ಸದಸ್ಯ:Radhatanaya/ನನ್ನ ಪ್ರಯೋಗಪುಟ: ಪರಿಷ್ಕರಣೆಗಳ ನಡುವಿನ ವ್ಯತ್ಯಾಸ

==ಇತಿಹಾಸಕಾರರ ವರದಿಗಳು==

# ಯುವರಾಜ್ ಕೃಷ್ಣನ್ ಎಂಬುವರು ಮೋರ್ಯ ಗೋಸಾವಿಯವರು ೧೩-೧೪ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ ಇದ್ದಿರ ಬಹುದೆಂದು ಅಭಿಪ್ರಾಯಪಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ.

# ಆನ್ ನೆ ಫೆಲ್ಧುಸ್ (೧೬೧೦-೫೯) ರಲ್ಲಿ,

# ಪಿಂಪ್ರಿ ಚಿಂಚ್ವಾಡ್ ಮ್ಯೂನಿಸಿಪಾಲ್ ಕಾರ್ಪೊರೇಷನ್ (೧೩೩೦ ರಿಂದ 1556 ರವರೆಗೆ)

* ಹೂಮಾಯೂನ್ (1508–1556), ಶಹಜಿ (1594–1665)] ಶಿವಾಜಿಯ ಮರಿಮಗ (1627–1680). ದೇವಾಲಯದ ದಾಖಲಾತಿಗಳಲ್ಲಿ ೧೬೫೮-೫೯ ರಲ್ಲಿ ಎಂದು ಊಹಿಸಲಾಗಿದೆ. ಇದನ್ನು ಪುಷ್ಟಿಗೊಳಿಸಲು ಹಲವಾರು ಕತೆಗಳು ಪ್ರಚಲಿತದಲ್ಲಿವೆ.

* ಪ್ರಕಾರ ಬೀದರ್ ಕರ್ನಾಟಕ ತಂದೆ, ತಮ್ಮ ಮಗ ಮೋರ್ಯ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಬಾರದ ಸೋಮಾರಿಯೆಂದು  ಮನೆಯಿಂದ ಹೊರಗೆಹಾಕಿದಾಗ, ಅವನು ಪಕ್ಕದ ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರದಲ್ಲಿರುವ ಮೊರ್ಗಾವ್ ಎಂಬ ಗ್ರಾಮಕ್ಕೆ ಹೋಗುತ್ತಾನೆ. ಅಲ್ಲಿನ ಗಣೇಶದೇವಾಲಯದಲ್ಲಿ ಗಣಪತಿಯ ಸನ್ನಿಧಿಯಲ್ಲಿ ಜಪಿಸುತ್ತಾ ಕಾಲಕಳೆಯುತ್ತಾನೆ.

* ಪ್ರಕಾರ ಗಣಪತಿಯ ಅನುಗ್ರಹದಿಂದ ಮಗ ಹುಟ್ಟಿದಮೇಲೆ ಪರಿವಾರದವರೆಲ್ಲಾ ಚಿಂಚ್ವಾಡದಿಂದ. 40 ಮೈಲಿಗಳು (64 ಮೀ) ಪಿಂಪಲ್ ಗೆ ಹೋದರು. <ref> [https://www.indiaheritagewalks.org/trailing-through-forgoen-lanes-chinchwad A Photo Walk through the Forgotten Lanes of Chinchwad] </ref>  ತಂದೆತಾಯಿ ಸತ್ತಮೇಲೆ ೨ ಮೈಲಿ (3.2 km) ಚಿಂಚ್ ವಾಡದಿಂದ ತಥವಾಡೆ ಗೆ ಹೋದರು. ಈ ಎರಡು ಕತೆಗಳಲ್ಲೂ ಅವರು ಮೊರ್ಗಾವ್ ದೇವಾಲಯಕ್ಕೆ ಆಗಾಗ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದರೆಂದು ತಿಳಿಯುತ್ತದೆ. 

==ಮೋರ್ಗಾಂ ನಿಂದ ಚಿಂಚ್ವಾಡ್==

* ಪ್ರಕಾರ ಗಣೇಶ್ ಚತುರ್ಥಿಯ ದಿನ  (August–September) – ವಿಜೃಂಭಣೆಯಿಂದ ಗಣಪತಿ ಹಬ್ಬವನ್ನು ಆಚರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.  ದೇವಾಲಯಕ್ಕೆ ಹೋದಾಗ ಭಜನೆಮಾಡಲು  ಮೋರ್ಯರಿಗೆ ಜಾಗ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ ಎಲ್ಲ ಸಿರಿವಂತ ಭಕ್ತಗಣ ಪಿಂಗಳೆ ಪರಿವಾರ ಮೋರ್ಯ ತಾನು ತಂದಿದ್ದ  ಮರದ ಕೆಳಗಿಟ್ಟು ದೇವಾಲಯದ ಹತ್ತಿರ ಹೋದರು. ಬರುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ  ಬದಲಾಗಿತ್ತು. ಪಿಂಗಳೆ ಇದರಿಂದ ಕುಪಿತನಾಗಿ ಮೋರ್ಯರನ್ನು ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಬಂದಂತೆ  ಬೈದು ಮೊರ್ಗಾವ್ ದೇವಾಲಯದ ಒಳಗೆ ಹೋಗಲು ತಡೆದರು. ಪಿಂಗಳೆಗೆ ಸ್ವಪ್ನದಲ್ಲಿ ಮೋರ್ಯರಿಗೆ ಸರಿಯಾಗಿ ನೋಡದೆ ಅವಮಾನಮಾಡಿದ್ದು ಸರಿಯಿಲ್ಲ.ಪಿಂಗಳೆ ಮೊರ್ಗಾವ್ ವಾಪಾಶ್  ಕೇಳಿದಾಗ ಬರಲಿಲ ಸಞ್ಚವಾದದಲ್ಲಿ ಚಿಮ್ಚ್ವಾದಕ್ಕೆ  ಬಂದು ಜೊತೆಗಿರುವುದಾಗಲಿ  ಕೊಟ್ಟಿತು ಮೋರ್ಯರಿಗೆ ವಿಗ್ರಹ  ದೊರಕಿತು ಮಾರ್ಗವ ನಲ್ಲಿ ಪೂಜಿಸುವ ಮೂರ್ತಿಯ ತರಹ ನದಿಯಲ್ಲಿ ಸ್ನಾನ ಮಾಡುತ್ತಿರುವಾಗ  ಚಿಕ್ಕ ಗುಡಿ ಕಟ್ಟಿಸಿದರು ಮೊರಯಾ ಕರ್ನಾಟಕದ ಬೀದರ್ ನಲ್ಲಿ ಜನಿಸಿದರು. ತಂದೆಯವರು ಯಾವ ಕೆಲಸಮಾಡದೆ ಸುಮ್ಮನೆ ಕಾಲಕಳೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಮೊರಯಾರನ್ನು ಮನೆಯಿಂದ ಹೊರಗೆ ಕಳಿಸಿದರು. ಆಗ ಮೊರಯಾ ಪಕ್ಕದ ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರದ  ಮೊರೆಗಾವ್ ಗೆ ಹೋದರು. ಮೋರಗಾವ್ ನಿಮ್ದ ೫೦ ಮೈಲಿ ೮೦ ಕಿ ಚಿಂಚ್ವಾದ್ <ref> [https://web.archive.org/web/20110614011820/http://www.maharashtra.gov.in/pdf/gazeetter_reprint/Poona-III/places_c.html#. Chinchwaad village] </ref>ಎಂಬ ಗ್ರಾಮವಿದೆ. 

==ತಂದೆ-ಯಾಯಿಯರ ನಿಧನದ ನಂತರ==

 

ಭಕ್ತರ ಭೇಟಿ ದಿನ ಕಳೆದಂತೆ ಬಹಳ ಹೆಚ್ಚಾದಾಗ ಅದನ್ನು ತಡೆಯಲು ಕಷ್ಟವಾಗಿ ಮೋರ್ಯ ಗೋಸಾಯಿ ಅವರು ಹತ್ತಿರದ ಕಾಡಿಗೆ ಹೋದರು. ಇಳಿ ವಯಸ್ಸು, ನಿಶ್ಯಕ್ತಿ. ಮೊರ್ಗಾವ್ ಗೆ ಬರುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಗಣೇಶನ ದೇವಸ್ಥಾನದ ಬಾಗಿಲು ಹಾಕಿದ್ದರು. ಪ್ರಯಾಣದ ಆಯಾಸದಿಂದಾಗಿ ಮೋರ್ಯ ಅಲ್ಲೇ ಮಲಗಿದರು. ಅವರ ಸ್ವಪ್ನದಲ್ಲಿ ಗಣೇಶನು ಬಂದು ಚಿಂಚ್ಬ್ವಾಡಕ್ಕೆ ಹೋಗಲು ಅಪ್ಪಣೆಯಿತ್ತರು. ಅಲ್ಲಿ ಮೋರ್ಯನ ಜೊತೆಯಲ್ಲೇ ಇದ್ದು ಮುಂದಿನ ತಲೆಮಾರಿನಲ್ಲಿ ಅವರ ಮಗ ಮೊಮ್ಮಗ ಮತ್ತು ಮುಂದಿನ ಸಂತತಿಯನ್ನು ದೇವ್ ಪಂಥೀಯರನ್ನಾಗಿ ನಿದ್ರೆಯಿಂದ ಎಚ್ಚೆತ್ತ ಮೋರ್ಯ ಪೂಜಾರಿಯವರು ಬಾಗಿಲು ತೆಗೆದಾಗ ಆಗತಾನೆ ಗಿಡದಿಂದ ಬಿಡಿಸಿ ತಂದು ಗಣೇಶನಿಗೆ ಅರ್ಪಿಸಿದಂತೆ ಇದ್ದವು. ಆದರೆ ಗಣೇಶನ ಪಾದದ ಮೇಲಿದ್ದ ಮುತ್ತಿನ ಹಾರ ಕಾಣೆಯಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ಆ ಹಾರ ಮೋರ್ಯರ ಕುತ್ತಿಗೆಯಲ್ಲಿತ್ತು. ಮೋರ್ಯ ಕೋನಾಕಾರದ ಕಲ್ಲ್ ಚಿಂಚ್ವಾದ ಮನೆಯ ಹತ್ತಿರ ಏರುತ್ತಿತ್ತು. ಅದನ್ನೇ ಗಣೇಶನೆಂದು ಮನಗಂಡು ದೇವಾಲಯ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರಾರ್ಥನೆ ಪ್ರತಿ ೪ ಹುಣ್ಣಿಮೆ ಚಿನ್ತಾಮಣಿ ಹೋ ತೇವುರ್ ಚಿಂಚ್ವಾದಿ ಭಕ್ತರು ಪಾವನ ನದಿ ತೀರಾ  ಭೇಟಿ ಚಿಂಚ್ವಾದ. ಅಲ್ಲಿ ಚಿನ್ತಾಮಣಿ ಠೇವುರ್ ನಲ್ಲಿ ಪೂಜಿಸಿದ ಗಣೇಶನ ತರಹವೇ ಇತ್ತು.

==ಮದುವೆ==

ಮೋರ್ಯರು ಉಮಾ ಕುಲಕರ್ಣಿಯವರನ್ನು ಮದುವೆಯಾದರು. ಉಮಾರವರು ಗೋವಿಂದ್ ರಾವ್ ಕುಲಕರ್ಣಿಯವರ ಮಗಳು. ಚಿಂಚ್ವಾದ ಹತ್ತಿರದ ತಾತಾವಡೆಯಲ್ಲಿದ್ದರು. ಪ್ರಕಾರ ಗುರುಗಳ ಆಣತಿಯಂತೆ ಥೇವೂರಿನಲ್ಲಿ ೪೨ ದಿನ ಉಪವಾಸ ವ್ರತ ಕೈಗೊಂಡರು. ಆಗ ಅವರಿಗೆ ಗಣಪತಿ ಜ್ಞಾನ ಪ್ರಾಪ್ತಿಯಾಯಿತು. ಅವರ ತಂದೆ-ತಾಯಂದಿರ ಮರಣದ ಬಳಿಕ ಮೊರ್ಗಾವ್ ನಿಮ್ದ ಚಿಂಚ್ವಾದಕ್ಕೆ ಥೇವುರಿನಲ್ಲಿ ಈಗಿರುವ  ಗಣಪತಿ ದೇವಾಲಯವನ್ನು ಮೋರ್ಯರೇ ನಿರ್ಮಿಸಿದ್ದು. ಪ್ರಕಾರ ಮೊರ್ಗಾವ್ ಮುಖ್ಯಸ್ಥ, ರ ನಡವಳಿಕೆಗಳಿಗೆ ಮಾರುಹೋದರು. ಪ್ರತಿದಿನ ಅವರಿಗೆ ಕುಡಿಯಲು ಹಾಲು ತಂದುಕೊಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಮೊರ್ಗಾವ್ ಗೆ ಬಂದೊಡನೆ ಒಮ್ಮೆ ಆತ ಮನೆಯಲ್ಲಿರಲಿಲ್ಲ. ಒಬ್ಬ ಹುಡಿಗಿ ಹಾಲು ತಂದುಕೊಟ್ಟಳು ಆಕೆ ಕುರುಡಿ ಆಕೆ ಹೊಸಿಲು ದಾಟುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ದೃಷ್ಟಿಬಂದು ಈ ಪ್ರಕರಣ ಒಂದು ದೊಡ್ಡ ಪವಾಡದಂತೆ ಶಿವಾಜಿಯವರ (1627–1680) ಮಂದ ದೃಷ್ಟಿಯನ್ನು ಗುಣಪಡಿಸಿದರು ಮುಂದೆ ಮರಾಠಾ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯ ಸ್ಥಾಪಕ, ಭಕ್ತಜನರು ಬರುವುದು ಹೆಚ್ಚಾಯುತು. ಚಿಮ್ಚ್ವಾದಿ ಗ್ರಾಮದ ಹತ್ತಿರದ ಕಾಡಿನಲ್  ವಯಸ್ಸು ಹೆಚ್ಚಾಯಿತು. ಮೊರ್ಗಾವ್ ಗೆ ಹೋಗುವುದು ಕಷ್ಟವಾಗುತ್ತಾ ಬಂತು. ಹೀಗಿದ್ದಾಗ ಒಮ್ಮೆ ದೇವಸ್ಥಾನದ ಬಾಗಿಲು ಮುಚ್ಚಿದಮೇಲೆ ಹೋದರು. ಬಳಲಿ ಸೋತಿದ್ದರು. ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಆಗ ಸ್ವಾಪ್ಟ್ನದಲ್ಲಿ ಸ್ತುತಿಸುತ್ತಿರು. ಮೋರ್ಯರ ಜೊತೆಯಲ್ಲೇ ಚಿಂಚ್ ವಾದದಲ್ಲಿ  ಇರುವುದಾಗಿ ಗೋಸಾಯಿ ಮುಂದಿನ ೭ ತಲೆಮಾರಿನ ಹೆಸರಿಸುವುದಾಗಿ ಎಚ್ಚರವಾದಮೇಲೆ ನೋಡಿದಾಗ ದೇವಾಲಯದ ಬಾಗಿಲುಗಳು ತೆರೆದಿದ್ದವು. ಮಾರನೇ ದಿನ ಅರ್ಚಕರು ಬಾಗಿಲು ತೆರೆದಾಗ ಮೂರ್ತಿಗೆ ಹೂವಿನ ಮಾಲೆ ಇತ್ತು. ಒಂದು ಮುತ್ತಿನ ಹಾರ ಕಾಣೆಯಾಗಿತ್ತು. ಮೋರ್ಯರ ಕುತ್ತಿಗೆಯಲ್ಲಿತ್ತು. ಅವರನ್ನು ಸೆರೆಯಲ್ಲಿಟ್ಟರು. ಬಿಟ್ಟರು. ಅವರ ಚಿಂಚ್ವಾದದ  ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಕೋನಾಕಾರದ ಕಲ್ಲು ಗಣಪತಿಯ ಆಕಾರದಂತೆಯೇ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿತ್ತು. ಅದು ಗಣೇಶನ ಉದ್ಭವ ಮೂರ್ತಿಯೆಂದು ಅರಿವಿಗೆ ಅರಿವಾಯಿತು. ಅವರಿಗೆ ಮಂದಿರದಲ್ಲಿ ಆದ ವಿಘ್ನದ ಕಾರಣವೂ ತಿಳಿಯಿತು. ತಾತಾವಡೆಯ ಸಮೀಪದ ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿ ಹುಣ್ಣಿಮೆಯ ನಂತರ ೪ ನೇ ದಿನ ಠೇವುರಿನ ಚಿಂತಾಮಣಿ ಮಂದಿರಕ್ಕೆ ಒಮ್ಮೆ ಚಿಣ್ಚ್ವಾದಿಯ ಭರು ಪಾವನಾನದಿಯ ತೀರವನ್ನು ಹೇ ಚಿಂಚ್ವಾದಿ ಹತ್ತಿರ, ಅಲ್ಲಿ ಚಿಂತಾಮಣಿ -ಠೇವುರಿನಲ್ಲಿ ಅರ್ಚಿಸಿದ ಗಣೇಶಮೂರ್ತಿಯಂತೆಯೇ ಇತ್ತು.

ಗುರುಗಳ ಆಣತಿಯಂತೆ, ತಪಸ್ಸು ಠೇವುರಿನಲ್ಲಿ ತಪಸ್ಸು. ೪೨ ದಿನ  ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ಉಪವಾಸ ವ್ರತಮಾಡಿದಮೇಲೆ ದೈವಾನುಗ್ರಹವಾಯಿತು  ಪೋಷಕರ ಮರಣದ ಬಳಿಕ, ಮೊರೆಗಾವ್ ನಿಮ್ದ ಚಿಕ್ ವಾದ್ ಗೆ ವಾಪಾಸ್ ಈಗಿರುವ ಠೇವುರಿನ ದೇಗುಲ ಮೋರ್ಯರವರು ಕಟ್ಟಿದ್ದು ನಿರ್ವಾಣ ಮತ್ತು ಗುರು ಪರಂಪರೆ ಗೋಸಾಯಿ ಥೇವೂರ್, ರಂಜನ್ ಗಾವ್ ನಲ್ಲಿ ಮತ್ತೊಂದು ಗಣೇಶ ದೇಗುಲಕ್ಕೆ ಹಾಗೂ ಚಿಂಚ್ವಾಡ್ ಗಣಪತಿ ದೇಗುಲಕ್ಕೆ ಹೋಗಿಬರುತ್ತಿದ್ದರು. ಅವರ ಮಗ ಚಿಂತಾಮಣಿಯನ್ನೂ ಗಣೇಶನ ಅಪರಾವತಾರವೆಂದು ಭಾವಿಸಿದ್ದರು ಈ ಪ್ರಸಂಗದ ಮೊದಲು ಮುಘಲ್ ಬಾದಶಹ ಹುಮಾಯುನ್ (1508–1556) ಕಾಬೂಲಿಗೆ ಹೋಗಿ ಮತ್ತೆ ದೆಹಲಿಯ ಗದ್ದುಗೆ ಸಿಕ್ಕಿತು. ಇದು ಮೋರ್ಯಗೋಸಾವಿಯವರ ಆಶೀರ್ವಾದವೆಂದು ಭಕ್ತಾದಿಗಳ ನಂಬಿಕೆ. ಇನ್ನೊಬ್ಬ ಹಿರಿಯ ವ್ಯಕ್ತಿ ಧೇರಿಯವರ ಪ್ರಕಾರ, ಛತ್ರಪತಿ ಶಿವಾಜಿಯವರ ತಂದೆ ಶಹಜಿಯವರು (1594–1665) ಗೋಸಾವಿಗೆ ಧನ ಸಹಾಯ ಮಾಡಿದ ಬಗ್ಗೆ ಲಿಖಿತ ದಾಖಲೆಗಳಿವೆ. 

ಮೊಘಲ್ ಬಾದಶಹ ಔರಂಗಜೇಬ್, (೧೬೫೮–೧೭೦೭)ನಾರಾಯಣ್ ರಿಗೆ ೮ ಗ್ರಾಮಗಳ ಕೊಟ್ಟರು ಪ್ರಭಾವಿತರಾಗಿ, ಪರೀಕ್ಷಿಸಲು ದನದ ಮಾಂಸವನ್ನು ಕಳಿಸಿದ್ದನ್ನು ಮಲ್ಲಿಗೆ ಹೂವನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿದ ಪವಾಡ ಎಲ್ಲಾ ಭಕ್ತರ ಗಮನ ಸೆಳೆಯಿತು.

==ಮೋರ್ಯರ ಸಮಾಧಿಯನ್ನು ತೆರೆದು ನೋಡಿದಾಗ==

೨ ನೆಯ ನಾರಾಯಣ್ ಮೌರ್ಯರ ಆಜ್ಞೆಯನ್ನು ಪರಿಪಾಲಿಸದೆ ಕುತೂಹಲಕ್ಕಾಗಿ ಸಮಾಧಿಯನ್ನು ತೆಗೆದು ನೋಡಿದಾಗ, ಒಳಗೆ ಕುಳಿತಿದ್ದ ಮೋರ್ಯ ಗೋಸಾವಿಯವರು ಧ್ಯಾನಮಗ್ನರಾಗಿದ್ದನ್ನು ಕಂಡರು. ಅವರಿಗೆ ಧ್ಯಾನ ಭಂಗವಾಗಿ ಅವರಿಗೆ ಹುಟ್ಟುವ ಮಗ, ಕೊನೆಯ ದೇವನೆಂದು ಕೊನೆಗೊಳ್ಳಲಿ ಎಂದು ಶಾಪಕೊಟ್ಟರು. ಧರ್ಮಧರ್ ೨ ಹೀಗೆ ೭ ತಲೆಮಾರಿನ ದೇವ್ ವಂಶಾವಳಿ ಕೊನೆಗೊಂಡಿತು. ೧೮೧೦ ರಲ್ಲಿ ಮಕ್ಕಳಿಲ್ಲದೆ ಮೃತಿಹೊಂದಿದರು. ಮೋರ್ಯಗೋಸಾವಿಯವರ ವಂಶ ಹೀಗೆ ಕೊನೆಗೊಂಡಿತು. ಕೊನೆಗೆ ಧರ್ಮಾಧರ್ ರ ದೂರದ ಸಂಬಂಧಿಯೊಬ್ಬನನ್ನು ಸಖಾರಿಯಾಗಿ ಸ್ಥಾಪಿಸಲಾಯಿತು. ಅವರನ್ನು ಎಲ್ಲರೂ ದೇವ್ ಎಂದು ಸಂಬೋಧಿಸಿದರೂ, ದೇವಸ್ಥಾನದ ದೈನಂದಿನ ಕಾರ್ಯಗಳನ್ನು ಮುಂದುವರೆಸಿಕೊಂಡು ಹೋಗಲು ಅವರನ್ನು ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳಲಾಯಿತು. ಆದರೆ, ಇದುವರೆಗೂ ಇದ್ದ ದೇವ್ ಪಂಥಿಗಳು ರಚಿಸಿದ ಭಕ್ತಿಗೀತೆಗಳು, ಶ್ಲೋಕಗಳು ಇಂದಿಗೂ ಬಳಕೆಯಲ್ಲಿವೆ

==ಮೋರ್ಯ ಗೋಸವಿಯವರು ದೈವಾಂಶ ಸಂಭೂತರೆಂದು ನಂಬಿಕೆ ==

ಮೋರ್ಯ ಗೋಸವಿಯವರನ್ನು ಗಾಣಪತ್ಯ ಪಂಥದ ಒಬ್ಬ ಮಹತ್ವದ ಸಂತನೆಂದು ಜನರ ನಂಬಿಕೆಯಾಗಿದೆ. ಹಿಂದೂ ಪುಜೆವಿಧಾನಗಳಲ್ಲಿ ಪರಂಪರೆಯಲ್ಲಿ  ಗಣೇಶನ ಒಬ್ಬ ಪರಮ ಪ್ರಿಯ ಭಕ್ತನೆಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗಿದೆ. ಚಿಂಚ್ ವಾದದಲ್ಲಿ ಹಲವಾರು ದೇವಾಲಯಗಳು ಗತಿಸಿಹೋದ ದೇವ್ ವಂಶೀಯರಿಗೆ ನಿರ್ಮಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿವೆ. ಗುರುಗಳ ಆಣತಿಯಂತೆ, ತಪಸ್ಸು ಠೇವುರಿನಲ್ಲಿ ಗಣಪತಿ ಬ ಸುಮ್ಮನೆ ೧೪ ನೆಯ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ ವಿನಾಯಕನ ಒಬ್ಬ ದೊಡ್ಡ ಭಕ್ತನಿದ್ದ.  ಆತನ ಹೆಸರು 'ಮೋರ್ಯ ಗೋಸಾವಿ' ಎಂದು.  ಆತ ಆಗಿನ ಮೈಸೂರು ರಾಜ್ಯದ  (ಕರ್ನಾಟಕದವನು) ಶಾಲಿಗ್ರಾಮ್ ಎನ್ನುವ ಗ್ರಾಮದವನು. ಆತ ಗಣಪತಿಯನ್ನು ಎಷ್ಟು ಹಚ್ಚಿಕೊಂಡಿದ್ದನೆಂದರೆ, ಕನಸು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲೂ ಅವನು ಗಣಪತಿಯನ್ನು ನೆನಸುತ್ತಿದ್ದನು  ಶಿವಭಕ್ತೆ ಅಕ್ಕ ಕೆಲವು ಸಾಮಾನ್ಯಜನರು ಇದನ್ನು ಒಂದು ತರಹದ ಹುಚ್ಚು ಎಂದು ನಗೆಯಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಒಮ್ಮೆ ಗೋಸಾಯಿಯವರು ಪುಣೆ ಹತ್ತಿರದ ಚಿಂಚ್ವಾಡಿ ಎನ್ನುವ ಗ್ರಾಮದಲ್ಲಿ ನೆಲಸಿ ವಿನಾಯಕನನ್ನು ಕುರಿತು ಧ್ಯಾನ ಮಾಡಲಾರಂಭಿಸಿದರು. ಆಗ ಗಣಪತಿಯ ಸಿದ್ಧಿಯೂ ಲಭಿಸಿತು.  ಆತನ ಮೈಯೆಲ್ಲಾ ಪುಳಕಿತವಾಗಿ ಒಂದು 'ಭವ್ಯ ಶಕ್ತಿ' ಅವರ ಹೃದಯಲ್ಲಿ ಬಂದು ಸೇರಿದಂತೆ ಭಾಸವಾಯಿತು. ಈ ಮಹತ್ವದ ಅನುಭೂತಿಯನ್ನು ಸ್ಮರಿಸಲು ಅವರು ಮತ್ತು ಅವರ ಮಗ ಚಿಂತಾಮಣಿ  ಒಂದು ಗಣಪತಿ ದೇವಸ್ಥಾನವನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಿದರು. ಮೊರ್ಯಾಜಿಯವರು ಮಂದಿರದಲ್ಲಿ ತಪಸ್ಸನ್ನು ಮಾಡಲು ಮೊರೆಗಾವ್ ನಲ್ಲಿ ಮೋರೇಶ್ವರದಲ್ಲಿಯೂ ಅಲ್ಲಿಯೂ ವಿನಾಯಕನ ಮಂದಿರ ಸ್ಥಾಪನೆಯಾಯಿತು. ಮೋರ್ಯ ಗೋಸವಿಯವರ ಶ್ರದ್ಧಾ ಭಕ್ತಿಗಳು ಗಣಪತಿಯ ಭಕ್ತರನ್ನು ಆಕರ್ಷಿಸತೊಡಗಿ ಸಾವಿರಾರು ಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿ  ದೇಶದ ಎಲ್ಲಾ ಕಡೆಗಳಿಂದ ಮೊರೆಗಾವ್ ಗೆ ಬರಲು ಆರಂಭಿಸಿದರು. ಮೋರ್ಯ ಗೋಸಾವಿಯರ ಒಂದು ಪರಮ ಇಚ್ಛೆಯಂತೆ ಯಾರು ಗಣೇಶ ಭಾಗವಾನರನ್ನು ಪರಮ ಭಕ್ತಿಯಿಂದ ಸ್ತುತಿಸುವರೋ ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ  ಅವರ ಆರಾಧ್ಯ ದೇವರು ಶ್ರೀ ಗಣಪತಿಯ ಹೆಸರಿನ ಜೊತೆಗೆ ಪರಮ ಭಕ್ತ  ಮೋರ್ಯರಹೆಸರನ್ನು ಸೇರಿಸಿ ಭಜಿಸಬೇಕೆಂದು ಎಲ್ಲರಲ್ಲೂ ಬಿನ್ನವಿಸಿಕೊಂಡರು.