ವೇಶ್ಯಾವೃತ್ತಿ: ಪರಿಷ್ಕರಣೆಗಳ ನಡುವಿನ ವ್ಯತ್ಯಾಸ
Content deleted Content added
No edit summary ಟ್ಯಾಗ್‌ಗಳು: ಮೊಬೈಲ್ ಸಂಪಾದನೆ ಮೊಬೈಲ್ ಅನ್ವಯ ಸಂಪಾದನೆ Android app edit |
ಚು Reverted edits by ಕೃಷ್ಣಗೋಲ್ಲರು ಎಂಬ ಆದಿವಾಸಿಗಳು (talk) to last revision by Kartikdn ಟ್ಯಾಗ್: Rollback |
||
೧೫ ನೇ ಸಾಲು:
ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಈ ಪದ್ಧತಿ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿತ್ತು. ಸಿಂಧೂ ಬಯಲಿನ ನಾಗರಿಕತೆಯ ಮಾತೃದೇವತಾ ಗುಡಿಯಲ್ಲಿ ಸ್ತ್ರೀ-ಪುರುಷ ಗುಲಾಮರಿದ್ದ ರೆಂದೂ ಇದು ಅಂದಿನ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಷ್ಠೆಯ ಮಾತಾಗಿತ್ತೆಂದೂ ತಿಳಿದುಬರುತ್ತದೆ. ಮೊಹೆಂಜೊದಾರೊ ಉತ್ಖನನದಲ್ಲಿ ದೊರೆತ ಸ್ತ್ರೀ ಪ್ರತಿಮೆಯೊಂದರಲ್ಲಿ ನರ್ತಕಿಯ ಲಕ್ಷಣಗಳಿವೆ. ಈ ಪ್ರತಿಮೆ ನಗ್ನವಾಗಿದ್ದು, ಒಂದು ತೋಳಿನ ತುದಿಯವರೆಗೂ ಬಳೆಗಳಿವೆ, ಕುತ್ತಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಮಣಿಸರವಿದೆ. ತಲೆಗೂದಲು ಸಡಿಲವಾಗಿ ಇಳಿಬಿದ್ದಿದೆ. ಕಣ್ಣುಮುಚ್ಚಿ ನರ್ತಿಸುತ್ತಿರುವ ಆಕೆಯಲ್ಲಿ ಭಕ್ತಿಭಾವ ಹೊಮ್ಮಿದೆ. ಈಕೆ ದೇವದಾಸಿಯೇ ಇರಬೇಕೆಂಬ ವಾದವಿದೆ.
ಭಾರತದಲ್ಲಿ
ಪ್ರಾಚೀನ ಕೃತಿಗಳಲ್ಲಿ ಈ ಏಳು ಬಗೆಯ ದೇವದಾಸಿಯರ ಉಲ್ಲೇಖ ವಿದೆ: ದತ್ತಾ(ದೇವಾಲಯಕ್ಕೆ ತನ್ನನ್ನು ಅರ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುವವಳು), ವಿಕ್ರೀತಾ (ದೇವಾಲಯದ ಸೇವಾ ಕಾರ್ಯಕ್ಕೆ ತನ್ನನ್ನು ಮಾರಿಕೊಂಡವಳು), ಭೃತ್ಯಾ(ತನ್ನ ಕುಟುಂಬದವರ ಪೋಷಣೆಯ ಸಲುವಾಗಿ ದೇವದಾಸಿ ಯಾದವಳು), ಭಕ್ತಾ(ಭಕ್ತಿ ಭಾವಗಳಿಂದ ದೇವದಾಸಿಯಾದವಳು), ಹೃತಾ (ಅಪಹೃತಳಾಗಿ ಬಂದವಳು; ದೇವಾಲಯಕ್ಕೆ ಉಡುಗೊರೆಯಾಗಿ ಬಂದವಳು), ಅಲಂಕಾರಾ(ದೇವಾಲಯದ ಅಲಂಕರಣ ಕಾರ್ಯಕ್ಕೆ ರಾಜ ಅಥವಾ ಮಂತ್ರಿಯಿಂದ ನಿಯೋಜಿತಳಾದವಳು), ರುದ್ರಗಣಿಕಾ ಅಥವಾ ಗೋಪಿಕಾ (ನಿಯಮಿತ ವೃತ್ತಿವೇತನ ಪಡೆದು ನೃತ್ಯ, ಗಾಯನ ಮಾಡುವವಳು).
೨೧ ನೇ ಸಾಲು:
ಕರ್ನಾಟಕದ ಶಾಸನಗಳಲ್ಲಿ ಅಂಗಭೋಗ ಮತ್ತು ರಂಗಭೋಗಗ ಳೆಂಬ ಮಾತುಗಳಿವೆ. ವಿಗ್ರಹಕ್ಕೆ ಸಲ್ಲುವ ಸ್ನಾನ, ಗಂಧಲೇಪನ, ಧೂಪ, ದೀಪ, ಪುಷ್ಪ ಮುಂತಾದುವು ಅಂಗಭೋಗಗಳು. ಗರ್ಭಗೃಹದ ಮುಂದಿನ ರಂಗಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಗೀತ-ನೃತ್ಯಗಳು ರಂಗ ಭೋಗಗಳು. ದೇವದಾಸಿಯರು ರಂಗಭೋಗದ ಅಗತ್ಯಗಳಾಗಿದ್ದರು.
ವೇಶ್ಯೆಯರನ್ನು
* ▼
ಕರ್ನಾಟಕದ ಬೆಳಗಾಂವಿ ಬಳಿಯ ಸವದತ್ತಿ ಎಲ್ಲಮ್ಮ ದೇವಾಲಯಕ್ಕೆ ಕನ್ಯೆಯರನ್ನು ದೇವದಾಸಿಯಾಗಿ ಬಿಡುವ ಪದ್ಧತಿ ರೂಢಿಯಲ್ಲಿದೆ. ಇವರಿಗೆ ಜೋಗತಿಯರೆಂದು ಹೆಸರು. ಇಲ್ಲಿ ನಪುಂಸಕರೂ ದಾಸರಾ ಗುತ್ತಾರೆ. ಇವರಿಗೆ ಗಂಡು ಜೋಗ್ಯಾಗಳೆಂದು ಹೆಸರು. ಕೆಳವರ್ಗದ ಜನ ಜೋಗತಿಯರಾದರೆ ಜೋಗ್ಯಾಗಳು ಯಾರಾದರೂ ಆಗಬಹುದು. ದಾಸರಾಟ ಒಂದು ಜನಪದ ಕಲೆಯಾಗಿದ್ದು ಇಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ದಾಸಿ ದೇವದಾಸಿಯಾಗಿರುತ್ತಾಳೆ. ಈಕೆಯ ಮಕ್ಕಳು ದಾಸರಾಟವನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸುತ್ತಾರೆ.
ಧಾರ್ಮಿಕ ಪರಿವೇಶವುಳ್ಳ ದೇವದಾಸಿ ಪರಿಕಲ್ಪನೆ ಧಾರ್ಮಿಕ ಗುರು ಹಾಗೂ ಧನಿಕರ ಕಾಮಲಾಲಸೆಯ ಪ್ರತೀಕವಾಗಿ ಕಂಡುಬರುತ್ತದೆ. ಭಾರತೀಯ ಸಂಗೀತ-ನೃತ್ಯ ಪರಂಪರೆಯನ್ನು ಉಳಿಸಿ-ಬೆಳೆಸಿದವರು ದೇವದಾಸಿಯರು. ಆದರೆ ಕ್ರಮೇಣ ಈ ಪದ್ಧತಿಯ ನಿಜವಾದ ಉದ್ದೇಶ ನಾಶವಾಗಿ ಹೀನಾರ್ಥ ಪ್ರಾಪ್ತವಾಯಿತು. ವೃತ್ತಿಗೌರವವಿಲ್ಲದ ಈ ಪದ್ಧತಿಯನ್ನು ವೇಶ್ಯಾವಾಟಿಕೆ ಎಂದು ತಿಳಿಯಲಾಗಿದೆ. ಬ್ರಿಟಿಷರ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಇದನ್ನು ನಿಷೇಧಿಸುವ ಕಾಯಿದೆಗಳು ಜಾರಿಯಾದುವು. ಮುಂಬಯಿ (1923), ಉತ್ತರ ಪ್ರದೇಶ ಮತ್ತು ಬಂಗಾಲ (1933), ಪಂಜಾಬ್ (1935), ಬಿಹಾರ (1948) ಹಾಗೂ ಮೈಸೂರು ರಾಜ್ಯ (1956) ಗಳಲ್ಲಿ ಇದು ವಿವಿಧ ಹಂತಗಳಲ್ಲಿ ಜಾರಿಗೆ ಬಂದಿತು. ಭಾರತ ಸರ್ಕಾರ ಸ್ತ್ರೀ ಮತ್ತು ಯುವತಿಯರ ಅನೈತಿಕ ವ್ಯವಹಾರ ನಿಷೇಧ ಕಾಯಿದೆಯನ್ನು 1956ರಲ್ಲಿ ದೇಶಾದ್ಯಂತ ಏಕರೂಪವಾಗಿ ಜಾರಿಗೆ ತಂದಿದೆ.
| |||