್ದು ಅದು ವಿಜ್ಞಾನದ ಸ್ವರೂಪವನ್ನು ಅಥವಾ ಜ್ಞಾನದ ಬಗ್ಗೆ ಜ್ಞಾನವನ್ನು (ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಜ್ಞಾನ) ಪರಿಶೀಲಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಚರ್ಚಿಸುತ್ತದೆ. ಪರಿಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ, ಇಂಗ್ಲಿಷ್‌ನಲ್ಲಿ ಎಪಿಸ್ಟೆಮಾಲಜಿ ಎಂಬ ಪದ: "ಎಪಿಸ್ಟೆಮಾಲಜಿ" ಇದು ಜ್ಞಾನದೊಂದಿಗೆ ವ್ಯವಹರಿಸುವ ತತ್ವಶಾಸ್ತ್ರದ ಭಾಗವಾಗಿದೆ. ಆನ್‌ಲೈನ್‌ನಲ್ಲಿ ವೆಬ್‌ಸ್ಟರ್ಸ್ ನ್ಯೂ ಇಂಟರ್‌ನ್ಯಾಶನಲ್ ಶಬ್ದಕೋಶದಲ್ಲಿ ಜ್ಞಾನಶಾಸ್ತ್ರವು ಜ್ಞಾನದ ಸ್ವರೂಪ ಮತ್ತು ಆಧಾರಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ಅಧ್ಯಯನ ಅಥವಾ ಸಿದ್ಧಾಂತ ಎಂದು ವ್ಯಾಖ್ಯಾನಿಸಲಾಗಿದೆ. ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಅದರ ಮಿತಿಗಳು ಮತ್ತು ಸಿಂಧುತ್ವವನ್ನು ಉಲ್ಲೇಖಿಸಿ ಏತನ್ಮಧ್ಯೆ, ಇಂಡೋನೇಷಿಯನ್ ಪರಿಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ, ಆನ್‌ಲೈನ್ ಬಿಗ್ ಇಂಡೋನೇಷಿಯನ್ ನಿಘಂಟಿನಲ್ಲಿ (KBBI) ಜ್ಞಾನಶಾಸ್ತ್ರದ ಪದವನ್ನು ಜ್ಞಾನದ ಆಧಾರ ಮತ್ತು ಮಿತಿಗಳಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ತತ್ವಶಾಸ್ತ್ರದ ಶಾಖೆ ಎಂದು ವ್ಯಾಖ್ಯಾನಿಸಲಾಗಿದೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ಜ್ಞಾನಶಾಸ್ತ್ರವು ಜ್ಞಾನದ ಸಂಭವ, ಜ್ಞಾನದ ಮೂಲಗಳು, ಮಿತಿಗಳು, ಸ್ವಭಾವ, ವಿಧಾನಗಳು ಮತ್ತು ಜ್ಞಾನದ ಸತ್ಯವನ್ನು ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡುವ ಮತ್ತು ಚರ್ಚಿಸುವ ತತ್ವಶಾಸ್ತ್ರದ ಒಂದು ಭಾಗ ಅಥವಾ ಶಾಖೆಯಾಗಿದೆ ಎಂದು ತೀರ್ಮಾನಿಸಬಹುದು.

ಅಕ್ಷರಶಃ ಫ್ರೆಂಚ್ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿ "ಡಾಕ್ಟ್ರಿನ್ ಡೆ ಲಾ ಸೈನ್ಸ್" ಅಥವಾ ವಿಜ್ಞಾನದ ಸಿದ್ಧಾಂತದಲ್ಲಿ ಅದರ ನೋಟದಲ್ಲಿ ಪದವನ್ನು ಜರ್ಮನ್ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಅನುಸರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ: "ವಿಸ್ಸೆನ್ಸ್‌ಚಾಫ್ಟ್ಸ್ಲೆಹ್ರೆ" ಇದರರ್ಥ "ವಿಜ್ಞಾನದ ಬೋಧನೆ". ಜೆನಾ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ (೧೭೯೪-೧೭೯೯) ಈ ಪದವನ್ನು ಜೋಹಾನ್ ಫಿಚ್ಟೆ ಮತ್ತು ಬರ್ನಾರ್ಡ್ ಬೊಲ್ಜಾನೊ ಎಂಬ ಚಿಂತಕರು ತಮ್ಮ ವಿವಿಧ ಯೋಜನೆಗಳಿಗೆ ಬಳಸಿದರು. ಫಿಚ್ಟೆ "Wissenschaftslehre" ಎಂಬ ಪದವನ್ನು ಎಲ್ಲಾ ಜ್ಞಾನ ಮತ್ತು ಅನುಭವದ ಸ್ಥಿತಿಯಾಗಿ ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಇರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು, ಹೊಂದಿಸಲು ಮತ್ತು ಆದಿಸ್ವರೂಪದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಉಚಿತ ಕ್ರಿಯೆಯಾಗಿ ಬಳಸುತ್ತಾನೆ. ವ್ಯಕ್ತಿನಿಷ್ಠ ಅಭ್ಯಾಸದಲ್ಲಿ ಪದಗಳ ಬಳಕೆಯು ಯಾವುದೇ ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಸಿದ್ಧಾಂತದ ಮೊದಲ ಹಂತವಾಗಿದೆ. ಬೊಲ್ಜಾನೊ (೧೮೩೭) ರ "ವಿಸ್ಸೆನ್ಸ್‌ಚಾಫ್ಟ್ಸ್ಲೆಹ್ರೆ" ಖಾತೆಯು ಫಿಚ್ಟೆಗೆ ನಿಕಟ ಹೋಲಿಕೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ಅದರಲ್ಲಿ ಅದು ವಿಜ್ಞಾನವನ್ನು ಪೂರ್ವಭಾವಿಯಾಗಿ ಮತ್ತು ತತ್ತ್ವಶಾಸ್ತ್ರಕ್ಕಿಂತ ಉತ್ತಮವಾಗಿದೆ. ಇದು ತುಂಬಾ ವಿಭಿನ್ನವಾಗಿತ್ತು. ಆದಾಗ್ಯೂ, ಇದು ವಿಜ್ಞಾನದ ಕ್ಷೇತ್ರದ 'ಅರಿಥಮೈಸೇಶನ್' ಕಡೆಗೆ ಸಂಪೂರ್ಣ ಒಲವಿನ ಪರವಾಗಿ ನನ್ನ ಸ್ಥಾನಮಾನದ ಕಲ್ಪನೆಯನ್ನು ಹೊರಹಾಕಿತು. ನಂತರ "ಜ್ಞಾನಶಾಸ್ತ್ರ" ಎಂಬ ಪದವು ಮೊದಲು ೧೮೪೭ ರಲ್ಲಿ ನ್ಯೂಯಾರ್ಕ್‌ನ ಎಕ್ಲೆಕ್ಟಿಕ್ ಮ್ಯಾಗಜೀನ್‌ನಲ್ಲಿನ ವಿಮರ್ಶೆಯಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡಿತು. ಜರ್ಮನ್ ಬರಹಗಾರ ಜೀನ್ ಪಾಲ್ ಅವರ ತಾತ್ವಿಕ ಕಾದಂಬರಿಯಲ್ಲಿ ಕಂಡುಬರುವ ವಿಸ್ಸೆನ್‌ಚಾಫ್ಟ್‌ಸ್ಲೆಹ್ರೆ ಎಂಬ ಪದದ ಅನುವಾದವಾಗಿ ಇದನ್ನು ಮೊದಲು ಬಳಸಲಾಯಿತು.

ಜೇಮ್ಸ್ ಫ್ರೆಡೆರಿಕ್ ಫೆರಿಯರ್ ಒಬ್ಬ ಸ್ಕಾಟಿಷ್ ತತ್ವಜ್ಞಾನಿ ಫೆರಿಯರ್ ೧೮೫೪ ರಲ್ಲಿ ಸ್ಕಾಟ್‌ಲ್ಯಾಂಡ್‌ನ ಆಂಗ್ಲೋಫೋನ್ ಫಿಲಾಸಫಿಕಲ್ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಜ್ಞಾನಶಾಸ್ತ್ರವನ್ನು ಚರ್ಚಿಸಿದರು. ಈ ಅರ್ಜಿಯನ್ನು ಇನ್‌ಸ್ಟಿಟ್ಯೂಟ್ ಆಫ್ ಮೆಟಾಫಿಸಿಕ್ಸ್‌ನಲ್ಲಿ ಅಧ್ಯಯನವಾಗಿ ನಡೆಸಲಾಯಿತು. ಅಂದರೆ ಜ್ಞಾನಶಾಸ್ತ್ರವನ್ನು 'ಆಂಟಾಲಜಿ' ಮಾದರಿಯಾಗಿ ಅನ್ವಯಿಸುವುದು, ಅವರು ಜ್ಞಾನಶಾಸ್ತ್ರವನ್ನು ನಿರ್ಧರಿಸಿದರು. ಜ್ಞಾನದ ಅರ್ಥವನ್ನು ಕಂಡುಹಿಡಿಯುವ ಗುರಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ತತ್ವಶಾಸ್ತ್ರದ ಒಂದು ಶಾಖೆ ಮತ್ತು ಅದನ್ನು ತತ್ತ್ವಶಾಸ್ತ್ರದ 'ನೈಜ ಆರಂಭ' ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ.

ಜ್ಞಾನ

ಗಣಿತಶಾಸ್ತ್ರದಲ್ಲಿ, ೨ + ೨ = ೪ ಎಂದು ತಿಳಿದಿದೆ, ಆದರೆ ಎರಡು ಸಂಖ್ಯೆಗಳನ್ನು ಹೇಗೆ ಸೇರಿಸುವುದು ಮತ್ತು ಜನರನ್ನು (ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ನೀವೇ), ಸ್ಥಳಗಳು (ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ಒಂದು ಹಳ್ಳಿ), ವಸ್ತುಗಳು (ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ಹೇಗೆ ಸೇರಿಸುವುದು ಎಂದು ತಿಳಿಯಲು ಮಾರ್ಗಗಳಿವೆ. ಒಂದು ಕಾರು), ಅಥವಾ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳು (ಉದಾಹರಣೆಗೆ , ಸೇರ್ಪಡೆ). ಕೆಲವು ದಾರ್ಶನಿಕರು "ಅದನ್ನು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳುವುದು" (ಪರಿಕಲ್ಪನೆಗಳನ್ನು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳುವುದು), "ಹೇಗೆ ತಿಳಿಯುವುದು" (ಕಾರ್ಯಾಚರಣೆಗಳನ್ನು ಅರ್ಥೈಸಿಕೊಳ್ಳುವುದು), ಮತ್ತು "ಸಾಮೀಪ್ಯ-ತಿಳಿವಳಿಕೆ" (ಸಂಬಂಧಗಳ ಮೂಲಕ ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳುವುದು) ನಡುವೆ ಪ್ರಮುಖವಾದ ವ್ಯತ್ಯಾಸವಿದೆ ಎಂದು ಭಾವಿಸುತ್ತಾರೆ, ಪ್ರಾಥಮಿಕವಾಗಿ ಹಿಂದಿನದಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ಜ್ಞಾನಶಾಸ್ತ್ರ.

ಈ ವ್ಯತ್ಯಾಸಗಳು ಇಂಗ್ಲಿಷ್‌ನಲ್ಲಿ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿಲ್ಲದಿದ್ದರೂ, ಅವುಗಳನ್ನು ಇತರ ಭಾಷೆಗಳಲ್ಲಿ ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನಿಸಲಾಗಿದೆ (ಗಮನಿಸಿ: ಇಂಗ್ಲಿಷ್‌ಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ಕೆಲವು ಭಾಷೆಗಳು ಈ ಪದವನ್ನು ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತವೆ, ಉದಾಹರಣೆಗೆ ಸ್ಕಾಟಿಷ್‌ನಲ್ಲಿ: "ವಿಟ್" ಮತ್ತು "ಕೆನ್"). ಫ್ರೆಂಚ್, ಪೋರ್ಚುಗೀಸ್, ಸ್ಪ್ಯಾನಿಷ್, ಜರ್ಮನ್ ಮತ್ತು ಡಚ್ ಭಾಷೆಗಳಲ್ಲಿ, ತಿಳಿಯಲು (ಜನರು) ಪದಗಳನ್ನು ಅನುಕ್ರಮವಾಗಿ ಕಾನೈಟ್ರೆ, ಕಾನ್ಹೆಸರ್, ಕೋನೋಸರ್ ಮತ್ತು ಕೆನ್ನೆನ್ ಬಳಸಿ ಅನುವಾದಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ, ಆದರೆ ತಿಳಿಯಲು (ಏನನ್ನಾದರೂ ಮಾಡುವುದು ಹೇಗೆ) ಸವೊಯಿರ್, ಸೇಬರ್ ಮತ್ತು ವೆಟೆನ್ ಬಳಸಿ ಅನುವಾದಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಆಧುನಿಕ ಗ್ರೀಕ್‌ನಲ್ಲಿ γνωρίζω (ಗ್ನೋರಿಜೊ) ಮತ್ತು ξέρω (kséro) ಕ್ರಿಯಾಪದಗಳಿವೆ. ಇಟಾಲಿಯನ್ ಕ್ರಿಯಾಪದಗಳನ್ನು conoscere ಮತ್ತು sapere ಹೊಂದಿದೆ ಮತ್ತು ಜ್ಞಾನದ ನಾಮಪದಗಳು conoscenza ಮತ್ತು sapienza ಇವೆ. ಜರ್ಮನ್ ವಿಸ್ಸೆನ್ ಮತ್ತು ಕೆನ್ನೆನ್ ಎಂಬ ಕ್ರಿಯಾಪದಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ವಿಸ್ಸೆನ್ ಒಂದು ಸತ್ಯವನ್ನು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳುವುದನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ, ಕೆನ್ನೆನ್ ಎಂದರೆ ತಿಳಿದಿರುವ ಮತ್ತು ಕೆಲಸ ಮಾಡುವ ಜ್ಞಾನದ ಅರ್ಥದಲ್ಲಿ ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳುವುದನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ; ಕೆನ್ನೆನ್‌ನಿಂದ ಪಡೆದ ನಾಮಪದವೂ ಇದೆ, ಅವುಗಳೆಂದರೆ ಎರ್ಕೆನ್ನೆನ್, ಇದು ತಪ್ಪೊಪ್ಪಿಗೆ ಅಥವಾ ತಪ್ಪೊಪ್ಪಿಗೆಯ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ ಎಂದು ಹೇಳಲಾಗಿದೆ. ಪದವು ಪ್ರಕ್ರಿಯೆ ಎಂದರ್ಥ: ನೀವು ಒಂದು ದೇಶದಿಂದ ಇನ್ನೊಂದಕ್ಕೆ, "ಅನ್-ಎರ್ಕೆನ್ನೆನ್" ಸ್ಥಿತಿಯಿಂದ ನಿಜವಾದ ಎರ್ಕೆನ್ನೆನ್ ಸ್ಥಿತಿಗೆ ಹೋಗಬೇಕು. ಆಧುನಿಕ ಯುರೋಪಿಯನ್ ಭಾಷೆಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದರಲ್ಲಿ "ಎಪಿಸ್ಟೆಮ್" ಅನ್ನು ವಿವರಿಸುವ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಈ ಕ್ರಿಯಾಪದವು ಹೆಚ್ಚು ಸೂಕ್ತವೆಂದು ತೋರುತ್ತದೆ, ಆದ್ದರಿಂದ ಜರ್ಮನ್ ಪರಿಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಇದನ್ನು "ಎರ್ಕೆಂಟ್ನಿಸ್ಥಿಯೋರಿ" ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. ಭಾಷಾ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನ ಮತ್ತು ಅರ್ಥದ ಈ ಸಿದ್ಧಾಂತವು ಇಂದಿಗೂ ವಿವಾದಾಸ್ಪದವಾಗಿದೆ.

ಬರ್ಟ್ರಾಂಡ್ ರಸ್ಸೆಲ್ ಆನ್ ಡಿನೋಟಿಂಗ್ ಮತ್ತು ನಂತರದ ಪುಸ್ತಕದ ಪ್ರಾಬ್ಲಮ್ಸ್ ಆಫ್ ಫಿಲಾಸಫಿಯಲ್ಲಿ "ಮಾಹಿತಿ ಮೂಲಕ ಜ್ಞಾನ" ಮತ್ತು "ಸಾಮೀಪ್ಯದಿಂದ ಜ್ಞಾನ" ನಡುವಿನ ವ್ಯತ್ಯಾಸವನ್ನು ಒತ್ತಿಹೇಳಿದರು. ದಿ ಕಾನ್ಸೆಪ್ಟ್ ಆಫ್ ಮೈಂಡ್‌ನಲ್ಲಿ ಹೇಗೆ ತಿಳಿಯುವುದು ಮತ್ತು ಅದನ್ನು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳುವುದು ನಡುವಿನ ವ್ಯತ್ಯಾಸವನ್ನು ಒತ್ತಿಹೇಳಿದ ಕೀರ್ತಿ ಗಿಲ್ಬರ್ಟ್ ರೈಲ್ ಅವರಿಗೆ ಸಲ್ಲುತ್ತದೆ. ವೈಯಕ್ತಿಕ ಜ್ಞಾನದಲ್ಲಿ, ಮೈಕೆಲ್ ಪೋಲನಿ ಜ್ಞಾನದ ಜ್ಞಾನಶಾಸ್ತ್ರದ ಪ್ರಸ್ತುತತೆ ಮತ್ತು ಜ್ಞಾನವು ಹೇಗೆ ಎಂದು ವಾದಿಸುತ್ತಾರೆ; ಬೈಸಿಕಲ್ ಸವಾರಿಯಲ್ಲಿ ಒಳಗೊಂಡಿರುವ ಸಮತೋಲನದ ಉದಾಹರಣೆಯನ್ನು ಬಳಸಿಕೊಂಡು, ಸಮತೋಲನ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಕಾಪಾಡಿಕೊಳ್ಳುವಲ್ಲಿ ಒಳಗೊಂಡಿರುವ ಭೌತಶಾಸ್ತ್ರದ ಸೈದ್ಧಾಂತಿಕ ಜ್ಞಾನವು ಹೇಗೆ ಸವಾರಿ ಮಾಡಬೇಕೆಂಬುದರ ಪ್ರಾಯೋಗಿಕ ಜ್ಞಾನಕ್ಕೆ ಪರ್ಯಾಯವಾಗಿರುವುದಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಈ ಎರಡು ವಿಷಯಗಳು ಹೇಗೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಮುಖ್ಯವಾಗಿದೆ ಎಂದು ಅವರು ತೋರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಸಂಭವಿಸಿ ಮತ್ತು ಕೆಲಸ ಮಾಡಿ. ಈ ಉದಾಹರಣೆಯು ಮೂಲಭೂತವಾಗಿ ರೈಲ್ ಅವರ ಅಭಿಪ್ರಾಯವನ್ನು ಒಪ್ಪುತ್ತದೆ, ಇದು ವಿಜ್ಞಾನ ಮತ್ತು ಜ್ಞಾನದ ನಡುವಿನ ವ್ಯತ್ಯಾಸವನ್ನು ಗುರುತಿಸಲು ವಿಫಲವಾದರೆ ಅನಂತ ಹಿಂಜರಿತಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಗುತ್ತದೆ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತದೆ.

ಇತಿಹಾಸ

ಜ್ಞಾನಶಾಸ್ತ್ರವು ತತ್ವಶಾಸ್ತ್ರದ ಒಂದು ಮುಖ್ಯ ಶಾಖೆಯಾಗಿದ್ದು ಅದು ವಿಜ್ಞಾನದ ಸಿದ್ಧಾಂತವನ್ನು ನಿರ್ದಿಷ್ಟವಾಗಿ ಪರಿಶೀಲಿಸುತ್ತದೆ. ಇತಿಹಾಸದ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ, ತತ್ವಶಾಸ್ತ್ರದ ಚರ್ಚೆಯು ವಿಜ್ಞಾನದ ಮುಖ್ಯ ಪೋಷಕವಾಗಿದೆ. ಈ ಮೂಲಭೂತ ತತ್ತ್ವಶಾಸ್ತ್ರದ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ, ಗಣಿತ, ತರ್ಕ ಅಥವಾ ತರ್ಕ, ಔಷಧ, ಮತ್ತು ಇತರ ವಿಜ್ಞಾನದ ಇತರ ಶಾಖೆಗಳು ಹುಟ್ಟಿಕೊಂಡಿವೆ. ಜ್ಞಾನಶಾಸ್ತ್ರವು ಗ್ರೀಕ್ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ "ಎಪಿಸ್ಟೆಮೆ" ಪದದ ಮೂಲವಾಗಿದೆ, ಇದರ ಅರ್ಥ ಜ್ಞಾನ. ಈ ಹರಿವನ್ನು ಸ್ಥೂಲವಾಗಿ ಆದರ್ಶವಾದ ಮತ್ತು ವಾಸ್ತವಿಕವಾದ ಎಂಬ ಎರಡು ಮುಖ್ಯ ಸ್ಟ್ರೀಮ್‌ಗಳಾಗಿ ವಿಂಗಡಿಸಲಾಗಿದೆ. ಮೊದಲನೆಯದಾಗಿ, ಆದರ್ಶವಾದ ಅಥವಾ ವೈಚಾರಿಕತೆ ಎಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಡುವ ಶಾಲೆಯು ಜ್ಞಾನದ ಮೂಲವಾಗಿ ಕಾರಣ, ಕಲ್ಪನೆಗಳು, ವರ್ಗಗಳು ಮತ್ತು ರೂಪಗಳ ಪಾತ್ರವನ್ನು ಉಲ್ಲೇಖಿಸುತ್ತದೆ. ಎರಡನೆಯದಾಗಿ, ಪ್ರಾಯೋಗಿಕತೆ ಎಂದೂ ಕರೆಯಲ್ಪಡುವ ವಾಸ್ತವಿಕತೆಯು ಇಂದ್ರಿಯಗಳ ಪಾತ್ರವನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ, ಅದು ದೃಷ್ಟಿ, ಶ್ರವಣ, ಸ್ಪರ್ಶ, ವಾಸನೆ ಮತ್ತು ರುಚಿ, ಮೂಲಗಳು ಮತ್ತು ಜ್ಞಾನವನ್ನು ಪಡೆಯುವ ಸಾಧನಗಳಾಗಿರಬಹುದು. ಈ ಚಿಂತನೆಯ ಶಾಲೆಗಳ ನಾಯಕರು ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ತಮ್ಮ ಚಿಂತಕರ ನಂಬಿಕೆಗಳನ್ನು ಸಮರ್ಥಿಸುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಸತ್ಯವನ್ನು ಬಹಿರಂಗಪಡಿಸುವಲ್ಲಿ ಬಹಳ ಪ್ರತ್ಯೇಕವಾಗಿರುತ್ತವೆ.

ಆರಂಭ

ಸಾಕ್ರಟೀಸ್

ಪುರಾತನ ಗ್ರೀಕ್ ಶತಮಾನವು ಸಾಕ್ರಟೀಸ್, ಪ್ಲೇಟೋ ಮತ್ತು ಅರಿಸ್ಟಾಟಲ್ ಎಂಬ ಮೂರು ಚಿಂತಕರ ನಾಯಕರಿಂದ ಪ್ರಾಬಲ್ಯ ಹೊಂದಿದ್ದು, ಅನುಗಮನದ ನಿರ್ಣಾಯಕ ಡಯಲೆಕ್ಟಿಕಲ್ ಮೈಯುಟಿಕ್ಸ್ ವಿಧಾನವನ್ನು ಬಳಸುತ್ತದೆ. ಸಾಕ್ರಟಿಕ್ ವಿಧಾನ, ಡಯಲೆಕ್ಟಿಕಲ್ ಮೆಥಡ್ (ಮೈಯುಟಿಕಾ ಟೆಕ್ನೆ) ಅಥವಾ ಸೂಲಗಿತ್ತಿ ವಿಧಾನ ಎಂದೂ ಕರೆಯಲ್ಪಡುವ ಸಾಕ್ರಟೀಸ್ (ಕ್ರಿ.ಪೂ. ೪೭೦-೩೯೯) ಕ್ರಿ.ಪೂ. ೫ ನೇ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ ಗ್ರೀಕ್ ತತ್ವಜ್ಞಾನಿಯಾಗಿದ್ದ ಮತ್ತು ನಂತರ ಅವರು ಬರೆದ ಸಂಭಾಷಣೆಗಳಲ್ಲಿ ತೋರಿಸಲಾಗಿದೆ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ಪ್ಲೇಟೋ. ] ಅಸ್ಪಷ್ಟತೆ ಮತ್ತು ಸಂಕೀರ್ಣತೆಯನ್ನು ಚರ್ಚಿಸುವ ಮೂಲಕ ಸದ್ಗುಣ, ಸೌಂದರ್ಯ, ನ್ಯಾಯ, ಧೈರ್ಯ ಮತ್ತು ಸ್ನೇಹದಂತಹ ವಿಶಾಲವಾದ (ಸಾರ್ವತ್ರಿಕ) ವಿಚಾರಗಳನ್ನು ವ್ಯಾಖ್ಯಾನಿಸುವ ಉದ್ದೇಶವನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಸಂಭಾಷಣೆಗಳಲ್ಲಿ ಇತರರನ್ನು ತೊಡಗಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಕ್ಕಾಗಿ ಸಾಕ್ರಟೀಸ್ ಕುಖ್ಯಾತಿಯನ್ನು ಗಳಿಸಿದರು. ಸಂಬಂಧಿತ ನಡವಳಿಕೆಯ ಅವಲೋಕನಗಳನ್ನು ಮಾಡುವ ಮೂಲಕ ಒಂದು ವಿಷಯವನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು.

ಆದ್ದರಿಂದ, ಅವರು ಸಾಮಾನ್ಯ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ನಿಜವಾದ ಜ್ಞಾನವಾಗಿ ಮತ್ತು ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ಸಾಪೇಕ್ಷ ಸತ್ಯದ ಜ್ಞಾನವಾಗಿ ಹುಟ್ಟುಹಾಕಿದರು.

ಪ್ಲೇಟೋ

ಪ್ಲೇಟೋನ ಆಗಮನವು (ಕ್ರಿ.ಪೂ. ೪೨೮-೩೪೭) ಸಾಕ್ರಟಿಕ್ ವಿಧಾನವನ್ನು ಘೋಷಿಸಿತು, ಇದರಿಂದಾಗಿ ಅದು ಕಲ್ಪನೆಗಳ ಸಿದ್ಧಾಂತವಾಯಿತು, ಅಂದರೆ ಪ್ಲೇಟೋನ ಡಿಂಗೆ ಆನ್ ಸಿಚ್ ಸಿದ್ಧಾಂತದ ಆವೃತ್ತಿ. ಎಪಿಸ್ಟೆಮ್ ಎಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಡುವ ನಿಜವಾದ ಜ್ಞಾನವು ಏಕ, ಸ್ಥಿರ, ಬದಲಾಗದ ಜ್ಞಾನ ಎಂದು ಪ್ಲೇಟೋ ಕಂಡುಕೊಂಡರು. ತಿಳಿದಿರಬೇಕಾದದ್ದನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುವ ಮೂಲಕ ಅವರು ಜ್ಞಾನಶಾಸ್ತ್ರವನ್ನು ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ತಿಳಿದಿರುವವರಿಗೆ ಜ್ಞಾನ (ಸರಿಯಾದ ಅಭಿಪ್ರಾಯದಂತೆ) ಹೇಗೆ ಒಳ್ಳೆಯದು. ಆದ್ದರಿಂದ, ಅರಿಸ್ಟಾಟಲ್‌ನ ಪ್ರಕಾರ, ಜ್ಞಾನವು ಒಂದು ವೀಕ್ಷಣೆಯ ಫಲಿತಾಂಶವಾಗಿದೆ, ಅನೇಕ ಮತ್ತು ಬದಲಾಗಬಲ್ಲದು.

ಅರಿಸ್ಟಾಟಲ್

ನಂತರ ಅರಿಸ್ಟಾಟಲ್ (೩೮೨-೩೨೨ BC) ಬಂದರು, ಅವರು ಪ್ಲೇಟೋನಿಂದ ವಿಜ್ಞಾನದ ಸಿದ್ಧಾಂತವಾಗಿ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಪಡಿಸಿದರು. ಅರಿಸ್ಟಾಟಲ್ ಪ್ರಕಾರ, ಜ್ಞಾನವು ವಾಸ್ತವವನ್ನು ಗಮನಿಸುವುದರ ಮೂಲಕ ಮತ್ತು ವಿವರಗಳಿಂದ ಸಾರ್ವತ್ರಿಕ ಅಂಶಗಳನ್ನು ಬಿಡುಗಡೆ ಮಾಡುವ ಮೂಲಕ ಮಾನವ ವೀಕ್ಷಣೆಯ ಚಟುವಟಿಕೆಯ ಫಲಿತಾಂಶವಾಗಿದೆ. ಇದು ಅಮೂರ್ತತೆಯಾಗುತ್ತದೆ, ಇದರಲ್ಲಿ ಮಾನವರು ಇಂದ್ರಿಯಗಳ ಕ್ಷೇತ್ರವನ್ನು ತೊರೆಯುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಅವರು ನಿಜವಾದ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ಪಡೆಯುವವರೆಗೆ ಊಹೆಯ ಮಟ್ಟವನ್ನು ಹಾದುಹೋಗುತ್ತಾರೆ. ಆಗ ಮಾತ್ರ ಜ್ಞಾನಶಾಸ್ತ್ರದ ತರ್ಕವು ಅವನ ಟು ಆರ್ಗನಮ್ ಎಂಬ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಧನ್ಯವಾದಗಳು, ಇದು ಅನುಮಾನಾತ್ಮಕ ಸಿಲೋಜಿಸಂ ವಿಧಾನದ ಸಿದ್ಧಾಂತವನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ಕೈಪಿಡಿಯಲ್ಲಿನ ಅರಿಸ್ಟಾಟಲ್‌ನ ಐದು ತಾರ್ಕಿಕ ಪ್ರಸ್ತುತಿಗಳನ್ನು ಆರ್ಗನೊಮ್ಸ್ ಕವರ್ರಿಂಗ್ ಕ್ಯಾಟಗರಿಸ್, ಎಬೌಟ್ ಇಂಟರ್‌ಪ್ರಿಟೇಶನ್, ಪ್ರಿಯರ್ ಅನಾಲಿಸಿಸ್, ಪೋಸ್ಟರಿಯರ್ ಅನಾಲಿಸಿಸ್ (ಬೇಯೆಸ್ ಅನಾಲಿಸಿಸ್), ವಿಷಯಗಳು ಮತ್ತು ಅತ್ಯಾಧುನಿಕ ನಿರಾಕರಣೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ.ನಂತರ ತರ್ಕದ ಅವನತಿ ಬರುತ್ತದೆ. ತರ್ಕದ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯು ಯಾವಾಗಲೂ ವಿಜ್ಞಾನದ ಬೆಳವಣಿಗೆಯೊಂದಿಗೆ ಕೈಜೋಡಿಸುತ್ತದೆ, ಇದು ಸಂಕೀರ್ಣವಾದ ಚಿಂತನೆಯ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿದೆ, ಅದು ಪ್ರತಿ ಹಂತದಲ್ಲೂ ಪರಿಗಣಿಸಬೇಕು.

ಆಧುನಿಕ ದೃಷ್ಟಿಕೋನ

ಪಾಶ್ಚಾತ್ಯ ಜ್ಞಾನಶಾಸ್ತ್ರ

ಆಧುನಿಕ ಪಾಶ್ಚಾತ್ಯ ತತ್ತ್ವಶಾಸ್ತ್ರದ ಸ್ಥಾಪಕ ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲ್ಪಟ್ಟ ರೆನೆ ಡೆಸ್ಕಾರ್ಟೆಸ್, ಜೀವಿಗಳು ಇನ್ನೂ ಪ್ರಬಲವಾದ ಪರಿಕಲ್ಪನಾ ಚೌಕಟ್ಟನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಪ್ರತ್ಯೇಕ ಭಾಗಗಳ ಮೇಲೆ ನಿರ್ಮಿಸಲಾದ ಯಂತ್ರಗಳಾಗಿವೆ ಎಂಬ ಅಭಿಪ್ರಾಯವನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಜೀವಂತ ಜೀವಿಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಂತೆ ಭೌತಿಕ ಬ್ರಹ್ಮಾಂಡವು ಡೆಸ್ಕಾರ್ಟೆಸ್‌ಗೆ ಒಂದು ಯಂತ್ರವಾಗಿದೆ ಮತ್ತು ಅದರ ಚಿಕ್ಕ ಭಾಗಗಳನ್ನು ವಿಶ್ಲೇಷಿಸುವ ಮೂಲಕ ತಾತ್ವಿಕವಾಗಿ ಸಂಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು.ಸಮಕಾಲೀನ ಅರ್ಥಶಾಸ್ತ್ರದ ಯಾಂತ್ರಿಕ ದೃಷ್ಟಿಕೋನವು ವಿಘಟನೆಯ ಮತ್ತು ಕಡಿತಗೊಳಿಸುವ ವಿಧಾನಗಳಿಂದ ನಿರೂಪಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ, ಇದು ಹೆಚ್ಚಿನ ಸಾಮಾಜಿಕ ಸಾಂಕೇತಿಕವಾಗಿದೆ. ವಿಜ್ಞಾನಗಳು. ಜೀವಂತ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗಳು ಮಾನವರು ಮತ್ತು ಅವರ ನೈಸರ್ಗಿಕ ಸಂಪನ್ಮೂಲಗಳನ್ನು ಪರಸ್ಪರ ನಿರಂತರ ಸಂವಹನದಲ್ಲಿ ಒಳಗೊಂಡಿರುತ್ತವೆ, ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಿನವು ಜೀವಂತ ಜೀವಿಗಳಾಗಿವೆ. ಛಿದ್ರಗೊಂಡ ಯಾಂತ್ರಿಕ ಪ್ರಪಂಚದ ದೃಷ್ಟಿಕೋನವು ಸಂಪೂರ್ಣ ಜೀವನ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗಳನ್ನು ನಿರಾಕರಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಪರಿಸರ ಮತ್ತು ಸಾಮಾಜಿಕ ಪರಿಸರದೊಂದಿಗೆ ಸಾಮರಸ್ಯದ ಜೀವನಶೈಲಿಯ ಪ್ರಾಮುಖ್ಯತೆಯನ್ನು ಒತ್ತಿಹೇಳುತ್ತದೆ.

ಪೂರ್ವ ಜ್ಞಾನಶಾಸ್ತ್ರ

ಪೂರ್ವ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ವಿಜ್ಞಾನದ ದೃಷ್ಟಿಕೋನವು ಪರಿಸರ ಮತ್ತು ಸಾಮಾಜಿಕ ಸಾಮರಸ್ಯ, ಸಾಮರಸ್ಯ ಮತ್ತು ಮಾನವರು ಮತ್ತು ಬಾಹ್ಯ ಪರಿಸರದ ನಡುವಿನ ಏಕತೆಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಕಾಳಜಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. ಮಾನವರು ಜೀವಂತ ಜೀವಿಗಳು ಪ್ರಪಂಚದ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಭಾಗವಾಗಿ (ಸೂಕ್ಷ್ಮಪ್ರಕಾಶ) ಬಹಳ ವಿಶಾಲವಾದ ವಿಶ್ವದಲ್ಲಿ (ಮ್ಯಾಕ್ರೋಕಾಸ್ಮ್) ವ್ಯಕ್ತಿಗಳಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಪೂರ್ವ ವಿಶ್ವ ದೃಷ್ಟಿಕೋನವು ಪ್ರಪಂಚವನ್ನು ಸಂಬಂಧ ಮತ್ತು ಏಕೀಕರಣದ ದೃಷ್ಟಿಕೋನದಿಂದ ನೋಡುತ್ತದೆ. ಜೀವಿಗಳು ಸ್ವಯಂ-ನಿಯಂತ್ರಕ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗಳಾಗಿವೆ, ಅಂದರೆ ಅವುಗಳ ರಚನೆ ಮತ್ತು ಕ್ರಿಯಾತ್ಮಕ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗಳನ್ನು ಪರಿಸರದಿಂದ ನಿರ್ಧರಿಸಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ, ಆದರೆ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯಿಂದ ಸ್ವತಃ ನಿರ್ಧರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ಪರಿಸರದಿಂದ ಪ್ರಭಾವಿತವಾಗದ ಆಂತರಿಕ ನಿಯಂತ್ರಣದ ತತ್ವದ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯು ಅದರ ಪ್ರಮಾಣದ ಪ್ರವೃತ್ತಿಯನ್ನು ನಿರ್ಧರಿಸುತ್ತದೆ. ನೆಟ್‌ವರ್ಕ್‌ಗಳಂತೆ ಜೀವನ ವ್ಯವಸ್ಥೆಗಳ ದೃಷ್ಟಿಕೋನವು ನೈಸರ್ಗಿಕ ಕ್ರಮಾನುಗತ ಎಂಬ ಹೊಸ ದೃಷ್ಟಿಕೋನವನ್ನು ತರುತ್ತದೆ.

ಸಾಧಿಸಿದ ವಿಜ್ಞಾನದ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಮತ್ತು ಪ್ರಗತಿಯು ಮುಖ್ಯ ತತ್ತ್ವಶಾಸ್ತ್ರದಿಂದ ಹೊರಹೊಮ್ಮಿದ ಹಲವಾರು ಇತರ ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ವಿಭಾಗಗಳನ್ನು ಹುಟ್ಟುಹಾಕಿದೆ, ಇದು ಮೂರು ಮುಖ್ಯ ಘಟಕಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿದೆ, ಅವುಗಳೆಂದರೆ ಒಂಟಾಲಜಿ (ಪ್ರಕೃತಿಯ ಸಿದ್ಧಾಂತ), ಜ್ಞಾನಶಾಸ್ತ್ರ (ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಸಿದ್ಧಾಂತ) ಮತ್ತು ಆಕ್ಸಿಯಾಲಜಿ (ಸಿದ್ಧಾಂತ ಮೌಲ್ಯದ).

ಜ್ಞಾನಶಾಸ್ತ್ರದ ಹರಿವು

ವೈಚಾರಿಕತೆ

ವೈಚಾರಿಕತೆಯು ಜ್ಞಾನದ ಮೂಲವಾಗಿ ಕಾರಣವನ್ನು ಒತ್ತಿಹೇಳುವ ಹರಿವು. ವೈಚಾರಿಕತೆಯು ವಿಜ್ಞಾನದ ತತ್ತ್ವಶಾಸ್ತ್ರದ ಶಾಲೆಯಾಗಿದ್ದು, ಸತ್ಯವನ್ನು ಪುರಾವೆ, ತರ್ಕ ಮತ್ತು ಸತ್ಯಗಳ ವಿಶ್ಲೇಷಣೆಯ ಫಲಿತಾಂಶಗಳ ಮೂಲಕ ಮಾತ್ರ ಪಡೆಯಬಹುದು ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತದೆ. ವೈಚಾರಿಕತೆಯಲ್ಲಿನ ಎಲ್ಲಾ ಜ್ಞಾನದ ಮೂಲಗಳು ಕಾರಣದಿಂದ ಬರುತ್ತವೆ ಅಥವಾ ತರ್ಕಬದ್ಧವಾಗಿರಬೇಕು.] ಕಲಿಕೆಯಲ್ಲಿ ತರ್ಕಬದ್ಧ ಚಿಂತನೆಯ ಮಾದರಿಗಳ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯನ್ನು ಕಲಿಕೆಯ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯ ಮೂಲಕ ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಹಂತಗಳನ್ನು ಬಳಸುವ ಕಲಿಕೆಯ ವಿಧಾನಗಳೊಂದಿಗೆ ಪಡೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ, ಅವುಗಳೆಂದರೆ ಗಮನಿಸುವುದು, ಡೇಟಾವನ್ನು ಸಂಗ್ರಹಿಸುವುದು, ಊಹೆಗಳನ್ನು ನಿರ್ಧರಿಸುವುದು, ಡೇಟಾವನ್ನು ವಿಶ್ಲೇಷಿಸುವುದು, ತೀರ್ಮಾನಗಳನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವುದು, ಪಡೆದದ್ದನ್ನು ಸಂವಹನ ಮಾಡುವುದು.

ಈ ಶಾಲೆಯ ಮುಖ್ಯ ಚಿಂತಕ ರೆನೆ ಡೆಸ್ಕಾರ್ಟೆಸ್ (೧೫೯೬-೧೬೫೦), ಆಧುನಿಕ ತಾತ್ವಿಕ ಚಿಂತಕ. ಅವರ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಪದಗಳಲ್ಲಿ, ಅಂದರೆ ಕೊಗಿಟೊ ಎರ್ಗೊ ಸಮ್ "ನಾನು ಭಾವಿಸುತ್ತೇನೆ, ಆದ್ದರಿಂದ ನಾನು ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿದ್ದೇನೆ". ಇದು ಹಲವಾರು ಚಿಂತಕರಿಂದ ಟೀಕೆಗಳನ್ನು ಸ್ವೀಕರಿಸಿದೆ ಮತ್ತು ಘಾತೀಯ (ಪುನರಾವರ್ತಿತ) ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗಿದೆ. ನಂತರ ಅವರು ಪಾಶ್ಚಾತ್ಯ ತತ್ತ್ವಶಾಸ್ತ್ರದಲ್ಲಿ ಸತ್ಯವು ಕಾರಣದ ಕ್ರಿಯೆ ಎಂದು ಹೇಳುವ ಮೂಲಕ ಚಿಂತನೆಯನ್ನು ಪುನರುಜ್ಜೀವನಗೊಳಿಸಿದರು. ಏಕೆಂದರೆ ಕಾರಣದಿಂದ, ಒಬ್ಬರು ಸತ್ಯವನ್ನು ತಲುಪಬಹುದು, ಅಂದರೆ ಮಾನವ ವಿವೇಚನೆಯನ್ನು ಮೀರಿದ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ನಂಬಬಾರದು. ಸತ್ಯವನ್ನು ತಲುಪಲು, ಚಿಂತನೆಯ ಕಲ್ಪನೆ, ದೇವರನ್ನು ಪರಿಪೂರ್ಣ ಜೀವಿ ಎಂಬ ಕಲ್ಪನೆ ಮತ್ತು ವಿಶಾಲತೆಯ ಕಲ್ಪನೆಯನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಂತೆ ಮೂರು ಸಹಜ ವಿಚಾರಗಳು ಬೇಕಾಗುತ್ತವೆ. ಈ ವರ್ಗಗಳ ಸಹಜ ಕಲ್ಪನೆಗಳು ವೈಚಾರಿಕತೆಯ ತತ್ತ್ವಶಾಸ್ತ್ರದಲ್ಲಿ ಜ್ಞಾನದ ಮೂಲತತ್ವಗಳಾಗುತ್ತವೆ, ಅದರ ಸತ್ಯವು ಅನುಮಾನಾಸ್ಪದವಾಗಿದೆ.

ಅನುಭವವಾದ

ಅನುಭವವಾದವು ಮಾನವ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ಅನುಭವ[೩೬] ಅಥವಾ ಸಂವೇದನಾಶೀಲ ಅವಲೋಕನದ ಮೂಲಕ ಪಡೆಯುತ್ತದೆ ಎಂದು ಹೊಂದಿರುವ ಶಾಲೆಯಾಗಿದೆ. ಇಂದ್ರನು ಪ್ರಾಯೋಗಿಕ ಸ್ವಭಾವದಿಂದ ಪಡೆಯಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದಾನೆ ಮತ್ತು ಅನುಭವವಾಗಲು ಮಾನವರಲ್ಲಿ ಸಂಗ್ರಹಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದಾನೆ. ಪ್ರಾಯೋಗಿಕ ಹರಿವಿನ ಅಂಕಿಅಂಶಗಳು ಸೇರಿವೆ:

ಜಾನ್ ಲಾಕ್ (೧೬೩೨-೧೭೦೪) ಒಂದು ಚಿಂತನೆಯ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯಾಗಿ ಪ್ರಾಯೋಗಿಕತೆಯ ಆಧಾರವನ್ನು ಮಾಡಿದರು. ೧೬೬೯ ರಲ್ಲಿ, ಅವರ ಪುಸ್ತಕದಲ್ಲಿ ಮಾನವ ತಿಳುವಳಿಕೆಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ಮುಖ್ಯ ಪ್ರಮೇಯದೊಂದಿಗೆ, ಎಲ್ಲಾ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ಅನುಭವದ ಮೂಲಕ ಪಡೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ ಎಂದು ಹೇಳಲಾಗಿದೆ. ಲಾಕ್‌ನ ಆಲೋಚನೆಯು ಡೆಸ್ಕಾರ್ಟೆಸ್ ಮಂಡಿಸಿದ ಜ್ಞಾನದ ಮೂಲವಾಗಿ ಜನ್ಮಜಾತ ಕಲ್ಪನೆಗಳನ್ನು ವಿರೋಧಿಸುತ್ತದೆ, ಆದ್ದರಿಂದ ಅವನು ಈ ಸಹಜ ಕಲ್ಪನೆಗಳ ಅಸ್ತಿತ್ವವನ್ನು ತಿರಸ್ಕರಿಸುತ್ತಾನೆ. ಲಾಕ್ ಅವರ ದೃಷ್ಟಿಕೋನದ ಪ್ರಕಾರ, ಅನುಭವವನ್ನು ಎರಡು ಭಾಗಗಳಾಗಿ ವಿಂಗಡಿಸಲಾಗಿದೆ, ಅವುಗಳೆಂದರೆ: ಸಂವೇದನೆಯ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಬಾಹ್ಯ ಅನುಭವ ಮತ್ತು ಪ್ರತಿಬಿಂಬ ಅಥವಾ ಪ್ರತಿಬಿಂಬದ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಆಂತರಿಕ ಅನುಭವ. ಎರಡು ಅನುಭವಗಳ ಸಂಯೋಜನೆಯ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯ ಮೂಲಕ, ಹೆಚ್ಚು ಸಂಕೀರ್ಣವಾದ ಕಲ್ಪನೆಯು ರೂಪುಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ.

ಡೇವಿಡ್ ಹ್ಯೂಮ್ (೧೭೧೧-೧೭೭೬), ಒಬ್ಬ ಬ್ರಿಟಿಷ್ ಚಿಂತಕ[೩೯] ಅವರು ಪ್ರಾಯೋಗಿಕತೆಯ ಸಂಪ್ರದಾಯವನ್ನು ಮುಂದುವರೆಸಿದರು. ಸರಳ ವಿಚಾರಗಳು ಸರಳ ಸಂವೇದನೆಗಳ ಪ್ರತಿಗಳು ಅಥವಾ ಸರಳ ವಿಚಾರಗಳು ಅಥವಾ ಸಂಕೀರ್ಣ ಅನಿಸಿಕೆಗಳು ಎಂದು ಹ್ಯೂಮ್ ವಾದಿಸಿದರು. ಅವರು ಮಂಡಿಸಿದ ಪ್ರಾಯೋಗಿಕ ಚಿಂತನೆಗಳು ಮೂಲಭೂತವಾದವು. ಅವರು ಜ್ಞಾನದ ವಸ್ತುವನ್ನು ಅನುಭವದ ಪುನರಾವರ್ತನೆ ಎಂದು ವ್ಯಾಖ್ಯಾನಿಸುತ್ತಾರೆ, ಆದ್ದರಿಂದ ಇಡೀ ಜ್ಞಾನವು ಸಂಪೂರ್ಣ ಅನುಭವವಾಗಿದೆ. ಡೇವಿಡ್ ಹ್ಯೂಮ್ ಅವರ ದೃಷ್ಟಿಕೋನಗಳು ಸಂದೇಹಾಸ್ಪದವಾಗಿರುತ್ತವೆ ಏಕೆಂದರೆ ಅವರು ಜ್ಞಾನದ ಫಲಿತಾಂಶಗಳನ್ನು ಇಂದ್ರಿಯಗಳ ಮೂಲಕ ಮಾತ್ರ ವಿಶಾಲವಾಗಿ ಗುರುತಿಸುತ್ತಾರೆ. ಅವರು ಅನುಭವವನ್ನು ಒಂದು ಕಲ್ಪನೆ ಮತ್ತು ಕೇವಲ ಊಹೆ ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸುತ್ತಾರೆ.ಈ ಹರಿವು ನಂತರ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಹೊಂದಿತು ಮತ್ತು ವಿಶೇಷವಾಗಿ ೧೯ ಮತ್ತು ೨೦ ನೇ ಶತಮಾನಗಳಲ್ಲಿ ವಿಜ್ಞಾನದ ಬೆಳವಣಿಗೆಯ ಮೇಲೆ ಭಾರಿ ಪ್ರಭಾವ ಬೀರಿತು.

ಸಕಾರಾತ್ಮಕವಾದ

ಈ ಶಾಲೆಯ ಅಂಕಿಅಂಶಗಳು ಆಗಸ್ಟ್ ಕಾಮ್ಟೆಯನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿವೆ, ಅವರು ಮಾನವ ಚಿಂತನೆಯ ಬೆಳವಣಿಗೆಯ ಇತಿಹಾಸವನ್ನು ಮೂರು ಹಂತಗಳಾಗಿ ವರ್ಗೀಕರಿಸಬಹುದು ಎಂಬ ದೃಷ್ಟಿಕೋನವನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದಾರೆ, ಅವುಗಳೆಂದರೆ: ೧) ದೇವತಾಶಾಸ್ತ್ರದ ಹಂತ, ಇದರಲ್ಲಿ ಮಾನವರು ಇನ್ನೂ ಸಂಪೂರ್ಣ ಜ್ಞಾನ ಅಥವಾ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ನಂಬುತ್ತಾರೆ. ಈ ಹಂತದಲ್ಲಿ ಮಾನವರು ಇನ್ನೂ ಮೂಢನಂಬಿಕೆಗಳಿಂದ ನಿಯಂತ್ರಿಸಲ್ಪಡುತ್ತಾರೆ, ಆದ್ದರಿಂದ ವಿಷಯಗಳು ಮತ್ತು ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ಪ್ರತ್ಯೇಕಿಸಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ೨) ಮೆಟಾಫಿಸಿಕಲ್ ಹಂತ, ಅಂದರೆ ಮಾನವ ಚಿಂತನೆಯು ವಾಸ್ತವವನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಮತ್ತು ಯೋಚಿಸಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುತ್ತಿದೆ, ಆದರೆ ಅದನ್ನು ಸತ್ಯಗಳೊಂದಿಗೆ ಸಾಬೀತುಪಡಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ. ೩) ಧನಾತ್ಮಕ ಹಂತ, ಇದು ಕಾನೂನುಗಳನ್ನು ಮತ್ತು ಸತ್ಯಗಳ ಮೂಲಕ ಪರಸ್ಪರ ಸಂಬಂಧಗಳನ್ನು ಕಂಡುಹಿಡಿಯಲು ಮಾನವ ಚಿಂತನೆಯಿಂದ ಗುರುತಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ. ಆದ್ದರಿಂದ, ಈ ಹಂತದಲ್ಲಿ ಮಾನವ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ಅಭಿವೃದ್ಧಿಪಡಿಸಬಹುದು ಮತ್ತು ಸತ್ಯಗಳ ಮೂಲಕ ಸಾಬೀತುಪಡಿಸಬಹುದು. ಕಾಮ್ಟೆ ವಾದಿಸಿದರು, ವಿಜ್ಞಾನದ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ಜಗತ್ತನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವಲ್ಲಿ ಸಕಾರಾತ್ಮಕವಾದವು ವಿಶ್ವ ದೃಷ್ಟಿಕೋನವಾಗಿದೆ. ಹಂತಗಳ ಈ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯನ್ನು ನಿರಂತರವಾಗಿ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಪಡಿಸಬಹುದು ಆದ್ದರಿಂದ ಪ್ರತಿ ಹೊಸ ವಿಜ್ಞಾನವು ಹಿಂದಿನ ಹಂತವನ್ನು ಅವಲಂಬಿಸಿರುತ್ತದೆ. ಸಾಮಾಜಿಕ ವಿಜ್ಞಾನಗಳು ಮತ್ತು ನೈಸರ್ಗಿಕ ವಿಜ್ಞಾನಗಳ ನಡುವೆ ಕಡಿಮೆ (ಯಾವುದಾದರೂ ಇದ್ದರೆ) ವ್ಯತ್ಯಾಸವಿದೆ ಎಂದು ಧನಾತ್ಮಕತೆಯ ಅನುಯಾಯಿಗಳು ನಂಬುತ್ತಾರೆ, ಏಕೆಂದರೆ ಸಮಾಜ ಮತ್ತು ಸಾಮಾಜಿಕ ಜೀವನವು ನಿಯಮಗಳ ಪ್ರಕಾರ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಪ್ರಕೃತಿಯೂ ಹಾಗೆಯೇ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸುತ್ತದೆ.

ಸಂದೇಹವಾದ

ಸಂದೇಹವಾದವು ಸಿದ್ಧಾಂತವನ್ನು ನಿರ್ದಿಷ್ಟವಲ್ಲದ ಜ್ಞಾನ, ಮುಂದೂಡಲ್ಪಟ್ಟ ತೀರ್ಪಿನ ವಿಧಾನ, ರಚನಾತ್ಮಕ ಸಂದೇಹ, ಅಥವಾ ಸಂದೇಹಾತ್ಮಕ ಟೀಕೆಯ ಗುಣಲಕ್ಷಣಗಳಾಗಿ ಒತ್ತು ನೀಡುವ ಚಿಂತನೆಯ ಶಾಲೆಯಾಗಿದೆ. ತತ್ತ್ವಶಾಸ್ತ್ರದಲ್ಲಿ, ಸಂದೇಹವಾದವು ವಿಮರ್ಶಾತ್ಮಕ ಪರಿಶೀಲನೆ, ವಿವೇಕ ಮತ್ತು ಬೌದ್ಧಿಕ ಕಠಿಣತೆಗೆ ಒತ್ತು ನೀಡುವ ವಿಚಾರಣೆಯ ವಿಧಾನಗಳನ್ನು ಉಲ್ಲೇಖಿಸಬಹುದು. ಸಂದೇಹವಾದವು ತನಗೆ ತಿಳಿದಿರುವ ಪ್ರತಿಪಾದನೆಗಳನ್ನು ತಿಳಿದಿಲ್ಲ ಎಂಬ ಹೇಳಿಕೆಯೊಂದಿಗೆ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುತ್ತದೆ. ಇಂದ್ರಿಯಗಳು ಮೋಸಗೊಳಿಸುವ ಅಥವಾ ದಾರಿತಪ್ಪಿಸುವವು ಎಂದು ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುವುದು. ಆದಾಗ್ಯೂ, ಆಧುನಿಕ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಇದು ಕ್ರಮಬದ್ಧ (ವ್ಯವಸ್ಥಿತ) ಸಂದೇಹವಾದವಾಗಿ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಗೊಂಡಿದೆ, ಇದು ಅನುಭವವನ್ನು ನಿಜವೆಂದು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುವ ಮೊದಲು ಪುರಾವೆಗಳ ಅಗತ್ಯವಿರುತ್ತದೆ. ಸಂದೇಹವಾದದ ವ್ಯಕ್ತಿ ರೆನೆ ಡೆಕಾರ್ಟೆಸ್ (೧೫೯೬-೧೬೫೦).

ವ್ಯಾವಹಾರಿಕವಾದ

ವ್ಯಾವಹಾರಿಕವಾದವು ಮಾನವನ ಚಿಂತನೆಯು ಒಂದು ಕ್ರಿಯೆಗೆ ಅನುಗುಣವಾಗಿರುವುದನ್ನು ಒತ್ತಿಹೇಳುವ ಒಂದು ಶಾಲೆಯಾಗಿದೆ. ಬೇರೆ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಹೇಳುವುದಾದರೆ, ಜ್ಞಾನದ ಸತ್ಯವು ಪ್ರಯೋಜನಗಳೊಂದಿಗೆ ಮತ್ತು ಕ್ರಿಯೆಯ ಸಾಧನವಾಗಿ ಸಂಬಂಧಿಸಿರಬೇಕು. ಜ್ಞಾನದ ಸತ್ಯವನ್ನು ಯೋಜಿತ ಕಾರ್ಯದಿಂದ ನಡೆಸಬೇಕು. ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ, ಪ್ರಾಯೋಗಿಕ ಸ್ವಭಾವವನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಜನರು, ಒಂದು ನಿರ್ದಿಷ್ಟ ಸಮಯದ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯಿಲ್ಲದೆ ಯೋಚಿಸದೆ ತಕ್ಷಣವೇ ಸಾಧಿಸಲು ನಿರೀಕ್ಷಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ, ಆದ್ದರಿಂದ ಸತ್ಯದ ಫಲಿತಾಂಶಗಳು ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ತಪ್ಪಾಗಿರುತ್ತವೆ ಅಥವಾ ತಪ್ಪಾಗುತ್ತವೆ. ಪ್ರಾಯೋಗಿಕತೆಯನ್ನು ಪರಿಚಯಿಸಿದ ಚಿಂತಕರು:

"ಆವಿಷ್ಕಾರಕ" ಅಥವಾ ಪ್ರಾಯೋಗಿಕತೆಯ ಪ್ರವರ್ತಕ ಎಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಡುವ ಚಾರ್ಲ್ಸ್ ಸ್ಯಾಂಡರ್ಸ್ ಪಿಯರ್ಸ್ (೧೮೩೯-೧೯೧೪) ಅಮೆರಿಕಾದಿಂದ ಬಂದವರು. ಪಿಯರ್ಸ್ ಭಾಷಾಶಾಸ್ತ್ರದ ಭಾಗವಾಗಿ ಸೆಮಿಯೋಟಿಕ್ಸ್ ಅನ್ನು ಪುನಃ ಪರಿಚಯಿಸಿದ ಒಬ್ಬ ತರ್ಕಶಾಸ್ತ್ರಜ್ಞ. ಯಾವುದೇ ಹೇಳಿಕೆಯು ಪ್ರಯೋಜನವನ್ನು (ಅರ್ಥ) ಹೊಂದಿದೆ ಎಂಬುದು ವಾಸ್ತವಿಕವಾದದ ಪ್ರಮುಖ ಸಾರವಾಗಿದೆ ಎಂದು ಪಿಯರ್ಸ್ ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ, ಆ ಹೇಳಿಕೆಯು ಪ್ರಾಯೋಗಿಕ ಬೇರಿಂಗ್ ಅನ್ನು ಹೊಂದಿರಬೇಕು, ಯೋಜಿಸಲಾಗಿದೆ. ವಿವರಿಸಿದ ಜ್ಞಾನದ ಸತ್ಯವು ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಬಹುದಾದ ಮತ್ತು ಗಮನಿಸಬಹುದಾದ ಫಲಿತಾಂಶಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಪಡೆದ ಸಂಗತಿಯಾಗಿದೆ.

ಜಾನ್ ಡೀವಿ (೧೮೫೯-೧೯೫೨), ಆಧುನಿಕ ವ್ಯಾವಹಾರಿಕ ಚಿಂತನೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಮುಖ ಪ್ರಭಾವಿ ವ್ಯಕ್ತಿ ಎಂದು ಹೆಸರಾಗಿದೆ. ಡೀವಿ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಪಡಿಸಿದ ಪ್ರಾಯೋಗಿಕ ಚಿಂತನೆಯನ್ನು ಪ್ರಾಯೋಗಿಕತೆ ಎಂದೂ ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. ಮಾನವ ಬೆಳವಣಿಗೆಯೇ ಶಿಕ್ಷಣದ ಗುರಿ ಎಂದು ಹೇಳುವ ಅವರ ಚಿಂತನೆಯಿಂದ ಈ ಹೆಸರಿಡಲಾಗಿದೆ. ಅವನು ಅದನ್ನು ಬೆಳವಣಿಗೆ ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಾನೆ ಏಕೆಂದರೆ ಅವನು ಈ ಪ್ರಪಂಚದಲ್ಲಿರುವ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಯಾವಾಗಲೂ ಬದಲಾಗುವಂತೆ ಪರಿಗಣಿಸುತ್ತಾನೆ.ಜಾನ್ ಡೀವಿಯವರ ಪ್ರಾಯೋಗಿಕ ಚಿಂತನೆಯು ಸಾಮೂಹಿಕ ಶಿಕ್ಷಣದ ಪ್ರಾರಂಭದ ಮೇಲೆ ಪ್ರಭಾವ ಬೀರಿದ ಆಲೋಚನೆಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದಾಯಿತು.

ವಿಲಿಯಂ ಜೇಮ್ಸ್ (೧೮೨೪-೧೯೧೦), ವ್ಯಾವಹಾರಿಕತೆಯ ಪಿತಾಮಹ ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ. ವ್ಯಾವಹಾರಿಕವಾದವು ವಿಜ್ಞಾನ ಮತ್ತು ತತ್ತ್ವಶಾಸ್ತ್ರವನ್ನು ಒಂದುಗೂಡಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನವಾಗಿದೆ ಎಂದು ಜೇಮ್ಸ್ ವಾದಿಸುತ್ತಾರೆ, ಇದರಿಂದಾಗಿ ಅದು ಹೆಚ್ಚು ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಮತ್ತು ಪ್ರಾಯೋಗಿಕ ಜೀವನಕ್ಕೆ ಉಪಯುಕ್ತವಾಗಿದೆ. ನಂತರ, ಅದು ಅಭಿವೃದ್ಧಿಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಜೀವನಕ್ಕೆ ಅನ್ವಯಿಸುತ್ತದೆ ಅದರ ಜೀವಾಧಾರಕ ಬಳಕೆಗಳು. ಅನ್ವಯಿಕ ವಿಧಾನದ ಸತ್ಯವು ದೈನಂದಿನ ಮಾನವರ ನಿಯಮಗಳನ್ನು ಅನುಸರಿಸುವ ಸತ್ಯ ಮಾನದಂಡಗಳನ್ನು ಬಳಸುತ್ತದೆ. ಧರ್ಮದ ಬಗ್ಗೆ ಅವರ ಕಾಳಜಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ವ್ಯಾವಹಾರಿಕತೆಯ ಅಧ್ಯಯನವು ಜೇಮ್ಸ್‌ಗೆ ಧರ್ಮದ ಬಗ್ಗೆ ಅವರ ಕಾಳಜಿಯೇ ದೊಡ್ಡ ಕೊಡುಗೆಯಾಗಿದೆ. ಜೇಮ್ಸ್ ಮಾನವನ ಕ್ರಿಯೆ ಅಥವಾ ನಡವಳಿಕೆಯ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ಸತ್ಯವನ್ನು ಮೌಲ್ಯಮಾಪನ ಮಾಡಲಾಗುತ್ತದೆ, ಇದರಿಂದಾಗಿ ಒಬ್ಬ ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಧಾರ್ಮಿಕ ಅನಿವಾರ್ಯತೆಯನ್ನು ಹೊಂದಿರುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಇತರರ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ವ್ಯತ್ಯಾಸವು ಧನಾತ್ಮಕವಾಗಿದ್ದರೆ ಅದನ್ನು ಸಮರ್ಥಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.

ಜ್ಞಾನಶಾಸ್ತ್ರದ ಪ್ರಯೋಜನಗಳು

ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಪ್ರಗತಿ ಮತ್ತು ನಾಗರಿಕತೆಯ ಮೇಲೆ ಪ್ರಭಾವ ಬೀರುವಲ್ಲಿ ಜ್ಞಾನಶಾಸ್ತ್ರವನ್ನು ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡುವ ಪ್ರಯೋಜನಗಳು. ನಾಗರಿಕತೆಯ ಕುಸಿತಗಳು, ಹೊಸ ಸೃಷ್ಟಿಗಳು ಮತ್ತು ಮೂಲ ಸಂಶೋಧನೆಗಳನ್ನು ತಡೆಗಟ್ಟುವಲ್ಲಿ ಜ್ಞಾನಶಾಸ್ತ್ರದ ಪ್ರಮುಖ ಪಾತ್ರವನ್ನು ಅತಿಕ್ರಮಿಸದೆ ಆಧುನಿಕ ಮತ್ತು ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಸಮಾಜಗಳನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಲು ಜ್ಞಾನಶಾಸ್ತ್ರವು ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತದೆ ಎಂಬುದು ಇದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ. ಜ್ಞಾನಶಾಸ್ತ್ರದ ಅಧ್ಯಯನದಲ್ಲಿ ಪರಿಗಣಿಸಬೇಕಾದ ಮೂರು ಕಾರಣಗಳು ಕಾರ್ಯತಂತ್ರ, ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಮತ್ತು ಶೈಕ್ಷಣಿಕ ಸೇರಿವೆ. ಮೊದಲನೆಯದಾಗಿ, ಜ್ಞಾನದ ಪ್ರಯೋಜನಗಳು ಮತ್ತು ಸ್ವಾಧೀನತೆಯ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಮಾನವರಿಗೆ ವಿಜ್ಞಾನದ ಪ್ರಾಮುಖ್ಯತೆಯನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಜ್ಞಾನಶಾಸ್ತ್ರದ ಕಾರ್ಯತಂತ್ರದ ಪರಿಗಣನೆಯಾಗಿದೆ. ಎರಡನೆಯದಾಗಿ, ಜ್ಞಾನಶಾಸ್ತ್ರದ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಪರಿಗಣನೆಗಳು ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿಗಳಲ್ಲಿ ಒಳಗೊಂಡಿರುವ ಅರ್ಥವನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಮತ್ತು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ, ಎರಡೂ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಅರ್ಥಗಳು ಬರವಣಿಗೆ, ಭಾಷಣ ಮತ್ತು ಸಂಕೇತಗಳ ರೂಪದಲ್ಲಿ. ಮೂರನೆಯದಾಗಿ, ಜ್ಞಾನಶಾಸ್ತ್ರದ ಶೈಕ್ಷಣಿಕ ಪರಿಗಣನೆಯು ಕೇಂದ್ರ ದೃಷ್ಟಿಕೋನದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಪ್ರಜ್ಞಾಪೂರ್ವಕ ಪ್ರಯತ್ನವಾಗಿದೆ, ಅಲ್ಲಿ ಶಿಕ್ಷಣವು ದೃಷ್ಟಿ ಮತ್ತು ಧ್ಯೇಯ, ಪಠ್ಯಕ್ರಮ, ಸಾಧಿಸಬೇಕಾದ ಕಲಿಕೆಯ ಫಲಿತಾಂಶಗಳು, ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡಬೇಕಾದ ವಿಷಯಗಳನ್ನು ನಿರ್ಧರಿಸುವುದು, ಕಲಿಕೆಯ ಫಲಿತಾಂಶಗಳನ್ನು ಮೌಲ್ಯಮಾಪನ ಮಾಡುವ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯಿಂದ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುವ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯಿಂದ ನಿರೂಪಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದೆ. ಈ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯಿಂದಲೇ ರಚನಾತ್ಮಕ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ವಿಜ್ಞಾನವನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಮಾರ್ಗದರ್ಶನ, ಹರಿತಗೊಳಿಸುವಿಕೆ ಮತ್ತು ಸಹಾಯ ಮಾಡುತ್ತದೆ.

ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ವಿಧಾನ

ಕಾರ್ಯಾಚರಣೆ ಮತ್ತು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ, ಜ್ಞಾನಶಾಸ್ತ್ರದ ಪರಿಕಲ್ಪನೆಯನ್ನು ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ವಿಧಾನದ ಅನ್ವಯದಲ್ಲಿ ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡಲಾಗುತ್ತದೆ. ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ವಿಧಾನವು ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿರುವ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ಅಭಿವೃದ್ಧಿಪಡಿಸಲು ಅಥವಾ ಹೊಸ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ಪಡೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಆಧಾರವಾಗಿ ಆಲೋಚನೆಗಳು, ಮಾದರಿಗಳು, ತಂತ್ರಗಳು ಮತ್ತು ಹಂತಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿದೆ. ಅದನ್ನು ಪಡೆಯುವ ಮತ್ತು ಅಭಿವೃದ್ಧಿಪಡಿಸುವ ಕಾರ್ಯವಿಧಾನಕ್ಕೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದಂತೆ, ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ವಿಧಾನ, ಅವುಗಳೆಂದರೆ: ಎ) ಜ್ಞಾನದ ಫಲಿತಾಂಶಗಳ ತಯಾರಿಕೆಯು ಸ್ಥಿರವಾದ ವಾದಗಳೊಂದಿಗೆ ತಾರ್ಕಿಕ ಮನಸ್ಸಿನ ಚೌಕಟ್ಟನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿರುತ್ತದೆ, ಬಿ) ಮನಸ್ಸಿನ ಚೌಕಟ್ಟಿನಿಂದ ಕಡಿತವನ್ನು ಊಹೆಗಳ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ವಿವರಿಸಲಾಗಿದೆ, ಸಿ) ಹೇಳಿಕೆಗಳು ಊಹೆಗಳಿಂದ ಪರಿಶೀಲಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ, ನಂತರ ವಾಸ್ತವಿಕ ಸತ್ಯಕ್ಕಾಗಿ ಪರೀಕ್ಷಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.