ಗೀತೆಗಳು

ಒಂದು ಹಾಡು, ಹೆಚ್ಚು ವಿಶಾಲವಾಗಿ, ಏಕೈಕ (ಮತ್ತು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಸ್ವತಂತ್ರವಾದ) ಸಂಗೀತದ ಕೆಲಸವಾಗಿದೆ, ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಧ್ವನಿ ಮತ್ತು ಮೌನವನ್ನು ಬಳಸಿಕೊಂಡು ವಿಭಿನ್ನವಾದ ಮತ್ತು ಸ್ಥಿರವಾದ ಪಿಚ್ಗಳು ಮತ್ತು ಮಾದರಿಗಳೊಂದಿಗೆ ಮಾನವನ ಧ್ವನಿಯನ್ನು ಹಾಡಬೇಕೆಂದು ಉದ್ದೇಶಿಸಲಾಗಿದೆ, ಮತ್ತು ಅನೇಕ ಪುನರಾವರ್ತನೆ ವಿಭಾಗಗಳು. ಸಂಗೀತಕ್ಕಾಗಿ ಅಥವಾ ನಿರ್ದಿಷ್ಟವಾಗಿ ರಚಿಸಲಾದ ಸಂಗೀತಕ್ಕಾಗಿ ಬರೆಯಲಾದ ಪದಗಳನ್ನು ಸಾಹಿತ್ಯ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. ಮೊದಲೇ ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿರುವ ಕವಿತೆಯನ್ನು ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಸಂಗೀತದಲ್ಲಿ ಸಂಯೋಜಿತ ಸಂಗೀತಕ್ಕೆ ಹೊಂದಿಸಿದರೆ ಅದು ಕಲಾ ಹಾಡು. ವಿಶಿಷ್ಟ ಬಾಹ್ಯರೇಖೆಗಳು ಮತ್ತು ನಮೂನೆಗಳು ಇಲ್ಲದೇ ಪುನರಾವರ್ತಿತ ಪಿಚ್ಗಳಲ್ಲಿ ಹಾಡಲಾದ ಹಾಡುಗಳು ಏರಿಕೆ ಮತ್ತು ಪತನವನ್ನು ಪಠಣಗಳಾಗಿ ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. ಅನೌಪಚಾರಿಕವಾಗಿ ಕಲಿತ ಒಂದು ಸರಳ ಶೈಲಿಯಲ್ಲಿ ಹಾಡುಗಳನ್ನು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಜಾನಪದ ಗೀತೆಗಳೆಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. ಸಾಮೂಹಿಕ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಗೆ ತಮ್ಮ ಧ್ವನಿಮುದ್ರಿಕೆಗಳನ್ನು ಅಥವಾ ಲೈವ್ ಪ್ರದರ್ಶನಗಳನ್ನು ಮಾರಾಟ ಮಾಡುವ ವೃತ್ತಿಪರ ಗಾಯಕರಿಗೆ ಸಂಯೋಜನೆಗೊಂಡ ಹಾಡುಗಳನ್ನು ಜನಪ್ರಿಯ ಗೀತೆಗಳು ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ.

ರೀತಿ

• ಆರ್ಟ್ ಹಾಡುಗಳು

ಆರ್ಟ್ ಗೀತೆಗಳು ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಕಲಾವಿದರಿಂದ ಪ್ರದರ್ಶನಕ್ಕಾಗಿ ಹಾಡುಗಳನ್ನು ರಚಿಸಲಾಗಿರುತ್ತದೆ, ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಪಿಯಾನೋ ಜತೆಗೂಡಿ, ಅವರು ಏಕವ್ಯಕ್ತಿ ಹಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಆರ್ಟ್ ಗೀತೆಗಳಿಗೆ ಬಲವಾದ ಗಾಯನ ತಂತ್ರ, ಭಾಷಾಂತರ, ಭಾಷಣ ಮತ್ತು ಕವಿತೆಯ ಅರ್ಥವಿವರಣೆಯು ಅರ್ಥವಿವರಣೆಗೆ ಅಗತ್ಯವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಇಂತಹ ಗಾಯಕರು ತಮ್ಮ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳಲ್ಲಿ ಜನಪ್ರಿಯ ಅಥವಾ ಜಾನಪದ ಗೀತೆಗಳನ್ನು ಕೂಡ ಮಾಡಬಹುದಾದರೂ, ಈ ಗುಣಲಕ್ಷಣಗಳು ಮತ್ತು ಕವಿತೆಯ ಬಳಕೆಯು ಜನಪ್ರಿಯ ಗೀತೆಗಳಿಂದ ಕಲಾ ಹಾಡುಗಳನ್ನು ಪ್ರತ್ಯೇಕಿಸುತ್ತದೆ. ಕಲಾ ಹಾಡುಗಳು ಹೆಚ್ಚಿನ ಐರೋಪ್ಯ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳಿಂದ ಸಂಪ್ರದಾಯವಾಗಿವೆ, ಮತ್ತು ಈಗ ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಸಂಗೀತ ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳೊಂದಿಗೆ ಇತರ ದೇಶಗಳು. ಜಾನಪದ ಗೀತೆ ("ವೋಕ್ಸ್ಲೈಡ್") ನಿಂದ "ಗಂಭೀರವಾದ" ಸಂಯೋಜನೆಗಳನ್ನು ಪ್ರತ್ಯೇಕಿಸಲು ಜರ್ಮನ್-ಮಾತನಾಡುವ ಸಮುದಾಯಗಳು ಪದ ಕಲೆ ಹಾಡನ್ನು ("ಕುನ್ಸ್ಟ್ಲೈಡ್") ಬಳಸುತ್ತವೆ. ಸಾಹಿತ್ಯವನ್ನು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಕವಿ ಅಥವಾ ಗೀತಕಾರ ಮತ್ತು ಸಂಗೀತ ಸಂಯೋಜಕರಿಂದ ಪ್ರತ್ಯೇಕವಾಗಿ ಬರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. ಜನಪ್ರಿಯ ಅಥವಾ ಜಾನಪದ ಹಾಡುಗಳಿಗಿಂತ ಆರ್ಟ್ ಹಾಡುಗಳು ಹೆಚ್ಚು ಔಪಚಾರಿಕವಾಗಿ ಸಂಕೀರ್ಣವಾಗಬಹುದು, ಆದರೂ ಫ್ರಾಂಜ್ ಶುಬರ್ಟ್ನ ಅನೇಕ ಆರಂಭಿಕ ಲೈಡರ್ರು ಸರಳವಾದ ಸ್ವರಮೇಳದ ರೂಪದಲ್ಲಿದ್ದಾರೆ. ಯುರೋಪಿಯನ್ ಕಲಾ ಹಾಡುಗಳ ಜೊತೆಗೂಡಿ ಸಂಯೋಜನೆಯ ಪ್ರಮುಖ ಭಾಗವೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗಿದೆ. ಕೆಲವು ಕಲಾಗೀತೆಗಳು ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಗುರುತಿನ ಗುಣಲಕ್ಷಣಗಳನ್ನು ತಾವು ಆರಾಧಿಸುತ್ತಿವೆ.

• ಜಾನಪದ ಹಾಡುಗಳು

ಜಾನಪದ ಗೀತೆಗಳು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಅನಾಮಧೇಯ ಮೂಲದ (ಅಥವಾ ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಡೊಮೇನ್) ಹಾಡುಗಳಾಗಿವೆ, ಅದು ಮೌಖಿಕವಾಗಿ ಹರಡುತ್ತದೆ. ಅವರು ಆಗಾಗ್ಗೆ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಅಥವಾ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಗುರುತನ್ನು ಒಂದು ಪ್ರಮುಖ ಅಂಶವಾಗಿದೆ. ಜನರು ಯಾರು ಲೇಖಕರನ್ನು ಮರೆತುಹೋದಾಗ ಕಲೆ ಹಾಡುಗಳು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಜಾನಪದ ಗೀತೆಗಳನ್ನು ಅನುಸರಿಸುತ್ತವೆ. ಜಾನಪದ ಹಾಡುಗಳನ್ನು ಪದೇ ಪದೇ ಮೌಖಿಕವಲ್ಲದವರೂ ಹರಡುತ್ತಾರೆ (ಅಂದರೆ ಶೀಟ್ ಸಂಗೀತದಂತೆ), ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಆಧುನಿಕ ಯುಗದಲ್ಲಿ. ಜನಪದ ಹಾಡುಗಳು ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಸಂಸ್ಕೃತಿಯಲ್ಲೂ ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿವೆ. ಜನಪ್ರಿಯ ಗೀತೆಗಳು ಅಂತಿಮವಾಗಿ ಜಾನಪದ ಹಾಡುಗಳನ್ನು ಅದರ ಮೂಲದಿಂದ ಬೇರ್ಪಡಿಸುವ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯ ಮೂಲಕ ಬದಲಾಯಿಸಬಹುದು. ಕೃತಿಸ್ವಾಮ್ಯದ ಮೂಲ ವಸ್ತುವನ್ನು ಪ್ರಕಟಿಸುವ ಮತ್ತು ದಾಖಲಿಸುವ ಅನೇಕ ಜಾನಪದ ಗೀತೆ ಮನರಂಜನೆಕಾರರು ಕೂಡಾ ಜನಪದ ಹಾಡುಗಳನ್ನು ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಡೊಮೇನ್ನಲ್ಲಿ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನದಿಂದ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನಿಸುತ್ತಾರೆ. ಈ ಸಂಪ್ರದಾಯವು ಗಾಯಕ-ಗೀತರಚನಾಕಾರ ಶೈಲಿಯ ಪ್ರದರ್ಶನಕ್ಕೆ ಕಾರಣವಾಯಿತು, ಅಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ಕಲಾವಿದನು ತಪ್ಪೊಪ್ಪಿಗೆಯ ಕವಿತೆ ಅಥವಾ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಹೇಳಿಕೆಗಳನ್ನು ಬರೆದಿದ್ದಾರೆ ಮತ್ತು ಅವುಗಳನ್ನು ಗಿಟಾರ್ ಪಕ್ಕವಾದ್ಯದೊಂದಿಗೆ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಸಂಗೀತಕ್ಕೆ ಹಾಡಿದ್ದಾರೆ.

• ಭಾವಗೀತೆ

ಭಾವಗೀತೆ ಕನ್ನಡ ಭಾವಗೀತೆ (ಕನ್ನಡ: ಹಾಡಿನ ಸಾಹಿತ್ಯ) ಆಧುನಿಕ ಕನ್ನಡ ಕಾವ್ಯದಿಂದ ಸೆಳೆಯುತ್ತದೆ(ಅಕ್ಷರಶಃ 'ಭಾವನೆಯ ಕವಿತೆ') ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿವಾದ ಕವನ ಮತ್ತು ಬೆಳಕಿನ ಸಂಗೀತದ ಒಂದು ರೂಪವಾಗಿದೆ. ಪ್ರೀತಿ, ಪ್ರಕೃತಿ, ತತ್ತ್ವಶಾಸ್ತ್ರ ಮುಂತಾದ ವಿಷಯಗಳಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದಂತೆ ಈ ಪ್ರಕಾರದಲ್ಲಿ ಹಾಡಿದ ಹೆಚ್ಚಿನ ಕವಿತೆಗಳು ಮತ್ತು ಗಝಲ್ಗಳು ವಿಚಿತ್ರವಾದ ಮೀಟರ್ಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ್ದರೂ ಕೂಡ ಈ ಪ್ರಕಾರವು ಗಝಲ್ಗಳಿಂದ ಭಿನ್ನವಾಗಿದೆ. ಭಾರತದ ಹಲವು ಭಾಗಗಳಲ್ಲಿ ಈ ಪ್ರಕಾರದ ಜನಪ್ರಿಯತೆ ಇದೆ, ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಕರ್ನಾಟಕ ಮತ್ತು ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರ. ಈ ಪ್ರಕಾರವನ್ನು ಬೇರೆ ಭಾಷೆಗಳಲ್ಲಿ ವಿಭಿನ್ನ ಹೆಸರುಗಳಿಂದ ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ.ಕನ್ನಡ ಭಾವಗೀತೆ ಆಧುನಿಕ ಕನ್ನಡ ಕಾವ್ಯದಿಂದ ಸೆಳೆಯುತ್ತದೆ.

ಕನ್ನಡದಲ್ಲಿ ಜನಪ್ರಿಯ ಭಾವಗೀತೆಗಳು

೧.ತನುವು ನಿನದು ಮನುವು ನಿನದು - ಕುವೆಂಪು
೨.ಆನಂದಂಡಾಯಯ ಈ ಜಗದರುಡಾ - ಕುವೆಂಪು
೩.ಓಹ್ ನಾನಾ ಚೇತನ - ಕುವೆಂಪು
೪.ಎಲ್ಲದಾರು ಇರು - ಕುವೆಂಪು
೫.ಬಾ ಚಕೋರಿ - ಕುವೆಂಪು
೬.ಯಾವಾ ಮೋಹನ ಮುರಳಿ ಕರೀತುತು - ಗೋಪಾಲಕೃಷ್ಣ ಅಡಿಗ
೭.ಎಡೆ ತುಂಬಿ ಹಾಡಿಡೆನು ಔನು ನಾನು ಬಾವರ್ಥಾ - ಜಿ.ಎಸ್. ಶಿವರುದ್ರಪ್ಪ
೮.ಒಂಡು ಮುಂಜಯವಿಣಿ - ಚೆನ್ನವೀರಾ ಕನವಿ
೯.ಈ ದಿನಾಂತಾ ಸಮಾಯದಲಿ - ಕೆ. ಎಸ್. ನಿಸ್ಸರ್ ಅಹ್ಮದ್
೧೦.ಜೊಗದ ಸಿರಿ ಬೆಳಕಿನಲ್ಲಿ - ಕೆ. ಎಸ್. ನಿಸ್ಸರ್ ಅಹ್ಮದ್
೧೧.ಕಾನಡಾ ಕದಲಿಜೆ - ಜಿ.ಎಸ್. ಶಿವರುದ್ರಪ್ಪ
೧೨.ನೀನಿಲ್ಲಾಡ್ ನ್ಯಾನಜೆಡ್ - M.N. ವೈಸಾ ರಾವ್
೧೩.ರಾಯರು ಬಂದರು ಮಾವನ ಮನೇಜ್ - ಕೆ.ಎಸ್. ನರಸಿಂಹಸ್ವಾಮಿ
೧೪.ಹಚ್ಚೇವು ಕನ್ನಡದ ದಿಪ - ಡಿ.ಎಸ್. ಕಾರ್ಕಿ

ಭಕ್ತಿ ಗೀತೆ

ಭಕ್ತಿ (ಸಂಸ್ಕೃತ: भक्ति) ಅಕ್ಷರಶಃ "ಬಾಂಧವ್ಯ, ಪಾಲ್ಗೊಳ್ಳುವಿಕೆ, ಪ್ರೀತಿ, ಗೌರವ, ನಂಬಿಕೆ, ಪ್ರೀತಿ, ಭಕ್ತಿ, ಪೂಜೆ, ಧರ್ಮನಿಷ್ಠೆ" ಎಂದರ್ಥ. ಹಿಂದೂ ಧರ್ಮದಲ್ಲಿ, ಇದು ವೈಯಕ್ತಿಕ ದೇವತೆ ಅಥವಾ ಭಕ್ತನ ಮೂಲಕ ಪ್ರತಿನಿಧಿಸುವ ದೇವರಿಗೆ ಭಕ್ತಿ ಮತ್ತು ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ.ಶ್ವೇತಾಶ್ವತಾರ ಉಪನಿಷತ್ನಂತಹ ಪುರಾತನ ಗ್ರಂಥಗಳಲ್ಲಿ, ಪದವು ಯಾವುದೇ ಪ್ರಯತ್ನಕ್ಕೆ ಪಾಲ್ಗೊಳ್ಳುವಿಕೆ, ಭಕ್ತಿ ಮತ್ತು ಪ್ರೀತಿ ಎಂದರ್ಥ, ಆದರೆ ಭಗವದ್ಗೀತೆಯಲ್ಲಿ, ಅದು ಆಧ್ಯಾತ್ಮದ ಸಂಭಾವ್ಯ ಮಾರ್ಗಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದನ್ನು ಮತ್ತು ಮೋಕ್ಷದ ಕಡೆಗೆ ಭಕ್ತಿ ಮಾರ್ಗಾ.ಭಾರತೀಯ ಧರ್ಮಗಳಲ್ಲಿ ಭಕ್ತಿ "ಭಾವನಾತ್ಮಕ ಭಕ್ತಿತ್ವ", ವಿಶೇಷವಾಗಿ ವೈಯಕ್ತಿಕ ದೇವರು ಅಥವಾ ಆಧ್ಯಾತ್ಮಿಕ ವಿಚಾರಗಳಿಗೆ. ೧ನೇ ಸಹಸ್ರಮಾನದ CE ಯ ದ್ವಿತೀಯಾರ್ಧದಲ್ಲಿ ವಿಷ್ಣು (ವೈಷ್ಣವ ಧರ್ಮ), ಶಿವ (ಶೈವಿಸಂ) ಮತ್ತು ದೇವಿ (ಶಕ್ತಿವಾದ) ಗಳ ಸುತ್ತಲೂ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಗೊಂಡ ಅಲ್ವಾರ್ಗಳು ಮತ್ತು ನಾಯನರುಗಳು ಈ ಚಳುವಳಿಯನ್ನು ಉಲ್ಲೇಖಿಸಿದ್ದಾರೆ. ೧೨ ನೇ ಶತಮಾನದ ನಂತರ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಹಲವಾರು ಹಿಂದೂ ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳಲ್ಲಿ ಇದು ವೇಗವಾಗಿ ಬೆಳೆಯಿತು, ಬಹುಶಃ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಇಸ್ಲಾಂ ಧರ್ಮ ಆಗಮನದ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆಯಾಗಿ.