ಭಾರತೀಯ ತತ್ವಶಾಸ್ತ್ರ: ಪರಿಷ್ಕರಣೆಗಳ ನಡುವಿನ ವ್ಯತ್ಯಾಸ
Content deleted Content added
No edit summary |
|||
೩ ನೇ ಸಾಲು:
[[ಭಾರತ]]ವು [[ವೇದಿಕ ಕಾಲ|ವೇದಿಕ ಕಾಲದ ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ]] [[ಉಪನಿಷತ್ತು]]ಗಳ ರಚನೆಯಷ್ಟು ಹಿಂದಿನದಾದ ಸಮೃದ್ಧ ಮತ್ತು ಭಿನ್ನವಾದ ತತ್ವಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಸಂಪ್ರದಾಯವನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ. [[ರಾಧಾಕೃಷ್ಣನ್]]ರ ಪ್ರಕಾರ, ಇವುಗಳಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಂತ ಹಳೆಯದು "...ವಿಶ್ವದ ಅತ್ಯಂತ ಮುಂಚಿನ ತತ್ವಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ರಚನೆಗಳಾಗಿವೆ." ಮಧ್ಯಯುಗದ ಕೊನೆಯ ವರ್ಷಗಳಿಂದ (ಕ್ರಿ.ಶ. ೧೦೦೦-೧೫೦೦) '''ಭಾರತೀಯ ತತ್ವಶಾಸ್ತ್ರ'''ದ ವಿವಿಧ ಪರಂಪರೆಗಳು (''ದರ್ಶನಗಳು'') ಅವು [[ವೇದ]]ವನ್ನು ಜ್ಞಾನದ ದೋಷಾತೀತ ಮೂಲವೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸುತ್ತವೆಯೋ ಎಂಬುದನ್ನು ಆಧರಿಸಿ ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ (''[[ಆಸ್ತಿಕ]]'') ಅಥವಾ ಅಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ (''ನಾಸ್ತಿಕ'') ಎಂದು ಗುರುತಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿವೆ.
ಭಾರತೀಯ ತತ್ವಶಾಸ್ತ್ರವು ಭಾರತ ಭೂಖಂಡದ ಪುರಾತನದ ತಾತ್ವಿಕ ಸಂಪ್ರದಾಯಗಳನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿದೆ. ಭಾರತೀಯ ತತ್ವಶಾಸ್ತ್ರದ ಶಾಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಅಥವ ಅಶಾಸ್ತ್ರೀಯ - ಆಸ್ತಿಕ ಮತ್ತು ನಾಸ್ತಿಕ ದ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಿಕೊಡುತ್ತಿದ್ದರು.
ಇದು ಮೂರು ಪರ್ಯಾಯದ ಮಾನದಂಡದ ಮೇಲೆ ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗಿದೆ. ಅವು ಬಹುಶಃ ವೇದವೇ ಜ್ಞಾನದ ಸೂಕ್ತ ಮೂಲ ಎಂದು; ಅಥವಾ ಶಾಲೆಯ ಬ್ರಹ್ಮ ಮತ್ತು ಆತ್ಮನ್ ಆವರಣದಲ್ಲಿ ನಂಬಿಕೆಯೇ ಎಂದು; ಮತ್ತು ಶಾಲಾ ಮರಣಾನಂತರದ ಮತ್ತು ದೇವತೆಗಳ ನಂಬಿಕೆ ಎಂಬುದನ್ನು.
ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಶಾಲೆಯ ೬ ಪ್ರಮುಖ ಹಿಂದು ತತ್ವಗಳಾದ - ನ್ಯಾಯ, ವೈಶೇಷಿಕ, ಸಾಂಖ್ಯ, ಯೋಗ, ಮೀಮಾಂಸ ಹಾಗೂ ವೇದಾಂತವನ್ನು ಮತ್ತು ನಾಲ್ಕು ಪ್ರಮುಖ ಅಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಶಾಲೆಯಿಂದ ಜೈನ್, ಬೌದ್ಧ, Ajivika ಮತ್ತು Cārvāka.
== ನೋಡಿ ==
| |||